ตอนที่ 2  การประมูลที่พลิกผัน 2/2

ตอนที่

2

การประมูลที่พลิกผัน

แพรไหมจ้องมองคริสเตียนด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เธอยังไม่เคยเห็นใครที่มีบุคลิกโดดเด่นและน่ากลัวได้ขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่ดึงดูดและผลักไสในเวลาเดียวกัน

สายตาคมกริบของคริสเตียนปะทะเข้ากับร่างบอบบางที่ยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าซีดเซียวแต่ดวงตาฉายแววไม่ยอมแพ้ ‘สวยกว่าที่คิด…’ความรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างจากความต้องการทางธุรกิจผุดขึ้นในใจเขาอย่างรวดเร็วเธอจะเหมาะกับฟีนิกซ์ของฉันมากกว่าที่ดินผืนนี้เสียอีก

คริสเตียนเดินตรงมายังแถวหน้าสุดที่จัดเตรียมไว้สำหรับผู้เข้าร่วมประมูลที่มีศักยภาพสูงสุด เขาเลือกที่นั่งที่ไม่ไกลจากจุดที่แพรไหมยืนอยู่ สายตาของเขากวาดผ่านแพรไหมไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้แพรไหมรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต

งานประมูลเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ พิธีกรกล่าวเปิดงานและเริ่มนำเสนอทรัพย์สินชิ้นแรก แพรไหมยืนอยู่ด้านหลังสุด หวังเพียงว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

เมื่อถึงคิวที่ดินของครอบครัวเธอถูกนำออกประมูล พิธีกรก็เริ่มบรรยายคุณสมบัติของที่ดินอย่างละเอียด แพรไหมกำมือแน่น เหงื่อซึมออกมาจากฝ่ามือ เธอหลับตาภาวนาให้มีใครสักคนให้โอกาสเธอได้มีเวลาหาเงินเพิ่ม

“เปิดประมูลที่ราคาห้าสิบล้านบาทครับ” พิธีกรประกาศ

เสียงฮือฮาดังขึ้นในห้อง แพรไหมตกใจกับตัวเลขนั้นมาก เธอไม่มีทางหาเงินได้ถึงจำนวนนั้นแน่นอน

“ห้าสิบห้าล้านบาทครับ” เสียงแรกดังขึ้น

“หกสิบล้านบาท!” ตามมาด้วยเสียงที่สอง

ราคาประมูลพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แพรไหมใจหายใจคว่ำ เธอรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะหยุดเต้น ภาพความทรงจำกับพ่อแม่ที่ที่ดินผืนนั้นฉายวนในหัว ภาพสวนผลไม้ที่เธอเคยวิ่งเล่นเมื่อวัยเด็กฉายชัดขึ้นมาในมโนสำนึก ทุกความทรงจำดีๆ กำลังจะถูกพรากไป ‘ไม่นะ…ไม่’ เธออยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้

ในจังหวะนั้นเอง เสียงที่ทรงอำนาจและเรียบเฉยก็ดังขึ้นมาจากแถวหน้าสุด

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท”

ทุกคนในห้องประมูลเงียบกริบ แพรไหมเบิกตากว้าง หันไปมองต้นเสียงคริสเตียน คาร์ดินัล กำลังนั่งไขว่ห้างอย่างสงบ สีหน้าของเขาไร้อารมณ์ แต่แววตาคมกริบนั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขากำลังถือป้ายหมายเลขประมูลอยู่

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท” พิธีกรประกาศย้ำด้วยความตื่นเต้น

ไม่มีใครกล้าสู้ราคา แพรไหมเองก็ตกตะลึงกับตัวเลขนั้น เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครบ้าคลั่งประมูลที่ดินเล็กๆ ผืนหนึ่งด้วยราคาสูงขนาดนี้

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท! ครั้งที่หนึ่ง!”

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท! ครั้งที่สอง!”

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท! ครั้งที่สาม!”

“ขายขาด! ที่ดินแปลงนี้เป็นของท่านคริสเตียน คาร์ดินัล!”

เสียงค้อนทุบดัง “ปัง!” พร้อมกับเสียงปรบมือดังขึ้น แพรไหมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วขณะ ที่ดินของครอบครัวเธอตกเป็นของชายแปลกหน้าผู้นี้แล้ว

เธอเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปหาคริสเตียนด้วยความกล้าหาญที่แปลกใจตัวเอง

“คุณ…คุณซื้อที่ดินของฉันไปทำไมคะ!”

