ตอนที่ 2  การประมูลที่พลิกผัน 1/2

ตอนที่

2

การประมูลที่พลิกผัน

เสียงกุกกักจากด้านล่างปลุกแพรไหมให้ตื่นขึ้นจากความง่วงงัน แสงแดดยามเช้ายังไม่ทันสาดส่องเข้ามาในห้องของเธอเต็มที่ แต่เสียงคนคุยกันอย่างเคร่งเครียดจากห้องรับแขกชั้นล่างก็ทำให้เธอต้องลุกจากที่นอนเก่าๆ ด้วยความรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

“พ่อคะ…เกิดอะไรขึ้น” แพรไหมรีบเดินลงไป เห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่บนโซฟาเก่าๆ สีหน้าซีดเผือด ขณะที่ชายฉกรรจ์สองคนในชุดดำยืนคุมเชิงอยู่ไม่ไกล โต๊ะกลางเต็มไปด้วยเอกสารและสมุดบัญชี

พ่อของแพรไหม

ธนาพยายามยิ้มให้ลูกสาวแต่รอยยิ้มนั้นแสนบิดเบี้ยว “ไม่มีอะไรหรอกลูกรัก พ่อแค่คุยธุระกับคุณลุงเขา”

แต่แววตาของแม่ที่กำลังจะร้องไห้บอกแพรไหมว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา หญิงสาวเหลือบไปเห็นซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะ มีตราประทับของสำนักงานบังคับคดีและข้อความที่อ่านว่า ‘ประกาศการขายทอดตลาด’ หัวใจของแพรไหมหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม

“เรื่องที่ดินของเรารึเปล่าคะพ่อ” เธอถามเสียงสั่น ความรู้สึกเจ็บปวดบีบรัดช่องอกจนหายใจไม่ออก

นายธนาพยักหน้าอย่างช้าๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม “ใช่ลูก พ่อ…พ่อไม่มีเงินไปใช้หนี้เขาแล้ว พวกเขาจะยึดที่ดินผืนนั้นไปประมูล”

แพรไหมทรุดตัวลงบนโซฟา น้ำตาคลอเบ้าที่ดินผืนนั้นไม่ใช่แค่ที่ดินเปล่าๆ มันคือความทรงจำวัยเด็กคือสวนผลไม้ที่เธอเคยวิ่งเล่น คือที่ที่พ่อกับแม่เคยสร้างฝันเอาไว้ มันคือทุกสิ่งทุกอย่างที่เหลืออยู่ของครอบครัวนี้

“ผมให้เวลาพวกคุณมามากพอแล้วนะครับคุณธนา” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งพูดเสียงห้าว

“ตามเงื่อนไขที่ระบุในสัญญา ถ้าคุณไม่สามารถชำระหนี้ทั้งหมดได้ภายในวันนี้ ที่ดินแปลงนี้จะถูกนำออกประมูลในวันพรุ่งนี้”

“ให้เวลาผมอีกนิดเถอะครับคุณภพ ผมขอร้อง” พ่อของแพรไหมอ้อนวอนอย่างน่าเวทนา

“ไม่ได้หรอกครับคุณธนา มันคือธุรกิจ” นายภพตอบอย่างเย็นชา แพรไหมรู้สึกโกรธแค้นนายภพที่เห็นความทุกข์ของพ่อเธอเป็นแค่เรื่องธุรกิจ

นายภพเดินมาตรงหน้าแพรไหม ดวงตาคมกริบไล่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แพรไหมรู้สึกขนลุกซู่กับสายตาคุกคามนั้น

“ลูกสาวคุณสวยดีนะครับ ถ้าคุณธนายังหาเงินมาไม่ได้ บางทีอาจจะมีทางอื่นช่วยก็ได้นะ”

คำพูดของนายภพทำให้เลือดในกายของแพรไหมเดือดพล่าน เธอเงยหน้าขึ้นจ้องตาชายคนนั้นอย่างไม่เกรงกลัว

“คุณหมายความว่ายังไง!!!”

“ก็อย่างที่ผมพูดนั่นแหละครับ” นายภพยิ้มเยาะ

“บางทีการมีลูกสาวที่สวยและน่าสนใจ ก็อาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่าการขายที่ดินก็ได้นะ”

“พอได้แล้วคุณภพ!!!” นายธนาโพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออด

“อย่าพูดจาไร้สาระกับลูกสาวผม”

“ไร้สาระ ผมว่ามันเป็นข้อเสนอที่ดีเยี่ยมเลยนะคุณธนา” นายภพยังคงไม่ลดละ แพรไหมกำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อ เธอรู้สึกถูกดูหมิ่นศักดิ์ศรีอย่างรุนแรง น้ำตาที่กลั้นไว้ค่อยๆ เอ่อขึ้นมา เธอจิกเล็บลงบนฝ่ามือเพื่อระงับความเจ็บปวดทั้งทางกายและใจ ‘ฉันจะยอมให้ใครมาดูถูกครอบครัวฉันไม่ได้เด็ดขาด!’ เสียงเล็กๆ ในใจตะโกนก้อง เธอต้องทำอะไรสักอย่าง แม้จะรู้ว่ามันแทบเป็นไปไม่ได้

