MasukShare
บทที่ 394
Bab terkait
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 395
บางทีอาจเพราะประสบการณ์ในอดีตของเธอ เธอมักจะรู้สึกว่าไม่อยากจะพึ่งพาคนอื่นง่าย ๆ ในการดำรงชีวิตของตนเพราะว่าเมื่อไรที่แรงสนับสนุนนั้นหายไป เธอก็จะต้องตกดิ่งอีกครั้งอี้จิ่นหลีจ้องท่าทางมุ่งมั่นของหลิงอี้หราน หลังผ่านไปอึดใจเขาก็หลุบตาอ่อนโยน “ถ้าเธอยังอยากจะทำงานที่นี่ต่อก็ไม่เป็นไร ถ้าเธออยากเปลี่ยนงานแค่บอกฉันมาก็พอ”“โอเค” หลิงอี้หรานพยักหน้า คราวนี้เธอไม่ได้ปฏิเสธความหวังดีของอี้จิ่นหลี“ว่าแต่คุณรออยู่ข้างนอกนานขนาดนี้ กินข้าวเย็นหรือยัง?” จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้“ยังไม่ได้กิน” อี้จิ่นหลีตอบ“แล้วทำไมคุณไม่เข้าไปกินในร้านล่ะ” หลิงอี้หรานบอก แม้ว่านี่จะเป็นร้านเล็ก ๆ แต่ก็ยังมีอาหารหลายอย่างแถมมีพวกพาสต้าให้สั่งได้ส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะกินได้ไหมนั้นหลิงอี้หรานไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เพราะอย่างไรตอนที่อี้จิ่นหลีอยู่กับเธอที่ห้องเช่า เขาก็กินอาหารง่าย ๆ กับเธอ ก็ไม่ได้มีปัญหาหรืออึดอัดอะไร“โอเค ครั้งหน้าฉันจะเข้าไปในร้าน” อี้จิ่นหลีตอบ“...” จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็รู้สึกเหมือนว่าพูดอะไรผิดไป ถ้าอี้จิ่นหลีเข้าไปในร้านจริง ๆ ก็เหมือนว่าจะเปลี่ยนบรรยากาศของร้านไปแน
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 396
ความรู้สึกยินดีเหมือนจู่ ๆ ก็ระเบิดขึ้นในใจของหลิงอี้หราน กลายเป็นว่าการที่เขาเชื่อเธอนั้นทำให้เธอมีความสุขมากจริง ๆอี้จิ่นหลีจ้องคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง และพึมพำออกมาจากริมฝีปากบาง ๆ ของเขา“แต่เธอเองก็ต้องเชื่อฉัน เชื่อว่าถ้าฉันเจอเธอก่อนหน้านี้ ถ้าฉันรู้ว่าจะรักเธอมากขนาดนี้ ฉันจะไม่มีวันให้เธอต้องทรมานแน่”หลิงอี้หรานอึ้งไป นี่เขาพูดถึงเรื่องที่เธอเคยอยู่ในคุกและโดนคนพวกนั้นทำกับเธออย่างโหดร้ายเพื่อเอาใจเขาเหรอ?“อื้ม” หลิงอี้หรานตอบเบาๆไม่ว่าในอดีตระหว่างเขาและเธอจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนี้อาจจะถึงเวลาปล่อยวางลงบ้างและในเมื่อเธอต้องการจะอยู่กับเขาให้ดี เธอเองก็ต้องปล่อยวางความกลัวไปหลังจากกินอาหารเสร็จและคนรับใช้มาทำความสะอาดโต๊ะไปแล้ว หลิงอี้หรานก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ “ว่าแต่ คุณรู้จักคนที่เชี่ยวชาญเรื่องการผ่าตัดใส่อุปกรณ์ช่วยฟังบ้างไหม?”“ทำไมเหรอ?” อี้จิ่นหลีถาม“ก็คือว่าเสี่ยวเหยียนลูกของพี่จัวอาจจะต้องเข้ารับการผ่าตัดในอีกไม่กี่วันนี้ ฉันเลยสงสัยว่าจะหาคนที่เชี่ยวชาญให้เสี่ยวเหยียนได้ไหม แล้วก็… เงินของพี่จัว ตอนนี้เธออาจจะจ่ายไหวแค่อันที่ถูกที่สุด แต่ถ้
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 397
