Share

บทที่ 774

Author: มู่โร่ว
“ฉันบอกพวกคุณไว้เลย ฝันไปเถอะ!”

เย่มู่มู่พูดอย่างฉุนเฉียวแล้ววางสายไป

อู๋จื้อโทรมาอีกครั้ง เธอก็ไม่รับสายแล้ว

จากนั้น ประธานจางก็โทรเข้ามา

แต่เขาไม่ได้โมโห กลับพูดกับเย่มู่มู่ด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวเย่ อย่าเพิ่งโกรธไปเลย!”

“จริงอยู่ที่พวกเราทำบางอย่างไม่ถูกต้องไปบ้าง เอาอย่างนี้... เธอหาเวลากลับมาสักรอบ พวกเรามาเจอหน้าคุยกันหน่อย!”

“มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรที่คุยกันส่วนตัวไม่ได้บ้างล่ะ? เธอว่าจริงไหม!”

“เรื่องฟ้องร้องน่ะ พวกเราพักไว้ก่อนเถอะ เธอมาอายัดบัญชีบริษัท กับบัญชีส่วนตัวของพวกเรา ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ เธออายัดบัญชีไปแล้ว แล้วพวกเราจะเอาเงินที่ไหนจ่ายเงินเดือนพนักงานล่ะ?”

ที่แท้ก็รออยู่ตรงนี้นี่เอง

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เคยโทรหาเธอบ่อยขนาดนี้

ที่ตอนนี้โทรมา ก็เพราะบัญชีถูกอายัด

คาดว่าผู้อาวุโสสวี่คงจะลงมือแล้ว เขามีทั้งความสามารถและมีเบื้องหลังแบบนั้น

“มู่มู่ ทำไมเธอไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ? วันอาทิตย์ตอนเที่ยงเป็นไง พวกเราจองห้องส่วนตัวที่โรงแรมห้าดาวใกล้ ๆ ฟู่ลี่กรุ๊ป มีอะไรก็พูดกันให้หมดเปลือกไปเลย!”

“เธอมาอายัดบัญชีพวกเราแบบนี้ ลูกของประธานอู๋ยังเรียนอยู่ต่างประเทศ ขาดเง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 778

    แม่ทัพคนอื่น ๆ ล้วนเอาไปตั้งโชว์ไว้เฉย ๆตอนเป่าผม เขาก็ตกใจกับเสียงเครื่องเป่าผมพอหันกลับไปเห็นว่าเป็นหลูซี เขาก็รู้ว่าหลูซีไม่ทำร้ายเขาต่อมา เขาก็ได้รู้ประโยชน์อันน่าอัศจรรย์ของเครื่องเป่าผม ลมที่เป่าออกมานั้นร้อนและอุ่นก่อนภัยพิบัติหิมะครั้งใหญ่ เขาจะต้องกักตุนเครื่องเป่าผมไว้เยอะ ๆหยางชิงเหอเดิมทีเป็นคนยุคปัจจุบัน เธอปรับตัวได้เร็วมาก หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็เป่าผมตัวเองจนแห้งเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่เย่มู่มู่ซื้อให้ท่อนบนเป็นเสื้อแขนกุด ท่อนล่างเป็นกระโปรงยาว สวมรองเท้าพื้นแบนสีขาวสาวน้อยแสนสวยผู้เปล่งปลั่งสดใสมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีพวกเขามาถึงห้องนั่งเล่น พอเข้ามาในห้อง ก็ต้องตกตะลึงกับความหรูหราของห้องห้องนั่งเล่นกว้างขวางอย่างยิ่ง มีโคมไฟระย้าขนาดใหญ่อยู่เหนือโต๊ะอาหารเป็นโต๊ะอาหารทรงยาว นั่งได้ยี่สิบกว่าคนแต่หลูซีนั่งทางด้านขวาที่คุ้นเคย ส่วนทางด้านซ้ายเป็นเฉินขุยกับหยางชิงเหอเมื่อคนรับใช้นำจานอาหารเข้ามา แล้วเปิดฝาครอบจานออกต่อหน้าพวกเขา“ว้าว กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลีย!”กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลียที่เคยเห็นแต่ในทีวี ตอนนี้หยางชิงเหอได้เห็นของจริง แถม

