LOGIN(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)
ภายในห้องนอนของวายุ
หลังจากที่พูดคุยกับลุงและป้าสะใภ้เสร็จ วายุก็พาเด็กสาวขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอนของเขา
"นั่งรถมาเหนื่อยๆ อากาศก็ร้อน พี่ว่าหนูไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับจะได้สดชื่น" วายุเอ่ยบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่พับเก็บไว้ในตูเสื้อผ้าของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินกลับมาหาเด็กสาวที่กำลังกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของเขา
"พี่วายุชอบสีเทากับสีดำเหรอคะ ห้องของพี่ถึงได้คลุมโทนสีเทาดำหมดเลย" มิราไม่ได้สนใจคำพูดของคนตัวโตเลย ปากถามแต่สายตากวาดมองไปรอบๆห้องของเขาอย่างซุกซน พลางยื่นมือไปรับผ้าขนหนูที่เขายื่นให้ ซึ่งแม้กระทั่งผ้าขนหนูที่เขาให้มาก็ยังเป็นสีเทา
"ใช่ครับ" เขาตอบก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่สวมใส่อยู่ แล้วถอดออกโยนทิ้งลงตระกร้าที่วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ตามด้วยถอดเข็มขัดราคาแพง แต่ทว่าขณะที่เขากำลังจะปลดกระดุมกางเกง เด็กสาวก็ดันเอ่ยขัดขึ้นมา
"พะ พี่วายุถอดเสื้อผ้าทำไมคะ" รู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาเสียดื้อๆเมื่อเห็นอีกคนยืนถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา
"อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิครับ จะอาบทั้งเสื้อผ้าได้ยังไงกัน"
"อ๋อ พี่วายุจะอาบน้ำก่อนใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวน้องไปรอข้างนอกนะคะ" เมื่อเข้าใจแบบนั้นก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที และขณะที่กำลังจะก้าวเท้าเดินออกไป ก็โดนอีกคนสวมกอดเอาไว้เสียก่อน
หมับ!
"จะออกไปรอข้างนอกทำไมครับ อาบพร้อมกันจะได้ไม่เสียเวลา" ปากพูด แต่สายตามองแทะโลมร่างกายของเมียตัวน้อยอย่างคนเจ้าเล่ห์
"อะ อาบน้ำพร้อมกันเหรอคะ เอ่อ มะ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ พี่วายุอาบก่อนเถอะน้องรอได้" รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที พูดติดๆขัดๆไปหมด ขณะพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต แต่ยิ่งเธอขัดขืนเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเท่านั้น
"อย่าดื้อสิครับ อาบพร้อมกันนะ พี่อยากอาบน้ำให้หนูด้วย" ขณะที่พูดมือไม้ก็อยู่ไม่สุขลูบไล้แผ่นหลังบางไปทั่ว
"อะ อาบน้ำให้น้องเหรอคะ น้องโตแล้วค่ะ ไม่ต้องอาบให้ก็ได้" ยิ่งคนตัวโตพูดออกมาแบบนี้ เธอก็ยิ่งประหม่าและขัดเขินเข้าไปใหญ่ ถ้าจะให้เขาอาบน้ำให้สู้เธอไม่อาบเสียยังดีกว่า ไม่งั้นมีหวังเธอคงได้เขินจนตัวเหลวเป็นน้ำอยู่ใต้ฝักบัวอย่างแน่นอน
"อย่าดื้อครับ มาพี่ถอดเสื้อผ้าให้นะ" ปากพูดแต่มือไม้ไปไวกว่าคำพูด เขาจัดการถอดเสื้อผ้าให้เด็กสาวออกหมดทุกชิ้นท่ามกลางเสียงเอ่ยห้ามและการขัดขืนของเด็กสาว แต่มีหรือเขาจะสนใจและคิดจะหยุดการกระทำนี้ หลังจากจัดการถอดเสื้อผ้าให้เด็กสาวเสร็จ เขาก็รีบถอดกางเกงของตัวเองออกพร้อมกับกางเกงตัวในทันที
พรึ่บ!
