เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 10 แม่สื่อ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 08:27:20ครืดๆๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าเป้ของลินาสั่น
"แสนดี" หญิงสาวเอ่ยรับโทรศัพท์เมื่อรู้ว่าคนที่อยู่ปลายสายคือเพื่อนสนิท 'ลินา ทำไรอยู่' 'กำลังจะกลับเข้าห้อง แกมีอะไร' 'เอ่อ พี่อาร์มอยู่ที่คิววินไหม' 'ไม่รู้สิ ยังไม่เข้าไปในซอยเลย ทำไมเหรอ…' ลินาแกล้งแซวแสนดีเล่นๆ เพราะรู้ว่ายัยเพื่อนคนนี้ของเธอคลั่งรักพี่อาร์มสายโหดจะตาย 'ถ้าพี่อาร์มอยู่ ฉันจะเข้าไปหาแกเดี๋ยวนี้เลย ซื้อของอร่อยๆ ไปด้วย' นั่นยัยเพื่อนคนนี้เอาของกินมาล่อเธออีกแล้ว "งั้นแกซื้อของอร่อยๆ มาเลยพี่อาร์มเตะบอลอยู่ที่สนามมาเร็วๆ เลยนะ" ลินายืนมองกลุ่มผู้ชายที่เตะบอลกันอยู่ในสนามอย่างสนุกสนานและหนึ่งในนั้นก็คืออาร์มที่เพื่อนสนิทอย่างแสนดีหมายปองไว้อยู่ 'จัดไปเลยแก ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ' พี่อาร์มชายหนุ่มรูปหล่อน่าจะยังคงไม่รู้ว่าแสนดีหน้าหมวยสุดสวยน่ะโคตรจะชอบพี่เขาเลย ถึงขนาดวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา แสนดีฝากลินาให้เอาดอกกุหลาบไปให้พี่อาร์มช่อเบ้อเริ่มเลยแถมยังไม่ให้บอกว่าเป็นแสนดีฝากมาให้ด้วย คงจะรู้สึกอายถ้าเขาไม่รักตอบ แต่ดูๆ ไปแล้ว อาร์มก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจแสนดีเลยสักนิด กลับพูดจาไพเราะเสนาะหูซึ่งต่างกับเธอมากที่เขามักจะพูดดุดันใส่ตลอดเวลา "พี่อาร์ม เล่นบอลอยู่เหรอ" ลินาตะโกนทักเขาไปเมื่อเขาวิ่งมาดื่มน้ำ "เห็นว่าพี่ตีกอล์ฟอยู่หรือไง" เขาสลัดผมที่เปียกเหงื่อมาโดนหญิงสาว "แหยะ สกปรก" หญิงสาวทำท่ายี้ใส่ "ไม่หรอกลินา พี่อาร์มสะอาดจะตายไป" แสนดีสาวคลั่งรักมายืนพูดอยู่ข้างหลังเธอด้วยท่าทีตื่นเต้นปนเขินอาย "อ้าว มาแล้วเหรอแสนดี เนี่ยเดี๋ยวฉันดูเขาเล่นบอลก่อนนะ ค่อยไปทำรายงาน" อาร์มยืนมองหน้าลินากับแสนดีสลับไปมา "สอบเสร็จแล้ว ยังทำรายงานกันอีกเหรอ" อาร์มถามหญิงสาวทั้งสอง "ลินาๆ" แสนดีดึงมือของลินาให้ออกมาจากคนที่ตั้งคำถามนั่น "มีไร" หญิงสาวยื่นหน้าไปใกล้ๆ แสนดี "แกโกหกไม่เนียนเลยอ่ะ แกดูดิ พี่อาร์มยืนมองตาเขม่งเลย เขาต้องหาว่าฉันโกหกเก่งแน่ๆ เลย" "อ๋อ ไม่หรอกมั้ง แกอย่าไปคิดมาก พี่อาร์มแกก็ถามไปงั้นแหละ" "อ่ะ พี่อาร์ม เงินที่หนูยืมเมื่อวันก่อน" ลินาควักเงินแบงค์ร้อยสองใบพร้อมกับค่าวินอีกห้าสิบบาทยื่นให้เขา "เอาไปเถอะ พี่ให้" แสนดีมองหน้าของลินาสลับกับหน้าพี่อาร์ม "ไม่ได้หรอก พี่จะมาให้เงินหนูทำไม" ลินายัดเงินใส่ไปในมือของเขาคืน ทำให้แสนดียิ่งมองไปกันใหญ่ "เอ่อเอาก็ได้วะ กว่าจะคืนให้ จนพี่ไม่อยากได้แล้วเนี่ย" เขารับไปและโยนเข้าไปในกระเป๋าที่เปิดไว้ข้างสนาม "นั่นไง ล่ะแสนดี" ลินามองหน้าพี่อาร์มและหันไปมองแสนดีพร้อมกับส่ายหัวเพราะเอือมระอากับความกวนของชายหนุ่ม "อือ พี่อาร์มหนูซื้อขนมมาฝาก" แสนดีส่งถุงขนมให้ชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาเกือบครึ่งปี "ครับ..