และเขาก็จะเป็นหัวหน้าของตระกูลอี้ เป็นธรรมดาที่ทายาทของตระกูลอี้ต้องมาสืบทอดตระกูล ตระกูลอี้นั้นจะมาจบสิ้นเพราะเธอได้อย่างไรกัน? หลิงอี้หรานยังคิดว่าก่อนนี้เธอใสซื่อเกินไปและถึงขนาดลืมคิดเรื่องนี้ เธอก็เลยบุ่มบ่ามตกลงคบกับเขาแต่ว่าความสัมพันธ์มันจะยาวนานได้สักแค่ไหนกัน?แม้แต่ในคดีที่เธอเคยทำมาก่อน พวกตระกูลร่ำรวยทั้งหลายการมีทายาทนั้นสำคัญกว่าครอบครัวคนธรรมดามาก“เกิดอะไรขึ้น? ร่างกายของเธอ…” เขานิ่วหน้าและจ้องมองเธอเธอก้มหน้าลงและสายตาก็จับจ้องที่หน้าท้องแบนราบ “เคย… โดนซ้อมหนักมาก… จนมดลูกฉีกขาด ถึงจะรอดตายมาได้ แต่หมอก็บอกว่าอาการบาดเจ็บนั้นรุนแรงมาก และก็อาจจะไม่สามารถตั้งท้องได้ในอนาคต”แม้แต่จะพูดออกมาสำหรับเธอก็ยังยากลำบาก และนี่เป็นความเสียใจที่สุดที่เธอฝังลึกไว้ในใจแววตามืดมนฉายวาบในตาเขา เธอโดนซ้อมเหรอ? โดนซ้อมเมื่อไหร่กัน? ตอนที่เธออยู่ในคุกใช่ไหม? ตอนนี้เธอต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนกัน?จู่ ๆ ก็เหมือนมีความเจ็บปวดกัดกินในใจเขา ความเจ็บที่เธอต้องทรมานในอดีตเป็นเหมือนน้ำหนักที่กดทับใจเขาอย่างสาหัส ทำให้เขาแทบหายใจไม่ออกยิ่งเธอเจ็บปวดทรมานมากแค่ไหนในอดีต ตอนนี้เขาก็เสีย
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 398
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เมื่อความรักที่เขามีต่อเธอนั้นลึกซึ้งขึ้นทีละนิด เขาก็พบว่ามีบางอย่างที่หากไม่ใช่เธอเขาก็ไม่สามารถทำได้ หากว่าไม่ใช่กับเธอ เขาก็ขอไม่มีลูกดีกว่าหลิงอี้หรานมองใบหน้าที่อยู่ใกล้ชิดอย่างอึ้งงัน และที่เธอได้ยินอยู่ข้างหูก็คือคำที่เขาบอกว่า “ดังนั้นคนเดียวในชีวิตนี้ที่เธอจะฝากชีวิตไว้ได้ก็คือฉัน”เมื่อพูดจบเขาก็จุมพิตเธอ รสจูบนี้อ่อนโยนจนเธอต้านทานไม่ได้ฝากชีวิตไว้ให้กันและกัน… เธอและเขาจะอยู่ด้วยกันได้จริง ๆ เหรอ?……ความสัมพันธ์ของอี้จิ่นหลีและหลิงอี้หรานก็เริ่มขึ้นเช่นนี้ ซึ่งก็ค่อนข้างคาดไม่ถึงสำหรับเธอแต่เขาก็ดูเหมือนจะไม่ได้อึดอัดใจอะไรบางทีมันก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอกลับไปอยู่ในสมัยที่อยู่ในห้องเช่ากับเขาเหมือนว่าเขาได้กลายเป็น “จิน” อีกครั้ง เธอสามารถจะปลดเปลื้องภาระและความเจ็บปวดของเธอเองต่อหน้าเขาได้ และรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับเขา“ดีจริง ๆ ขอบคุณนะ ขอบคุณ” เสียงจัวเชียนอวิ๋นพูดโทรศัพท์ทำให้หลิงอี้หรานเงิยหน้าขึ้นเธอเห็นเจ้านายที่ปกติจะมีท่าทางทระนง ตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและเหมือนว่าจะมีน้ำตาเอ่อคลอ“พี่จัว มีอะไรเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 399