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 777

    ขณะที่เฉินขุยกับหยางชิงเหอไปอาบน้ำ ฮ่าวอี้ เซิ่นอัน และคนอื่น ๆ ก็กลับมามีบอดี้การ์ดไปทั้งหมดสี่คนกับเซิ่นอันบอดี้การ์ดแต่ละคนถือเหล้าเหมาไถคนละสองขวด ยิ้มปากแทบฉีกในมือของเซิ่นอันเป็นกล่องของขวัญ ดูเหมือนกล่องนาฬิกาแบรนด์หรูพวกเขาขึ้นไปชั้นบนพบเย่มู่มู่เซิ่นอันพูดพลางยิ้ม “คุณหนูเย่ครับ ไม่ทำให้เสียชื่อเสียง เครื่องลายครามสามสิบห้าชิ้นซื้อขายเรียบร้อยแล้วครับ ได้เงินมารวมหนึ่งหมื่นหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท จ่ายมาแล้วเก้าพันล้านครับ!”“ส่วนที่เหลืออีกสองพันห้าร้อยล้าน หลังจากประเมินราคาแล้ว จะจ่ายภายในสามวันครับ!”เย่มู่มู่ถาม “เชื่อถือได้ทุกคนไหมคะ?”“เถ้าแก่หลี่คนที่นัดผมไปที่คลับเฮาส์ เขามีฐานะมั่นคง รับประกันให้แล้วครับว่าภายในสามวันจ่ายแน่นอน ถ้าไม่จ่ายให้ผมไปหาเขาได้เลย”“พวกเขารู้ว่าความสัมพันธ์ของคุณกับผู้อาวุโสทั้งสามไม่ธรรมดา ไม่กล้ายักยอกหรอกครับ”“ค่ะ!”เย่มู่มู่เอาหีบของหยางชิงเหอ รวมทั้งกล่องเล็กใส่ทองหยวนเป่าของเฉินขุย แหวนปานจื่อสองสามวง ดาบสองสามเล่ม...มอบทั้งหมดให้เซิ่นอัน“นายเอาของพวกนี้ไปที่บ้านผู้อาวุโสสวี่ก่อน ให้ผู้อาวุโสสวี่ ผู้อาวุโสจาง ผู้อาวุ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 776

    ทำไมถึงไม่สำเร็จกันนะ?มีเรื่องต้องทำมากเกินไป อีกทั้งเวลาที่เธอกับเฉินขุยอยู่ในยุคโบราณก็มีจำกัดหยางชิงเหอรีบเก็บของ จัดแยกของที่จะนำไปขายออกมาเธอยังเก็บทองก้อนกับทองหยวนเป่าไว้ให้พ่อแม่ส่วนหนึ่ง เผื่อไว้ใช้ยามจำเป็น ส่วนที่เหลือขายทิ้งให้หมด!เธอเรียกเฉินขุยที่กำลังเดินชมบ้านอย่างเพลิดเพลินและทึ่งไม่หยุดมา“ท่านแม่ทัพเฉิน มานี่เจ้าค่ะ เอาสมบัติที่ท่านติดตัวทั้งหมดออกมา มอบให้คุณหนูเย่เอาไปแลกเงิน!”แม่ทัพเฉินขุยรีบเปิดห่อผ้าออกทันทีหยิบกล่องที่สวยงามประณีตใบหนึ่งออกมา ส่งมอบให้เย่มู่มู่ด้วยสองมือ “นี่เป็นของที่ฮูหยินมอบให้ท่านเทพ หวังว่าท่านเทพจะชอบขอรับ!”เย่มู่มู่เปิดกล่องออก เห็นเครื่องประดับศีรษะทับทิมชุดหนึ่งที่ทำอย่างวิจิตรบรรจงหรูหราเธอทึ่งจนพูดไม่ออก“นี่ นี่มันสวยเกินไปแล้ว!”หยางชิงเหอก็ขยับเข้ามาใกล้ “ในยุคโบราณ การจะรวบรวมเครื่องประดับทับทิมให้ครบชุดนั้นยากมากค่ะ!”“เครื่องประดับชุดนี้แม้แต่ในวังหลวงก็หาได้ยาก ท่านแม่ทัพเฉินเอาสมบัติก้นหีบของฮูหยินออกมาเลยนะคะ!”แม่ทัพเฉินขุยยิ้มซื่อ ๆ เกาศีรษะ “แฮะๆ ฮูหยินมอบให้ท่านเทพขอรับ นางบอกว่าท่านเทพต้องชอบแน่ ๆ!”

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 775

    “คุณหนูเย่คะ คุณเองก็ลำบากขนาดนี้ บริษัทก็จะล้มละลายอยู่แล้ว แต่ยังทำเพื่อฉันมากมายขนาดนี้!”“จ้านเฉิงอิ้นบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ใจดีที่สุดในใต้หล้า เขาพูดไม่ผิดจริง ๆ ค่ะ!”“ฉันมีทองคำกับของเก่าติดตัวมาจากยุคโบราณอยู่กล่องหนึ่ง คุณเอาไปขายเถอะค่ะ ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น!”เย่มู่มู่รีบลุกขึ้นปลอบเธอ ใช้กระดาษทิชชูเช็ดหยดน้ำตาบนใบหน้าให้“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ขาดเงิน ตอนนี้แค่ขาดช่องทางเปลี่ยนเป็นเงินสดเท่านั้น!”“อย่าร้องไห้เลยค่ะ ถ้าคุณยังร้องไห้ต่อ พรุ่งนี้พ่อแม่คุณเห็นเข้า ก็คงต้องเป็นห่วงอีก!”หยางชิงเหอถึงได้หยุดร้องไห้ถ้านับตามอายุในยุคโบราณ หยางชิงเหอจะอายุน้อยกว่าเย่มู่มู่นิดหน่อยอายุในยุคโบราณของเธอเพิ่งจะสิบแปด ใบหน้าและร่างกายก็ดูเหมือนคนอายุสิบแปดเพียงแต่ในยุคโบราณขาดแคลนทรัพยากร เธอดูเด็กกว่านั้นนิดหน่อย เหมือนเพิ่งจะอายุสิบหกสิบเจ็ดเท่านั้นหยางชิงเหอเปิดหีบของตัวเองออกข้างในมีแต่ทองคำแท่ง ทองก้อน เครื่องลายคราม...ยังมีกริช เครื่องสัมฤทธิ์อีกจำนวนหนึ่งนอกจากทองคำเงินทองและอัญมณีแล้ว สิ่งของอื่น ๆ ด้อยกว่าที่จ้านเฉิงอิ้นมอบให้เธอเล็กน้อยหยางชิงเหอหยิบชามกร

