LOGINShare
ปฐมบท 2 หลิ่งหลิน1
Last Updated:
2025-07-24 22:35:32บางคนเจอปัญหาเล็กน้อยกลับแพ้พ่าย แต่บางคนแม้เจอปัญหาหนักหนาสักเท่าใดกลับไม่เคยแพ้ภัย
ในเมื่อสวรรค์เบื้องบนเมตตาให้ชีวิตได้เกิดเป็นคน ความอดทนย่อมต้องมีให้มากสักหน่อยจึงจะดี
ชีวิตนี้ที่ต้องดิ้นรนย่อมเป็นเรื่องสามัญของปุถุชน คำว่ายอมแพ้ต่อชะตาไม่มีในตำราของสตรีนามว่าหรงเอ๋อร์
ย้อนกลับไปสิบห้าปี ในตลาดกลางเมืองจินซานที่ห่างไกลปกครองตนเองยังคงมีฝูงชนคลาคล่ำเต็มท้องถนน
สาวน้อยมองไปทางใดล้วนเห็นแต่ผู้คนเดินขวักไขว่ ทว่าผักสดและของป่าที่นำมาขายกลับขายไม่หมดเสียที
หรงเอ๋อร์นั่งเท้าคางนับพวงเงินที่มีอย่างเบื่อหน่าย สุดท้ายก็กลับบ้านอย่างหงุดหงิด คิดเพียงอยากมีเงินเยอะๆ จะได้ออกไปใช้ชีวิตตัวคนเดียว ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้ใด ไฉนจึงยากเย็นนัก
หญิงสาวนำของป่าและตะกร้าผักไปเก็บในครัว เดินกลับเข้าเรือนส่วนตัวที่ไม่เคยได้อยู่แบบส่วนตัวเท่าใด สายตาพลันเห็นมารดาแต่งกายงดงามเดินนวยนาดออกมา
“ท่านแม่” หรงเอ๋อร์ทักทาย
ลิ่งซือทำหน้าดุ “เหตุใดกลับมาช้านักเล่า ไหนดูสิ ได้เงินมาเท่าใด เอามาให้ข้า”
หรงเอ๋อร์ยื่นถุงเงินให้
“ทั้งหมด!”
มารดาตะคอกหรงเอ๋อร์จึงล้วงออกมาอีกหนึ่งพวง
ลิ่งซือกระชากเงินทั้งหมดมายัดใส่สาบเสื้อตนลวกๆ พลางโบกมือไล่ “ไปๆ เข้าห้องไปช่วยน้องสาวเจ้าแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลย”
หรงเอ๋อร์นิ่วหน้า นางไปขายของไม่ได้เที่ยวเล่นนี่นา กลับมาเหนื่อยๆ ยังต้องช่วยแต่งตัวอันใดอีก ยังไม่ทันขยับ ลิ่งซือพลันผลักไหล่ของนางจนแทบกระเด็น
“อย่ามัวยืนบื้อ น่ารำคาญจริง ข้าไม่น่ารับเจ้ามาเป็นลูกบุญธรรมเลย ใช้งานสิ่งใดไม่เคยได้ดังใจ เข้าไปเสียทีสิ! ข้ายังต้องเตรียมตัวเดินทางไปงานเลี้ยงอีก”
ดวงตาหรงเอ๋อร์ทอประกายกร้าววูบหนึ่ง
รับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมหรือเป็นทาสรับใช้กันแน่ แม้คิดเช่นนั้นแต่ก็ต้องเดินเข้ามาช่วยน้องสาวแต่งตัวอยู่ดี อีกฝ่ายย่อมได้ไปร่วมงานเลี้ยงกับมารดา
ในขณะที่นางต้องทำแต่งานและงาน ทำเองทุกอย่างทั้งในบ้านนอกบ้านเพราะไม่มีเงินจ้างสาวใช้
ในห้องด้านใน น้องสาวหันมาแย้มยิ้มเฉิดฉาย “มาแล้วหรือพี่หญิง เร็วเข้า ช่วยปักปิ่นให้ข้าที”
หรงเอ๋อร์เดินมาหยิบปิ่นในมือหรูอี้ ค่อยๆ ปักลงไปในมวยผมดำขลับนั้น
อันที่จริง นางอยากปักลงไปในลำคออีกฝ่ายให้เลือดสาดมากกว่า เสื้อผ้างดงามจนน่าอิจฉาจะได้เปื้อนไปซะ
