หน้าหลัก / แฟนตาซี / ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ / บทที่ 41 ถ้าไม่อยากใ้ลูกชายคุณตายก็ถอยออกมา

แชร์

บทที่ 41 ถ้าไม่อยากใ้ลูกชายคุณตายก็ถอยออกมา

ผู้เขียน: เซี่ยหมิงจู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-27 00:02:39

เซี่ยฮุ่ยเหม่ยเดินขึ้นไปและถูกสะใภ้ใหญ่หลี่จับตัวไว้

“คุณ…” หัวหน้าหมู่บ้านอยากจะพูดบางอย่าง

ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรได้ หลินมู่อิงก็ได้กอดหลี่เป่าเป้ยจากด้านหลัง แต่หลินมู่อิงไม่แข็งแกร่งพอ และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะอุ้มหลี่เป่าเป้ย

เธอทำได้เพียงยืนอยู่ข้างหลังหลี่เป่าเป้ย กอดเขาด้วยแขน และรีบดันช่องท้องของเขาเพื่อช่วยเขาคายถั่วลิสงออกมา แต่สำหรับคนอื่นๆ การกระทำของหลินมู่อิงนี้ดูเหมือนเป็นการทรมานหลี่เป่าเป้ย

ดวงตาของสะใภ้ใหญ่หลี่เปลี่ยนเป็นสีแดง นางดิ้นรนอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะหลุดพ้นจากกาจับกุมของเซี่ยฮุ่ยเหม่ยและโผเข้าหาหลินมู่อิง

จากนั้นก็มีร่างสูงใหญ่ปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง และหยุดสะใภ้ใหญ่หลี่ไม่ให้เคลื่อนไหว สะใภ้ใหญ่หลี่เงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าเป็นโจวอี้หมิง

หากเป็นเวลาปกติ สะใภ้ใหญ่หลี่คงไม่ไปยั่วโมโหโจวอี้หมิงแน่ ๆ แต่ตอนนี้ ลูกชายอันล้ำค่าของเธอต้องทนทุกข์ทรมานจากฝีมือของหลินมู่อิง ดังนั้นเธอจึงกัดฟันแล้วรีบวิ่งเข้าไปหา

"ถ้าไม่อยากให้ลูกตายก็ใจเย็นๆ ไว้สิ" เสียงของหลินมู่อิง แต่เดิมนั้นอ่อนโยน และทั้งคนก็ดูอ่อนแอและเปราะบาง แต่ในขณะนี้ คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอฟังดูจร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 94 ฉลาดจนทำให้คนปวดใจ

    “สาเหตุคืออะไร” เจียงอ้ายกั๋วถามต่อ เขาคิดว่าแม้จะเป็นการทะเลาะกันระหว่างเด็กๆ ก็ต้องมีเหตุผล“ตอนแรกพวกเขาคุยกันเรื่องบางอย่าง ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังบอกว่าหลี่เป่าเป้ยมีพฤติกรรมดี แต่แล้วด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขาก็เริ่มทะเลาะกัน ฉันแค่มองหาผักและผลไม้ป่าแถวนั้น แล้วก็โดนเรียกให้หยุดและตี”“ซูว่านซุยดูเหมือนจะพ่ายแพ้ให้กับหลี่เป่าเป้ย เขาจึงระบายความโกรธใส่ฉันเพราะไม่มีที่ระบายความโกรธ”เสียงของเป่าจื่อเบาลงเรื่อยๆ ขณะที่เขาพูด เห็นได้ชัดว่าเมื่อเป่าจื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เขาก็ยังคงหวาดกลัว เจียงอ้ายกั๋วเข้าใจถึงสาเหตุและผลที่ตามมาแล้ว ตอนนี้เขายังคงต้องถามหลี่เป่าเป้ยว่าพูดอะไรไปบ้าง แล้วเรื่องก็จบลงอย่างแท้จริง“งั้นพวกเจ้าไปทำงานเถอะ ฉันจะไปบ้านหลี่กั๋วฟู่”“เลขาเจียง สายแล้ว ทำไมไม่อยู่กินข้าวก่อนล่ะ” เมื่อเห็นเจียงอ้ายกั๋วกำลังจะออกไป แม่โจวรีบเดินออกไป หวังว่าเขาจะอยู่กินข้าวได้“ไม่ล่ะ ฉันจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย จะได้ตัด

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 93 ชีวิตคนเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

