เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9 เทพแห่งไฟกับคัมภีร์ที่หายไป
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-17 15:24:30เช้าวันใหม่
ลินาตื่นมาอีกทีก็สายตะวันโด่ง เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและจัดการกิจวัตรประจำวันก่อนไปมหาวิทยาลัยอย่างเร่งรีบ เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่เพราะว่าเตียงของเธอถูกปาวกะยึดไปน่ะสิ เธอเลยต้องมานอนตรงโซฟานี้แทนเมื่อจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยเธอก็รีบวิ่งออกจากห้องเช่าไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ตรงหน้าปากซอยทันที "สาธุ ขอให้หนูไปทันสอบด้วยเถิด เพี้ยง" ลินายกมือไหว้ขึ้นท่วมหัว จนเธอนึกถึงคำพูดของปาวกะ "ไม่ค่ะ ไม่ต้องช่วยหนู หนูพูดเล่นค่ะ หนูไม่ได้อยากอายุสั้นขนาดนั้น" ถ้าเธอไปไม่ทันสอบนะ น่าดูเลย เพราะเมื่อคืนมัวแต่สนใจเรื่องของปาวกะนี่สิ เลยทำให้ลืมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ "พี่อาร์มขับเร็วๆ หน่อยได้ไหม หนูสายแล้ว" ลินาตีไหล่พี่วินมอเตอร์ไซค์ดังป้าบ "จะรีบไปตายที่ไหนวะ แค่นี้พี่ก็บิดจนสุดแล้วเนี่ย" อาร์มวินมอเตอร์ไซค์ที่หล่อที่สุดในย่านนี้เปิดหมวกกันน็อกพูดกับร่างบางในทันที "หนูไปสอบน่ะสิ ขับเร็วๆ อีก ชักช้าจริงๆ" หญิงสาวนั่งลนลาน เพราะมันเลยเวลาเข้าห้องสอบมาเกือบสิบนาทีแล้ว "ใจเย็นๆ ไอ้ลินา อยากรถแหกโค้งตายหรือไง พี่เพิ่งจะยี่สิบเจ็ดเองนะเว้ย" "ยี่สิบเจ็ดแล้วไง ตายไม่ได้หรือไงพี่" หญิงสาวตะโกนใส่หมวกกันน็อกที่เขาใส่อยู่ "ตายบ้าบออะไร พี่ยังไม่ทันได้มีเมียเลยนะเว้ย แล้วทำไมจะต้องมาพูดเรื่องตายตอนนั่งซ้อนรถพี่ด้วยวะ" อาร์มหน้าตี๋หันมาเบิ้ดกระโหลกของลินาไปหนึ่งที "โอ๊ยพี่ ดูทางด้วย" ลินานั่งหันข้างเกาะเอวของชายหนุ่มจนแน่น จนเขาหันมายิ้มตาหยีให้กับเธอ "คิดซะว่ากำลังขี่บิ๊กไบค์แล้วกัน วู๊นๆๆ" หญิงสาวแอบขำในใจในความตลกที่เขาทำท่าทางกำลังบิดคันเร่งอย่างกับเด็กน้อยเล่นรถของเล่น พี่อาร์มวินมอเตอร์ไซค์ที่หล่อที่สุดในย่านนี้ พี่แกพักใกล้ๆ กับห้องเช่าที่ลินาอยู่ ไม่เคยมีแฟนอาจเป็นเพราะเวลาที่แกทำหน้านิ่งหน้าจะดูเหวี่ยงๆ ดุ แต่เวลายิ้มก็กลับดูหล่อเหลามาก ผิวขาวและดูติดสำอางนิดๆ ทำให้สาวๆ แถวนี้มาขายขนมจีบอยู่บ่อยครั้ง แต่ลินาเองก็ไม่เคยเห็นเขาสนใจใครเลยสักนิด หญิงสาวเลยชะโงกหน้าเข้าไปข้างหน้ามองอาร์มที่กำลังขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ "ไอ้บ้า พี่ตกใจหมด" อือ สงสัยเธอจะไม่ใช่สเปกของเขาล่ะมั้ง พอลงจากรถมอเตอร์ไซค์ของอาร์ม ลินาก็นึกขึ้นได้ว่าลืมเอากระเป๋าสตางค์มา "พี่อาร์มคะ" หญิงสาวแบมือให้เขา "อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองมือน้อยๆ หญิงสาว "หนูลืมเอาเงินมา" ลินายังคงแบมือค้างไว้ "อ่า ค่าแรงของพี่ ทำไมขี้ลืมนักวะ" ถึงแม้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่จะบ่นเธอบ้าง แต่ก็ควักเงินธนบัตรใบละร้อยสองใบอยู่ในกระเป๋าเสื้อยีนส์ของเขาออกมาส่งให้เธอแต่โดยดี "ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวกลับไปจะใช้คืนให้หมดเลย" ลินายกมือไหว้ย่อเข่าถอนสายบัวจนสุดถึงพื้น "มานี่สิ" พี่อาร์มกวักมือเรียกให้เธอเข้าไปใกล้ๆ เขา "โอ๊ย…ตบหัวอีกแล้วหนูยิ่งโง่ๆ อยู่" หญิงสาวยืนเกาหัวแกรกๆ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะเธอเองก็รีบไปสอบด้วยเช่นกัน "ขอให้สอบผ่าน ได้ที่หนึ่งเลยนะไอ้ลินา" อวยพรอะไรไม่รู้ รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ร่างบางส่งหมวกกันน็อกคืนให้เขา "สายแล้วพี่อาร์ม หนูไปแล้วนะพี่" "ไอ้ลินาทาลิปสติกด้วยนะ เดี๋ยวเพื่อนจะนึกว่าเธออ่านหนังสือจนดึกดื่นไม่ได้หลับไม่ได้นอน ฮ่าๆ" แหง่ล่ะ วันนี้เธอหน้าสดมานี่ ถ้าสอบผ่านนะจะหาเมียดีๆ ให้พี่อาร์มเลยคอยดู… สามวันต่อมา ตั้งแต่วันที่ปาวกะมานอนที่ห้องของลินาวันนั้นเธอก็ไม่เห็นเขาอีกเลย ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรกับเขาบ้างหรือเปล่า ระหว่างทางที่ลินาเดินกลับห้องเช่าก็แวะนั่งเล่นตรงสนามหญ้าที่มีม้านั่งตรงขอบสระน้ำขนาดเล็กของชุมชนด้วย "ปาวกะ อยู่ตรงนู้น" เสียงผีสาวคนเดิมมากระซิบพูดข้างๆ หูของเธอ และเธอจำได้ดีกับเสียงนี้ ยอมรับว่าขนลุกเลย เพราะน้ำเสียงเยือกเย็นสุดๆ "เขาชื่อ อคิราห์" หญิงสาวก้มหน้าพูด เพราะไม่รู้ทำไมถึงได้เชื่อคำพูดของเขาว่าต้องเรียกเขาว่าอคิราห์ และพยายามจะบอกคนที่เรียกเขาว่าปาวกะ ให้เรียกอคิราห์เช่นเดียวกับเธอมันเป็นการหลบซ่อนจากการตามหาของใครบางคนอยู่เหรอ "ฉันรู้ ฉันรู้ ที่เขาเปลี่ยนชื่อเป็นอคิราห์น่ะ เพราะต้องการหลบหนีธารา" น้ำเสียงที่พูดเนิบๆ ทำให้ลินาค่อยๆ หันไปมอง แต่กลับไม่มีใครสักคน "ธาราเหรอ" หญิงสาวทวนชื่อของเขาอีกครั้ง "ธาราเป็นเทพที่ถือคัมภีร์ควบคุมน้ำไว้ แต่ปาวกะที่เป็นเทพแห่งไฟก็มาขโมยของธาราไป" "ขโมยเหรอ ปาวกะเป็นเทพแห่งไฟเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นเทพ" "ฉันได้ยินปาวกะคุยกับ ไค ที่เป็นเทพอยู่ตรงหลังต้นไม้ใหญ่นั้น" หญิงสาวเงยหน้ามองหาต้นไม้ใหญ่ที่ผีผู้หญิงพูดถึง และจึงเดินย่องไปดูใกล้ๆ ผู้ชายที่ยืนคุยกับปาวกะสูงไล่เลี่ยกับเขาอยู่นิดหน่อยแต่โดยรวมแล้วสมแล้วล่ะที่พวกเขาเป็นเทพ ลินาสังเกตเห็นสีหน้าของปาวกะกังวลอยู่ตลอดเวลา เธอเห็นปาวกะพยายามตบไหล่ชายอีกคนเหมือนเพื่อปลอบใจเขาเช่นเดียวกัน "เจ้าไม่น่าเผาคัมภีร์นั้นเลย" ผู้ชายที่ยืนตรงหน้าปาวกะพูดอย่างกังวลใจ "ข้าไม่ได้เผามันจริงๆ หรอก ข้าแค่ซ้อนมันไว้" ปาวกะพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีชั้นเชิง นี่สิค่อยสมกับเป็นเขาหน่อยหญิงสาวคิดในใจ "เอาไปคืนธาราซะข้าขอร้องล่ะ" "น่า เจ้าอย่าคิดมากนักเลย" ปาวกะตบไหล่เพื่อนที่อยู่ตรงหน้าดังปรักๆ "แต่ธารากำลังตามล่าตัวเจ้าอยู่ แถมเจ้ายังบาดเจ็บอยู่อีกข้ากลัวว่าเจ้าจะพลาดท่าให้ธาราน่ะสิ" "ไค ข้ารู้แล้วน่า เลิกบ่นได้แล้ว บ่นข้ามาหลายร้อยปีแล้วไม่เบื่อบ้างหรือไง" แล้วทั้งคู่ก็เดินกอดคอกันหายวับไปต่อหน้าต่อตาของลินา "อย่างน้อยๆ พวกเขาน่าจะเดินไปอย่างมนุษย์ปกติไม่ใช่เหรอ ฉันล่ะเป็นห่วงการใช้ชีวิตแบบนี้ของพวกเขาจัง" ลินาบนลอยๆ
บทล่าสุด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 40 จากลาเพื่อเริ่มต้นใหม่ (จบบริบูรณ์)
