ตอนที่ 8 การเดินทางในโลกแห่งจินตนาการครั้งแรก 3

หลังจากที่ทั้งคู่ได้เผชิญหน้ากับอุปสรรคในถ้ำและหลบหนีจากสัตว์ร้ายมาได้อย่างหวุดหวิด โรเซ่และซูโฮก็ต้องพบกับอีกหนึ่งความท้าทายที่รออยู่เบื้องหน้า: หน้าผาสูงชันที่ขวางกั้นเส้นทางสู่ส่วนลึกของป่า บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงัดและอันตรายที่แฝงอยู่ในทุกย่างก้าว เสียงลมกระโชกแรงที่พัดผ่านทำให้สถานการณ์ดูตึงเครียดขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น ซูโฮและโรเซ่กลับมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดฝัน

"ดูเหมือนเราจะเจออุปสรรคใหม่แล้วนะ โรเซ่...คิดว่าเราจะผ่านมันไปได้ไหม" ซูโฮเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"ถ้าเป็นอย่างที่นายบอก เมื่อกี้ก็ยังผ่านอุปสรรคถ้ำไปได้แล้ว นี่มันแค่หน้าผาแค่นั้นเอง ฉันว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอก!" โรเซ่ตอบด้วยท่าทางมั่นใจ ขณะที่มือหนึ่งจับแขนของซูโฮอย่างแน่นหนา พร้อมกับมองไปยังหน้าผาที่ดูเหมือนจะท้าทายทุกย่างก้าว ซูโฮอดที่จะรู้สึกประทับใจในความมั่นใจและความขี้เล่นของเธอไม่ได้

"คุณนี่กล้าได้ใจจริง ๆ โรเซ่ ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าใครเป็นคนกลัวจริง ๆ" ซูโฮกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู

"ฉันไม่ได้กลัวนะ ฉันแค่รู้ว่าเราต้องทำยังไง ถ้าเรากลัวมากไปก็ไม่ไปถึงไหนหรอกนะ" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

"เห็นไหมว่าเราทั้งคู่ต่างมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้จากกันและกัน ถ้าไม่ได้เธอคอยเตือนให้ผมรู้จักกล้า ผมก็คงยอมแพ้ไปนานแล้ว" ซูโฮกล่าวด้วยความจริงใจ

"ก็นั่นล่ะสิ! แต่ถ้านายไม่กล้า ฉันอาจจะต้องพาคุณขึ้นไปเองก็ได้นะ!" โรเซ่พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

"แสดงว่าผมต้องเป็นนักเดินทางที่ตามคุณไปใช่ไหม" ซูโฮหัวเราะเบา ๆ

"ไม่ต้องห่วงหรอก! ถ้าฉันพูดว่าจะไปถึง เราก็ต้องไปถึง...พยายามกันหน่อยนะ" โรเซ่กล่าวด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มวางแผนการข้ามหน้าผาไปด้วยกัน

**ความกล้าหาญ...และการช่วยเหลือ:**

ก่อนที่โรเซ่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ ซูโฮก็เอ่ยขึ้น

"เดี๋ยว ผมไปก่อนดีกว่า ถ้าผมไปถึงแล้วคุณค่อยตามมานะ"

"ไม่ต้องห่วง ฉันไปเองได้!" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วเริ่มก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความเงียบและความตึงเครียดที่แผ่ซ่านอยู่ ซูโฮก็เดินตามหลังเธอไปอย่างใกล้ชิด คอยให้ความช่วยเหลือและดูแลความปลอดภัยของเธอ

"ฉันจะอยู่ข้างหลังคุณเสมอ ถ้าคุณลื่นหรือเจออะไรแปลก ๆ เรียกผมได้นะ" ซูโฮกล่าวด้วยความเป็นห่วง

"ห่วงน้อยหน่อยสิ! ฉันทำได้!" โรเซ่ตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ

ในที่สุดทั้งคู่ก็สามารถข้ามหน้าผามาได้อย่างปลอดภัย เมื่อยืนอยู่บนฝั่งใหม่ โรเซ่ยิ้มให้กับตัวเองและรู้สึกถึงความสำเร็จที่ได้เผชิญหน้ากับอีกหนึ่งอุปสรรค

"เห็นไหมล่ะ ซูโฮ! ฉันบอกแล้วว่าฉันทำได้" โรเซ่กล่าวด้วยความภาคภูมิใจ

"ผมยอมรับเลยว่าผมประเมินคุณผิดไปมาก คุณเป็นคนที่ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจริง ๆ โรเซ่" ซูโฮกล่าวด้วยความชื่นชม