ขอบคุณครับ แต่พี่ไม่ค่อยชอบกินขนมสักเท่าไหร่" "กินๆ ไปเถอะพี่เพื่อนหนูซื้อมาฝากรับรองไม่มียาพิษแน่นอน" ลินาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ "ไอ้ลินา ทะลึ่งละ" เขาขมวดคิ้วใส่เธอ "ขอบคุณนะครับแสนดี..." ชายหนุ่มพูดกับลินาแล้วหันไปพูดกับแสนดีด้วยน้ำเสียงหวานชวนฟัง แบบไพเราะสุดๆ จนทำให้ลินาพยักหน้าให้เพื่อนสาวในความสองมาตรฐานของชายหนุ่ม แล้วลินาก็ดึงให้แสนดีนั่งลงตรงข้างขวดน้ำและกระเป๋าของอาร์มอย่างรู้ทัน เพื่อนรักที่ไม่กล้าพูดกล้าคุยกับชายหนุ่มมากนัก แสนดีเพิ่งตกหลุมรักอาร์มเมื่อห้าเดือนที่แล้ว ตอนที่ลินานั่งวินมอเตอร์ไซค์ของเขาให้ไปส่งที่หน้ามหาวิทยาลัย นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่แสนดีเห็นชายหนุ่ม จนมาถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ลินาจะติดต่อให้แสนดีขนาดไหน อาร์มก็ทำเหมือนไม่ค่อยสนใจแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีรำคาญแต่กลับพูดจาดีเสมอๆ จนทำให้แสนดีสับสนและลินาเองก็ให้แสนดีถอดใจไปแล้วครั้งนึง แต่ก็นะ แสนดีรักอาร์มเข้าไปเต็มๆ ยังไงเธอก็ต้องขอเบอร์อาร์มและติดต่อให้แสนดีจนได้ "เอ่อ พี่อาร์มมีเบอร์ไหม" ลินาพูดหลังจากที่อาร์มเตะบอลเสร็จและกำลังจะเดินเข้าไปในซอย โดยมีเธอที่ยังคงใส่ชุดนักศึกษาอยู่ แต่แสนดีใส่ชุดเอี้ยมยีนส์กางเกงขาสั้นเสื้อสีขาวน่ารักเชียว "มี จะทำไม" เขาหันมาตอบหวนๆ "หนู ขอหน่อย" "จะเอาไปทำไมวะ" "เผื่อ มีธุระไง จะได้ให้พี่มารับใช่ไหมแสนดี" ลินาหันไปพยักหน้าให้เพื่อนก่อนจะหันหน้าไปทำหน้าใสซื่อใส่ชายหนุ่มที่หวงเบอร์โทรนักหนา "เอามือถือมาจะกดเบอร์ให้" อาร์มแบมือให้หญิงสาว "โอ๊ะ หนูลืมเอาโทรศัพท์มา แสนดียืมมือถือหน่อยสิ" ลินาหันไปบอกเพื่อน เธอจึงส่งมือถือมาให้ แล้วลินาจึงส่งต่อให้กับอาร์มที่อยู่ในชุดนักฟุตบอลที่มีเหงื่อเปียกโชก แล้วชายหนุ่มก็กดเบอร์ตัวเองลงในมือถือของแสนดี และส่งกลับมาให้ลินาคืน "โทรออกเลยนะ อันนี้เบอร์แสนดีนะพี่อาร์ม" แล้วเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของอาร์มก็ดังขึ้น ฮึๆๆๆ ลินาหัวเราะในลำคอ จนชายหนุ่มเดินนำทั้งสองสาวไปไกล ลินาจึงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาโชว์ "ไหนบอกลืมโทรศัพท์ไง" แสนดีแกล้งชี้หน้าลินาอย่างรู้ทัน "ฉลาดใช่ไหมล่ะ" "สุดๆ เลยล่ะลินาขอบใจนะ แกว่าพี่อาร์มจะโทรมาไหม" "แกลองแกล้งโทรผิดก็ได้หนิ บอกว่าลืมไม่รู้ว่าเบอร์ใครแล้วก็ทำเนียนว่า พี่อาร์มเองเหรอ อะไรประมาณนี้" นั่นไงเธอได้ความคิดชั่วๆ นี้มาจากใครกัน ห้องเช่าของลินา "รู้งี้ ซื้อข้าวมากินด้วยก็ดี กินแต่บะหมี่ จนหน้าเป็นเส้นหมดแล้ว" ลินาที่กลับมาถึงห้องพักแกะห่อบะหมี่และต้มน้ำใส่หมูสับ ใส่ผักสำหรับอาหารมื้อเย็นนี้ของเธอ ก๊อกๆๆ ใครมาเคาะประตูนะ "อ้าว…" พอลินาเปิดประตูไปกลับไม่มีใคร กรุ๊งกริ๊งๆๆ แล้วลมร้อนๆ ก็พัดผ่านใบหน้าหญิงสาวไป เธอรีบปิดประตูทันที แล้วหันหลังกลับไปก็มีข้าวกล่องวางอยู่บนโต๊ะข้างทีวี เสียงปิดประตูห้องนอนของเธอก็ดังปัง แต่แปลกที่ภายในห้องกลับร้อนระอุขึ้นมาซะอย่างนั้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น มันยังไม่ร้อนมากขนาดนี้ เหงื่อของเธอเริ่มซึมออกมาทางใบหน้าและตามแขน จนเป็นน้ำหยดลงกับพื้น
บทล่าสุด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 40 จากลาเพื่อเริ่มต้นใหม่ (จบบริบูรณ์)