“ลินาคุยกับใครอ่ะ เปิดประตูเลยนะเรย์ได้ยินเสียงผู้ชาย ถ้าไม่เปิดเรย์จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” เป็นน้องชายของเธอนั่นเองที่มาเคาะประตู“ขัดจังหวะข้าจริงๆ อยากให้ข้าเผาคนมาเคาะไหม” เขาถามหญิงสาวพร้อมกับเสียงจิปาก“ไม่ได้ค่ะ นั่นมันน้องของหนูนะเขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลน่าสงสารจะตาย”“เรย์ พี่ดูหนังในโทรศัพท์น่ะ มีผู้ชายที่ไหนล่ะ” ลินารีบเปิดประตูออกมา“แล้วไป เรย์คิดว่าแอบพาผู้ชายมาจะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” หญิงสาวรู้ว่าน้องชายของเธอพูดไปแบบนั้นเอง เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนถ้าจะคบกับใครสักคน แบบพี่อาร์มเธอก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นลูกคนรวยแล้วเขาก็กลับไปอยู่กับพ่อของเขาแล้วซึ่งก็เป็นเจ้าของบริษัทที่เธอเคยทำอยู่เพราะตอนนี้เธอลาออกจากบริษัทแล้ว แม้อาร์มจะชวนไปทำงานด้วยแค่ไหนเธอเองก็ปฏิเสธเขาอยู่ดีและก็เพราะเธออีกน่ะแหละเรย์ถึงได้จมน้ำ เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงที่จมน้ำอยู่ในสระตรงสวนสาธารณะเป็นเธอ จึงกระโดดลงไปช่วยแต่เขาไม่รู้ว่าบ่อนั้นมันลึกแถมยังลึกเป็นขั้นบันไดอีก โชคดีที่พี่อาร์มมาช่วยได้ทันไม่งั้นน้องชายของเธอคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้เป็นแน่ แม้เรย์จะบอกว่าอาร์มสามารถไล่ผีไปได้ เธอก็ไม่อยาก
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 39 ขอพรอีกครั้ง
เมื่อลินาเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยก็เดินสวนกับอาร์มพอดี ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะพุ่งเข้ากอดเธอในทันทีจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเลยเซถลาไปด้านหลังเพราะขนาดตัวของชายหนุ่มที่ใหญ่กว่าเธอมาก“ลินา ไปไหนมาพี่แทบจะบ้าตายแล้วรู้บ้างไหม พี่จะตายอยู่แล้ว” ชายหนุ่มสวมกอดเธอจนแน่นพร้อมกับร้องไห้ ใช่แล้วเขาร้องไห้“พี่อาร์ม” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ขอบคุณนะขอบคุณที่กลับมา” เขาใช้สองมือจับลูบผมของเธอขึ้นลงแล้วจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างลืมตัวและสวมกอดร่างเล็กอีกครั้งจนเธอแทบหายใจไม่ออก“พี่อาร์ม หนูกลับมาแล้วแต่พี่จูบหนูทำไมคะ” หญิงสาวผลักเขาออกในทันที“พี่ขอโทษ พี่ดีใจไปหน่อย” ชายหนุ่มเกาท้ายทอยอย่างเขินอายเมื่อกี้เขาเล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่านะ“ลินา เป็นแฟนกับพี่ไหม เรามาคบกันเถอะนะ” ชายหนุ่มที่เดินนำเธอไปนิดหน่อยหยุดดักเธอไว้และสารภาพความในใจทั้งหมดที่มี เพราะเขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปอีกแล้ว“คะ” หญิงสาวยังงงๆ“พี่รักลินานะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหมให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลเธอได้ไหม” ชายหนุ่มที่ยืนรอฟังคำตอบจากหญิงสาวก้าวเข้ามาใกล้หญิงสาวจนห่างกันแค่คืบ
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 38 รับข่าวร้าย