    ซู่เฉิงกงกัดฟันขอร้องให้ภรรยาจ่าย “แต่ฉันรีบออกไปไม่ได้เอาเงินมาเลย แถม...”อีกอย่าง เงินของตระกูลซู่ก็ไม่ได้อยู่กับภรรยาของซูเฉิงกงเลย ซู่เฉิงกงเก็บเงินไว้เองตลอด แม้แต่เงินสองเหมาก็ยังหาไม่ได้ซูเฉิงกงไม่มีนิสัยพกเงินติดตัว ดังนั้นเขาจึงไม่มีเงินติดตัว หลังจากสบถอยู่หลายครั้งและถามภรรยาว่าต้องจ่ายเงินเท่าไหร่หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาก็ขอให้เธอกลับไปที่หมู่บ้านเพื่อนำเงินมารถแทรกเตอร์ออกไป ส่วนภรรยาของซู่เฉิงกงทำได้เพียงเดินกลับหมู่บ้าน หลังจากภรรยาออกไป ซู่เฉิงกงนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ได้กินอะไรตั้งแต่กินข้าวตอนเช้า ท้องของเขาก็ร้องครวญครางเพราะกระเพาะที่ว่างเปล่าเขาไม่สามารถลงพื้นได้ จึงทำได้เพียงรออยู่บนเตียงโรงพยาบาลให้ภรรยาเอาเงินมาจ่ายซู่เฉิงกงโกรธมากอีกด้านหนึ่ง หลังจากเดินทางนานกว่าหนึ่งชั่วโมง รถแทรกเตอร์ก็ขับกลับไปยังหมู่บ้านหลี่เจียเวลาก็เลยห้าโมงเย็นไปแล้วรถแทรกเตอร์ขับตรงไปยังประตูบ้านของโจวอี้หมิง เพราะหลินมู่อิงได้จัดการให้เป่าจื่อพักอยู่ที่บ้านของเขาแม่หม้ายอู๋ลงจากรถแทรกเตอร์แล

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 92 แผนการร้ายของซู่เฉิงกง

    “หลินจื้อชิงทำไมจู่ๆ คุณถึงพูดแบบนั้น?” เจียงอ้ายกั๋วรู้สึกงุนงงหลินมู่อิงรู้สถานการณ์ของครอบครัวแม่หม้ายอู๋อยู่แล้ว และรู้ว่าแม่หม้ายอู๋น่าสงสาร แล้วเธอจะพูดแบบนั้นต่อไปได้อย่างไร?ถึงแม้เจียงอ้ายกั๋วจะเคยพบหลินมู่อิงเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็รู้สึกว่าเด็กหญิงคนนี้มีนิสัยดีมาก เธอคงคิดอะไรออกและมีแผนการในใจ“เธอพูดความจริง” ซูเฉิงกงไม่สนใจเรื่องนี้ ในเมื่อเธอพูดแทนเขา เขาจึงไม่มีอะไรจะโต้แย้ง“ถูกต้อง แต่มีข้อแม้ แม่หม้ายอู๋ไปก่อกวนคุณโดยไม่มีเหตุผล หากมีเหตุผลอันสมควร คุณก็ต้องรับผลที่ตามมาทั้งหมด ใครทำร้ายเป่าจื่อ? เป่าจื่อจะพูดเองเมื่อเขาตื่นขึ้น ถ้าซูหว่านซุยลูกชายของคุณเป็นคนทำ คุณก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมด" หลินมู่อิงกอดอก ยกมุมปากขึ้นโค้งอย่างสวยงามขณะนั้นเธอกำลังคุยกับแม่หม้ายอู๋ เธอเล่าให้ฟังว่าก่อนที่เป่าจื่อจะหมดสติไป เขาพูดชัดเจนว่าซูหว่านซุยเป็นคนทำร้ายเขา แม้แต่หลี่เป่าเป้ยก็ยังพยายามห้ามปรามตอนนั้นซูหว่านซุยบอกว่าครอบครัวของเป่าจื่อยากจน เขาไม่มีพ่อด้วยซ้ำ เขาจึงไม่กลัวอะไรเ

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 91 สองคนนี้เหมาะสมกันจริงๆ

    ในเวลานี้เจียงอ้ายกั๋วที่ยืนอยู่หน้าประตูก็พูดขึ้นมาว่า “เนื่องจากหลินจื้อชิงบอกว่าเป่าจื่อสบายดี ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้แล้ว ควรจะรอจนกว่าเธอจะดีขึ้นก่อนถึงจะสามารถดูแลเป่าจื่อได้ อย่างน้อยเธอก็ต้องรอจนกว่าน้ำเกลือขวดหมดก่อนใช่ไหม”เจียงอ้ายกั๋วพูดด้วยเสียงทุ้มที่ประตูห้อง แม่หม้ายอู๋เห็นว่าเป็นเลขาธิการหมู่บ้านที่กำลังพูดอยู่ และเธอก็เชื่อฟังมากขึ้นโดยสัญชาตญาณ ในยุคนี้ ชาวนาธรรมดาๆ ในชนบทยังคงฟังผู้นำ หลินมู่อิงช่วยแม่หม้ายอู๋ให้นอนลงบนเตียง จากนั้นก็ให้ยากับแม่หม้ายอู๋อีกครั้ง“ขอบคุณ... ขอบคุณ...” แม่หม้ายอู๋ขอบคุณหลินมู่อิง ก่อนที่แม่หม้ายอู่จะหมดสติ เธอเห็นหลินมู่อิงอยู่ข้างๆ เป่าจื่อถ้าตอนนี้เป่าจื่อสบายดีจริงๆ ก็คงเป็นหญิงสาวที่มีการศึกษาคนนี้ที่ช่วยเขาไว้“ก่อนอื่นให้น้ำเกลือให้เสร็จก่อน แล้วค่อยกลับไปพบเป่าจื่อ เมื่อไข้ของเป่าจื่อลดลง เขาก็ตื่นขึ้นและจิตใจแจ่มใสขึ้น จากนั้นเราจะรู้ว่าใครทำร้ายเป่าจื่อแบบนี้ เลขาธิการเจียงจะตัดสินใจแทนคุณแน่นอน”หลินมู่อิงตบไหล่ของหม้า

