บทที่ 10

"ถ้านายไม่ได้ทำเรื่องผิดกฎหมาย ฉันจะผิดหวังทำไมล่ะ?" เธอถามขณะใส่ถุงเท้าและรองเท้าอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ

เขายิ้มพลางมองร่างเล็กเดินไป ดวงตาของเขาหม่นลงและเขากระซิบกับตัวเองว่า "ก็ดี พี่สาว ฉันหวังว่าเธอจะไม่ผิดหวังในอนาคต"

……

ตั้งแต่คืนนั้นที่คลับ หลิงลั่วอินก็รู้สึกวิตกกังวลอยู่ตลอด เพราะท่าทางของผู้ช่วยผู้กำกับเหอในวันนั้นแปลกชอบกลและในวันต่อมาผู้ช่วยผู้กำกับเหอก็ไม่ปรากฏตัวที่กองถ่ายอีกเลย สองวันต่อมาขนาดผู้กำกับยังโดนเปลี่ยนตัว

สำหรับเหตุผลของการเปลี่ยนผู้กำกับดูเหมือนไม่มีใครในทีมงานภาพยนตร์ที่สามารถอธิบายได้ แต่หลิงลั่วอินรู้สึกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับผู้ช่วยผู้กำกับ หรืออาจจะเกี่ยวข้องกับหลิงอี้หราน

ไม่กี่วันต่อมาเมื่อเธอได้ยินว่าผู้ช่วยผู้กำกับเหอบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล และดูเหมือนว่ามือขวาของเขาจะบาดเจ็บจนไม่สามารถใช้การได้ไปตลอดชีวิต เธอก็ตกตะลึงงัน มือขวาของเขา... ถ้าเธอจำไม่ผิดนั่นคือมือที่เขาใช้ตบหลิงอี้หรานคืนนั้น

หลิงลั่วอินตื่นตระหนก นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?

ท่าทางแปลก ๆ หลังจากผู้ช่วยผู้กำกับเหอรับสายโทรศัพท์ในคืนนั้น อาการบาดเจ็บของเขาหลังจากนั้น แล้วต่อมาก็มีการเปลี่ยนผู้กำกับ… ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญเหรอ? หรือว่าหลิงอี้หราน มีใครบางคนที่ทรงอำนาจอยู่เบื้องหลังของเธอ

แต่ถ้าหลิงอี้หรานมีคนคอยดูแลคุ้มครองเธอจริง ๆ เธอจะยังต้องกวาดถนนทุกวันแบบนี้เหรอ?

หลิงลั่วอินอดไม่ได้ที่จะบอกพ่อแม่ของเธอเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่คลับในวันนั้น เมื่อหลิงกว๋อจื้อได้ยินว่าลูกสาวคนเล็กของเขาส่งลูกสาวคนโตไปดื่มกับผู้ชาย เขาก็ด่าเธอทันที “แกขอให้พี่สาวทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง? ยังไงครอบครัวของเราก็...”

“ก็แค่ดื่มด้วยกันมันจะเรื่องใหญ่อะไรนักหนา แล้วลั่วอินก็ทำเพื่อครอบครัว ถ้าลั่วอินประสบความสำเร็จ ครอบครัวของเราก็จะมีอนาคตที่ดีนะ ไม่อย่างนั้นแล้วคุณอยากให้เราพึ่งพาลูกสาวคนโตของคุณที่เคยติดคุกหรือไง?” ฟางซุ่ยเอ๋อพูดแทรก

เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของหลิงกว๋อจื้อก็มืดครึ้มแต่เขาไม่ได้พูดอะไร

“พ่อคะ พ่อคิดว่าพี่มีคนใหญ่คนโตหนุนหลังหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นทำไมผู้ช่วยผู้อำนวยการเขาถึงปล่อยเธอไป แถมยังต้องมาลงเอยที่โรงพยาบาลอีก” หลิงลั่วอินถาม

หลิงกว๋อจื้อก็ไม่รู้

ฟางซุ่ยเอ๋อกล่าว “คุณเป็นพ่อของหล่อนคุณควรลองถามหล่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าตอนนี้เธอมีคนใหญ่คนโตหนุนหลังจริง เธอควรจะบอกครอบครัว ฉันกังวลว่าครอบครัวของเราก็จะถูกลากลงไปด้วยถ้าเธอไปยุ่งกับเรื่องผิดกฎหมาย เธอเคยติดคุกมาก่อนและมีคนอยู่ในคุกทุกประเภทใครจะไปรู้ว่าเธอเคยพบใครบ้างที่นั่น!"