สุดท้ายชายฉกรรจ์ทั้งสองก็จากไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันและซองเอกสารที่เปรียบเสมือนคำพิพากษาประหารชีวิตของครอบครัว

แพรไหมไม่รอช้า เธอออกไปทำงานตามปกติ แต่หลังเลิกงาน เธอมุ่งหน้าไปยังทุกที่ที่พอจะหาเงินได้ โทรศัพท์หาเพื่อนทุกคนที่รู้จัก ขอร้องให้หยิบยืมเงิน เก็บทุกบาททุกสตางค์ที่เธอมี ทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่น แต่อย่างไรเสีย เงินที่หาได้ก็ยังห่างไกลจากยอดหนี้มหาศาลที่ต้องใช้คืน การประมูลจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว และเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปที่นั่นด้วยตัวเอง

ในเวลาเดียวกันนั้น คริสเตียน คาร์ดินัล กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังในห้องทำงานกว้างขวางของเขา บนโต๊ะทำงานมีหน้าจอขนาดใหญ่ที่แสดงผลการวิเคราะห์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์และแผนที่เมืองอย่างละเอียด เขากำลังพิจารณาที่ดินผืนหนึ่งอย่างสนใจเป็นพิเศษ

“ที่ดินแปลงนี้อยู่ใกล้กับโครงการฟีนิกซ์ของเรามากใช่ไหมลีโอ” คริสเตียนถามเสียงเรียบ ขณะที่นิ้วเรียวยาวเคาะเบาๆ บนหน้าจอ

ลีโอ ซานติเอโก ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก้มลงมองแผนที่บนจอ “ใช่ครับนาย ถ้าเราได้ที่ดินผืนนี้มา จะเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลต่อการพัฒนาศูนย์กลางเทคโนโลยีของโครงการฟีนิกซ์ครับ”

“แล้วสถานะของที่ดินแปลงนี้ล่ะ” คริสเตียนถามต่อ

“เป็นของตระกูลเล็กๆ ตระกูลหนึ่งครับนาย ตอนนี้กำลังมีปัญหาหนี้สินหนัก ถูกนายทุนเงินกู้นอกระบบยึดไปแล้ว และกำลังจะนำออกประมูลในวันพรุ่งนี้ครับ” ลีโอรายงานอย่างละเอียด

คริสเตียนเลื่อนดูข้อมูลอย่างเย็นชา แต่เมื่อสายตาเขาปะทะกับภาพถ่ายเล็กๆ ของบ้านเก่าๆ ที่ตั้งอยู่บนที่ดิน แววตาของเขาก็หยุดชะงักลงครู่หนึ่ง มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้าน รูปภาพเล็กเกินกว่าจะเห็นรายละเอียดชัดเจน แต่บางสิ่งบางอย่างในท่าทางของเธอที่สะท้อนถึงความมุ่งมั่นในความทุกข์ยาก ดึงดูดความสนใจของเขา ‘น่าสนใจ เจ้าของที่ดินไม่ใช่แค่คนธรรมดาอย่างที่คิด’

คริสเตียนนิ่งไปครู่หนึ่ง เขากำลังประเมินสถานการณ์ ดวงตาคมกริบกวาดมองข้อมูลบนจออย่างพิจารณา หากได้ที่ดินผืนนี้มา โครงการฟีนิกซ์จะเดินหน้าได้อย่างรวดเร็วและสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น

“นายภพใช่ไหมที่เข้ามาเกี่ยวข้อง” คริสเตียนถามชื่อที่คุ้นเคยในวงการธุรกิจมืด

“ใช่ครับนาย เป็นนายทุนเงินกู้นอกระบบรายใหญ่ที่เส้นสายเยอะพอสมควร” ลีโอตอบ

“เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้” คริสเตียนออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง”

“ครับนาย”

ลีโอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ‘ปกติแล้วนายท่านไม่เคยลงมาจัดการเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ด้วยตัวเอง’ ความกังวลแวบหนึ่งฉายขึ้นในใจ ลีโอรู้ว่าเมื่อใดที่คริสเตียนลงมือเอง มันมักจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ซับซ้อนกว่าที่เห็น และเขาแอบหวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายเกินไปสำหรับใครบางคน

ขณะที่ลีโอกำลังจะเดินออกจากห้อง ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกอย่างแรง โดยร่างสูงโปร่งของ นิโคลัส (นิค) คาร์ดินัล น้องชายต่างมารดาของคริสเตียน นิคดูต่างจากคริสเตียนอย่างสิ้นเชิง เขาแต่งตัวสบายๆ เสื้อเชิ้ตแบรนด์ดังที่ปลดกระดุมเกือบถึงสะดือและกางเกงยีนส์ขาดๆ แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่คล้ายคลึงกับคริสเตียนก็บอกได้ทันทีว่าเป็นพี่น้องกัน

“เฮ้ พี่ชาย! ไม่คิดจะเคาะประตูเลยเหรอไง” นิคบ่นอุบอิบขณะที่เดินเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงใจ

คริสเตียนเหลือบมองน้องชายด้วยสายตาเย็นชา “นายเคยเคาะประตูเป็นด้วยเหรอไงนิค”

“ฮ่าๆ ก็ไม่บ่อยนักหรอกน่า” นิคหัวเราะ

“แต่เรื่องนี้นายต้องฟังฉันให้ดีๆ เลยนะ มีข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับการประมูลที่ดินผืนนั้น”

คริสเตียนเลิกคิ้วเล็กน้อย “ข่าวลืออะไร”

“ก็ข่าวลือที่ว่า เจ้าของเดิมของที่ดินผืนนั้นสวยสุดๆ เลยนะสิพี่” นิคพูดด้วยท่าทีขี้เล่น

“ฉันได้ยินมาว่าเธอพยายามจะหาเงินมาไถ่คืนอยู่ ตอนนี้เธอกำลังวิ่งวุ่นไปทั่วเลยล่ะ”

คริสเตียนไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา แต่ในใจเขาก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องราวของหญิงสาวผู้นี้เป็นอย่างไรบ้าง

“แล้วไง”

“ก็แล้วแต่พี่ชายจะคิดสิ” นิคยักไหล่

“แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะก็…” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

“บางทีพี่อาจจะได้อะไรมากกว่าที่ดินผืนนั้นก็ได้นะ”

ลีโอแอบถอนหายใจกับคำพูดของนิค เขารู้ดีว่านิคชอบพูดจาแบบนี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจกับท่าทีของผู้เป็นนายที่ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของน้องชายอย่างเด็ดขาดเหมือนปกติ

คริสเตียนปรายตามองนิค แต่ในใจกลับครุ่นคิดถึงคำพูดนั้น ‘สวยงั้นเหรอ…แล้วจะกล้าแกร่งพอที่จะอยู่ในโลกของฉันไหม’ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวเขาอย่างฉับพลัน บางทีการได้ครอบครองสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าแค่ที่ดินผืนนั้น อาจจะทำให้เกมนี้มีรสชาติมากขึ้น

นิคยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสีหน้าของพี่ชายที่แม้จะนิ่งเฉยแต่ก็มีบางอย่างเปลี่ยนไป ‘ฮ่าๆ…ดูเหมือนจะมีอะไรน่าสนุกเกิดขึ้นแล้วสิ’ เขารู้สึกตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่ที่พี่ชายกำลังจะได้รับ และแอบคิดในใจว่าเขาเองก็อาจจะอยากเข้าไปมีส่วนร่วมในเกมนี้บ้าง

คริสเตียนไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาแค่จ้องมองหน้าจอบนโต๊ะทำงานอย่างพิจารณาอีกครั้ง ข้อมูลของที่ดินผืนนั้นถูกซูมเข้ามาใกล้ขึ้น มีรูปภาพเล็กๆ ของโฉนดที่ดินปรากฏอยู่ แม้จะเล็กมาก แต่คริสเตียนก็มองเห็นรายละเอียดบางอย่างที่น่าสนใจ

“พรุ่งนี้เจอกันที่งานประมูล” คริสเตียนบอกลีโอและนิค ด้วยน้ำเสียงที่กลับมานิ่งสนิทและทรงอำนาจอีกครั้ง

วันรุ่งขึ้น ณ โรงแรมหรูใจกลางเมือง ห้องบอลรูมขนาดใหญ่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับงานประมูล แขกเหรื่อส่วนใหญ่เป็นนักธุรกิจและนายทุนหน้าตาคุ้นเคยที่มาพร้อมกับสมุดเช็คในมือ แพรไหมเดินเข้ามาในงานด้วยหัวใจที่เต้นรัว เธอสวมชุดที่เรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะหาได้ ใบหน้าซีดเซียวแต่แววตาเต็มไปด้วยความหวังและความมุ่งมั่น

เธอพยายามยื่นเอกสารและบอกความประสงค์ที่จะขอไถ่ถอนที่ดินคืน แต่นายภพที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับยิ้มเยาะและปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

“คุณช้าไปแล้วนะหนู” นายภพพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ตอนนี้มันอยู่ในการประมูลแล้ว ถ้าอยากได้คืน ก็ต้องสู้ราคากันในงานนี่แหละ”

แพรไหมแทบทรุดตัวลงกับพื้น เธอไม่มีเงินมากพอที่จะสู้ราคาในงานประมูลที่เต็มไปด้วยนักธุรกิจกระเป๋าหนักแบบนี้ เธอรู้ตัวดี

ขณะที่แพรไหมกำลังสิ้นหวัง สายตาของเธอก็พลันปะทะเข้ากับร่างสูงสง่าที่เดินเข้ามาในงาน ชายผู้นั้นคือคริสเตียน คาร์ดินัล เขาเดินเข้ามาพร้อมกับลีโอและนิคที่เดินตามหลังมาติดๆ รัศมีแห่งอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขานั้นน่าเกรงขามจนทุกคนในห้องต้องหันมามอง ใบหน้าคมคายของเขาฉายแววเย็นชา ไร้อารมณ์ แต่แววตาคมกริบนั้นกวาดมองไปทั่วทั้งห้อง ราวกับกำลังสำรวจเหยื่อ