All Chapters of ประตูรักผิดห้อง: Chapter 1 - Chapter 8

ในห้องที่ความมืดสลัวโอบล้อมเอาไว้ ริสาเดินเซเข้ามาในห้องอย่างอ่อนแรงและทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มโดยไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีใครนอนอยู่ก่อนแล้ว ความอบอุ่นที่โอบกอดเข้ามาทำให้เธอยิ่งซบเข้าไปใกล้กับแผงอกกว้างพร้อมกับขยับตัวซุกซนอย่างออดอ้อน ริมฝีปากบางพร่ำเพ้อเสียงแผ่ว “ทำไมความฝันนี้มันรู้สึกดีจังเลยนะ” มือบางเริ่มลูบไล้ขึ้นไปตามลำคอแกร่งราวกับสำรวจโลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอ​ในขณะที่ฤทธิ์แอลกอฮอล์กำลังปลุกเร้าอารมณ์ของธนา การสัมผัสที่ดูแผ่วเบาแต่ร้อนแรงจากคนข้างตัวยิ่งทำให้ความเป็นชายของเขาพลุ่งพล่าน เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมพร้อมกับจับข้อมือบางกดลงไปกับเตียง ก่อนจะก้มลงจูบอย่างเร่าร้อนและดุดัน และซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น ความมึนเมาบวกกับความเร่าร้อนที่เผาผลาญภายในทำให้ทั้งคู่ตกอยู่ในห้วงแห่งราคะ เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอออกอย่างรวดเร็วและโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ในความมืดสลัวที่ลอดเข้ามาจากแสงจันทร์หน้าต่าง ร่างกายที่ขาวผ่องของเธอยิ่งดึงดูดสายตาของเขาให้ตะลึงงันไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเร่งรีบราวกับอดอยากมานานปี​ธนาก้มลงใช้ริมฝีปากดูดดื่มไปกับเนินอกขาวผ่องของเธอราวกับกำ

ใช่หรือเปล่า...?​เท้าของธนารีบเหยียบเบรกทันทีจนรถเอี๊ยดเสียงดัง เขามองผ่านกระจกข้างด้วยหัวใจที่เต้นระรัว​'ใช่ไหมนะ... เธอหรือเปล่า'​รถเมล์สาย 12X เลี้ยวเข้ามาจอดเทียบป้ายพอดี หญิงสาวคนนั้นก้าวขึ้นรถไปอย่างไม่รีรอ ธนามองตามจนรถเมล์เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ขับรถตามไปติดๆ​เขาลดกระจกลง พยายามชะเง้อมองหญิงสาวบนรถเมล์คันนั้น เธอหันหลังให้ นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่กับโทรศัพท์มือถือ ดูเหมือนจะไม่มีทางรู้เลยว่ามีคนแอบมองอยู่ ธนาขับตามไปเรื่อยๆ โดยไม่ทันรู้ตัวว่าเวลาได้ล่วงเลยไปนานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งรถเมล์จอดสนิทที่ป้ายสุดท้าย และริสาก้าวลงจากรถไป​ธนาสะดุ้งสุดตัวเหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์​"บ้าเอ๊ย! เราทำอะไรอยู่วะ" เขาพึมพำกับตัวเองด้วยความสับสน ตั้งสติได้จึงรีบกลับรถมุ่งหน้าสู่คอนโดของตัวเอง​เมื่อทิ้งตัวลงบนเตียง เขาก็ยังคงคิดวนเวียนถึงใบหน้าของหญิงสาวคนนั้น 'หรือว่าเราตาฝาด? จะใช่เธอจริงๆ เหรอ' เขานึกสงสัย ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไลฟ์สดขายเสื้อผ้าที่เคยดูประจำ และวินาทีที่เห็นชุดเดรสสีชมพูตัวนั้น เขาก็จำได้ในทันทีว่าเคยเห็นเธอใส่ในไลฟ์สดมาก่อน​หญิงสาวในไลฟ์ดูแตกต่างจากที่เจอ

