LOGIN" อุส่าดีใจ นึกว่าจะไม่กลับมาเเล้ว
" ไหมไปทำอะไรให้คุณปริญหรอคะ ทำไมคุณปริญถึงไม่ชอบขี้หน้าไหม " ก็เพราะว่าเธอมันร้าย " ร้ายยังไงคะ " ยังมีหน้ามาถามอีก " คือไหมไม่รู้จริงๆค่ะ ถ้าคุณปริญรู้ก็บอกสิคะว่าไหมร้ายยังไง " บอกว่าร้ายก็ร้ายสิ แล้วได้ยินข่าวว่าพ่อเธอป่วยไม่ใช่หรอทำไมถึงไม่อยู่ดูแลพ่อ " ถ้าไหมอยู่ดูแลพ่อแล้วใครจะทำงานหาเงินคะ " จะไปรู้หรอ " นั่นไงคะ คุณปริญไม่รู้อะไรก็อย่าพูดเลยดีกว่าค่ะ " เธอต้องการเงินเท่าไหร่เดี๋ยวชั้นจะให้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามกลับมาที่นี่อีก " ไหมคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ " ทำไม อยากอยู่ที่นี่ต่อเพื่อหวังจะได้เป็นเมียน้อยพ่อชั้นใช่มั้ย " เปล่านะคะ " ถ้าไม่คิดแบบนั้นก็รับเงินแล้วก็ออกไปจากบ้านหลังนี้สิ " ไหมยืนยันคำเดิมค่ะ ว่าไหมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น " ได้ งั้นก็ทนอยู่ที่นี่ต่อไป ชั้นอยากรู้นักว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน เขาเดินจากไปพร้อมกับทิ้งคำพูดปริศนาที่ชวนให้เธอสงสัย " พ่อของเธอเป็นยังไงบ้าง " อาการของแกเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ " เออๆ ดีละ แล้วเรื่องเรียนสรุปจะเอายังไง " คือไหมอยากอยู่ดูแลรับใช้คุณท่านค่ะ " แล้วเธออยากเรียนมั้ย " ก็อยากค่ะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะไหมต้องทำงานใช้หนี้ " เอาเป็นว่าถ้าเธออยากเรียนเดี๋ยวชั้นจะจัดการหามหาวิทยาลัยดีๆให้ส่วนเธอมีหน้าที่แค่เลือกคณะเลือกสาขาที่อยากเรียนก็พอ " แล้วไหมจะเอาเวลาที่ไหนทำงานคะ " แม่บ้านมีตั้งห้าหกคนไม่มีเธอสักคนคงไม่มีใครเดือดร้อนหรอกมั้ง " งั้นหลังเลิกเรียน ไหมจะรีบกลับมาทำงานรับใช้คุณท่านนะคะ " ก็แล้วแต่เธอนะ ชายวัยกลางคนยิ้มให้กับเธอจากเขานั้นก็นั่งลงเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์ต่อ .. " นั่นเธอใส่ชุดนักศึกษาทำไม " ก็ใส่ไปมหาลัยไงคะ " คุณพ่อครับนี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณพ่อถึงอนุญาตให้คนใช้ไปเรียนหนังสือและไปเรียนที่เดียวกับผมด้วย " ก็เรียนเพื่อที่จะได้มีงานดีๆทำ แล้วไม่โดนแกดูถูกไง " คุณพ่ออย่ามาประชดผมได้ไหม " ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้แกดูถูกคนอื่น เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งโกรธและเกลียดเธอเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ " นั่นแกจะไปไหน ทำไมไม่ทานข้าวเช้า " ผมกินไม่ลง " เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป " คุณพ่อมีอะไรอีกครับผมต้องรีบไปเรียน " ไหนๆก็ไปเรียนที่เดียวกันให้ไหมติดรถไปด้วย " ห๊ะ! คุณพ่อจะให้คนใช้เนี่ยนะติดรถผมไป " ไม่เป็นไรค่ะคุณท่านไหมไปเองได้ " จะนั่งรถเมล์รถแท็กซี่ให้เปลืองเงินไปทำไม " ไม่มีทางผมไม่ยอมให้นังนี่ติดรถผมไปเด็ดขาด " นี่เป็นคำสั่ง แล้วแกต้องทำตาม " นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไง " คุณอยู่เฉยๆไม่ต้องออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น " อยากไปด้วยก็ขึ้นรถสิ ชั้นต้องรีบไป " คุณท่านคะ ไหมนั่งรถไปเองก็ได้ " ที่นี่ทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งชั้น " ก็ได้ค่ะ " ไม่ต้องมาเสแสร้งชั้นรู้ว่าเธออยากนั่งรถไปกับชั้นและนี่คงเป็นครั้งแรกสินะที่เธอได้นั่งรถแพงๆหรู ๆ เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันเพียงลำพังเขาก็ต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำเหยียดหยาม " ถ้าคุณปริญคิดแบบนั้นเดี๋ยวไหมลงตรงนี้แล้วขึ้นรถเมล์ไปเองก็ได้ค่ะ เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆชะลอรถส่วนเธอก็ทำการปลดเข็มขัดนิรภัยออก " โอ้ยย! ทันใดนั้นเองเขาก็เร่งความเร็วจนหัวของเธอทิ่มกับรถ " โทษทีพอดีชั้นลืมไปว่าเธอนั่งรถมาด้วย " คุณปริญจงใจแกล้งไหมชัดๆ " แล้วไงอ่ะ โกรธหรอ จะไปฟ้องคุณพ่อก็ได้นะ " จอดรถค่ะ ไหมจะลง " ไม่จอด พูดจบเขาก็เร่งความเร็วของรถอีกครั้งจนเธอเริ่มหวาดกลัวแล้วรีบคาดเข็มขัดในทันที " รีบลงไปซะก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า " ค่ะ " นั่นรถไอ่ปริญไม่ใช่หรอ? " ใช่จริงๆด้วย " แล้วผู้หญิงที่นั่งรถมาด้วยนั่นใครอ่ะ ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย " ปริญมันก็ควงสาวไปทั่ว กูว่าไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย " แต่คนอย่างไอ่ปริญเนี่ยนะจะควงผู้หญิงแบบนั้น " เออน้อ ปกติปริญมันชอบควงสาวๆระดับดาวมหาลัย แต่ยัยนั่นไม่ตรงสเป็คมันเลย " อยากรู้ก็เข้าไปถามมันเลยดีกว่า " เออๆ ทันทีที่เขาเห็นเพื่อนสองคนกำลังเดินตรงเข้ามาเขาก็รีบออกรถด้วยความเร็ว " อ้าว! รีบไปไหนของมันว่ะ " มีพิรุจนะเนี่ย " เออว่ะ " น้องๆ " คะ " น้องชื่ออะไรหรอ แล้วอยู่ปีไหนละ " ชื่อไหมค่ะ กำลังเข้าปีหนึ่ง " ออๆ ถึงว่าไม่คุ้นหน้าเลย พวกพี่อยู่ปีสี่นะ " ค่ะ " แล้วน้องมากับใครหรอ " มากับพี่ค่ะ " ไอ่ปริญมันมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ " พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ " ที่บอกว่ามากับพี่อ่ะ พี่ชายแท้ๆหรอ " ไม่ใช่ค่ะแค่รุ่นพี่ " แล้วน้องมีแฟนหรือยัง " ยังไม่มีค่ะ " แล้วรู้จักกับไอ่ปริญได้ยังไง เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้างงๆ " คือพวกพี่เป็นเพื่อนปริญแล้วก็เห็นน้องนั่งรถมากับมันอ่ะ " ออ คือไหมทำงานอยู่ที่บ้านคุณปริญอ่ะค่ะ " เฮ้ย! พวกเองมายืนทำอะไรกันตรงนี้ว่ะ " ก็แวะมาทำความรู้จักน้องใหม่เฉยๆ " สรุปเธอจะมาเรียนหรือว่ามายืนอ่อยผู้ชาย " เห้ย ใจเย็นก่อนดิไปว่าน้องเขาแบบนั้นได้ยังไงว่ะ " น้องอะไร นี่มันคนใช้บ้านกู " ห๊า! คนใช้ " เออๆ อย่าไปสนใจเลย " น้องสนใจไปเป็นคนใช้บ้านพี่มั้ย เดี๋ยวพี่จะจัดชุดแม่บ้านสุดเซ็กซี่ให้ วันๆน้องไม่ต้องทำอะไรเลยแค่โชว์ใส่ชุดแม่บ้านให้พี่ดูเฉยๆก็พอ " เออๆ น่าสนว่ะ " ถ้าพวกมึงอยากได้เดี๋ยวกูหาสาวๆให้ อย่าไปสนใจยัยนี่เลย " ฮั่นแน่ มีหวง " จะบ้ารึไง กูแค่ไม่อยากมีเพื่อนตาต่ำ " ต่ำอะไร น้องเขาออกจะน่ารักเพียงแต่ไม่ใช่สเปคมึงแค่นั้นเอง เมื่อเธอไม่สามารถทนความอึดอัดได้จึงตัดสินใจเดินออกไป " อ้าว ไปไหนอ่ะน้อง " อย่าบอกนะว่าพวกมึงสนใจยัยนั่น " เออๆสนใจ ดูจากท่าทางแล้วสดแน่นอน " ไม่สดหรอก เชื่อกู " อย่าบอกนะว่ามึงเคยลองแล้ว " จะบ้ารึไงว่ะ ไม่เคย " จริงป่าววว " ร้อยเปอร์เซ็น คนอย่างกูไม่มีทางกินของแบบนั้นเด็ดขาด " เออๆ เชื่อละ " กูอุตส่ารออยู่ที่รถตั้งนาน ไม่เห็นโผล่หน้า ที่แท้ก็มายืนจีบสาวใช้ " ไม่ได้ตั้งใจจะจีบ พวกกูแค่เห็นน้องเขานั่งรถมากับมึง ว่าแต่มึงขับรถหนีพวกกูทำไมว่ะ " ไม่ได้หนี กูไม่เห็นพวกมึง " ถ้าไม่เห็นแล้วรู้ได้ไงว่าพวกกูอยู่ที่นี่ " ก็บังเอิญมาเจอเฉยๆ " ตอนแรกมึงคิดว่าพวกกูไม่ทันเห็นใช่ไหมหล่า " กูบอกบังเอิญก็บังเอิญดิวะ " เชื่อก็ได้ " ไอ่ปริญ มึงอย่าลืมเว้ยศุกร์นี้เรามีนัดจัดปาร์ตี้ที่บ้านไอ่กันต์ " เออๆไม่ลืม " มึงชวนน้องเขาไปด้วยได้ไหมวะ " ก็ชวนเองดิ " ถ้ากูชวนนะน้องเขาไม่ไปชัวร์ " แล้วไงอ่ะ ไม่ไปก็ดีจะได้ไม่เสียบรรยากาศ " ไอ่ปริญ ศุกร์นี้ถ้ากูไม่เจอน้องไหมที่บ้านไอ่กันต์ความลับมึงแตกแน่" คุณปริญอาบน้ำก่อนเลยนะคะ" ทำไมต้องรีบอาบด้วย " งั้นไหมขออาบก่อนเลยนะคะ " เดี๋ยวก่อนสิ " คุณปริญมีอะไรหรอคะ " นวดขาให้ชั้นก่อน " คือไหมเหนียวตัวอยากอาบน้ำแล้ว" นี่เธอเป็นเมียชั้นนะ ใช้นวดขาแค่นี้ทำไม่ได้รึไง " เป็นเมียแล้วยังไงคะ " เป็นเมียก็ต้องคอยดูแลเอาใจใส่ผัวสิ " ใครเป็นคนตั้งกฎข้อนี้ขึ้นมา " เดี๋ยวนี้เธอกล้าต้อล้อต่อเถียงกับชั้นหรอ" ก็แล้วทำไม่จะเถียงไม่ได้" ก็เพราะเธอเป็นคนใช้ " แล้วเมื่อกี้ยังบอกว่าเป็นเมียอยู่เลย " ใช้นวดขาแค่นี้ทำมาปากดี " คุณปริญ ปล่อยไหมเดี๋ยวนี้เลยนะ " ไม่ปล่อย มีเมียทั้งทีก็ต้องใช้งานให้คุ้ม " คิดว่าไหมเป็นสิ่งของหรือยังไง " ชั้นไม่ได้คิดว่าเธอเป็นสิ่งของ แต่ชั้นคิดว่าเธอเป็นของเล่นของชั้นต่างหาก " เพี้ย!" นี่เธอกล้าดียังไงถึงได้มาตบหน้าชั้น " ไหมเข้าใจว่าคุณปริญไม่ได้รักไหมและไม่เต็มใจที่จะแต่งงาน แต่คุณปริญไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับไหม " ทำไมจะพูดไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้ชั้นกับอันนาต้องเลิกกัน " เกี่ยวอะไรกับไหม" ก็ถ้าเธอปฏิเสธที่จะแต่งงานกับชั้นคุณพ่อก็คงไม่ว่าอะไรเธอหรอก" แล้วทีคุ
