ตอนที่ 8 ยินดีต้อนรับ

​ท่ามกลางแสงดาวระยิบระยับและสายลมเย็นที่พัดโชยในยามค่ำคืน เสียงดนตรีบรรเลงแผ่วเบาจากเวทีกลางสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ ผู้คนยังคงเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน

​ในจังหวะหนึ่งของการเต้นรำ เมื่อเพลงกำลังจะจบลง ทั้งคู่หมุนตัวสลับคู่กันอย่างงง ๆ โดยไม่มีใครทันตั้งตัว ธนา ที่กำลังเต้นรำอยู่กับ จี๊ด ได้เหวี่ยงจี๊ดไปอย่างแรงและไม่นุ่มนวลนัก ซึ่งถูกเหวี่ยงมาจากอีกทางด้านของ เมฆ เขาต้องรีบเข้ามารับเธอไว้ด้วยความงุนงง

​ในจังหวะที่วงแขนของเมฆโอบรับจี๊ดไว้แน่น ธนา ก็ดึงตัว ริสา ซึ่งเป็นคู่เต้นรำของเมฆเข้ามาหาอย่างรวดเร็วและจงใจ การสลับคู่ครั้งนี้เต็มไปด้วยความรุนแรงและเจตนาที่ชัดเจน

เมื่อบทเพลงใหม่บรรเลงขึ้น ​ห่างออกไปไม่ไกลนัก เมฆ และ จี๊ด กำลังเต้นรำอยู่ แม้ว่าจี๊ดจะยังคงเต้นผิดจังหวะและเหยียบเท้าเมฆไปหลายรอบ แต่เขาก็ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยน คอยประคองให้เธอเต้นไปตามจังหวะอย่างช้า ๆ

​จี๊ด: "ขอโทษนะคะพี่เมฆ... จี๊ดเต้นรำไม่ค่อยเก่งเลยค่ะ" (ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย)

​เมฆ: (ยิ้มอบอุ่น) "แบบนี้เขาไม่เรียกไม่ค่อยเก่งครับน้องจี๊ด... เขาเรียกว่าไม่เป็นเลยต่างหาก" (หัวเราะเบา ๆ อย่างเป็นกันเอง) "ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวพี่นำให้เอง... ไม่ต้องตื่นเต้น"

​จี๊ด: (เงยหน้ามองผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้า หัวใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย) ผู้ชายคนนี้...ช่างเป็นสุภาพบุรุษที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

​ความตึงเครียดที่เร่าร้อน

​ในขณะที่คู่อื่น ๆ ยังคงสนุกสนานกับบทเพลง ธนา โอบ ริสา ไว้แน่นในวงแขน ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดราวกับมีเพียงแค่สองคนในโลกนี้

​ธนา: "ขายของน่ะ... แล้วเธอคิดว่าฉันหมายถึงขายอะไร?" น้ำเสียงกระซิบข้างหูของริสา เย้ยหยันราวกับเป็นเพียงเรื่องตลก

​ริสา: (พยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการ) "ปล่อยนะ!"

​ธนา: (ยิ้มเหยียด) "ทำไม... หวงเนื้อหวงตัวเหรอ? เมื่อกี้ยังอ่อยไอ้เมฆอยู่เลย... พออยู่กับพี่ชายตัวเอง ทำเป็นห่วงเนื้อหวงตัว"

​ริสา: "ก็พี่เมฆเขาเป็นสุภาพบุรุษ! ไม่เหมือนคนบางคน... หยาบคาย! ไม่ให้เกียรติผู้หญิง!"

