ตอนที่ 2 ฟังแล้วขัดหู

ณ โรงเรียนเอกชนชื่อดัง...

ขณะที่รถตู้คันหรูสีขาวจอดอยู่หน้าอาคารเรียนโดยมีบอดี้การ์ดสองคนยืนกอดอกพิงประตูรถเพื่อรอรับเด็กสาวหรือคุณหนูของพวกเขากลับบ้าน ขณะเดียวกันก็มีสายตาหลายคู่ของเหล่าบรรดาเด็กนักเรียนผู้หญิงต่างมองมาที่พวกเขาสองคนเป็นตาเดียวกัน เด็กสาวเหล่านั้นต่างกรี๊ดกร๊าดดี้ด้าในความหล่อเท่ของพวกเขากันใหญ่ โดยเฉพาะบอดี้การ์ดคนใหม่ที่เป็นจุดเด่นจุดสนใจของสาวๆ ด้วยความที่เขามีใบหน้าหล่อเหลารูปร่างดีและดูเท่ดูแบดบอยจึงเป็นที่สนใจของสาวๆและเป็นสเปกของสาวๆหมู่มาก

ด้านมิราคุณหนูตัวน้อย

"เราไปก่อนนะ พี่ภีมน่าจะมารอรับแล้ว ไว้เจอกันวันจันทร์นะ บาย" มิรา เอ่ยบอกลาเพื่อนๆของเธอด้วยใบหน้ายิ้มๆ ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายให้เพื่อนทั้งสองคนที่ยืนอยู่

"อือ ไว้เจอกัน"

"บาย~"

เพื่อนสาวสองคนก็ต่างโบกมือลาและยิ้มให้มิราเช่นกัน จากนั้นมิราก็แยกกับเพื่อน เธอรีบวิ่งไปทางรถตู้คันหรูสีขาวที่จอดอยู่หน้าอาคารเรียนตรงจุดเดิมเหมือนทุกวันทั้งตอนมาส่งและตอนมารับเธอ

ทางฝั่งของภีมที่เห็นคุณหนูตัวน้อยวิ่งมาแต่ไกลก็ถึงกับคิ้วขมวด เพราะเธอมักจะวิ่งมาแบบนี้เป็นประจำ เขากลัวว่าถ้าหากหกล้มเข้าจะเป็นเรื่องเอา และพอเด็กสาววิ่งมาถึงรถก็รีบเอ่ยเตือนประหนึ่งดุเธอทันที

"คุณหนูวิ่งมาแบบนี้อีกแล้วนะครับ ถ้าเกิดหกล้มลงไปจะทำยังไงครับ เดี๋ยวนายได้เอาผมตายเลย" ห่วงคุณหนูก็ห่วง แต่ก็ห่วงตัวเองด้วย เพราะหากคุณหนูเจ็บตัวขึ้นมา คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือเขา

ด้านมิราไม่ได้สนใจคำพูดของบอดี้การ์ดคนสนิทอย่างภีมเลย เธอเอาแต่มองผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างภีมอย่างไม่ละสายตา ขณะที่อีกคนก็มองเธอเช่นเดียวกัน

ด้านภีมเห็นเช่นนั้นจึงรีบเอ่ยแนะนำรุ่นพี่ให้คุณหนูตัวน้อยรู้จักทันทีเพื่อไม่ให้เธอต้องสงสัยนานว่าอีกคนคือใคร

"คุณหนูครับนี่พี่วายุบอดี้การ์ดคนใหม่ครับ นายให้พี่วายุมาคอยตามดูแลคุณหนูคู่กับผมครับ" 

มิราได้ยินเช่นนั้นจึงละสายตาจากบอดี้การ์ดคนใหม่แล้วหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดคนสนิทของเธออย่างเข้าใจพลางส่งยิ้มให้ โดยมีดวงตาคมกริบของอีกคนมองเธออยู่ตลอดเวลา ซึ่งเจ้าของดวงตาคมกริมคู่นั้นไม่ชอบใจเอาซะเลยกับรอยยิ้มของเธอที่ยิ้มให้บอดี้การ์ดรุ่นน้องของเขา แต่ทว่าใบหน้าหล่อเหลาก็ยังเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยพูดขึ้น

"ขึ้นรถเถอะครับ" พูดจบวายุก็เปิดประตูรถเลื่อนไปด้านข้างจนสุดเพื่อให้คุณหนูตัวน้อยเข้าไปนั่ง

มิรามองเขาเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเธอก็ขึ้นไปนั่งบนรถตามปกติ และจังหวะตอนที่บอดี้การ์ดคนใหม่ของเธอกำลังจะปิดประตูรถ เธอก็ส่งยิ้มหวานให้เขาไปหนึ่งกรุบ 

วายุเห็นเช่นนั้นจึงชะงักนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเลือกไม่สนใจแล้วปิดประตูรถทันที จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูรถฝั่งตรงข้ามคนขับขึ้นไปนั่งที่ของตัวเองด้วยท่าทีปกติ ใบหน้ายังเรียบนิ่งอยู่อย่างนั้น

ภายในรถตู้คันหรูสีขาวขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ...

ด้านมิราเมื่อนั่งรถมาได้สักพักก็รู้สึกอยากกินชาเขียวปั่นขึ้นมา เธอจึงเอ่ยบอกกับบอดี้การ์ดคนสนิทของตัวเองด้วยน้ำเสียงใสแจ๋ว

"พี่ภีมน้องมิอยากกินชาเขียวปั่นค่ะ"

แต่ทว่าสรรพนามที่เธอใช้แทนตัวเองกับบอดี้การ์ดคนสนิท ดันทำให้ต่อมหงุดหงิดของอีกคนทำงานขึ้นมาทันที ถึงเธอจะแทนตัวเองได้น่ารักมากก็ตาม แต่เขากลับฟังแล้วขัดหูยังไงก็ไม่รู้ ทว่าก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆออกมา ยังคงนิ่งเช่นเดิม

"ได้ครับ คุณหนูจะนั่งกินที่ร้านหรือจะให้ผมลงไปซื้อให้ครับ" ภีมตอบรับก่อนจะเอ่ยถามถึงความต้องการของเด็กสาว โดยที่สายตายังคงมองไปยังถนนเบื้องหน้า สองมือบังคับพวงมาลัยรถทำหน้าที่สารถี่เป็นอย่างดี ซึ่งปกติแล้วเด็กสาวจะนั่งกินที่ร้านหรือไม่ก็จะให้เขาลงไปซื้อให้แทน

"พี่ภีมลงไปซื้อให้น้องมิก็ได้ค่ะ" มิราตอบด้วยใบหน้ายิ้มๆตามปกติของเธอ

"ได้เลยครับผม" ภีมรับคำสั่งอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะยิ้มให้เด็กสาวผ่านกระจกมองหลังตามปกติเช่นกัน จากนั้นก็ตั้งใจขับรถทำหน้าที่สารถี่ต่อ

😝😘 งู้ยยยเค้าเจอกันแย้ววววว