"อย่าลืมคำที่นายบอกนะ...ถ้าเราไม่กล้า เราก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะไปถึงไหน" โรเซ่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาหยุดพักบนฝั่งใหม่และนั่งลงที่ริมผาหิน ทั้งคู่เริ่มพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสบายใจ ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบที่มีเพียงเสียงลมพัดผ่านต้นไม้และท้องฟ้าที่สดใส

"รู้ไหม ซูโฮ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งมันเริ่มดีขึ้นแล้ว ฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร เราก็จะผ่านไปได้ถ้าเรามีกันและกัน" โรเซ่กล่าวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง

"ใช่ครับ เราจะผ่านไปด้วยกันทุกอุปสรรค ขอบคุณที่ทำให้ผมได้เปิดใจและเห็นโลกในมุมที่แตกต่างไปจากเดิม" ซูโฮตอบด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

ทั้งคู่ต่างมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความหวัง แม้ว่าจะมีอุปสรรคที่รออยู่เบื้องหน้า แต่ทั้งสองก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันไปด้วยกัน ทุกก้าวที่พวกเขาก้าวเดินไปข้างหน้า คือการเติบโตและความสัมพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นในทุก ๆ วัน

**ความกลัว...และเสียงหัวเราะ:**

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปข้างหน้า โรเซ่ก็แสดงอาการหวาดกลัวออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

"โอ๊ย...ฉันว่าเรากลับไปกันดีไหม! นี่มันสูงขนาดนี้ ขืนพลาดตกลงไปได้หมดสวยแน่!" โรเซ่กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ

"โรเซ่! คุณมั่นใจในตัวเองแค่ไหนกัน? เมื่อกี้ยังบอกว่าจะผ่านทุกอุปสรรคไปได้อยู่เลย" ซูโฮหัวเราะเบา ๆ กับท่าทางของโรเซ่

"ก็...ก็ใช่น่ะสิ! แต่ว่าฉันไม่ได้หมายถึงทางแคบที่สูงจนตกลงไปจะไม่รอดแบบนี้!" โรเซ่ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล พลางกระชับแขนที่กอดซูโฮแน่นขึ้น ซูโฮอดที่จะหัวเราะกับท่าทางของเธอไม่ได้ เขารู้สึกเอ็นดูในความมั่นใจและขี้เล่นของโรเซ่ ซึ่งถึงแม้ว่าเธอจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่เคยหยุดที่จะตอบโต้ในแบบของตัวเอง

"โอเค ถ้าอย่างนั้น ถ้าฉันสัญญาว่าจะคอยดูแลเธอให้ผ่านไปได้ล่ะ? เธอคิดว่ายังกลัวอยู่ไหม" ซูโฮถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"ก็...อืม...อาจจะไม่กลัวเท่าไหร่ ถ้าคุณอยู่ข้าง ๆ" โรเซ่ตอบด้วยความเขินอาย แต่ก็ยังคงกอดแขนซูโฮแน่น ซูโฮรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในท่าทางขี้เล่นของเธอ

ทั้งสองค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า ในขณะที่โรเซ่เริ่มพูดไปเรื่อย ๆ เพื่อกลบความกลัวในใจ

"นี่! ซูโฮ คุณคิดว่าเราจะเจอเจ้ามังกรยักษ์ในตำนานจริง ๆ ไหม" โรเซ่ถาม

"ถ้าเป็นตามที่นิยายบอก เราคงหนีไม่พ้นเจ้ามังกรตัวนั้นแน่ ๆ และถ้าเราเจอมันจริง ๆ คุณจะทำอย่างไร" ซูโฮตอบ

"ถ้าเจอจริง ๆ นั้นเหรอ? ก็...ฉันจะสั่งให้มันยอมจำนน แล้วเอามันมาเป็นพาหนะของเราซิ!" โรเซ่ตอบด้วยท่าทางที่มั่นใจ

ซูโฮหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง เขาประทับใจในความมั่นใจเกินตัวของเธอ แม้ว่าจะรู้ดีว่าโรเซ่กำลังกลัวก็ตาม แต่เธอก็ไม่ยอมแสดงออกให้เห็นง่าย ๆ