​ธนา: (กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นอีกนิด จนริสารู้สึกได้ถึงความร้อนจากร่างกายของเขา) "ฉันเลือกให้เกียรติผู้หญิงเฉพาะคนที่น่าให้เกียรติ... อย่างเธอ..." (ดวงตาคมกริบของธนามองสำรวจริสาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ก่อนจะกลับมาสบตาเธอด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดูถูก) "ทำไม... เต้นรำกับพี่ชายตัวเองแล้วมันร้อนรนขนาดนั้นเลยเหรอ น้องสาวคนใหม่... ดูเหมือนเธอจะลืมไปว่าตัวเองเป็นแค่ของแถมที่แม่เธอเอามาฝากไว้ในบ้านฉัน"

​ริสา: (พยายามยันตัวออก ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ) "ดิฉันไม่ได้ลืมค่ะ คุณธนา... แต่ดิฉันก็ไม่ได้ลืมว่าความเป็นพี่ชายของคุณมีค่าแค่เศษสตางค์ ไม่มีความน่าเคารพเลยแม้แต่นิดเดียว! ดิฉันไม่ได้อยากได้พี่ชายใจแคบอย่างคุณ!"

​ธนา: (หัวเราะในลำคออย่างเยือกเย็น ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบจนริมฝีปากเกือบสัมผัสใบหู) "โอ๊ย... ปากกล้าขนาดนี้ คงต้องสั่งสอนกันหน่อยแล้ว น้องสาว... ดูเหมือนร่างกายของเธอจะซื่อสัตย์กว่าปากนะ... มันกำลังสั่น... ไม่ทราบว่าสั่นเพราะกลัว... หรือเพราะรู้สึกดีกันแน่"

​ริสา: (หายใจติดขัด) "ปล่อยนะ! คุณเป็นพี่ชายของฉันนะ!"

​ธนา: (ยิ้มเหยียด) "กฎข้อไหนบอกว่าลูกเลี้ยงต้องเป็นน้องสาวที่แสนดี? เธอเป็นแค่... เหยื่อในบ้านนี้... และฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่มีความสุข"

มื่อดนตรีเริ่มแผ่วเบาลง เป็นสัญญาณว่าเพลงกำลังจะจบ และแขกเริ่มปรบมือ แต่ธนายังคงดึงริสาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

​ธนา: (มองลึกเข้าไปในดวงตาของริสาด้วยความเย้ยหยันและอำมหิต ก่อนจะโน้มตัวลงมา... และจุมพิตที่หน้าผากของเธอ อย่างรวดเร็วและหนักแน่น)

​ธนา: (ถอนริมฝีปากออก แต่กระซิบด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่สุด) "ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวนะ... น้องสาว"

​ริสา: (กัดฟันกรอด สัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวบนหน้าผากที่เขาสัมผัสราวกับโดนประทับตราด้วยเหล็กร้อน พูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ทุกคำเต็มไปด้วยความเดือดดาล) "ถ้าการต้อนรับของพี่ชายคือการคุกคาม... ฉันก็ขอยืนยันว่าฉันไม่มีวันนับถือคนอย่างคุณเป็นพี่! อย่าแตะต้องตัวฉันอีก!"

​(ในวินาทีที่เพลงจบลงอย่างสมบูรณ์ แขกเริ่มปรบมือและส่งเสียงชื่นชม)

​ริสา: (เธอต้องฉีกยิ้มที่ดูเป็นมิตรที่สุดออกไป เธอถอนมือออกจากมือของธนาทันที ก่อนจะโค้งคำนับให้เขาตามมารยาทอย่างรวดเร็วและเย็นชา) "ขอบคุณมากค่ะ คุณธนา สำหรับการเต้นรำที่... น่าจดจำ"

​ริสาใช้รอยยิ้มที่เหมือนหน้ากากนี้เพื่อซ่อนความรู้สึกที่อยากจะตบหน้าเขา ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ราวกับกำลังหนีจากเปลวไฟที่ธนาเป็นคนจุดขึ้น

​ริสายังไม่ทันเดินไปไหนไกล เสียงแหลมปนตื่นเต้นของ จี๊ด ก็ดังขึ้นทันที จี๊ดวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาริสาด้วยรอยยิ้มกว้าง ราวกับเธอเพิ่งได้ดูละครรักโรแมนติก

​จี๊ด: (จับแขนริสาไว้แน่น พลางมองย้อนกลับไปที่ธนาด้วยดวงตาเป็นประกาย) "อุ๊ยแก! ช่างเป็นการต้อนรับน้องสาวคนใหม่ที่แสนอบอุ่นจากพี่ชายสุดหล่อ เห็นแล้วฉันอยากเป็นน้องสาวพี่เขาเลย อิจฉาแกอ่ะ!"

