Se connecterShare
บทที่ 30 กลิ่นหอมของอาหาร
Dernière mise à jour:
2025-05-16 06:00:13หลังจากได้ฟังคำพูดของน้องสาวโจวอี้หมิงก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง หรือว่ามันอาจจะเป็นเมื่อวานนี้ตอนที่เขาเดินไปส่งเธอกลับไปยังบ้านพักของเยาวชนที่มีการศึกษา
ในตอนนั้นเขาจำได้ว่าเธอถามเขาว่า เขาเกลียดเธอเหรอ ตอนนั้นเขาเอาแต่เงียบและไม่ได้ตอบคำถามเธอ หรือเธอคิดว่าเขาเกลียดเธอ เพราะเขาเงียบและไม่ได้พูดอะไรเลยในตอนนั้น หรือว่าเธอจะโกรธเพราะเรื่องนี้
ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแน่ใจว่านี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเมินเฉยใส่เขาได้ขนาดนี้ หลินมู่อิงเข้าออกครัวหลายครั้งในเธอพูดคุยกับแม่และน้องสาวของเขาแต่เธอกลับไม่สนใจเขาเลยมีเพียงความเฉยชาเท่านั้นเมื่อเห็นเธอปฏิบัติกับเขาเช่นนี้โจวอี้หมิงรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เธอคงไม่ได้เกลียดเขาไปแล้วหรอกนะ เขาวางแผ่นไม้ที่อยู่ในมือลงแล้วเดินเข้าไปในครัวด้วยความอึดอัดเล็กน้อย โจวอี้หมิงมองดูหลินมู่อิงที่กำลังยุ่งอยู่กับการหั่นเครื่องในหมูและเธอยังคงไม่สนใจเขา“คือว่า.. ขนาดของตู้..” โจวอี้หมิงเริ่มคิดว่าจะพูดกับหลินมู่อิงอย่างไรด แม้ว่าเสียงจะแหบไปนิด แต่มันก็ดึงดูดความสนใจขอ
Latest chapter
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 124 อ้อมกอด
แน่นอนว่าไม่ใช่ปัญหา หลินมู่อิงหากระดาษมาและรวบรวมส่วนผสมสำหรับอาบน้ำยาของโจวเฉินตงเธอจะเริ่มแช่โจวเฉินตงในยาวันนี้“เราต้องการอ่างแช่เท้าที่ลึกพอคลุมเข่า” หลินมู่อิงบอกกับโจวอี้หมิงโจวอี้หมิงพยักหน้าตกลง เขาสามารถทำอ่างเองได้ เขา ต้องการแค่ไม้และน้ำยาเคลือบกันน้ำพิเศษโจวอี้หมิงตรงดิ่งไปเตรียมของทันทีตอนนั้นแม้แต่สหกรณ์จัดหาและการตลาดก็ยังไม่มีอ่างแบบนี้ การได้ล้างเท้าทุกวันถือเป็นเรื่องดีไม่มีอ่างแช่เท้าที่ลึกถึงเข่าหลินมู่อิงเตรียมยาและบรรจุแยกต่างหาก เพียงพอสำหรับเจ็ดวัน เธอนำไปต้มในครัวก่อนคราวนี้หลินมู่อิงเปลี่ยนน้ำพุจิตวิญญาณอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง น้ำพุจิตวิญญาณนี้จำเป็นต่อการเปิดเส้นประสาทที่ขาของโจวเฉินและฟื้นฟูกล้ามเนื้อให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้งหลังจากผ่านไปเจ็ดวัน หลินมู่อิงวางแผนที่จะหักขาของโจวเฉินตงและเริ่มการรักษาอย่างเป็นทางการทางด้านโจวอี้หมิง เขายังสร้างถังไม้สูงจากแผ่นไม้ เส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าสองฟุต ทำให้โจวเฉินตงสามารถแช่ขาและเท้าทั้งสองข้างลงไปได้สะดวก"ดื่มน้ำถั่วเขียวก่อน" หลินมู่อิงยื่นชามน้ำถั่วเขียวให้กับโจวอี้หมิง แต่ในมือของเขายังมีขี้เลื่อยเหลืออยู
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 123 ทางเลือก
สีหน้าของหลินมู่อิงดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย เธอกำลังคิดหาวิธีฟื้นฟูขาของโจวเฉินตงให้กลับมาเป็นปกติให้ได้มากที่สุดแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นแต่ถ้าเขาไม่สามารถฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติได้ ต้องใช้ไม้ค้ำยัน หรือเดินไม่ได้ หลินมู่อิงก็รู้สึกว่าการรักษานั้นไร้ความหมายทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าโจวเฉินตงจะยอมทนกับความยากลำบากและความทุกข์ทรมานนี้ หรือไม่ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลินมู่อิงก็ยิ่งจริงจังมากขึ้นไปอีกคนรอบข้างแทบจะกระโดดออกจากที่นั่ง นี่มัน... รักษาไม่หายหรือ?