คริสเตียนหันมามองแพรไหม ใบหน้าของเขายังคงนิ่งเฉย แต่แววตาคมกริบคู่นั้นจับจ้องเธออย่างพิจารณา ราวกับกำลังประเมินค่าบางอย่างในตัวเธอ

“มันเป็นธุรกิจ” คริสเตียนตอบสั้นๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำและเย็นชา ทำให้แพรไหมรู้สึกเหมือนถูกน้ำแข็งสาดใส่

“แต่นั่นคือที่ดินของครอบครัวฉัน! คุณรู้ไหมว่ามันมีความหมายกับเรามากแค่ไหน!” แพรไหมพยายามควบคุมอารมณ์ แต่เสียงของเธอก็ยังสั่นเครือ

“ผมไม่สนใจเรื่องส่วนตัว” คริสเตียนตอบอย่างไม่ไยดี “ผมแค่ซื้อสิ่งที่ผมต้องการ”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมรู้สึกเจ็บแปลบ เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองอะไรกับเขา แต่ก็อดที่จะอ้อนวอนไม่ได้

“ได้โปรดเถอะค่ะ…ฉันขอร้อง ให้ฉันไถ่คืนได้ไหมคะ ฉันจะหาเงินมาให้คุณให้ได้” แพรไหมพูดเสียงสั่น น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

คริสเตียนมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของแพรไหม หัวใจของเขาแทบไม่สะทกสะท้านกับความน่าสงสารนั้น ทว่าบางสิ่งบางอย่างในตัวเธอ แววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและศักดิ์ศรีที่ยังหลงเหลืออยู่ แม้จะอยู่ในสถานะที่สิ้นหวัง ทำให้เขารู้สึกแปลกใจ

“ไถ่คืน” คริสเตียนยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเย้ยหยันมากกว่าเป็นมิตร

“คุณคิดว่าคุณจะมีเงินมากพอที่จะซื้อที่ดินผืนนี้จากผมงั้นหรือ”

“ฉันจะหาให้ได้ค่ะ! ฉันจะทำงานทุกอย่างเพื่อมัน” แพรไหมตอบอย่างไม่ยอมแพ้

คริสเตียนก้าวเข้ามาใกล้แพรไหมอีกก้าว ร่างกายสูงใหญ่ของเขาบดบังแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาจากด้านหลัง ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแพรไหม ราวกับจะเจาะทะลุเข้าไปในจิตใจของเธอ

“มีทางเดียวที่คุณจะได้ที่ดินผืนนี้คืน” คริสเตียนพูดเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะทอประกายบางอย่างที่ทำให้แพรไหมรู้สึกหวั่นไหวและเมื่อแพรไหมเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับเขาอย่างกล้าหาญ คริสเตียนก็รู้ทันทีว่าเขาต้องครอบครองเธอ ไม่ใช่แค่ที่ดิน

“ทางไหนคะ” แพรไหมถามอย่างมีความหวัง

คริสเตียนโน้มตัวลงมาเล็กน้อย กระซิบข้างหูของแพรไหม เสียงของเขาเย็นยะเยือก แต่กลับเต็มไปด้วยแรงดึงดูดอันตราย

“แต่งงานกับผม”

แพรไหมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอนึกว่าตัวเองหูฝาดไป คริสเตีย มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลผู้นี้ กำลังเสนอให้เธอแต่งงานกับเขาเพื่อแลกกับที่ดินงั้นหรือ

“อะไรนะคะ!” แพรไหมเผลออุทานออกมาอย่างตกใจ

“คุณไม่ได้หูฝาด” คริสเตียนยิ้มมุมปากอีกครั้ง รอยยิ้มที่ทำให้แพรไหมรู้สึกขนลุก

“คุณต้องแต่งงานกับผม เป็นภรรยาของผมและผมจะปลดหนี้ทั้งหมดของครอบครัวคุณให้ รวมถึงคืนโฉนดที่ดินผืนนี้ให้ด้วย”

แพรไหมถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เธอสับสนและหวาดกลัว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เธอไม่เคยคิดฝันว่าชีวิตจะมาถึงจุดนี้ จุดที่เธอต้องยอมขายตัวเองเพื่อช่วยครอบครัว

“นี่มัน…มันเป็นไปไม่ได้!” แพรไหมปฏิเสธทันที

“เป็นไปได้” คริสเตียนตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“หรือคุณอยากเห็นที่ดินผืนนี้ตกเป็นของผม และหนี้สินของครอบครัวคุณยังคงอยู่”

คำพูดของคริสเตียนเหมือนมีดกรีดลงไปในใจของแพรไหม เธอรู้ว่าเขาพูดถูก เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยอมรับข้อเสนอที่บ้าคลั่งนี้ เพื่อครอบครัวของเธอ เพื่อพ่อกับแม่ที่แก่ชรา และน้องชายที่ยังต้องเรียนหนังสือ