“ลินาคุยกับใครอ่ะ เปิดประตูเลยนะเรย์ได้ยินเสียงผู้ชาย ถ้าไม่เปิดเรย์จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” เป็นน้องชายของเธอนั่นเองที่มาเคาะประตู“ขัดจังหวะข้าจริงๆ อยากให้ข้าเผาคนมาเคาะไหม” เขาถามหญิงสาวพร้อมกับเสียงจิปาก“ไม่ได้ค่ะ นั่นมันน้องของหนูนะเขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลน่าสงสารจะตาย”“เรย์ พี่ดูหนังในโทรศัพท์น่ะ มีผู้ชายที่ไหนล่ะ” ลินารีบเปิดประตูออกมา“แล้วไป เรย์คิดว่าแอบพาผู้ชายมาจะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” หญิงสาวรู้ว่าน้องชายของเธอพูดไปแบบนั้นเอง เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนถ้าจะคบกับใครสักคน แบบพี่อาร์มเธอก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นลูกคนรวยแล้วเขาก็กลับไปอยู่กับพ่อของเขาแล้วซึ่งก็เป็นเจ้าของบริษัทที่เธอเคยทำอยู่เพราะตอนนี้เธอลาออกจากบริษัทแล้ว แม้อาร์มจะชวนไปทำงานด้วยแค่ไหนเธอเองก็ปฏิเสธเขาอยู่ดีและก็เพราะเธออีกน่ะแหละเรย์ถึงได้จมน้ำ เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงที่จมน้ำอยู่ในสระตรงสวนสาธารณะเป็นเธอ จึงกระโดดลงไปช่วยแต่เขาไม่รู้ว่าบ่อนั้นมันลึกแถมยังลึกเป็นขั้นบันไดอีก โชคดีที่พี่อาร์มมาช่วยได้ทันไม่งั้นน้องชายของเธอคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้เป็นแน่ แม้เรย์จะบอกว่าอาร์มสามารถไล่ผีไปได้ เธอก็ไม่อยาก
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 39 ขอพรอีกครั้ง
เมื่อลินาเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยก็เดินสวนกับอาร์มพอดี ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะพุ่งเข้ากอดเธอในทันทีจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเลยเซถลาไปด้านหลังเพราะขนาดตัวของชายหนุ่มที่ใหญ่กว่าเธอมาก“ลินา ไปไหนมาพี่แทบจะบ้าตายแล้วรู้บ้างไหม พี่จะตายอยู่แล้ว” ชายหนุ่มสวมกอดเธอจนแน่นพร้อมกับร้องไห้ ใช่แล้วเขาร้องไห้“พี่อาร์ม” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ขอบคุณนะขอบคุณที่กลับมา” เขาใช้สองมือจับลูบผมของเธอขึ้นลงแล้วจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างลืมตัวและสวมกอดร่างเล็กอีกครั้งจนเธอแทบหายใจไม่ออก“พี่อาร์ม หนูกลับมาแล้วแต่พี่จูบหนูทำไมคะ” หญิงสาวผลักเขาออกในทันที“พี่ขอโทษ พี่ดีใจไปหน่อย” ชายหนุ่มเกาท้ายทอยอย่างเขินอายเมื่อกี้เขาเล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่านะ“ลินา เป็นแฟนกับพี่ไหม เรามาคบกันเถอะนะ” ชายหนุ่มที่เดินนำเธอไปนิดหน่อยหยุดดักเธอไว้และสารภาพความในใจทั้งหมดที่มี เพราะเขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปอีกแล้ว“คะ” หญิงสาวยังงงๆ“พี่รักลินานะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหมให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลเธอได้ไหม” ชายหนุ่มที่ยืนรอฟังคำตอบจากหญิงสาวก้าวเข้ามาใกล้หญิงสาวจนห่างกันแค่คืบ
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 38 รับข่าวร้าย