แผ่นกระดาษลอยลงมาจากท้องฟ้าและกลายเป็นผืนผ้าที่ไม่มีตัวอักษรตกมาอยู่ในมือของเจ้าของในทันทีที่เขาแบมือรับ“เทพเจ้าเล่ห์ ทำให้มนตร์ข้าเสื่อมจนได้สินะ” เขาขย้ำผืนผ้านั้นและปาลงไปกับพื้น“จะให้ข้าทำอย่างไรต่อดีคะท่านธารา” นางรับใช้ของธารายืนก้มหน้าพร้อมฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างจงรักภักดี“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เจ้าคอยดูเถอะผลที่ตามมาจะทำให้เจ้าปาวกะถึงกับกระอักเลือดตายเลยทีเดียว ฮึๆ”ที่โรงพยาบาล“อาการของพ่อไม่ดีเลยเรย์ ฮือๆ” เสียงร่ำไห้ของแม่ที่นั่งเอามือปิดหน้าร้องไห้เมื่อลูกชายของเธอมาถึง“พ่อต้องไม่เป็นอะไรครับแม่ หมอต้องช่วยพ่อได้แน่ๆ” เรย์นั่งสวมกอดแม่ของตนเองที่ร้องไห้ดูเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้เขาเองก็ไม่ต่างกันแถมพี่สาวของเขายังมาหายตัวไปอย่างปริศนาอีก“แล้วลินาล่ะลูก กลับมาหรือยัง” คนเป็นแม่ถามลูกชายเมื่อเห็นว่าไม่ได้มาพร้อมกัน“เออ…ลินาติดงานไปต่างจังหวัดกำลังจะมาครับ” เรย์ตอบไปอย่างนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ของเขาต้องคอยเป็นห่วงลินาไปด้วย แล้วถ้าพี่สาวกลับมาไม่ทันเขาจะตอบแม่ว่าอย่างไรดีจนผ่านไปสองชั่วโมงที่สองแม่ลูกกลับต้องมาพบกับข่าวร้าย พ่อเสียชีวิตแล้วด้วยอาการหัวใจวาย เหมือนดั่
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 37 ทำให้มนตร์เสื่อม
ชายหนุ่มร่างสูงอุ้มหญิงสาวมายังเตียงนอนของเขาแล้วค่อยๆ วางนางลงอย่างช้าๆ อย่างทะนุถนอมฝ่ามือหนาค่อยๆ เขี่ยแก้มของนางอย่างหวงแหนเพียงแค่คิดว่าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นเขาก็รู้สึกอึดอัดและอยากจะเผาทุกคนให้มอดไหม้ที่บังอาจเข้ามาใกล้มนุษย์ตัวเล็กๆ แบบนี้“ข้าคงตกหลุมรักเจ้าจริงๆ ลินา” เขาค่อยๆ ถอดเสื้อของตัวเองออกและก้มลงประทับริมฝีปากไปที่เรียวปากสวยของหญิงสาวที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ“อือ” หญิงสาวที่ถูกเขาจูบพูดอู้อี้ในลำคอเมื่อชายหนุ่มสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานของหญิงสาว“ข้าทำผิดอย่างมหันต์ลินา ข้าถึงถูกลงโทษอย่างนี้” เขาพูดพร้อมกับค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวล้ำเธอมากขนาดนี้“คุณ” ลินาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ“ข้ากำลังมีกิเลสกับเจ้า ข้ามีความรู้สึกแปลกๆ อยู่ภายในตัวของข้า” ปาวกะพูดพร้อมกับก้มลงไปจูบหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลินาที่นอนอยู่กลับโอบกอดต้นคอที่แข็งแรงของเขาเอาไว้ราวกับว่ากลัวเขาจะหนีหายไป“เจ้ากำลังเล่นกับไฟอยู่…รู้ไหม” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าพูดกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวที่กำลังโอบรั้งต้นคอแข็งแรงให้ก้มหน
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 36 กลับมาที่นี่อีกครั้ง