โลกทั้งใบดูเหมือนจะหยุดหมุนเมื่อคำพูดนั้นหลุดออกจากปากเขา ‘แต่งงานกับผม…’ มันคือคำขาดที่รุนแรงและป่าเถื่อนที่สุดที่เธอเคยได้ยิน ศักดิ์ศรีของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกเหยียบย่ำ แต่เมื่อภาพใบหน้าของพ่อแม่ที่ชราลงผุดขึ้นมาในหัว น้ำตาที่เคยไหลรินกลับแห้งไป เธอรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือก ‘ฉันเกลียดเขา…เกลียดความอำมหิตของเขา แต่ทำไม…ทำไมแววตาคู่นั้นถึงได้น่ากลัวและดึงดูดได้ในเวลาเดียวกัน’ ความรู้สึกที่สับสนปะปนไปหมด

สายตาของแพรไหมกวาดมองไปทั่วห้องประมูล เธอเห็นสายตาของผู้คนมากมายที่จับจ้องมาที่เธอและคริสเตียน บางคนมองด้วยความสงสาร บางคนมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น และบางคนก็มองด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

ลีโอที่ยืนอยู่ไม่ไกลเบิกตากว้างเมื่อได้ยินข้อเสนอของผู้เป็นนาย ‘นายแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้งั้นหรือ’ หัวใจของเขารู้สึกแปลบๆ อย่างไม่อาจเข้าใจ เขามองแพรไหมที่ยืนตัวสั่นด้วยความสงสาร และความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจเอ่ยชื่อได้ก็จุกแน่นอยู่ในอก

นิคหัวเราะหึๆ ในลำคอ ‘ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอพี่ชาย ว่ามันจะน่าสนใจ’ เขามองแพรไหมด้วยแววตาประเมิน นี่เป็นผู้หญิงที่ดูบอบบางแต่แฝงด้วยความแข็งแกร่ง และเขารู้สึกได้ว่าชีวิตของพี่ชายที่แสนจะเคร่งขรึมกำลังจะเปลี่ยนไปอย่างสนุกสนาน

แพรไหมกัดริมฝีปากแน่น เธอกำลังต่อสู้กับตัวเองอย่างหนักระหว่างความรู้สึกศักดิ์ศรีและความเป็นลูกที่ดีที่ต้องช่วยครอบครัว

“คุณให้เวลาฉันคิดได้ไหมคะ” แพรไหมถามเสียงเบา

คริสเตียนมองนาฬิกาบนข้อมือ “ผมให้เวลาคุณยี่สิบสี่ชั่วโมง พรุ่งนี้เวลาเดียวกัน ถ้าคุณไม่ตอบตกลง ผมจะทำลายที่ดินผืนนั้นทิ้ง และหนี้สินของครอบครัวคุณก็จะยังคงอยู่”

คำพูดของคริสเตียนเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ตัดขาดความหวังของแพรไหม เขาไม่ได้กำลังเสนอทางเลือกให้เธอ แต่กำลังบังคับให้เธอต้องตัดสินใจ และเธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นเลย

น้ำตาของแพรไหมไหลรินลงมาเงียบๆ ไร้เสียงสะอื้น เธอเงยหน้าขึ้นมองคริสเตียนอีกครั้ง ใบหน้าของเขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย มีเพียงความเด็ดขาดและความมุ่งมั่นที่จะได้สิ่งที่เขาต้องการ

“ฉัน…ฉันตกลงค่ะ” แพรไหมพูดเสียงแผ่วเบา ราวกับว่าคำพูดแต่ละคำที่หลุดออกจากปากเธอจะฉีกหัวใจของเธอออกเป็นชิ้นๆ

คริสเตียนยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่แทบมองไม่เห็น แต่แววตาของเขากลับดูพอใจอย่างยิ่ง เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว

“ดีมาก” คริสเตียนพูด

“พรุ่งนี้เช้า ผมจะส่งคนไปรับคุณที่บ้าน เตรียมตัวให้พร้อม”

จากนั้นคริสเตียนก็หันหลังกลับ เดินออกไปจากห้องประมูลพร้อมกับลีโอและนิค โดยไม่เหลือบแลแพรไหมอีกแม้แต่น้อย

แพรไหมยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่มองมาที่เธอ สายตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความสงสารและความอยากรู้อยากเห็น แต่แพรไหมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมดิ่งลงไปในห้วงลึกของความมืดมิด

เธอขายตัวเองให้กับมาเฟียเพื่อช่วยครอบครัว สิ่งที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ แพรไหมได้แต่ภาวนาว่าเธอจะผ่านพ้นเรื่องราวทั้งหมดนี้ไปได้ และครอบครัวของเธอจะปลอดภัย