คิดอย่างหงุดหงิดแต่ทำอันใดมิได้แม้แต่นิด
หรูอี้ผู้เป็นน้องสาวย่อมรับรู้ได้ถึงความหงุดหงิดนั้น แต่แล้วอย่างล่ะ รอยยิ้มของนางยิ่งเหยียดกว้าง “จุ๊ๆ พี่สาว เจ้าอย่าได้ทำสีหน้าท่าทางเช่นนี้ต่อหน้าท่านพ่อท่านแม่เชียว แม้พวกเราจะเป็นลูกติดเหมือนกัน แต่เจ้าเป็นแค่ลูกบุญธรรมของมารดา ส่วนข้าเป็นถึงลูกในไส้ของบิดานะ เจ้าเทียบข้าไม่ได้หรอก อ้อ...แล้วอย่าลืม ข้าวของเครื่องใช้รวมถึงเสื้อผ้าเครื่องประดับเหล่านี้ ล้วนเป็นของข้าทั้งหมด เจ้าไม่มีสิทธิ์ทั้งสิ้น จำไว้”
หรงเอ๋อร์นิ่งเงียบไม่ต่อคำ เพียงก้มมองเสื้อผ้าเก่าๆ บนเรือนร่างของตนนิ่งๆ
ลิ่งซือได้แต่งงานกับเหวินอี้ที่รักใคร่บุตรสาวมาก นางจึงเอาอกเอาใจสามีโดยการตามใจบุตรสาวของเขาอย่างไร้เหตุผลเสมอ เงินที่ได้จากหรงเอ๋อร์ก็นำไปปรนเปรอหรูอี้ ทั้งเสื้อผ้าปิ่นปักผม แม้กระทั่งขนมที่กินกับน้ำชา
ส่วนหรูอี้ที่คิดว่าตัวเองมีดีเหนือกว่าจึงชอบกดข่มหรงเอ๋อร์ตลอดเวลา
นางกลัวพี่สาวนอกสายเลือดไร้สกุลคนนี้มาแย่งชิงทรัพย์สินเงินทองในบ้าน
หรงเอ๋อร์มองมารดากับน้องสาวพากันออกจากบ้านด้วยท่าทางสมัครสมานรักใคร่ปรองดองไปจนลับตา
Latest chapter
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร ตอนที่ 45 สามีเจ้าคือข้าผู้เดียว
แม้ราตรีล่วงพ้นทว่าช่วงกาลวสันต์ไม่จบสิ้นจ้าวหมิงอวี่ไม่มีทางคลายวงแขนจากหลิ่งหลิน เขายังคงตระกองกอดนางเอาไว้ แนบชิดไม่ให้ห่าง เรือนกายทอดยาวพัวพันดุจงูสองตัวเลื้อยเป็นเกลียว เนตรคมดำขลับลุ่มลึกทอดมองร่างอ่อนแรงของนางอย่างมิวางตา ริมฝีปากจุมพิตอย่างมิว่างเว้น ซับเหงื่อไปทั่วเรือนกายไม่มีเบื่อหน่ายหลายเค่อต่อมายังคงบรรจงลูบไล้เนื้อเนียน เห็นเนินอกอวบอิ่มกระเพื่อมไหวตามแรงลมหายใจ ทำบุรุษปั่นป่วนอีกครั้ง พลังเร้นลับถูกปลุกให้ตื่นผงาด แข็งแกร่งดุจหิน ร้อนดุจไฟ จุดเพลิงให้มอดไหม้พร้อมละลายร่างหลอมรวมไปด้วยกันอีกคราและอีกคราครั้นเปลวเทียนมอดดับ หลิ่งหลินเปลือยเปล่า หางตาแดงเรื่อ หอบหายใจหนัก ส่งเสียงครวญแผ่วตอบสนองเป็นครั้งคราว นางปรือตามองอย่างอ่อนล้า สุ้มเสียงคล้ายไม้ใกล้ฝั่ง ความตายใกล้เข้ามาทุกที“หมิงอวี่ ท่านต้องการสังหารข้าใช่หรือไม่?”จ้าวหมิงอวี่จูบนางพลางยิ้ม “หาใช่สังหาร แต่เป็นการมอบความทรมานอันแสนสุขสม” ว่าพร้อมส่งตัวตนพานางไต่ทะยานบันไดสวรรค์อันสูงชันขึ้นไปแตะขอบฟ้า “อา...น้องหญิง สามีกำลังปรนเปรอเจ้า”สุ้มเสียงทุ้มแหบพร่าชวนเสียวท้องน้อยยิ่งนัก หลิ่งหลินรู้สึกได้ถึงกลุ่มผ