เมื่อร่างกายของเขาและเธอเปลือยเปล่า วายุก็ช้อนอุ้มเด็กสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะอุ้มเธอเดินไปยังห้องน้ำทันที แม้ว่าเด็กสาวจะเอ่ยห้ามเท่าไหร่เขาก็ไม่ฟัง
ใต้ฝักบัวอาบน้ำซา~
วายุเปิดน้ำตรงฝักบัวทันทีที่อุ้มเด็กสาวเข้ามาในห้องน้ำพาเธอมายืนอยู่ใต้ฝักบัว โดยมีเขายืนซ้อนหลังเธออยู่ ส่วนเด็กสาวก็ยืนหันหน้าเข้าหาผนังห้องน้ำ จากนั้นวายุจึงบีบครีมอาบน้ำใส่มือของตัวเองแล้วนำมาถูกตัวให้เด็กสาว โดยเริ่มถูจากจุดแรกนั้นก็คือใต้ราวนมของเด็กสาว แล้วเริ่มถูวนทั้งเต้าพลางบีบบี้ยอดอกเม็ดเล็กเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เจ้าของมัน โดยมีน้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่างกายของเธอและเขาตลอดเวลา ยิ่งทำให้ร่างกายเย้ายวนของเด็กสาวดูเซ็กซี่และยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้อยากขย้ำกลืนกินเธอทั้งตัว
เขาเริ่มปรนเปรอสองเต้าของเด็กสาวด้วยสองมือของเขาหนักขึ้นไปอีก จนเด็กสาวไม่อาจเก็บกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้
"อื้อ พะ พี่วายุ น้องเสียวค่ะ" ด้วยความเสียวซ่านกับสัมผัสที่คนตัวโตมอบให้ มิราจึงครางบอกเขาอย่างไม่นึกอาย น้ำเสียงแหบพร่าฟังดูกระเส่าไปหมด ขณะพิงศีรษะและแผ่นหลังกับอกแกร่งอย่างคนอ่อนแรง ปากก็ร้องครางไม่หยุด
"เสียวมากไหมครับ อยากให้พี่ทำมากกว่านี้รึเปล่า" เขาถามคลอเคลียอยู่ข้างใบหูเล็กขาวสะอาดของเด็กสาว มือหนาทั้งสองข้างก็ยังบีบขย้ำลูบวนปรนเปรอสองเต้าอวบอิ่มของเธอไม่หยุด
"ยะ อยากค่ะ อื้อ น้องอยากให้พี่วายุทำน้องมากกว่านี้ค่ะ"
คำตอบซื่อๆของเด็กสาวและเสียงครางหวานๆของเธอ ทำให้วายุพอใจเป็นอย่างมาก เขาจึงไม่รอช้าที่จะปรนเปรอเธอให้มากกว่านี้ มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนต่ำลงไปหาเนินเนื้ออวบอูม ก่อนจะส่งนิ้วชี้เข้าไปในรูรักของเธอแล้วขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ แล้วค่อยๆถี่ขึ้นเรื่อยๆ โดยที่มือหนาอีกข้างก็ยังคงบีบขย้ำเต้าอวบอิ่มอย่างมันมือ พลางซุกไซ้ใบหน้าและขบเม็มดูดเลียผิวเนื้อตรงซอกคอขาวๆหอมๆของเด็กสาวไปด้วย เขาปรนเปรอเด็กสาวทั้งบนและล่างอย่างช่ำชองโดยไม่มีหยุดหย่อน จนคนถูกกระทำแทบคลั่งกับสัมผัสของเขา ขาเรียวเล็กอ่อนแรงแทบยืนด้วยตัวเองไม่ไหว ยังดีที่มีเขาเป็นที่ยึดเหนี่ยว
"อ๊ะ พะ พี่วายุน้องไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ นะ น้องจะเสร็จแล้ว อ๊ะ อ๊าย!"
พรึ่บ!