แผ่นกระดาษลอยลงมาจากท้องฟ้าและกลายเป็นผืนผ้าที่ไม่มีตัวอักษรตกมาอยู่ในมือของเจ้าของในทันทีที่เขาแบมือรับ“เทพเจ้าเล่ห์ ทำให้มนตร์ข้าเสื่อมจนได้สินะ” เขาขย้ำผืนผ้านั้นและปาลงไปกับพื้น“จะให้ข้าทำอย่างไรต่อดีคะท่านธารา” นางรับใช้ของธารายืนก้มหน้าพร้อมฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างจงรักภักดี“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เจ้าคอยดูเถอะผลที่ตามมาจะทำให้เจ้าปาวกะถึงกับกระอักเลือดตายเลยทีเดียว ฮึๆ”ที่โรงพยาบาล“อาการของพ่อไม่ดีเลยเรย์ ฮือๆ” เสียงร่ำไห้ของแม่ที่นั่งเอามือปิดหน้าร้องไห้เมื่อลูกชายของเธอมาถึง“พ่อต้องไม่เป็นอะไรครับแม่ หมอต้องช่วยพ่อได้แน่ๆ” เรย์นั่งสวมกอดแม่ของตนเองที่ร้องไห้ดูเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้เขาเองก็ไม่ต่างกันแถมพี่สาวของเขายังมาหายตัวไปอย่างปริศนาอีก“แล้วลินาล่ะลูก กลับมาหรือยัง” คนเป็นแม่ถามลูกชายเมื่อเห็นว่าไม่ได้มาพร้อมกัน“เออ…ลินาติดงานไปต่างจังหวัดกำลังจะมาครับ” เรย์ตอบไปอย่างนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ของเขาต้องคอยเป็นห่วงลินาไปด้วย แล้วถ้าพี่สาวกลับมาไม่ทันเขาจะตอบแม่ว่าอย่างไรดีจนผ่านไปสองชั่วโมงที่สองแม่ลูกกลับต้องมาพบกับข่าวร้าย พ่อเสียชีวิตแล้วด้วยอาการหัวใจวาย เหมือนดั่
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 37 ทำให้มนตร์เสื่อม
ชายหนุ่มร่างสูงอุ้มหญิงสาวมายังเตียงนอนของเขาแล้วค่อยๆ วางนางลงอย่างช้าๆ อย่างทะนุถนอมฝ่ามือหนาค่อยๆ เขี่ยแก้มของนางอย่างหวงแหนเพียงแค่คิดว่าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นเขาก็รู้สึกอึดอัดและอยากจะเผาทุกคนให้มอดไหม้ที่บังอาจเข้ามาใกล้มนุษย์ตัวเล็กๆ แบบนี้“ข้าคงตกหลุมรักเจ้าจริงๆ ลินา” เขาค่อยๆ ถอดเสื้อของตัวเองออกและก้มลงประทับริมฝีปากไปที่เรียวปากสวยของหญิงสาวที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ“อือ” หญิงสาวที่ถูกเขาจูบพูดอู้อี้ในลำคอเมื่อชายหนุ่มสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานของหญิงสาว“ข้าทำผิดอย่างมหันต์ลินา ข้าถึงถูกลงโทษอย่างนี้” เขาพูดพร้อมกับค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวล้ำเธอมากขนาดนี้“คุณ” ลินาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ“ข้ากำลังมีกิเลสกับเจ้า ข้ามีความรู้สึกแปลกๆ อยู่ภายในตัวของข้า” ปาวกะพูดพร้อมกับก้มลงไปจูบหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลินาที่นอนอยู่กลับโอบกอดต้นคอที่แข็งแรงของเขาเอาไว้ราวกับว่ากลัวเขาจะหนีหายไป“เจ้ากำลังเล่นกับไฟอยู่…รู้ไหม” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าพูดกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวที่กำลังโอบรั้งต้นคอแข็งแรงให้ก้มหน
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 36 กลับมาที่นี่อีกครั้ง