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 90 ความรู้สึกของการเป็นแม่

    หลังจากกินซาลาเปาแล้ว หลินมู่อิงก็หยิบขวดน้ำออกมาแล้วส่งให้โจวอี้หมิง เพราะกลัวว่าเขาจะกระหายน้ำ“อย่ากังวล นี่ไม่ใช่ขวดน้ำที่แม่ของเป่าจื่อและเป่าจื่อดื่ม” หลินมู่อิงกะพริบตาปริบๆและมองไปที่โจวอี้หมิง โจวอี้หมิงรับเอาขวดน้ำไปจากมือของหลินมู่อิงแล้วดื่มไปสองอึกจากนั้น หลินมู่อิงก็หยิบถุงกระดาษเคลือบน้ำมันสองถุงออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วพาโจวอี้หมิงไปหาเจียง อ้ายกั๋วและโจวต้าหนิว“เลขาเจียง พี่โจวต้าหนิว และฉันเพิ่งซื้อซาลาเปาเนื้อจากข้างนอก คุณคงยังไม่ได้กินอะไรเป็นมื้อเที่ยง งั้นไปกินให้อิ่มก่อนเถอะ”หลินมู่อิงยิ้มแล้วส่งถุงกระดาษเคลือบน้ำมันในมือของเธอส่งให้เจียงอ้ายกั๋วและโจวต้าหนิว ทั้งสองคนมองหน้ากัน และไม่มีใครเอื้อมมือไปหยิบถุงกระดาษเคลือบน้ำมันแบบนี้เป็นของร้านอาหารของรัฐในร้านอาหารของรัฐ ซาลาเปาเนื้อราคา 1.8 เหมา และคุณต้องมีตั๋วคนทั่วไปไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อซื้อสิ่งนี้มากิน แล้วพวกเขาจะยังอยากกินซาลาเปาเนื้อที่ซื้อโดยหลินมู่อิงได้อย่างไร“โจวอี้หมิงและฉันกินไปแล้ว เราซื้อซ

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 89 ผู้หญิงคนหนึ่งถูกบีบจนมุม

    เมื่อหลินมู่อิงเห็นว่าเป่าจื่ออยู่ที่นี่ เธอจึงรีบไปดูอาการของเป่าจื่อ เป่าจื่อได้รับบาดเจ็บและมีอาการอักเสบ ที่ยังไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที หากเป็นเรื่องในอนาคต ขอเพียงเขาได้รับการฉีดยาลดการอักเสบ กินยาลดการอักเสบ หรือฝังเข็มเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ และดื่มยาจีน ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ตอนนี้ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะค่อนข้างร้ายแรง แต่หลินมู่อิงสามารถรักษาได้ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์เร่งด่วนในตอนนี้ และเธอไม่มีเข็มเงินอยู่ในมือ ดังนั้นเธอจึงสามารถป้อนน้ำพุจิตวิญญาณให้ได้เท่านั้นหลินมู่อิงหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าเป้และป้อนน้ำพุจิตวิญญาณให้เป่าจื่ออีกด้านหนึ่ง เมื่อแม่ม่ายอู๋ได้ยินคำพูดของซู่เฉิงกง เธอก็ดูเหมือนจะคลุ้มคลั่งขึ้นมาในทันทีเธอใช้ชีวิตมาอย่างยากลำบาก คนคนนี้จะยังใช้คำพูดที่โหดร้ายเช่นนี้เพื่อพูดถึงตัวเองได้อย่างไรเห็นได้ชัดว่าลูกชายของเขาเป็นคนทำร้ายลูกของเธอจนแบบนี้ เขาจะพูดแบบนั้นได้อย่างไร เขามีสิทธิ์อะไรที่จะพูดแบบนั้นแม่ม่ายอู๋เริ่มตัวสั่นไปทั้งตัว ถือขวานไว้ในมือ และรีบวิ่งเข้าไปหาซู่เฉิงกงโดยตรง ขวานถูกยกขึ้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status