ความหวังของโจวเฉินตงที่ฟื้นคืนมาดูเหมือนจะดับวูบลงเขาทรุดตัวลงพิงพนักเก้าอี้จากการนั่งตัวตรง โจวอี้หมิงอดขมวดคิ้วไม่ได้ หรือขาของพี่ชายเขาสาหัสมากจนหินมู่อิงรักษาไม่หาย?เขาเชื่อมั่นในตัวหลินมู่อิงมาก และรู้ว่าเธอจะทำเต็มที่ ดังนั้นเขาจะไม่โทษเธอ เขาแค่รู้สึกสงสารพี่ชายเล็กน้อย แม่โจวไม่ได้สงบนิ่งเหมือนลูกชายอีกสองคน เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของหลินมู่อิง เธอจึงถาม“มู่อิง...ไม่มีทางรักษาได้หรือ” เสียงของแม่โจวดังไปถึงหูของหลินมู่อิง เธอส่ายหน้าหัวใจของแม่โจวตกตะลึง“ไม่มี ไม่มีวิธีรักษา” เมื่อเห็นปฏิกิริยาของแม่
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 122 เจ็บปวดแสนสาหัส
ในยุคนี้ การแพทย์แผนจีนกำลังเสื่อมถอยลงอย่างมาก แม้ว่าจะมีผู้สูงอายุบางส่วนที่ชื่นชอบการแพทย์แผนจีนมากกว่าการแพทย์แผนตะวันตก แต่ในขณะนั้นมีผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์แผนจีนเพียงไม่กี่คนที่ได้รับใบอนุญาต ทำให้เป็นการปฏิบัติที่ไม่เป็นทางการดังนั้น คำถามของโจวฉีซานถึงหลินมู่อิงจึงค่อนข้างกะทันหันอย่างไรก็ตาม อาการป่วยของชายชราผู้นี้เกินเอื้อมสำหรับใครก็ตามในแวดวงของเขาเขาแค่พยายามลองดู แม้ว่าหลินมู่อิงจะดูอ่อนเยาว์ แต่เขารู้สึกว่าเธอมีความสามารถ ยิ่งไปกว่านั้น โจวฉีซานเคยไปเยี่ยมชมหอสมุนไพรจีนหลายครั้งแล้ว และมองว่าเธอเป็นคนดีมาก"ตกลง เมื่อไหร่?" หลินมู่อิงตอบตกลงทันที ซึ่งทำให้โจวฉีซานประหลาดใจ"ฉันต้องคุยกับชายชราก่อน สองวันดีไหม?" ชายชราที่โจวฉีซานพูดถึงมีนิสัยค่อนข้างประหลาดเขาอาจไม่อยากให้เด็กสาวเช่นนี้มาพบเขา เขาจึงให้เวลาเขาโน้มน้าวเขา สองวันดูสมเหตุสมผล และเขาน่าจะโน้มน้าวเขาได้"ตกลง งั้นฉันจะมาที่นี่อีกสองวัน" หลินมู่อิงพยักหน้าเห็นด้วย"ตกลง!" โจวฉีซานรู้สึกว่าหลินมู่อิงแตกต่างจากเด็กสาวคนอื่นๆ เธอเป็นคนเด็ดเดี่ยวและมีบุคลิกที่ดีหากเธอสามารถรักษาชายชราผู้นี้ให้หายได้จริง จะเป็น
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 121 เข็มเงิน
เดิมทีพวกเขาจะกลับหมู่บ้านทันที แต่หลินมู่อิงนึกอะไรขึ้นได้ จึงพูดกับโจวอี้หมิงว่า"คุณตามฉันมาด้วยสิ ฉันจะไปไป๋เฉาถังเพื่อซื้อยาจีน" หลินมู่อิงพูดกับโจวอี้หมิง เขาเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร พยักหน้า แล้วตามจักรยานของหลินมู่อิงไป ไป๋เฉาถังอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารของรัฐทั้งสองมาถึงอย่างรวดเร็ว คนละแถวกัน หลังจากมาถึงไป๋เฉาถัง หลินมู่อิงก็ขอให้โจวอี้หมิงและโจวเฉินตรออยู่ข้างนอกก่อนจะเข้าไปซื้อของ และไม่นานก็ออกมา โจวอี้หมิงพยักหน้าเห็นด้วย หลินมู่อิงเข้าไปในไป๋เฉาถังและพบกับหมอวัยกลางคนที่เขาขอสูตรยาของเธอไว้ก่อนหน้านี้"สวัสดีค่ะ คุณหมอ ฉันต้องการสมุนไพรค่ะ นี่คือรายการสมุนไพรทั้งหมดที่ฉันต้องการ"หลินมู่อิงยื่นรายการสมุนไพรกว่ายี่สิบชนิด ให้หมอดูและบอกว่ามีครบทุกอย่างแล้ว เขาจึงจัดวางยาทีละชนิดตามปริมาณที่หลินมู่อิงต้องการ"คุณหมอคะ มีร้านไหนในเขตเราขายเข็มเงินสำหรับฝังเข็มบ้างไหมคะ" หลินมู่อิงถามพร้อมรอยยิ้มถึงแม้ว่าหลินมู่อิงจะรู้ว่าต้องมีขายในเมือง แต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอซื้อตอนนี้"เข็มเงินเหรอครับ คุณฝังเข็มด้วยเหรอครับ" หมอวัยกลางคนรู้ว่าหลินมู่อิงเป็นแพทย์แผนจีน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่รู้ศา
