บ่วงวิวาห์ร้ายพ่ายรัก의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

" อุ​ส่า​ดีใจ​ นึกว่าจะไม่กลับมาเเล้ว" ไหมไปทำอะไรให้คุณ​ปริญหรอคะ ทำไมคุณ​ปริญถึงไม่ชอบขี้หน้าไหม " ก็เพราะว่า​เธอมันร้าย" ร้ายยังไง​คะ " ยังมีหน้ามาถามอีก" คือไหมไม่รู้​จริงๆ​ค่ะ ถ้าคุณ​ปริญรู้ก็บอกสิคะว่าไหมร้ายยังไง" บอกว่าร้ายก็ร้ายสิ แล้วได้ยินข่าวว่าพ่อเธอป่วยไม่ใช่หรอทำไมถึงไม่อยู่ดูแลพ่อ " ถ้าไหมอยู่ดูแลพ่อแล้วใครจะทำงานหาเงินคะ " จะไปรู้หรอ" นั่นไงคะ คุณ​ปริญไม่รู้​อะไร​ก็อย่าพูดเลยดีกว่าค่ะ " เธอต้องการเงินเท่าไหร่​เดี๋ยว​ชั้นจะให้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามกลับมาที่นี่อีก " ไหมคงทำแบบนั้นไม่ได้​หรอกค่ะ" ทำไม อยากอยู่ที่นี่ต่อเพื่อหวังจะได้เป็นเมียน้อยพ่อชั้นใช่มั้ย" เปล่านะคะ" ถ้า​ไม่คิดแบบนั้นก็รับเงินแล้วก็ออกไปจากบ้านหลังนี้สิ " ไหมยืนยัน​คำเดิมค่ะ ว่าไหมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น " ได้ งั้นก็ทนอยู่ที่นี่ต่อไป ชั้นอยากรู้​นักว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน เขาเดินจากไปพร้อมกับ​ทิ้งคำพูดปริศนา​ที่ชวนให้เธอสงสัย " พ่อของเธอเป็นยังไง​บ้าง " อาการของแกเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ " เออๆ ดีละ แล้วเรื่องเรียน​สรุป​จะเอายังไง​ " คือไหมอยากอยู่ดูแลรับใช้คุณ​ท่านค่ะ" แล้วเธออยากเรียนม

" น้องไหมมานั่งทำอะไรตรงนี้ " คือไหมไม่เคยดื่มอะไรแบบนั้น ก็เลยไม่รู้จะปฏิเสธ​พี่บิวยังไง​ " พี่ขอโทษ​แทนไอ่บิวมันด้วยนะ " ไม่เป็นไร​ค่ะ ไหมเองก็ขอโทษ​ที่​เดินหนีออกมา" ไหมไม่ผิดหรอก ไอ่บิวอ่ะผิดที่คะยั้นคะยอ​ให้ไหมดื่มของมึนเมา​นั่น " พี่กันต์​ไม่รังเกียจ​ไหมหรอคะ " รังเกียจ​เรื่องอะไร" ก็เรื่องที่ไหมเป็นแค่คนใช้ " สมัยนี้​ไม่มีใครเขาแบ่งชนชั้นกันแล้ว " แต่ถึงยังไง​คนอื่นเขาก็มองว่าไหมอยู่ที่ต่ำ " คนอื่นที่ว่าหมายถึง​ไอ่ปริญใช่มั้ย" ค่ะ " ไม่เอาหน่าอย่าคิดมากเลย พี่ไม่รังเกียจเราหรอก" ขอบคุณ​นะคะที่ไม่รังเกียจ​ไหม " ไหมมีเรื่องไม่สบายใจ​อะไร​ก็ระบายได้นะพี่ยินดีรับฟัง " ไม่มีหรอกค่ะ ไหมแค่รู้สึก​ไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ " หมายถึง​งานปาร์ตี้​อ่ะหรอ" ใช่ค่ะ " ไอ่ปริญมันบังคับมาใช่มั้ย " ค่ะ " งั้นพี่ไปเอาน้ำส้มให้นะ " ไม่เป็นไร​ค่ะ​พี่กันต์​" ถ้าไหมไม่กินอะไรเลยพี่เสียใจนะ " ก็ได้ค่ะ " งั้นตามพี่มา " นี่มันห้องอะไรคะ " ก็ห้องสำหรับจัดปาร์ตี้​แหละ​แต่วันนี้พี่จัดข้าง​ล่าง " ออ " นี่น้ำส้มนะ " ขอบคุณ​ค่ะ​ ในขณะที่​เธอดื่มน้ำส้มเข้าไปได้ครึ่งแก้ว จู่