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร ตอนที่ 44 วสันต์มงคล 2
ตำหนักหมิงเฟิ่งค่ำคืนมงคล ห้องหอตกแต่งสีแดงละลานตา เครื่องเรือนประณีตพิถีพิถันมากกว่าเก่าหลายเท่า ไม่ต้องเดาก็พอรู้ว่าจ้าวหมิงอวี่ตระเตรียมไว้เพื่อใคร ชายหนุ่มหวังเพียงเห็นสีหน้าพึงใจของเจ้าสาวเพื่อได้ยลแววตาปลื้มปริ่มของนางที่ทอดมอง จ้าวหมิงอวี่จึงไม่ยินยอมรั้งรอในโถงงานเลี้ยง ไม่คิดร่วมดื่มสุราอวยพรกับบรรดาเชื้อพระวงศ์สูงศักดิ์และเหล่าขุนนางน้อยใหญ่ให้เสียเวลาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มรีบย่ำเท้าจ้ำอ้าวกลับเรือนหออย่างรวดเร็วทว่าเมื่อเดินเข้ามากลับพบเพียงสีแดงงามอร่ามกับความว่างเปล่าภายในห้องหอไร้เงาเจ้าสาวของเขา“หลินหลิน” เรียวคิ้วเข้มขมวดกวาดตามองหา “เจ้าอยู่ไหน?” ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มเคร่งเครียดชายหนุ่มให้รู้สึกกลัวขึ้นมา หากว่าจู่ๆ วิชามารไม่คาดฝันทำนางหายไป ต้องทำอย่างไร? อสูรผลัดกายเปลี่ยนวิญญาณพานางมาที่นี่ได้ย่อมพานางไปที่อื่นได้ ใช่หรือไม่?ขณะความคิดโลดแล่นในเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดพลันได้ยินเสียงตอบอู้อี้จากผ้าม่านริมเตียง“ข้าอยู่นี่”จ้าวหมิงอวี่รับหันมอง เห็นหลิ่งหลินซ่อนตัวอยู่ในผ้าม่านนั้นอย่างกลมกลืนราวกับเปลี่ยนกายเป็นเนื้อเดียวกับผ้าม่านไปแล้ว“เข้าไปทำอันใดใน
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร ตอนที่ 44 วสันต์มงคล 1
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน องค์ชายสามเดินทางกลับเข้าวังหลวงพร้อมผลงานความดีความชอบมากมายเป็นที่พึงพอพระทัยครึ่งเดือนต่อมาพิธีแต่งตั้งรัชทายาทก็เสร็จสิ้น องค์ชายสามจ้าวเฉิงหมิงรับตำแหน่งว่าที่ราชันดังคาด องค์ชายใหญ่ที่คิดจะเดินอย่างองอาจงามสง่าหมายประกาศก้องว่าตนเองเหมาะสมเป็นรัชทายาทเพียงหนึ่งเดียวกลับต้องตรมใจยอมเป็นคนป่วยต่อไปเหมือนที่ผ่านมา มิคาดว่านอกจากน้องสี่ยังมีน้องสามโผล่มา ต่อให้เขาเดินได้ก็ใช่ว่าจะสู้ด้วยไหวสี่เดือนให้หลัง แคว้นต้าอันมีงานอันเป็นมหามงคลยิ่งใหญ่ ผู้คนทั้งเมืองต่างรอชื่นชมอย่างครึกครื้นชื่นมื่น นั่นคืองานแต่งขององค์ชายสี่จ้าวหมิงอวี่เครื่องดนตรีประโคมดัง เสียงปะทัดดังกึกก้องไปทั่วทั้งถนน เสียงผู้คนชื่นชมยินดีไม่ขาดสาย ชายหนุ่มอาภรณ์แดงเป็นผู้นำขบวนเกี้ยวสีแดงขี่ม้ารอบเมืองไปรับตัวเจ้าสาวของเขาอย่างอลังการ ขบวนยิ่งใหญ่ยาวเหยียดตรงไปถึงจวนสวีตามฤกษ์งามยามดีทุกประการ งานแต่งของพวกเขาแม้รวดเร็วเพราะผู้เป็นเจ้าบ่าวใจร้อนแต่กลับเหมาะสมครบถ้วน ทุกขั้นตอน พิธีการล้วนถูกต้องไม่มีขาดตกบกพร่อง อีกทั้งคนเป็นเจ้าบ่าวยังแสดงออกชัดเจนอย่างเถรตรงจนเป็นที่กล่าว