" ยินดีด้วยนะไหม" อันนา " นึกว่าเธอลืมพี่ไปแล้วซะอีก " คือไหม." พี่ขอให้ชีวิตคู่ของไหมพบเจอแต่เรื่องที่ดีนะ " ขอบคุณค่ะ " อันนา คุณมาที่นี่ได้ยังไง" งานแต่งแฟนเก่าทั้งทีจะไม่ให้มาร่วมแสดงความยินดีได้ยังไงคะ " ผมขอบคุณนะที่คุณอุส่ามา" ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ อันนายินดีมา และอันนาก็ขอให้ชีวิตคู่ของปริญเจอแต่เรื่องดีๆนะคะ พูดจบเธอก็ตัดสินใจเดินออกไปจากนั้นเธอก็หันกลับมามองคู่บ่าวสาวอีกครั้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ส่วนเขาก็มองตามหลังเธอด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ไม่นานเขาก็เดินออกจากงานเพื่อเดินตามหาอดีตคนรัก " ตามหาอันนาอยู่หรอคะ และจู่ๆเธอก็โผล่ออกมาจากมุมมืด " อันนา คุณหายไปไหนมารู้มั้ยว่าผมพยายามหาทางติดต่อคุณมาโดยตลอด คือผมขอโทษนะสำหรับวันนั้น " ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ อันนาเข้าใจ และตอนนี้อันนารู้แล้วว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยรักอันนาเลย " ไม่จริง ผมรักคุณและตอนนี้ผมก็ยังรัก" ปากก็บอกว่ารักแต่คุณกลับเลือกแต่งงานกับไหม" คือผมไม่ได้รักไหมเลยนะ " ไม่รักแล้วแต่งงานด้วยทำไมคะ แล้วทีกับอันนาคุณไม่เคยคิดที่จะแต่งงานด้วย" คือผมไม่ได้
" วันนี้มีแขกหรอครับ " เปล่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปชั้นจะให้ไหมกับน้องแม็กซ์มาร่วมรับประทานอาหารด้วย" แต่ไหมเป็นคนใช้นะ" แต่น้องแม็กซ์เป็นหลานเรา" ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ" ไม่เชื่อก็ลองถามลูกชายตัวดีของคุณสิ " ปริญ นี่มันเรื่องอะไรกัน " น้องแม็กซ์เป็นลูกชายผมครับ " ไหนปริญเคยบอกกับว่าไม่ชอบนังไหม แล้วไปมีลูกด้วยกันได้ยังไง " มันเป็นแค่อุบัติเหตุครับคุณแม่ " ไหม " คะคุณท่าน " น้องแม็กซ์หล่า " น้องแม็กซ์กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ค่ะ " ไปเรียกน้องแม็กซ์มาทานข้าวเย็นด้วยกัน" ค่ะ " แม็กซ์คับ " ค้าบ " ยังไม่เสร็จอีกหรอลูก " ยังเลยค้าบ" ไปทานข้าวก่อนนะเดี๋ยวค่อยกลับมาทำการบ้านต่อ " พวกเขาทานเสดแล้วหรอค้าบ " ยังคับ " แล้วเราทานได้หรอ " แล้วแม็กซ์หิวหรือยังอ่ะคับ เด็กชายพยักหน้าหน้าอย่างน่าเอ็นดู " งั้นไปทานข้าวกัน ทั้งสองเดินจูงมือกันไปยังห้องครัวอย่างที่เคยปฏิบัติเป็นประจำ " ล้างมือให้สะอาดนะคับ " แม่ค้าบ แล้วป้าๆ ไม่มาทานกับเราหรอ แล้วกับข้าวอยู่ไหน " วันนี้แม็กซ์ต้องไปทานข้าวกับคุณท่าน " ได้หรอค้าบ" ได้สิ จากนั้นเด็กชาย
" ทำไมคุณถึงให้ความสำคัญกับเรื่องแต่งงานขนาดนั้น ตอนคบกันดูเหมือนเราจะคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ แต่พอมาตอนนี้ คุณกลับพูดไม่รู้เรื่อง ถ้าผมอยากแต่งผมจะเป็นฝ่ายขอเองโดยที่คุณไม่จำเป็นต้องมาร้องขอ" นี่คงเป็นคำตอบสินะ ได้ งั้นเราจบกันแค่นี้นะคะ อันนาขอให้คุณโชคดีกับเส้นทางที่เลือก " ถ้าคุณอยากไปจริงๆ ผมก็จะให้ไป พูดจบเขาก็เดินจากไปด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจ .. " ก้อกๆ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงเคาะประตูห้องเธอรัวๆ " ก้อกๆๆๆ" คุณปริญ " ลูกนอนยัง" นี่มันตีสองแล้วนะคะ " ชั้นขอเข้าไปหาลูกหน่อย " ไหมว่าคุณปริญกลับขึ้นไปบนห้องตัวเองเถอะค่ะ มาเสียงดังแบบนี้เดี๋ยวน้องแม็กซ์ตื่น " ไม่อยากให้ลูกตื่นก็ให้ชั้นเข้าไปสิ " คุณปริญเมามากแล้วนะคะ " ไม่มาวว " คุณปริญเดี๋ยวน้องแม็กซ์ตื่น " ลูกจะตื่นก็เพราะเสียงเธอนั่นแหละ " คุณปริญออกไปจากห้องไหมเดี๋ยวนี้ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงร่างเขาออกจากลูกชายแต่นั่นกลับทำให้เขาที่กำลังมึนเมาอยู่นั้นรู้สึกรำคาญใจแล้วประกบจูบเธออย่างป่าเถื่อน " ถ้ากลัวลูกตื่นก็หุบปากซะ จากนั้นเขาก็ดันร่างเธอชิดกำแพง" ปล
" เธอออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น " คุณท่าน " คุณพ่อ " พล้วก! " คุณพ่อครับฟังผมอธิบายก่อน " พล้วก! ไอ่ลูกชั่ว ไอ่ลูกสารเลว ชั้นไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ " ผมขอโทษครับ " แค่ลูกคนเดียวแกยังไม่มีปัญญารับผิดชอบแล้วอนาคตแกจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้ยังไง " คือตอนนั้นผมไม่อยากเสียอันนาไป" แล้วถ้าให้เลือกอีกรอบแกจะเลือกลูกหรือเลือกผู้หญิง" ผมไม่รู้ " ถ้าแกเลือกอันนา ชั้นจะส่งไหมกับน้องแม็กซ์กลับไปอยู่บ้าน ส่วนแกก็ต้องแต่งงานกับอันนา " ไม่นะ น้องแม็กซ์ต้องอยู่กับผมที่นี่ " งั้น น้องแม็กซ์ต้องอยู่ที่นี่ในฐานะลูกของแกและเป็นหลานชายของชั้น " คุณพ่อครับผมยังไม่อยากให้อันนารู้เรื่องนี้ " ถ้าแกเลือกที่จะบอกความจริงตั้งแรกทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้ " แล้วจะให้ผมทำยังไงในเมื่ออันนาก็สำคัญกับชีวิตผม " ในเมื่อแกสร้างปัญหาเองแกก็ต้องจัดการปัญหาทุกอย่างด้วยตัวเองก็แล้วกัน" งั้นผมขอเวลาอีกหน่อยนะครับ " ชั้นจะให้เวลาแกอีกหนึ่งเดือน " ครับ " ไหม " คะ" เดี๋ยวเธอไปพบชั้นที่ห้องทำงานหน่อยนะ" ค่ะคุณท่าน 1 เดือนต่อมา.. " จะหมดเวลาแล้วนะ " คืนนี้
4 ปีต่อมา.." แพล้ง!" ว้าย! ตายแล้วแจกันชั้น " แม็กขอโทษค้าบ แม็กไม่ได้ตั้งใจ" รู้มั้ยว่าแจกันนี่ราคาเท่าไหร่ " ไม่รู้ค้าบ" มานี่เลย เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน วันนี้ชั้นจะเฆี่ยนแกให้ก้นลายเลย " ไม่นะค้าบแม็กกัว" ชั้นบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาเล่นซนแถวนี้ สอนไม่รู้จักจำ " แม็กขอโทษ แม็กจะไม่ทำอีกแล้ว " ไม่ต้องมาทำตัวน่าสงสาร แกนี่มันเล่นละครเก่งเหมือนแม่ไม่มีผิด " ฮือๆๆ " แวว ไปหาไม้แขวนเสื้อมาให้ชั้นหน่อย " ค่ะๆ " ไม่ต้องร้องไห้บีบน้ำตาเลยนะ " ได้แล้วค่ะ " มานี่เลย " ฮือๆๆ แม็กกัว " แบมือ เด็กชายแบมือด้วยความกล้าๆกลัวๆ " เพี้ย! เพี้ย! " แงๆๆ " ไม่ต้องร้อง แล้วหันก้นมา " เพี้ย! เพี้ย! เพี้ย! " พอแล้วค้าบแม็กเจ็บ " นั่นคุณแม่กำลังทำอะไรน้องแม็กซ์ " ปริญดูฝีมือเด็กนี่ซิ ดูซิว่ามันทำอะไรกับแจกันแม่ " พี่ปริญค้าบ แม็กไม่ได้ตั้งใจ " รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจ พูดอยู่นั่นแหละ " คุณแม่ครับใจเย็นๆก่อน " ปริญดูแจกันแม่สิ มันแตกหมดแล้วแม่อุส่ารักษามันไว้อย่างดี นี่มันของเก่าแก่ที่ตกทอดกันมารุ่นสู่รุ่น แม่จะบ้าตายกับลูกนังไหม " อย่าไปเสียดายเล







