บทที่ 6 หนีไม่พ้น...

​อมิยาหนีมาพักอยู่โรงแรมขนาดเล็กแห่งหนึ่ง โชคดีที่เป็นคนรอบคอบเตรียมทั้งเงินและพาสปอร์ตพร้อมเดินทางเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวยังไม่อยากติดต่อกับแซร่าพี่สาวต่างมารดา เพราะคิดว่าผู้เป็นบิดาก็คงกำลังตามหาตัวหล่อนอยู่ให้วุ่นเช่นกันและแน่นอนว่าท่านก็ต้องจับตาดูแซร่าด้วย คิดว่าอมิยาจะต้องติดต่อไปหาพี่สาวสักวันหนึ่ง

อมิยาอยู่ที่โรงแรมนานพอดู ยังตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตดี จะกลับไปอังกฤษนั้นก็คิดว่าอยู่มานานหลายปีจนเบื่อเหลือเกินแล้ว จะกลับเมืองไทยก็เกรงว่าจะนำความเดือดร้อนไปให้คุณตากับคุณยายอีก

เดือนต่อมา

หญิงสาวมีโอกาสได้รู้จักกับวีรตาและสเตฟานด้วยความบังเอิญเหมือนชะตาฟ้าลิขิต ปรากฏว่าวีรตากับสเตฟานรักกันมากและกำลังจะแต่งงานกัน อมิยารู้สึกโล่งใจไปในเรื่องที่บิดากำลังจะจับหล่อนไปขัดดอกกับสเตฟาน หล่อนกับวีรตากลายเป็นเพื่อนสนิทกันในเวลาต่อมา

พูดถึงบิดาก็ให้รู้สึกผิดหวังในตัวท่านยิ่งนัก ตั้งแต่มารดาเสียชีวิตเมื่ออมิยาอายุได้สิบสองปี ท่านก็ไม่ได้เลี้ยงดูเอาใจใส่หล่อนมากมายอะไรนัก คุณตาคุณยายจึงมารับไปอยู่เมืองไทยจนอมิยาอายุสิบห้าปีก็ได้เดินทางไปอยู่อังกฤษจนกระทั่งจบปริญญาตรีในเวลานี้

เวลาต่อมาอมิยาตัดสินใจหางานทำ ปรากฏว่าได้งานเป็นผู้จัดการในบริษัทซอฟต์แวร์แห่งหนึ่งและวีรตาก็เสนอให้ไปอยู่ที่อพาร์ตเม้นต์ของหล่อนเพราะว่างอยู่

วีรตาคลอดลูกคนแรกเป็นเด็กทารกเพศชายนามว่าเจ้าหนูน้อย เจฟิโอ แม็คเคนซี่ อมิยาไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล หากก็ไม่ทันเข้าไปหาต้องมีอันต้องวิ่งหนีออกมาก่อน เพราะบังเอิญไปเจอไอ้มาเฟียหื่นหล่อนกำลังหลบหนีเขาอยู่

ร่างสูงสวมชุดคนป่วยวิ่งกุมท้องขึ้นแท็กซี่ตามอมิยาราวกับคนบ้า ผู้คนหยุดหันมามองกันเป็นแถว คงคิดว่ากำลังมีการถ่ายทำภาพยนตร์อยู่หรืออย่างก็ไม่ทราบ แต่อมิยาก็หนีรอดมาได้อีกครั้ง

หล่อนไม่แน่ใจว่าไอ้มาเฟียหื่นที่มารู้ชื่อทีหลังว่า เบอร์นาโด นั้นต้องการอะไรจากอมิยากันแน่...เอ่อ...นอกจากปืนที่หล่อนเอาติดมือมาด้วยกระบอกนั้น

สองปีต่อมา

อมิยาเวลานี้อายุยี่สิบสี่ปี หญิงสาวได้ตัดสินใจว่าจะกลับเมืองไทย อยู่ลาสเวกัสมาสองปีกว่า ไม่ได้ยินข่าวคราวเรื่องบิดา หญิงสาวยังไม่ได้โทรติดต่อกับแซร่า พี่สาวต่างมารดาชาวอเมริกันวัยยี่สิบเก้าปีเลยนับตั้งแต่หนีออกจากบ้านครั้งนั้น

อมิยาคาดเดาเอาว่าบิดาคงจะเลิกสนใจตามหาแล้วเพราะสเตฟานได้แต่งงานกับวีรตาและไม่สนใจรับผู้หญิงคนไหนอีกต่อไป อมิยาสนิทกับวีรตาและสเตฟานเป็นอย่างดีตลอดเวลาสองปีกว่ามานี้

หญิงสาวพยายามเก็บตัวและระวังตัวเสมอ เพราะได้สืบทราบว่าเบอร์นาโด คอสต้า ไอ้มาเฟียหื่นกระหายที่ทำทีเป็นให้หล่อนอาศัยรถมานั้นยังคงตามหาตัวอมิยาอยู่ แต่แปลกใจที่หลังจากเผชิญหน้ากันที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้ปะทะกันอีกเลย