"ถ้าอย่างนั้นผมจะคอยดูเธอให้บังคับเจ้ามังกรยักษ์ตัวนั้นยอมจำนนแล้วกัน โรเซ่ผู้กล้าหาญ" ซูโฮกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ต้องคอยดูให้ดีนะ เพราะฉันอาจทำให้นายต้องทึ่งกับความสามารถของฉัน" โรเซ่ตอบด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

**ความผูกพัน...และความเข้าใจ:**

บทสนทนานี้ทำให้โรเซ่รู้สึกสบายใจขึ้น เธอเดินเคียงข้างซูโฮไปด้วยความมั่นใจและความขี้เล่น เมื่อทั้งสองมาถึงทางโค้งที่ล้อมรอบด้วยหมอก โรเซ่หันไปสบตาซูโฮ เธอรู้สึกได้ว่าการผจญภัยนี้ ไม่ใช่เพียงแค่การเดินทางในนิยาย แต่ยังเป็นช่วงเวลาที่เธอได้รู้จักตัวเองและรู้สึกถึงความผูกพันที่มีต่อซูโฮมากขึ้น

ทั้งสองพูดคุยกันไปตลอดทาง ทำให้เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว การผจญภัยนี้เป็นเหมือนบทเรียนที่ทำให้โรเซ่ได้พบกับความกล้าหาญที่ซ่อนอยู่ในใจและความสัมพันธ์ที่เบ่งบานขึ้นอย่างช้า ๆ

หลังจากการต่อสู้กับกิ้งก่ายักษ์ผ่านพ้นไป โรเซ่และซูโฮก็เดินทางต่อเข้าสู่ป่าลึก ที่นี่มีทางเดินเล็ก ๆ แคบ ๆ ทอดยาวเข้าไปในพุ่มไม้หนาทึบ บรรยากาศรอบ ๆ เงียบสงบ แต่ยังคงแฝงความน่ากลัวที่ชวนให้ขนลุก ซูโฮเดินอยู่ข้างหน้า คอยสำรวจเส้นทางเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย ส่วนโรเซ่เดินตามมาด้วยท่าทีมั่นใจ แต่มุมปากของเธอก็แอบยิ้มขี้เล่นในทุกจังหวะที่ซูโฮหันมามอง

"เธอไม่กลัวอะไรบ้างเลยเหรอโรเซ่? ป่าลึกแบบนี้นะ มีอะไรโผล่มาก็ไม่แปลก" ซูโฮถามด้วยความเป็นห่วง

"กลัวนะ กลัวอยู่หรอก แต่จะให้หนีไปตอนนี้ก็ไม่ใช่โรเซ่ที่นายรู้จักแน่ ๆ ฉันนะ...เกิดมาเพื่อเผชิญหน้าอุปสรรคต่างหาก!" โรเซ่ตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"ก็จริงนะ ตั้งแต่รู้จักคุณมา ผมก็รู้สึกว่าคุณนี่กล้าหาญและมั่นใจมากจริง ๆ บางทีผมเองก็แอบกังวลเล็ก ๆ กลัวคุณจะทำอะไรนอกเหนือความคาดหมายไปมากกว่านี้" ซูโฮกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู

"อย่าประเมินฉันต่ำเกินไปซิซูโฮ ฉันอาจจะมีความสามารถที่คุณคาดไม่ถึงก็ได้... หรือบางทีอาจจะทำให้เรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่ายโดยที่คุณไม่ทันสังเกตเลยก็ได้นะ!" โรเซ่ตอบด้วยท่าทีที่ขี้เล่น

เมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปในป่าลึก พวกเขาก็พบอุปสรรคขวางหน้า เป็นสะพานไม้เก่าที่ยื่นไปอีกฝั่งของหุบเหวลึก สะพานนั้นดูเก่าและพร้อมจะพังทลายได้ทุกเมื่อ โรเซ่มองสะพานอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะหันมาพูดกับซูโฮด้วยท่าทีมั่นใจ

"ฉันคิดว่าเราสามารถข้ามได้นะ แต่นายจะไว้ใจฉันหรือเปล่า" โรเซ่ถามด้วยรอยยิ้มที่ท้าทาย

"แน่นอน ผมไว้วางใจในความกล้าหาญของคุณ คุณลองไปก่อนซิ ผมจะตามไป" ซูโฮตอบด้วยความมั่นใจ

โรเซ่ก้าวเท้าไปบนสะพานอย่างมั่นใจ สะพานไม้เก่าแคบและโคลงเคลงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา เธอเริ่มหันกลับมาพูดคุยกับซูโฮเพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ

"เห็นไหมล่ะ คุณคิดว่าฉันจะทำไม่ได้จริง ๆ เหรอ? แค่สะพานไม้เก่า ๆ เอง!" โรเซ่พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

"โอเค ๆ ยอมรับว่าผมประเมินคุณต่ำไปหน่อย แต่ผมขอพูดไว้นะว่าคุณนี่เป็นคนที่ทำให้ผมประหลาดใจอยู่ตลอดเวลาเลยจริง ๆ" ซูโฮตอบด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ

**โลกใหม่...และความฝัน:**

เมื่อพวกเขาข้ามสะพานไปได้สำเร็จ ทั้งคู่ก็มุ่งหน้าต่อไปในป่า ระหว่างทางพวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โรเซ่เล่าเรื่องในวัยเด็กของเธอที่มักจะชอบอ่านนิยายแฟนตาซีและจินตนาการว่าเธอเป็นนางเอกที่ได้ผจญภัยอย่างไร

"ตอนเด็ก ๆ ฉันอ่านนิยายแนวแฟนตาซีมากมาย แล้วก็มักจะคิดเสมอว่าตัวเองอยู่ในโลกนั้น ได้เจอกับมังกร เวทมนตร์ หรือการผจญภัยในป่าลึกแบบนี้ แค่คิดก็สนุกแล้ว" โรเซ่เล่าด้วยแววตาที่เป็นประกาย

"ผมว่าเป็นเสน่ห์ของคุณเลยนะ คุณมีความคิดจินตนาการที่สดใสและเปี่ยมไปด้วยความฝัน ไม่แปลกใจเลยที่เธอกล้าหาญได้ขนาดนี้" ซูโฮตอบด้วยความชื่นชม

"ขอบคุณนะที่เข้าใจ ความจริงฉันก็มีความกลัวอยู่เหมือนกัน แต่ฉันคิดเสมอว่าถ้าเรากลัวแล้วเราหยุดเดิน เราจะไม่มีทางได้พบเจอสิ่งใหม่ ๆ ที่รอเราอยู่ข้างหน้าเลย" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

เมื่อเดินทางมาถึงลานกว้างในป่าที่เต็มไปด้วยดอกไม้และแสงแดดที่ส่องลงมากลางลาน พวกเขาทั้งสองหยุดพักและนั่งลง ซูโฮหยิบขนมปังจากกระเป๋าออกมาแบ่งกับโรเซ่ ทั้งคู่สนุกสนานกับการสนทนาอย่างอบอุ่น โรเซ่มีรอยยิ้มที่สดใสและแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง ซึ่งทำให้ซูโฮเริ่มรู้สึกอบอุ่นในใจมากขึ้น

"รู้ไหม โรเซ่ คุณเป็นคนที่ทำให้ผมอยากที่จะเปิดรับโลกใบใหม่ ผมเองไม่ค่อยมีโอกาสได้ผจญภัยหรือคิดจินตนาการเหมือนเธอมาก่อน แต่พอได้อยู่กับเธอ ผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันน่าตื่นเต้นขึ้นมา" ซูโฮกล่าวด้วยความจริงใจ

"ถ้าอย่างนั้นก็ขอต้อนรับสู่โลกแห่งจินตนาการของฉันนะ! ในโลกนี้ เราต้องพร้อมที่จะเผชิญอุปสรรคและความท้าทายอย่างไม่ย่อท้อ แต่ไม่ต้องห่วงไปนะ เพราะฉันจะอยู่ข้าง ๆ นายเสมอ" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

"ขอบคุณนะ โรเซ่ ที่ทำให้ผมได้พบโลกใหม่ ผมว่าต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร ผมก็พร้อมที่จะเผชิญหน้าไปกับคุณ" ซูโฮกล่าวพร้อมมองโรเซ่ด้วยแววตาที่อบอุ่น

ความสนิทสนมและความเชื่อมโยงระหว่างโรเซ่และซูโฮยิ่งลึกซึ้งขึ้นในทุก ๆ นาทีที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน ทุกคำพูดและการกระทำของโรเซ่ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความเป็นตัวของตัวเอง ช่วยทำให้ซูโฮเปิดใจมากขึ้น และเชื่อมั่นในเส้นทางแห่งการผจญภัยที่พวกเขากำลังเดินไปด้วยกัน