ยิ่งฟางซุ่ยเอ๋อพูดมากเท่าไรเธอก็ยิ่งคิดว่าหลิงอี้หรานต้องไปยุ่งกับเรื่องไม่ดีแน่ คนที่มีอำนาจหรือร่ำรวยจะมายุ่งกับเธอได้อย่างไร? หลิงอี้หราน มีแนวโน้มที่จะได้พบแต่กับพวกคนเทา ๆ ตอนที่อยู่ในคุกเท่านั้นแหละ

หลิงกว๋อจื้อสีหน้าดำคล้ำเมื่อได้ยินเช่นนี้ "ถ้าเธอกล้าเอาครอบครัวเข้าไปพัวพันอีกล่ะก็ ฉันจะหักขาเธอด้วยตัวฉันเอง!"

ขณะนั้นหลิงอี้หรานยังคงทำอาหารอยู่ในห้องเช่าและรอให้จินกลับมาทานอาหารเย็นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เมื่อเธอเปิดประตูสิ่งที่เธอเห็นก็คือพ่อ แม่เลี้ยงและน้องต่างแม่ของเธอยืนอยู่

ทั้งสามคนต่างบุกเข้ามาในห้องเช่าของเธอ หลิงกว๋อจื้อถามทันที "แกให้คนไปหักมือของผู้ช่วยผู้กำกับใช่ไหม? เขาก็แค่ให้แกเป็นเพื่อนดื่มเหล้าเท่านั้น แกต้องทำเรื่องรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ? แกลืมเวลาที่แกติดคุกไปแล้วเหรอไง? แกคงเจอพวกเลว ๆ หลายแบบในคุกสินะ ตอนนี้แกก็เลยคิดทำเรื่องเลว ๆ ใช่ไหม?”

หลิงอี้หรานมองพ่อของเธออย่างเย็นชา “ฉันไปทำอะไรที่ต้องให้พ่อมาด่าฉันเหรอ?”

“ก็แล้วแกให้คนมาหักมือผู้ช่วยผู้กำกับหรือเปล่าล่ะ? เขาก็แค่ขอให้แกดื่มกับเขา ถ้าแกทำให้ครอบครัวต้องเดือดร้อน ฉันจะสั่งสอนแกแน่” หลิงกว๋อจื้อด่า

หลิงอี้หรานแค่นเสียง “ดูเหมือนว่ากรรมจะมีจริงสินะ ถ้าพ่อคิดว่าการเป็นเพื่อนดื่มไม่ใช่เรื่องใหญ๋ ทำไมพ่อไม่ให้หลิงลั่วอินลูกสาวสุดที่รักของพ่อไปดื่มเองล่ะ? บอกเธอด้วยว่าอย่ามาวางแผนเล่นงานฉัน!”

"นี่คือสิ่งที่แกเป็นหนี้น้อง! ถ้าไม่ใช่เพราะแก น้องก็คง... "

"ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พ่อคิดว่าเธอจะมีโอกาสได้รับเลือกให้เป็นนักแสดงนำหญิงในภาพยนตร์เหรอ? ไม่ต้องมาพูดว่าฉันติดหนี้เธอ ฉันไม่เคยติดค้างอะไรเธอ" หลิงอี้หรานสวน

“พี่สาว ฉันไม่เคยโทษอะไรพี่เลย พี่ไม่จำเป็นต้องพูดกับพ่อแบบนี้” หลิงลั่วอินพูดท่าทางเจ็บปวด

ฟางซุ่ยเอ๋อรีบปลอบโยนลูกสาวของเธอจากนั้นก็มองหลิงอี้หรานอย่างไม่พอใจ "อี้หราน อย่าเอาความโกรธมาลงกับน้อง พ่อของเธอแค่ไม่อยากให้เธอก้าวไปในทางที่ผิด ถ้าติดคุกขึ้นมาอีกครอบครัวของเราคงทนรับไม่ไหว!"

“ทำไมต้องมาเสียเวลาพูดกับมันให้มากอีก? ไปหาผู้ช่วยผู้กำกับเหอเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าแกจะใช้วิธีไหนก็ตาม ไปขอให้เขายกโทษให้แกซะ แล้วแกห้ามโยงมาถึงลั่วอิน เข้าใจไหม? ถ้าแกกล้าที่จะทำลายอนาคตของลั่วอินอีกก็มาดูกันว่าฉันจะจัดการกับแกยังไงแล้วกัน!" หลิงกว๋อจื้อออกคำสั่ง

หลิงอี้หรานรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าขัน พ่อของเธอคิดว่าจะสั่งเธอได้ตามใจเหรอ? หรือว่าเมื่อหัวใจของคนเราล้วนมีอคติ คนนั้นก็จะไม่สนใจเรื่องอื่น?

"ฉันจะไม่ขอโทษใครทั้งนั้น ดังนั้นพวกพ่อกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับ" หลิงอี้หรานกล่าว

เมื่อหลิงกว๋อจื้อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า "แกคิดว่าแกเป็นใคร" เขายกมือขึ้นแล้วตบหลิงอี้หราน

หลิงอี้หรานถอยออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อเธอขยับเท้าเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้า อาการบาดเจ็บที่เกิดจากรถเฉี่ยวนั่นยังไม่หายสนิทดี

เมื่อเห็นว่ามือของอีกฝ่ายฟาดลงมา หลิงอี้หรานก็เตรียมตัวรับไว้ แต่ทันใดนั้นมือหนึ่งคว้ามือของหลิงกว๋อจื้อไว้

“จิน!” หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา เธอไม่คาดคิดว่าจินจะกลับมาในเวลานี้

อี้จิ่นหลีมองไปที่แขกที่ไม่ได้รับเชิญสามคนในห้องอย่างเย็นชา เขาอ่านข้อมูลของหลิงอี้หรานจึงรู้ว่าทั้งสามคนนี้คือพ่อ แม่เลี้ยง และน้องสาวต่างแม่ของเธอ

"ออกไป!" เขาพูดอย่างเย็นชา

"แกคิดว่าแกเป็นใครมาห้ามไม่ให้ฉันอบรมลูกสาวตัวเอง?! ปล่อย!" หลิงกว๋อจื้อตะโกน เขารู้สึกว่ามือของเขากำลังจะหักจากการจับกุมของชายคนนี้

หลังจากนั้นหลิงกว๋อจื้อก็ได้สมใจ อี้จิ่นหลีโยนหลิงกว๋อจื้อออกไปจากห้องเช่า

ฟางซุ่ยเอ๋อและหลิงลั่วอินรีบตามออกไปข้างนอกอะพาร์ตเมนต์เพื่อช่วยหลิงกว๋อจื้อยืนขึ้น

“อี้หราน ทำไมถึงปล่อยให้คนแปลกหน้ามาทำกับพ่อของเธอแบบนี้กัน?” ฟางซุ่ยเอ๋อตะคอก

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" หลิงกว๋อจื้อถามอย่างโมโห "หลิงอี้หราน แกกล้านักนะ พอออกจากคุกก็มายุ่งกับคนแปลกหน้าทันที..."

เสียงของหลิงกว๋อจื้อหยุดลงทันทีเพราะชายตรงหน้ากำลังทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว ราวกับว่าเขากำลังถูกจ้องมองโดยสัตว์ร้าย และถ้าเขายังคงพูดพล่ามต่อไปอีกฝ่ายก็คงจะเข้ามาจัดการเขาแน่

ปัง!

ประตูห้องเช่าถูกปิดกระแทกโดยหลิงอี้หราน