ทราบจากวีรตาว่าเบอร์นาโดเป็นเจ้าพ่อบ่อนกาสิโนแกรนด์คอสต้า และเวลานี้กำลังเก็บตัว ทำเงียบเชียบเรียบร้อยเพราะตำรวจกำลังเพ่งเล็งเขาอยู่ มีการตั้งข้อสงสัยว่าเขาค้ายาเสพติดและทำเรื่องผิดกฎหมาย ซึ่งอมิยาคิดว่าไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เจ้าพ่อผู้มีอิทธิพลเยี่ยงเบอร์นาโดจะทำเช่นนั้น พวกมาเฟียชั่วเหล่านี้มีหรือที่จะประวัติขาวสะอาด มีแต่พวกสีเทาไปจนถึงสีดำทะมึนกันทั้งนั้น

อมิยาได้ยื่นใบลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการบริษัทซอฟต์แวร์เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวเรียนจบมาในด้านคอมพิวเตอร์โปรแกรมเมอร์ หล่อนสนใจและหลงใหลคอมพิวเตอร์ตั้งแต่อายุสิบสองปี เหตุเพราะมารดาเสียชีวิตทำให้อมิยาต้องหาอะไรทำในเวลาว่างเพื่อไม่ให้คิดฟุ้งซ่านและเศร้าสร้อยจนเกินเหตุจนกลายเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่เด็ก

อมิยาจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับคอมพิวเตอร์ เล่นเกมออนไลน์จนปรุและชำนาญ เมื่อถึงเวลาเลือกสาขาที่ต้องการเรียน หญิงสาวจึงเลือกเรียนด้านคอมพิวเตอร์ทั้งหมด

และที่สำคัญไม่มีใครรู้เลยนอกจากเพื่อนสนิทในอังกฤษก็คืออมิยาเป็นเซียนแฮกเกอร์ เคยรับงานให้พวกสำนักงานนักสืบเอกชนและพี่ชายของเพื่อนซึ่งเป็นตำรวจสายลับมาหลายต่อหลายครั้ง

อมิยาเก็บของที่ต้องการเอาติดตัวกลับเมืองไทยเพียงกระเป๋าใบใหญ่ใบเดียว ส่วนที่เหลือได้เก็บใส่ถุงแยกเพื่อนำไปบริจาคให้แก่มูลนิธิต่างๆ ต่อไป หญิงสาวได้จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้วกำหนดการเดินทางคืออีกสามวันข้างหน้า

วันรุ่งขึ้นอมิยาเดินทางไปยังศูนย์ออกกำลังกายฟิตเนสคิงสลีย์ที่มาใช้บริการเป็นประจำในช่วงสองปีนี้ เพื่อบอกลาเพื่อนฝูงที่รู้จักกัน และเป็นความบังเอิญว่า

แลนซ์ คิงสลีย์

วัยสามสิบสี่ปี เจ้าของฟิตเน็ตแห่งนี้เป็นชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกันเหมือนอมิยา ทำให้ทั้งสองสนิทกันอย่างรวดเร็ว

แลนซ์ถนัดศิลปะป้องกันตัวเกือบทุกรูปแบบเป็นต้นว่า ยูโด คาราเต้และเทควันโด อีกทั้งชายหนุ่มก็ชอบมวยไทยและไทเก็กด้วย อมิยาซึ่งมีเชื้อสายจีนและชำนาญเรื่องเหล่านี้จึงเป็นผู้คู่ฝึกซ้อมกับเขาเป็นประจำเวลามาที่นี่

“แอมกลับไปอยู่เมืองไทย เฮียก็คิดถึงแย่สิแบบนี้”

ชายหนุ่มคุยภาษาไทยกับอมิยา เพราะอายุเป็นพี่อมิยาจึงเรียกเขาตามภาษาจีนว่าเฮีย ทีแรกแค่ตั้งใจเรียกเพื่อแกล้งเขาเพราะหน้าเขาออกไปทางฝรั่งแต่ถูกเรียกเฮีย ทำให้อมิยายิ้มได้ทุกครั้ง หากต่อมาก็กลายเป็นติดปากจนชินไป

ถ้าคุยกันสองคนหรือหากเป็นเรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ทั้งสองจะคุยภาษาไทยกัน อมิยายักคิ้วให้ผู้เป็นเสมือนเพื่อนและพี่ชาย ร่างสูงล่ำสันและทะมัดทะแมง ผมสีน้ำตาลเกือบดำ ใบหน้าหล่อเหลาดูไม่จืด

ฟิตเนสของเขาเต็มไปด้วยสมาชิกแบบบัตรทองพรีเมียมที่มีทั้งสาวน้อยและสาวใหญ่ สวยแท้และสาวเทียม จุดประสงค์หลักของพวกเธอทั้งหลายนั้น ก็เพื่อเข้ามาทำความรู้จักสนิทสนมกับเจ้าของฟิตเนสสุดหล่อ เผื่อจะได้เป็นหวานใจของเขาสักวันหนึ่ง