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 774

    “ฉันบอกพวกคุณไว้เลย ฝันไปเถอะ!”เย่มู่มู่พูดอย่างฉุนเฉียวแล้ววางสายไปอู๋จื้อโทรมาอีกครั้ง เธอก็ไม่รับสายแล้วจากนั้น ประธานจางก็โทรเข้ามาแต่เขาไม่ได้โมโห กลับพูดกับเย่มู่มู่ด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวเย่ อย่าเพิ่งโกรธไปเลย!”“จริงอยู่ที่พวกเราทำบางอย่างไม่ถูกต้องไปบ้าง เอาอย่างนี้... เธอหาเวลากลับมาสักรอบ พวกเรามาเจอหน้าคุยกันหน่อย!”“มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรที่คุยกันส่วนตัวไม่ได้บ้างล่ะ? เธอว่าจริงไหม!”“เรื่องฟ้องร้องน่ะ พวกเราพักไว้ก่อนเถอะ เธอมาอายัดบัญชีบริษัท กับบัญชีส่วนตัวของพวกเรา ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ เธออายัดบัญชีไปแล้ว แล้วพวกเราจะเอาเงินที่ไหนจ่ายเงินเดือนพนักงานล่ะ?”ที่แท้ก็รออยู่ตรงนี้นี่เองก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เคยโทรหาเธอบ่อยขนาดนี้ที่ตอนนี้โทรมา ก็เพราะบัญชีถูกอายัดคาดว่าผู้อาวุโสสวี่คงจะลงมือแล้ว เขามีทั้งความสามารถและมีเบื้องหลังแบบนั้น“มู่มู่ ทำไมเธอไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ? วันอาทิตย์ตอนเที่ยงเป็นไง พวกเราจองห้องส่วนตัวที่โรงแรมห้าดาวใกล้ ๆ ฟู่ลี่กรุ๊ป มีอะไรก็พูดกันให้หมดเปลือกไปเลย!”“เธอมาอายัดบัญชีพวกเราแบบนี้ ลูกของประธานอู๋ยังเรียนอยู่ต่างประเทศ ขาดเง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 773

    ตอนที่เย่มู่มู่ยังจมอยู่กับความเศร้าโศกจากการจากไปของพ่อแม่ อู๋จื้อกลับโทรหาเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อแนะนำแฟนให้ในสภาพที่เย่มู่มู่เก็บตัวและมีแนวโน้มเป็นโรคซึมเศร้า จะยอมรับคนแปลกหน้ามาเป็นแฟนได้อย่างไรแต่อู๋จื้อกลับพาคนมาถึงหน้าประตูบ้านโดยตรงผู้ชายคนแรกยิ้มซื่อ ๆ ทึ่ม ๆ ทำงานเป็นกรรมกรในพื้นที่ก่อสร้าง มือถูกอิฐทับจนหักที่บ้านพ่อเป็นอัมพาต แม่ป่วยทางจิต เขาต้องออกจากโรงเรียนมาทำงานเพราะอู๋จื้อไม่อยากจ่ายค่าชดเชยและค่ารักษาพยาบาล หลังจากถูกเย่มู่มู่ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ผู้ชายคนนั้นก็มานั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ของเธอหลายวันสุดท้ายถูกเจ้าของบ้านผู้หญิงคนอื่นพบเข้า แจ้งตำรวจ เขาถึงได้หนีไปคนที่สองเป็นหนุ่มผมทอง มือซ้ายคีบบุหรี่ มือขวาถือหมาก พออ้าปากก็เห็นฟันเหลืองดำปี๋บอกว่าจะพาเย่มู่มู่ไปสนุกที่ไนต์คลับเย่มู่มู่ไม่ยอมให้เขาเข้ามาในบ้านด้วยซ้ำหลังจากถูกปฏิเสธไปสองคนติดกัน ครั้งที่สามอู๋จื้อก็พาหลานชายแท้ ๆ ของตัวเองมาหลานชายคนนี้อายุสามสิบกว่า ถูกหย่าร้างเย่มู่มู่เคยได้ยินพ่อแม่พูดถึงหลานชายคนนี้ของเขาหลายครั้งเพราะติดยาเสพติด เสียพนันไปหลายสิบล้านในกาสิโนมาเก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status