​ริสา: (บังคับรอยยิ้มให้คงอยู่ แต่สีหน้าซีดลงเล็กน้อย) "จี๊ด... พูดอะไรบ้า ๆ"

​จี๊ด: "บ้าอะไรล่ะ! ก็ดูสิ! พี่ธนาสุดหล่อจูบหน้าผากต้อนรับน้องใหม่เลยนะ! เป็นฉันคงละลายไปแล้ว นี่แหละค่ะ... เสน่ห์ของผู้ชายสายแบด! ไปแก เราไปหาอะไรเย็น ๆ ดื่มกันเถอะ!" (จี๊ดจูงมือริสาเดินออกจากบริเวณนั้นไปอย่างร่าเริง โดยไม่ทันสังเกตว่ามือของริสากำลัง เย็นเฉียบ และสั่นเล็กน้อย แม้จะถูกจูงด้วยความสนิทสนม)

​ในใจริสา กลับเต็มไปด้วยความขุ่นมัวและรังเกียจ ความรู้สึกอยากอาเจียน จากการถูกกระทำที่ทั้งคุกคามและน่าอับอายเธอยังคงรู้สึกถึงความร้อนจากริมฝีปากของธนาที่ประทับอยู่บนหน้าผาก ราวกับเป็นสัญลักษณ์ประกาศว่าเธอคือ ของเล่นชิ้นใหม่ ในบ้านหลังนี้

​ทางด้าน เมฆ ที่เห็นการกระทำของเพื่อนรักอย่างธนาตั้งแต่ต้นจนจบก็ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เขาก้าวมายืนข้างธนาที่ยังคงยืนมองแผ่นหลังของริสาด้วยรอยยิ้มเหยียด ๆ

เมฆ: (สีหน้าเต็มไปด้วยความงุนงงและรู้สึกแปลก ๆ) "อะไรของแกวะธนา? ต้อนรับน้องสาวใหม่ทำไมต้องทำเหมือน... จะกินหัวน้องด้วยวะ? ดูน้องเขาตกใจนะเว้ย"

​ธนา: (หันมามองเมฆด้วยสายตาเย็นชา แต่ในแววตามีประกายบางอย่างที่อ่านไม่ออก) "ก็แค่อบอุ่นกับน้องสาวคนใหม่ไงวะ... หรือแกอยากให้ฉันขึ้นไปประกาศบนเวทีวะ?"

​เมฆ: (ยิ้มเจื่อน ๆ) "ฉันว่าแกทำเกินไปว่ะ... ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีกับท่าทางของแกเมื่อกี้... เหมือนมแกกำลังพยายามประกาศสิทธิ์บางอย่าง"

​ธนา: (ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างไม่แยแส) "คิดมากน่า... เมฆ... แกไม่ต้องห่วงน้องสาวฉันหรอก... ห่วงน้องจี๊ดของแกเถอะ...ดูจะชอบการเต้นรำของแกนะ"

​เมฆส่ายหน้าด้วยสีหน้า ไม่สบายใจ เขาหันไปมองริสาที่ถูกจี๊ดจูงออกไปจากงานเลี้ยงด้วยความรู้สึก เป็นห่วงอย่างประหลาด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนรักของเขาถึงเลือกแสดงความเกลียดชังต่อลูกเลี้ยงคนใหม่ของพ่อด้วยวิธีที่ซับซ้อนและเร่าร้อนถึงขนาดนี้...