แสงไฟจากโคมระย้าคริสตัลสะท้อนชุดราตรีผ้าไหมสีชมพูอ่อนที่ "ริสา" สวมใส่ แม้จะเรียบง่ายแต่กลับขับเน้นความสง่างามของเธอ ทรงผมที่เกล้ามวยต่ำเผยให้เห็นลำคอระหงส์และผิวพรรณเปล่งปลั่ง ขณะที่ใบหน้าแต่งแต้มเพียงเล็กน้อยแต่ก็สะกดทุกสายตาได้อย่างอยู่หมัดงานเลี้ยงเปิดตัวภรรยาและลูกสาวคนใหม่ของ ศักดิ์ชัย เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ชื่อดังถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราแต่ก็อบอุ่น แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานต่างก็เป็นบุคคลสำคัญในแวดวงธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็นนักพัฒนาโครงการ สถาปนิก หรือผู้บริหารระดับสูงจากสถาบันการเงิน​"ริสา สวยมากเลยลูก" มณี เอ่ยชมลูกสาวด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจที่เห็นเธอดูสง่างามในสถานะใหม่ธนาที่ยืนมองมาแต่ไกลอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความงามของเธอ...ในชุดราตรีสีชมพูอ่อนขับเน้นความสง่าและงดงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แต่เมื่อสายตาเลื่อนไปเห็น มณี ที่เดินเคียงข้างมา...ภาพความงามที่เคยตราตรึงก็พลันแตกสลาย หัวใจที่เคยเต้นรัวกลับเย็นเยียบลงในทันที ความรู้สึกไม่ดี ที่มีต่อแม่เลี้ยงพุ่งตรงไปที่เธอโดยไม่มีเหตุผล เขาไม่รู้มาก่อนว่าริสาคือลูกสาวของมณีผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตพ่อของเขา...ทุกอย่างดูเหมือนภาพที่ถูกจัดฉากเ

เมฆ (เมฆินทร์): หนุ่มหล่อมาดนิ่ง สุขุม และอ่อนโยน เป็นเพื่อนสนิทของธนาและวายุตั้งแต่เด็ก ด้วยธุรกิจที่บ้านใกล้เคียงกัน ทำให้ทั้งสามเติบโตมาด้วยกันและมีความผูกพันที่แน่นแฟ้น เมฆเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูง และเป็นที่พึ่งพาของเพื่อน ๆ ได้เสมอ​ วายุ: หนุ่มกะล่อน เจ้าสำราญ และมีอารมณ์ขันตลอดเวลา เป็นเพื่อนซี้ของธนามาตั้งแต่เด็กเช่นกัน แม้จะมีนิสัยต่างกับเมฆและธนาอย่างสิ้นเชิง แต่ความรักและห่วงใยที่มีให้กันนั้นไม่เคยลดลง วายุเป็นคนที่มีพลังบวกและชอบสร้างบรรยากาศให้ครึกครื้นอยู่เสมอ วายุเดินนำหน้าเข้างานมาอย่างคึกคัก พร้อมกับเมฆที่ยืนส่งยิ้มบาง ๆ​ วายุ: "เฮ้ย! ว่าไงวะคุณธนา! คุณพ่อคงดีใจตายเลยนะที่เห็นคุณลูกชายกลับมาอยู่บ้านได้ในที่สุดวันนี้" (วายุพูดเสียงดังขึ้นอย่างล้อเลียน)​ เมฆ: (เดินเข้ามาสมทบพร้อมยิ้มบาง ๆ) "ว่าไงวะ ทำไมถึงมาด้วยกันได้ นี่อย่าบอกนะว่าไอ้วายุ แกเลิกสถิตอยู่แต่ที่คอนโดไอ้เมฆได้แล้ว"​ วายุ: "แหม ไอ้ท่านรองประธานนี่ก็พูดเวอร์ไป ฉันแค่เปลี่ยนบรรยากาศเฉย ๆ ป่ะ" (วายุสวนกลับทันควัน ในขณะที่เมฆยังคงยืนยิ้ม)​ ธนา: (หันไปมองเมฆอย่างหงุดหงิด) "แล้วแกจะยืนยิ้ม