”ว่าแต่ บ่ายวันเสาร์เธอหยุดนี่” เขามองหน้าแดงก่ำของเธอและรู้สึกว่าน่าสนใจมาก“อืม แล้วทำไมเหรอ?” เธอถาม“พอตอนบ่ายว่าง ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลแล้วตรวจร่างกายแบบชุดใหญ่” อี้จิ่นหลีบอก“ตรวจร่างกายเหรอ?” หลิงอี้หรานแปลกใจเล็กน้อย“ช่วงหลายปีมานี่เธอคงไม่ได้ตรวจร่างกาย เพราะงั้นวันเสาร์ก็ไปตรวจเถอะ ตรวจร่างกายประจำปีเป็นเรื่องสำคัญนะ” เขาบอกเธอกัดปากเล็กน้อยและพยักหน้า “งั้นก็ได้” ก็จริง ตอนที่เธออยู่สำนักงานกฎหมายทางที่ทำงานก็จะจัดให้มีการตรวจร่างกาย แต่ว่านี่ก็ 4 ปีแล้วหลังจากที่เธอต้องติดคุกและเธอก็ไม่ได้ตรวจร่างกายเลยเมื่อคิดดูการตรวจร่างกายก็ไม่มีอะไรที่ไม่ดีตอนกลางคืนเมื่อหลิงอี้หรานใกล้จะหลับ อี้จิ่นหลีก็บอกว่าเขาอยากจะนอนกับเธอหลิงอี้หรานเบิกตากว้างทันที “คุณ… คุณอยากนอนที่นี่ด้วยเหรอ?”“มีปัญหาเหรอ? ตอนที่เราอยู่ห้องเช่า พี่สาวกับฉันก็นอนด้วยกันไม่ใช่เหรอ?” เขาพูดนิ่ง ๆแต่คำถามก็คือแล้วนี่มันเหมือนกันเหรอ? ตอนนั้นเธอปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นน้องชาย แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่น้องชายแต่ว่าเป็นแฟนหนุ่มของเธอหลิงอี้หรานหน้าแดงและจ้องอี้จิ่นหลี “ฉันชินกับ… การนอนคนเดียวน่ะ”“ทำเ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 400
คำพูดปฏิเสธไม่อาจหลุดออกมาจากปากเธอได้ เมื่อรู้ตัวอีกทีหลิงอี้หรานก็นอนอยู่บนเตียงกับอี้จิ่นหลีแล้วหลิงอี้หรานถอนใจ เอาล่ะ นอนหลับด้วยกันก็ได้ ยังไงก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยทำมาก่อนแต่ตอนนี้พอเธอนอนบนเตียงเธอกลับนอนไม่หลับเพราะว่ามีเขาอยู่ข้างกายดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาเรื่องมาพูด “ทำไมถึงยังเรียกฉันว่าพี่สาวล่ะ?”“เธอชอบเวลาฉันเรียกเธอแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?” เขาถามเธอลังเลชั่วขณะ “ก็ไม่เชิง ฉันก็แค่คิดว่า… ก็มันแปลก ๆ ที่เรียกแบบนี้หลังจากที่เป็นแฟนกันแล้ว” ถ้ามีคนที่ไม่รู้ได้ยินเขาเรียกเธอแบบนั้น ก็ต้องคิดว่าเธอเป็นพี่สาวของเขาแต่พอมาคิดดู คำเรียกขานแบบนี้ก็ดูเป็นธรรมชาติสำหรับเธอมาก อย่างไรเขาก็เรียกเธอแบบนี้มาตั้งแต่แรก“ถ้างั้นเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นต่อไปอยากให้ฉันเรียกว่าอะไร?” เขาถาม “คำว่าพี่สาว… เก็บไว้เรียกกันสองคนแล้วกัน”“คุณ… ดูเหมือนจะชอบเรียกฉันว่าพี่สาวนะคะ?” เธอพูด“ใช่” เขายอมรับ “เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขอให้ฉันเรียกว่าพี่สาว” เธอรู้สึกอับอายขึ้นมาทันที“เวลาฉันเรียกเธอว่าพี่สาว มันเหมือนมีสายสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาดระหว่างเรา” เขาบอกประกายค
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 401
คืนนั้นหลิงอี้หรานคิดว่าตัวเองคงนอนไม่หลับเมื่อมีอี้จิ่นหลีนอนอยู่ข้างกาย แต่ที่จริงเมื่อหลับตาลงเธอก็หลับสนิททันทีเหมือนกับว่าการที่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ทำให้ใจเธอสงบเมื่อตื่นขึ้นมาเช้ารุ่งขึ้น หลิงอี้หรานก็เห็นอี้จิ่นหลีใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังติดกระดุมแขนเสื้อและเดินเข้ามาหาเธอ “ตื่นได้แล้ว”“ค่ะ” เธอพูดพร้อมเขินเล็กน้อย เธอยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยตอนนี้ และผมเธอก็ยุ่งเหยิง“เมื่อคืนหลับดีไหม?” เมื่อคืนฉันหลับดีมาก” เขาพูดแล้วก้มตัวลงมาเอามือเท้าเตียงไว้ ดวงตาดำขลับจ้องตรงมาที่เธอสายตาของทั้งสองเกือบอยู่ในระดับเดียวกันและหลิงอี้หรานก็ทำอะไรไม่ถูก เธอเอนถอยหลังไปไม่รู้ตัวพยายามจะเว้นระยะห่าง แต่มือของเขาที่ดันหลังเธอไว้ก็ออกแรงกดเล็กน้อยทำให้ระยะห่างระหว่างทั้งสองขยับใกล้ขึ้น“พี่สาว เมื่อคืนหลับไม่ดีเหรอ?” เขาเลิกคิ้วถาม“ก็… ไม่แย่….” เธอพูดตะกุกตะกัก“ดีมาก” เขาพูดและจูบแก้มเธออย่างเป็นธรรมชาติ “ไปล้างหน้าล้างตาแล้วเราลงไปกินข้าวข้างล่างกันเถอะ”“อื้ม” เธอพูดพร้อมหน้าแดงหลังจากเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า หลิงอี้หรานก็เดินลงไปข้างล่างและเห็นอี้จิ่นหลีนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 402
ตอนนี้มีชายอื่นต้องการให้เธอผูกเนกไทให้ แล้วระหว่างเธอกับเขาจะยาวนานสักแค่ไหน?หลิงอี้หรานยังไม่รู้ว่า ถึงตอนนี้พวกเขาจะมีใจให้กัน และแม้ว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องที่เธอมีลูกไม่ได้ เธอก็ยังไม่กล้าคิดถึงเรื่องอนาคตตั้งแต่แรกเริ่ม ช่องว่างระหว่างพวกเขาก็ใหญ่มาก แม้ว่าตอนนี้จะคบกันแต่ระหว่างพวกเขาจะมีอนาคตด้วยกันจริง ๆ เหรอ?“เป็นอะไรไป?” เสียงเขาดังขัดความคิดของเธอ“ไม่มีอะไร คุณ… ก้มลงหน่อย” เธอบอกเพราะว่าส่วนสูงที่ต่างกัน จึงทำให้ยากที่จะผูกเนกไทให้เขาได้ตรง ๆเขาก้มลงมาอย่างเชื่อฟัง ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ขยับเข้ามาใกล้กันเธอยกมือขึ้นขยับปกเสื้อเข้าขึ้นอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็วางเนกไทรอบคอของเขาและเริ่มผูกให้“รู้ไหม? ตอนนี้ฉันเอาชีวิตวางไว้ในมือเธอ” จู่ ๆ อี้จิ่นหลีก็พูดเสียงเบาหลิงอี้หรานชะงักมือไปเล็กน้อย และดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอก็จ้องใบหน้าที่อยู่ใกล้เธอ“หากว่าตอนนี้เธออยากฆ่าฉัน ก็แค่รัดเนกไทให้แน่นๆ” เขายิ้มบาง ๆ ดูมีเสน่ห์และสูงส่ง “ดังนั้นในชีวิตนี้ผู้หญิงคนเดียวที่จะผูกเนกไทให้ฉันได้ก็คือเธอ พี่สาว ฉันก็จะไม่ให้ใครทำอีกแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว”เมื่อหลิงอี้หรานมา
Bab terbaru
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 424
เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 423
และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 422
“แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 421
ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 420
“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 419
จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 418
หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 417
อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 416
นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ
