บทที่ 1 กลับไปเจออะไรเดิมๆ (3)

เมื่อสองปีก่อนเธอยอมทิ้งการเรียนซึ่งตอนนั้นอยู่ปีสามเพื่อไปเริ่มเรียนใหม่ที่อเมริกา และเธอชื่นชอบงานที่เกี่ยวกับแฟชั่นมากที่สุดจนเลือกเรียนด้านนี้โดยเฉพาะ ซึ่งมันทำให้เธอมีความสุขมากๆ

“แต่...”

“นะคะคุณพ่อ ให้ไลลาได้ทำในสิ่งที่ไลลารักเถอะนะคะ” ว่าจบลูกสาวตัวน้อยก็กอดร่างท้วมของพ่อเอาไว้ เธอรักท่านแม้จะรู้ว่าท่านไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลยด้วยซ้ำ ความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผยว่าเธอเป็นลูกของผู้ชายคนอื่น เพราะแม่ของเธอแอบอ้างว่าเธอเป็นลูกของคุณพ่อมาตลอดยี่สิบปี จนใครบางคนเกลียดเธอเข้าไส้

ขณะที่ทั้งสามกำลังนั่งคุยกันอย่างได้อรรถรสนั้น เสียงเท้าหนักๆ ของใครบางคนก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับโพล่งถามออกมาทันที เนื่องจากได้ยินเสียงของใครหลายคนคุยกันเลยคิดว่าน้องสาวและน้องเขยของตัวเองมาบ้าน

“ไอกับวิคมาเหรอครับคุณพ่อ”

กองทัพเงยหน้ามองตรงหน้า ร่างทั้งร่างเขาตะลึงเพราะได้เจอกับใครบางคนที่ไม่ได้เจอมาตลอดสองปี ผู้หญิงที่เขาเคยทำร้ายร่างกายและจิตใจของเธอแต่ตอนนี้มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

“ไลลา”

ไลลาเองก็มองไปยังร่างสูงใหญ่ของคนที่ตัวเองเคยรักแบบพี่ชาย แต่ผู้ชายตรงหน้าเลวระยำเกินกว่าที่เธอจะให้อภัยกับความผิดของเขาได้ ต่อให้ตายเธอก็จะเกลียดเขาอยู่วันยังค่ำ

“อ้าว...ตาทัพ...น้องจะกลับมาอยู่กับพ่อตั้งสองเดือนเลยนะ” อัครพลที่ไม่รู้เรื่องอะไรมองสองหนุ่มสาวที่ต่างฝ่ายต่างโตขึ้นมาก

“คุณพ่อคะ...ไลลาขอไปอยู่คอนโดฯ ของเควินนะคะ พอดีเควินเขามีคอนโดฯ ที่นี่ หนูอยากไปอยู่กับแฟน” ไลลาชะงักแต่ก็ดึงสติของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วหันกลับไปพูดออดอ้อนพ่อตามเดิม

“ทำไมต้องไปนอนที่อื่นด้วยลูก...บ้านเราก็ตั้งใหญ่ อีกอย่างพ่อก็ให้คนทำความสะอาดห้องนอนหนูอยู่ตลอด” อัครพลถามออกมาเพราะรู้สึกเสียดายที่จะไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับลูกสาวเต็มที่

“ไว้หนูจะมาหาคุณพ่อทุกวันนะคะ อีกอย่างเควินไม่ได้กลับมาเมืองไทยนานแล้ว หนูเลยอยากดูแลแฟนหนูด้วย” เควินถึงกับเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวย้ำคำว่าแฟนนัก จนอดสงสัยว่าผู้ชายร่างใหญ่ที่มองคนตัวเล็กจะใช่ผู้ชายที่ไลลาฝันหาบ่อยๆ หรือเปล่า

“เฮ้อ...พอมีแฟนก็ทิ้งพ่อกันหมด ไอคนหนึ่งแล้ว ไลลาอีก”

“คุณพ่อเป็นคนแก่ขี้น้อยใจตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ไม่เอานะคะ ไลลาสัญญาว่าจะมาหาทุกวันเลยดีไหมคะ รับรองเลยว่าตลอดสองเดือนคุณพ่อไม่มีทางเหงาอย่างแน่นอน” เสียงหวานบอกอย่างออดอ้อน แม้เรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จะทำให้เธอต้องระเห็จไปอยู่ต่างประเทศหลายปี

“ก็ได้ แต่ต้องมีบางวันที่ลูกกลับมานอนที่บ้านให้พ่อหายคิดถึงบ้างนะ”

“ได้ค่ะ งั้นไลลาไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวไลลามา” ไลลาบอกเนื่องจากเธอเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ การนั่งเครื่องบินเป็นระยะเวลายาวนานทำเอาเธอเมื่อยล้าไปหมด

“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม” เควินหันไปถามเพื่อน

“ไม่เป็นไร นายนั่งคุยกับคุณพ่อของฉันดีกว่า”

ไลลาบอกอย่างไม่คิดอะไรเพราะเธอจะไปเข้าห้องน้ำไม่นาน โดยไม่รู้ว่าร่างเล็กถูกตามโดยใครบางคน และจังหวะที่หญิงสาวกำลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก็มีมือหนามาผลักเธอให้เข้าไปพร้อมกับเขา

“ว้าย!!” ร่างเล็กถลาไปข้างหน้า ยังดีที่มันเป็นอ่างล้างมือมิเช่นนั้นเธอคงล้มหัวคะมำไปแล้ว

ไลลาหันกลับมาและต้องเบิกตากว้างเมื่อคนที่ผลักเธอเมื่อครู่นี้คือกองทัพนั่นเอง และไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มต้องการอะไรกันแน่

“พี่ทัพ...” ไลลาเรียกชื่อชายตรงหน้าด้วยเสียงแผ่วเบา

“ไง...นึกว่าลืมชื่อผัวเก่าตัวเองไปแล้ว” สาวร่างเล็กเงยหน้ามองใบหน้าหล่อร้ายของกองทัพอย่างเจ็บใจ ไม่ว่าจะกี่ปีเขาก็ยังหล่อเหมือนเดิม แต่เป็นความหล่อที่เคลือบแฝงไปด้วยความอันตราย ผู้ชายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษสำหรับทุกคน แต่สำหรับเธอเขาคือซาตานที่ต่ำช้าที่สุด

“ผัวอะไร ไลลาไม่มี” หญิงสาวบอกด้วยเสียงสั่น เมื่อร่างใหญ่ย่างสามขุมเข้ามาใกล้มากขึ้น

ดวงตาคมกริบจ้องมองสาวร่างเล็กที่ดูอวบอิ่มมากขึ้น ไม่ได้ผอมบางแทบจะปลิวเหมือนเมื่อสองปีก่อน ทำเอาความต้องการที่มีเกิดลุกโชนอีกครั้ง

“เหรอ...แล้วที่เอากันเมื่อสองปีก่อนมันเรียกอะไรวะ”

“นั่นมันอดีต ตอนนี้ไลลามีแฟนใหม่แล้ว อย่ามายุ่งกับไลลา แล้วช่วยออกไปจากห้องน้ำด้วย” หญิงสาวบอกเสียงแข็งแล้วชี้นิ้วไปที่ประตูห้องน้ำเพื่อไล่เขาออกไป