เช้าวันใหม่ที่บริษัทที่ลินาทำงานอยู่ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นนายแบบที่กำลังถูกช่างแต่งหน้ารุมล้อมอยู่เพราะว่าเขามีถ่ายแบบหลายชุดกับการออกนิตยสารเล่มใหม่เพื่อขอบคุณแฟนคลับพร้อมแจกลายเซ็นในงานมีตติ้งของอินคาหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังยุ่งกับการทำงานอยู่หันไปมองอินคาด้วยแววตาที่ชื่นชมเขา ไม่คิดว่าเขาจะมาไกลขนาดนี้แต่แปลกที่หัวใจของลินาไม่ได้เต้นแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในทางกลับกันเธอกลับรู้สึกหัวใจพองโตเมื่อนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของปาวกะและรสจูบที่เทพอย่างเขามอบให้แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ไม่เป็นไร ก็เขาเป็นเทพเย็นชานี่เนอะ เพียงแค่คิดแบบนี้ก็ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา แต่รู้ไหมว่าการกระทำของเธออยู่ในสายตาของธาราตลอด ใช่แล้วเขาตามเธอไปทุกหนทุกแห่งเพื่อกดดันปาวกะให้ดึงคัมภีร์ออกมาจากตัวของเธอเองยังไงล่ะ“เทพที่มีกิเลสกับมนุษย์สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตตนเองและสูญสลายไปเป็นเถ้าธุลีตลอดกาลสินะ งั้นข้าจะช่วยให้เจ้ารีบหายไปแล้วกันเจ้าเทพแห่งไฟ” เมื่อคิดดังนั้นธารากับร่ายมนตร์ไปที่หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานตรงหน้า จู่ๆ เธอก็เกิดล้มลงหมดสติไปในทันที แล้วตัวที่เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งของหญิงสาวกลับถูกอุ้มข
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 35 ใครหึง
“คุณจ้องหนูทำไมคะ” ลินาถามปาวกะเมื่อเขายังคงมองเธอไม่ละสายตา“เพราะเจ้าขี้เหร่ไง ข้าเลยสงสัยว่าทำไมชายผู้นั้นถึงมาวนเวียนแต่กับเจ้า” ปาวกะพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวที่กำลังเดินไปซื้อข้าวกล่องมาทานเพราะเธอยังไม่อยากกินขนมที่เขาซื้อมาให้“ใครคะ”“นั่นไง” ปาวกะพูดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เขากำลังพูดถึงเดินเข้ามาใกล้ลินา“ลินามาซื้อข้าวเหรอ มากินในร้านด้วยกันไหม” อาร์มเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับดีใจที่ได้พบเธอแบบนี้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเขาเห็นปาวกะก้าวขามายืนอยู่ข้างๆ ลินาแบบแขนแนบชิดกัน“ได้ค่ะพี่” เธอตอบรับทันทีเพราะว่าหญิงสาวอยากจะรู้ว่าปาวกะที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั้นจะมีอาการเป็นอย่างไร“ไหนเจ้าบอกว่าจะกลับไปกินที่ห้องกับข้าไง” เขาโอบไหล่ของหญิงสาวราวกับมนุษย์ที่หึงหวงคนรักของตัวเองอยู่“คุณบอกไม่ชอบกินของพวกนี้นี่คะ” เธอหันไปว่าเขาจนปาวกะถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหญิงสาวขัดใจเขาเวลาอยู่ต่อหน้าของมนุษย์ที่เขาไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่“ก็ได้ งั้นเจ้ากินที่นี่เลย” ปาวกะไม่พูดเปล่ากับเดินนำเข้าไปในร้านและลินากับอาร์มก็ตามเข้าไปนั่งด้วย ตลอดเวลาที่ทั้งสองทานอาหารกัน ปาวกะสังเก
บางทีคุณอาจจะชอบ
เมื่อฉันติดอยู่ในเกมฮาเร็มที่ไม่ตรงปก
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า304 views80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส2.0K viewsปาฏิหาริย์แห่งรักเหนือความฝัน
ตะวันจรัสแสง520 viewsปีศาจสาวและเหล่าฮาเร็มของนาง
ซูเมี่ยวหลิง689 viewsบ่าวหญิงของศิษย์รัก
จูเฉิงกง - อันนา43 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ25 views