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร ตอนที่ 43 ฝันร้ายมิอาจปล่อยวาง 2
“ใช่ องค์ชายทั้งหมดมีเพียงพี่สามที่เหมาะสม เสด็จพ่อเองก็คงเห็นพ้อง พระองค์ชอบความครึกครื้นเห็นโอรสแย่งชิง แต่แท้จริงมักมอบหมายงานสำคัญ ทั้งยังส่งองค์ชายสามไปทำการใหญ่ที่ได้ใจชาวประชา ก่อนนี้ที่มีข่าวหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยล้วนเป็นเพราะถูกพี่รองปองร้ายตามไล่ล่าไม่ว่างเว้น เมื่อข้ารู้ ข้าจึงซ้อนแผนพี่รอง และตอนนี้ข้าให้พี่สามกลับมา” เขาอธิบายเรียบเรื่อย ก่อนปิดท้ายด้วยวาจาโอ้อวดที่น่าฟังที่สุดในใต้หล้า “และช่วงนี้ข้าว่างมาก สามารถพาเจ้าท่องยุทธก็ยังได้”“หา!” หลิ่งหลินที่ได้ฟังทั้งหมด ทว่าพลันตาโตในประโยคสุดท้ายเท่านั้น “ท่าน พูดจริงหรือ?”“จริงแท้แน่นอน นอกจากพาท่องยุทธได้แล้วยังสามารถพาเจ้ากลับเข้าหุบเขาปีศาจไปสะสางสิ่งที่ค้างคาใจ ดีหรือไม่เล่า?”“โอ้ว!”หลิ่งหลินดีใจเป็นที่สุด ถึงขั้นเป็นฝ่ายเอื้อมมือดึงใบหน้าบุรุษเข้ามาแนบชิดแล้วจุมพิตไม่หยุด“ดีเหลือเกิน หมิงอวี่ ท่านยอดเยี่ยมยิ่งนัก”จ้าวหมิงอวี่ถูกนางจูบไปหลายทีจนตาลาย จำต้องขบกรามอดทนให้แก่ส่วนนั้นของร่างกาย ซึ่งกำลังรุ่มร้อนและแข็งแกร่งมากขึ้นทุกขณะ “อ่า...หยุดก่อน หลินหลิน เจ้าหยุด!”“ทำไมเล่า ท่านชอบแบบนี้นี่นา” ว่าแล้วจูบต่
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร ตอนที่ 43 ฝันร้ายมิอาจปล่อยวาง 1
เรือนหงซิ่วจ้าวหมิงอวี่คืบคลานขึ้นเตียงของหลิ่งหลิน ค่อยๆ สอดตัวเข้าผ้าห่มผืนเดียวกัน ทว่าทันใดนั้น สตรีบนเตียงมีท่าทางกระสับกระส่าย คล้ายคนฝันร้าย พริบตานางพลันตะโกนก้อง “สวีหลิ่งเยี่ยน ระวัง!” จบคำนางพลิกตัวออกกระบวนท่าพร้อมปกป้องโครม! บุรุษร่างสูงถูกฝ่าเท้าพิฆาตดุจสายฟ้าฟาดจนกลิ้งตกเตียง “อ่า...” ทั้งเจ็บทั้งจุก จังหวะนั้นหลิ่งหลินผุดลุกตามตะปบตบไม่ยั้ง “เจ้าคนชั่ว บังอาจทำร้ายร่างเก่าข้า นี่แนะๆ”จ้าวหมิงอวี่เองก็ใช่ย่อย ครั้งแรกไม่ทันป้องกัน ทว่าตอนนี้เขาปัดป้องได้สำเร็จจากนั้นก็กอดนางไว้มั่น“หลินหลิน ข้าเอง”หลิ่งหลินที่สะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่นจึงหยุดมือ “หือ?” เมื่อลืมตาแล้วเห็นว่าเป็นใครจึงตกใจนัก “จ้าวหมิงอวี่!”หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกยาว เร่งครองสติ เมื่อสงบอารมณ์ได้ก็พลิกตัวหันไปโผกอดลำคอแกร่ง “หมิงอวี่!”“ข้าเองๆ”หญิงสาวซบหน้ากับแผงอกอันอบอุ่นของเขา แนบนิ่งอยู่เช่นนั้นจ้าวหมิงอวี่ให้รู้สึกใจคอไม่ดี รีบก้มหน้าจูบขมับหอมแก้มนางพัลวันอย่างต้องการปลอบขวัญ “เจ้ากำลังฝันร้ายกระมัง”“อืม...” นางพยักหน้าหงึกหงักตรงแผงอกหนา จนใบหน้าและจมูกบิดเบี้ยวเหมือนเด็กน้อยขี้กลัว
บุปผาวารีสลับวิญญาณสยบมังกร มีแค้นต้องชำระ 2
จ้าวหมิงอวี่ดึงมีดสั้นเปื้อนโลหิตแดงฉานออกมาจากสายคาดเอวสีดำ เชยคางมนของคนงาม ถามเสียงเย็นชา “เจ้ายังปรารถนาแต่งงานให้ข้าอยู่หรือไม่?”หย่งหนิงไม่กล้าส่ายหน้าได้แต่ร่ำไห้พูดละล่ำละลักขณะที่ตัวก็สั่นงันงกไปด้วยว่า “ไม่เพคะ ไม่อยากแต่งแล้ว”จ้าวหมิงอวี่ขยับใบมีดเย็นเฉียบไล้แก้มเนียนเบาๆขณะกล่าวยิ้มๆ “เรื่องที่ท่านย่ากับเจ้าทำลงไป ท่านปู่ไม่รู้กระมัง หากเขารู้เข้าจะเป็นเช่นไร”หย่งหน้าส่ายหน้าพรืด “อย่าบอกนะเพคะ”ชายหนุ่มร้องอ้อ “ได้ข่าวว่าท่านปู่ของเจ้าไม่มีอนุเพราะสัญญากับท่านย่าของเจ้า สามีภรรยารักใคร่ อยู่ด้วยกันทุกวัน ข้าเสนอต่อเสด็จพ่อให้ท่านปู่ของเจ้าเข้าร่วมทัศนาจรกับข้าสักสามปีดีหรือไม่ สามีภรรยาแยกกันเนิ่นนานอาจทำให้ท่านย่าของเจ้ามีสติปัญญามากขึ้น รู้การควรไม่ควรกว่านี้ เจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่”“อย่านะเพคะ ไม่นะเพคะ” ท่านย่าของนางไม่เคยห่างจากท่านปู่สักราตรี อีกฝ่ายต้องตรอมใจตายแน่“อืม...” จ้าวหมิงอวี่ยิ้มร้าย “ยามท่านปู่ไม่อยู่ ท่านย่าอยู่กับเจ้าแค่สองคน เจ้าสามารถยืมมือท่านย่าทำการเอาแต่ใจได้อีก ไม่ดีหรือไร? ท่านปู่ไม่รู้หรอก”“ไม่ๆ ไม่ดี หม่อมฉันไม่เอาแต่ใจแล้วเพคะ”จ้าวหมิ
You may also like
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี140.7K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน62.1K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน33.5K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่185.1K viewsองค์หญิงใหญ่ดวงใจท่านแม่ทัพทมิฬ
sanvittayam2.9K viewsเหมยฮวาฤดูหนาว
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้3.9K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง4.3K viewsมิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ
จันทร์ดวงแรก108 views