เช้าวันใหม่ที่บริษัทที่ลินาทำงานอยู่ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นนายแบบที่กำลังถูกช่างแต่งหน้ารุมล้อมอยู่เพราะว่าเขามีถ่ายแบบหลายชุดกับการออกนิตยสารเล่มใหม่เพื่อขอบคุณแฟนคลับพร้อมแจกลายเซ็นในงานมีตติ้งของอินคาหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังยุ่งกับการทำงานอยู่หันไปมองอินคาด้วยแววตาที่ชื่นชมเขา ไม่คิดว่าเขาจะมาไกลขนาดนี้แต่แปลกที่หัวใจของลินาไม่ได้เต้นแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในทางกลับกันเธอกลับรู้สึกหัวใจพองโตเมื่อนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของปาวกะและรสจูบที่เทพอย่างเขามอบให้แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ไม่เป็นไร ก็เขาเป็นเทพเย็นชานี่เนอะ เพียงแค่คิดแบบนี้ก็ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา แต่รู้ไหมว่าการกระทำของเธออยู่ในสายตาของธาราตลอด ใช่แล้วเขาตามเธอไปทุกหนทุกแห่งเพื่อกดดันปาวกะให้ดึงคัมภีร์ออกมาจากตัวของเธอเองยังไงล่ะ“เทพที่มีกิเลสกับมนุษย์สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตตนเองและสูญสลายไปเป็นเถ้าธุลีตลอดกาลสินะ งั้นข้าจะช่วยให้เจ้ารีบหายไปแล้วกันเจ้าเทพแห่งไฟ” เมื่อคิดดังนั้นธารากับร่ายมนตร์ไปที่หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานตรงหน้า จู่ๆ เธอก็เกิดล้มลงหมดสติไปในทันที แล้วตัวที่เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งของหญิงสาวกลับถูกอุ้มข
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 35 ใครหึง
“คุณจ้องหนูทำไมคะ” ลินาถามปาวกะเมื่อเขายังคงมองเธอไม่ละสายตา“เพราะเจ้าขี้เหร่ไง ข้าเลยสงสัยว่าทำไมชายผู้นั้นถึงมาวนเวียนแต่กับเจ้า” ปาวกะพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวที่กำลังเดินไปซื้อข้าวกล่องมาทานเพราะเธอยังไม่อยากกินขนมที่เขาซื้อมาให้“ใครคะ”“นั่นไง” ปาวกะพูดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เขากำลังพูดถึงเดินเข้ามาใกล้ลินา“ลินามาซื้อข้าวเหรอ มากินในร้านด้วยกันไหม” อาร์มเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับดีใจที่ได้พบเธอแบบนี้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเขาเห็นปาวกะก้าวขามายืนอยู่ข้างๆ ลินาแบบแขนแนบชิดกัน“ได้ค่ะพี่” เธอตอบรับทันทีเพราะว่าหญิงสาวอยากจะรู้ว่าปาวกะที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั้นจะมีอาการเป็นอย่างไร“ไหนเจ้าบอกว่าจะกลับไปกินที่ห้องกับข้าไง” เขาโอบไหล่ของหญิงสาวราวกับมนุษย์ที่หึงหวงคนรักของตัวเองอยู่“คุณบอกไม่ชอบกินของพวกนี้นี่คะ” เธอหันไปว่าเขาจนปาวกะถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหญิงสาวขัดใจเขาเวลาอยู่ต่อหน้าของมนุษย์ที่เขาไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่“ก็ได้ งั้นเจ้ากินที่นี่เลย” ปาวกะไม่พูดเปล่ากับเดินนำเข้าไปในร้านและลินากับอาร์มก็ตามเข้าไปนั่งด้วย ตลอดเวลาที่ทั้งสองทานอาหารกัน ปาวกะสังเก
บางทีคุณอาจจะชอบ
สวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin536 viewsเจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์
primพริมโรส9.8K viewsซวยแล้ว ฉันดันเผลอมีลูกกับตัวร้าย
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า1.0K viewsฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก286 viewsบ่าวหญิงของศิษย์รัก
จูเฉิงกง - อันนา43 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ25 views