" Rrrrrrrr" ว่าไงน้ำหวาน " เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมปริญทิ้งให้น้ำหวานต้องกลับกับเพื่อน" ก็เมื่อคืนปริญรู้​สึกไม่ค่อยสบายก็เลยต้องกลับก่อน" แล้วทำไมไม่บอกน้ำหวานสักคำ โทรไปก็ไม่รับ" จะไปรับได้ไงก็แบตหมด" ไม่ต้องมาอ้างเลยเมื่อคืนมีคนเห็นยัยคนใช้นั่นขึ้นรถไปกับปริญ " ก็ใช่ แล้วไง" ก็​ปริญรับปากน้ำหวานไปแล้วว่าจะไม่ไปไหมมาไหนกับยัยคนใช้นั่นสองต่อสอง" น้ำหวานอย่ามาทำตัวงี่เง่า​ได้มั้ย" ถ้าปริญไม่ทำอะไรแบบนั้น น้ำหวานก็คงไม่ต้องมางี่เง่า​แบบนี้หรอก" ปริญเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ชอบผู้หญิง​งี่เง่า​ และถ้าน้ำหวานจะมาทำตัวงี่เง่าน่ารำคาน เราคงต้องจบความสัมพันธ์​เอาไว้แค่นี้" เดี๋ยว​นี้ปริญเปลี่ยน​ไปมากเลยนะ อย่าบอกว่าเป็นเพราะยัยคนใช้นั่น เป็น​เพราะคนใช้นั่นใช่มั้ยที่ทำให้ปริญมาขอจบความสัมพันธ์​กับน้ำหวานง่ายๆแบบนี้ " เชิญ​คิดเองเออเองเลยนะพูดจบเขาก็รีบตัดสายทิ้ง" Rrrrrrrr" อะไรนักหนาวะ ผู้หญิง​แม่งทำตัวน่ารำคาญจริงๆเมื่อเขาเห็นเบอร์​ที่โทรเข้ามาก็รีบตัดสายแล้วปิด​กั้น​เบอร์​โทรนั้นด้วยอารมณ์​เซ็ง​ๆ ................................................... " นี่ค่ารถนะ" ค่าร

" คุณ​ท่านคะ ไหมมีเรื่องสำคัญ​ต้องบอกคุณ​ท่าน ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว​ด้วยความสงสัย" คือไหมท้องค่ะ " ห๊า! ท้อง แล้วเธอท้องกับใคร ชายวัยกลางคนตกใจกับสิ่ง​ที่​ได้ยิน" คือไหมท้องกับแฟน​ค่ะ " ทำไมเธอถึงปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ชั้นอุส่าเชื่อใจไว้ใจเธอ อุส่าเอ็นดู​ส่งเสียให้ได้เรียนหนังสือ​แต่เธอกลับมาบอกว่าท้องทั้งที่เพิ่งไปเรียนได้ไม่กี่เดือน " คุณ​ท่านคะไหมขอโทษ​ ไหมไม่ได้ตั้งใจ​ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น คุณ​ท่านยกโทษ​ให้ไหมนะคะ " พ่อของเธอเคยทำงานรับใช้ชั้นมาสิบกว่าปี เขาไม่เคยทำให้ชั้นผิดหวังเลย​แม้แต่ครั้ง​เดียว​ และตอนที่พ่อของเธอเดือดร้อน​เรื่องเงินชั้นก็ไม่ลังเลที่จะช่วย อันที่จริง​ชั้นไม่เห็นด้วยกับพ่อเธอหรอกนะที่จะส่งเธอมาทำงานแบบนี้ " ไม่เป็นไร​หรอก​ค่ะ​ ไหมยินดีจะรับใช้คุณ​ท่าน เพราะไหมรู้ว่าคุณ​ท่านมีบุญคุณ​กับครอบครัว​ไหมมาก " แล้วเธอจะเอายังไง​ต่อ จะกลับไปอยู่บ้านเลยมั้ย" คือไหมไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องนี้ ไหมยังไม่พร้อมบอกเขา" แต่ถึงยังไง​สักวันหนึ่ง​เขาก็ต้องรู้ " ไหมก็ตั้งใจ​ที่จะบอกเขาค่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้​ " แล้วเรื่องเรียนหล่า " คือไหมอยากขอโอกาสจา

4 ปีต่อมา.." แพล้ง!" ว้าย! ตายแล้วแจกันชั้น " แม็กขอโทษ​ค้าบ แม็กไม่ได้ตั้งใจ​" รู้มั้ยว่าแจกันนี่ราคาเท่าไหร่​ " ไม่รู้​ค้าบ" มานี่เลย เด็ก​พ่อแม่​ไม่สั่งสอน​ วันนี้ชั้นจะเฆี่ยน​แกให้ก้นลายเลย " ไม่นะค้าบแม็กกัว" ชั้นบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาเล่นซนแถวนี้ สอนไม่รู้​จักจำ " แม็กขอโทษ​ แม็กจะไม่ทำอีกแล้ว " ไม่ต้องมาทำตัวน่าสงสาร แกนี่มันเล่นละครเก่งเหมือน​แม่ไม่มีผิด " ฮือๆๆ " แวว ไปหาไม้แขวนเสื้อ​มาให้ชั้นหน่อย " ค่ะๆ " ไม่ต้องร้องไห้​บีบน้ำตาเลยนะ " ได้แล้วค่ะ " มานี่เลย " ฮือๆๆ แม็กกัว " แบมือ เด็ก​ชายแบมือด้วยความกล้าๆกลัวๆ " เพี้ย! เพี้ย! " แงๆๆ " ไม่ต้องร้อง แล้วหันก้นมา " เพี้ย! เพี้ย! เพี้ย! " พอแล้วค้าบแม็กเจ็บ​ " นั่นคุณ​แม่กำลังทำอะไรน้องแม็กซ์​ " ปริญดูฝีมือเด็กนี่ซิ ดูซิว่ามันทำอะไรกับแจกันแม่ " พี่ปริญค้าบ แม็กไม่ได้ตั้งใจ​ " รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจ​ พูดอยู่นั่นแหละ​ " คุณ​แม่ครับใจเย็น​ๆก่อน " ปริญดูแจกันแม่สิ มันแตกหมดแล้วแม่อุส่ารักษา​มันไว้อย่างดี นี่มันของเก่าแก่ที่ตกทอดกันมารุ่นสู่รุ่น แม่จะบ้าตายกับลูกนังไหม " อย่าไปเสียดายเล