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 120 โจวเฉินตงเริ่มต้นชีวิตใหม่
แม้ว่าจะมีความขัดแย้งกันเล็กน้อยก่อนมื้ออาหาร แต่มื้ออาหารก็ยังคงน่าพึงพอใจ ทั้งสามพูดคุยกันเป็นครั้งคราว จากนั้นก็กินอย่างเอร็ดอร่อยเต็มคำแม้ว่าอาหารที่ร้านอาหารของรัฐจะไม่ได้อร่อยเป็นพิเศษ แต่มันก็อร่อยอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอาหารประเภทเนื้อ ล้วนปรุงอย่างพิถีพิถันหลินมู่อิงกินผักมากกว่าเนื้อ ทำให้โจวอี้หมิงต้องกินเนื้อเพิ่มมากขึ้นให้ โจวอี้หมิงรู้สึกว่าหลินมู่อิงผอมเกินไปเขากลัวเธอกินไม่อิ่ม แต่หลินมู่อิงก็กินไม่หมดเธอเหลือเอาไว้ในชามเยอะทีเดียว"ฉันจะเก็บใส่กล่องไว้กินทีหลัง" หลินมู่อิงกินต่อไม่ไหวข้าวเต็มแล้ว ตอนนี้โจวอี้หมิงก็เอาเนื้อมาวางทับอีก โดยไม่รอให้หลินมู่อิงเก็บ เขาก็หยิบชามของเธอขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย"กินช้าๆ" หลินมู่อิงเตือนโจวอี้หมิงเคยเป็นทหารมาก่อน เขาจึงรีบกินอย่างรวดเร็ว เพราะปกติพวกเขายุ่ง พวกเขาจึงไม่เสียเวลาไปกับเรื่องกิน“กินเร็วเกินไปไม่ดีต่อกระเพาะ” หลินมู่อิงเตือนอีกรอบ โจวอี้หมิงจึงชะลอความเร็วลงเล็กน้อย“พี่ใหญ่ ข้าวพอไหม? รับซาลาเปาหรือปอเปี๊ยะทอดไหม” หลินมู่อิงถามเมื่อเห็นว่าโจวเฉินตงกินหมดชามแล้ว“ผมอิ่มแล้ว” โจวเฉินตงตอบพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นเช่นน
ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ บทที่ 119 กินไม่หมด ก็กินไม่หมด
หลินมู่อิงหันกลับไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจับแขนชายวัยกลางคนที่ผมมันเยิ้ม ในยุคนั้น แม้แต่คู่แต่งงานก็ยังไม่จับมือหรือเกี่ยวแขนกันต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เพราะถึงอย่างไร ก็ยังเป็นยุคที่แยกชายหญิงออกจากกันอย่างเคร่งครัด และการแสดงออกที่ใกล้ชิดกันถือเป็นสิ่งต้องห้ามในที่สาธารณะผู้หญิงคนนี้คือจ้าวเฟิงเซีย อดีตพี่สะใภ้ของโจวอี้หมิง ซึ่งมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาเมื่อบ่ายวานนี้ เธอแต่งตัวหรูหรายิ่งกว่าเมื่อวาน แม้กระทั่งแต่งหน้าและทาลิปสติกลิปสติกเป็นของหายากในยุคนั้น ปกติจะใช้เฉพาะในวันแต่งงาน และสีลิปสติกก็ค่อนข้างเรียบง่าย ต่างจากรุ่นหลังที่มีเฉดสีนับร้อยเฉดลิปสติกบนริมฝีปากของจ้าวเฟิงเซียทำให้หลินมู่อิงรู้สึกอึดอัด ราวกับเป็นปีศาจที่ชอบกินเด็กที่ตายแล้วหลินมู่อิงหันไปมองโจวเฉินตง พี่ชายคนโตของโจวอี้หมิงเพื่อดูสีหน้าของเขาในที่สุดเขาก็ปล่อยวางจากอดีตภรรยาไปได้แล้วหรือ? คำตอบที่ได้รับนี้ทำให้หลินมู่อิงพอใจมาก โจวเฉินตงไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปเมื่อมองจ้าวเฟิงเซีย เขสามองเธอราวกับกำลังมองคนแปลกหน้าจ้าวเฟิงเซียตอนนี้ดูเหมือนไม่ใช้คนที่โจวเฉินตงเคยรู้จักมาก่อน และเธอก็ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ในเ
Vous vous intéresseriez aussi à
ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.9K Vuesขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา412 Vuesอาณาจักรรักอสรพิษ l THE BEAST X SERPENT
ฮอฮัน547 Vuesคำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ334 VuesDEVIL'S CURSE ต้องคำสาป
-Something656 Vuesเกิดใหม่ทั้งที จะมีสามีคนเดียวได้ยังไง??
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า876 Vuesเมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า876 Vuesแค้นรักนายอสรพิษ
เหมือนแพ724 Vues