ทันทีที่เด็กสาวสุขสมด้วยนิ้วร้ายของเขา เขาก็จับเด็กสาวให้หันหน้ามาหากัน แล้วนั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอทันที ก่อนจะจับขาเรียวเล็กข้างหนึ่งยกขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่ง จนเด็กสาวต้องเอามือจับศีรษะของเขาเอาไว้เพื่อเป็นหลักในการพยุงตัว จากนั้นก็ไม่รอช้าเขาซุกใบหน้าหล่อเหลาเข้าหาความเป็นสาวของเธอทันที เขาจัดการดูดเลียน้ำหวานที่เด็กสาวปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด ลามเลียมาถึงงามขาเรียวเล็กทั้งสองข้าง เขาก็จัดการไม่เหลือ
"อืม~" เสียงทุ้มครางออกมาด้วยความกระสัน ถึงจะจัดการดูดเลียน้ำหวานของเด็กสาวหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุดปัดป่ายลิ้นบนกุหลาบงามของเธอ ราวกับมัวเมาและลุ่มหลงอยู่กับมันจนไม่อาจถอนตัวได้
"อ๊ะ อื้อ!" กระทั่งเด็กสาวสุขสมเสร็จด้วยปากและลิ้นของเขาอีกครั้ง ทำเอาร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้ว
"อืม ทั้งหอมทั้งหวาน น้ำหนูโครตดีเลยครับ พี่ชอบมาก" เมื่อจัดการดูดเลียน้ำหวานของเด็กสาวรอบที่สองเสร็จเขาก็ผละปากออก แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเด็กสาวที่กำลังหายใจแรงด้วยความเหนื่อยหอบเพราะเธอนั้นเพิ่งเสร็จไปตั้งสองครั้ง
จากนั้นวายุจึงลุกขึ้นยืนแล้วจับเด็กสาวหันหลังให้เขา โดยจับมือบางของเธอทั้งสองข้างวางทาบลงบนผนังแล้วดันก้นกลมมนขึ้นเล็กน้อย เมื่อจัดแจงท่าให้เด็กสาวเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่รอช้าจับท่อนเอ็นของตัวเองที่กำลังแข็งโด่ดันเข้าไปในรูรักจากด้านหลังของเธอทีเดียวจนมิดลำ ด้วยความอยากที่มีมากจึงไม่อาจชักช้าได้
ปึก!
"อื้อ" มิราครางออกมาทันทีเมื่ออีกคนดันความเป็นชายของเขาเข้ามาในตัวเธอ พร้อมกับมือบางจิกเล็บลงบนผนังห้องน้ำเพื่อระบายความเสียวซ่านในร่างที่มี ก่อนที่อีกคนด้านหลังจะกระแทกเข้ามาเป็นจังหวะเข้าออกถี่ๆ
"ซี๊ด~ พี่โครตเสียวเลยครับ อา~ หนูตอดพี่ไม่หยุดเลยเด็กดี" จากกระแทกเบาๆก็เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆตามกามารมณ์
หลังจากนั้นบทรักในห้องน้ำก็กินเวลาไปร่วมชั่วโมง วายุแตกไปสองน้ำส่วนเด็กสาวนั้นไม่ต้องพูดถึงแตกจนนับครั้งไม่ได้เลยทีเดียว และเมื่อบทรักในห้องน้ำเสร็จสิ้นลง วายุก็จัดการอาบน้ำชำระร่างกายทั้งเขาและเด็กสาวจนเสร็จ ก็พาเด็กสาวมาต่อบทรักที่เตียงนอนของเขา บทรักบนเตียงจึงกินเวลาไปอีกร่วมชั่วโมงกว่าจนกระทั่งเด็กสาวได้หลับคาบทรักอันเร่าร้อนไปเรียบร้อย
หลังจากนั้นวายุก็จัดการทำความสะอาดเจ้าลูกชายของตัวเองและทำความสะอาดจุดบอบบางให้เด็กสาวจนสะอาดหมดจดอย่างเบามือ ก่อนจะล้มตัวลงนอนกอดเด็กสาวบนเตียงแล้วคล้อยหลับเข้าสู่ห้วงนิทราตามเด็กสาวไป...
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)ภายในห้องนอนของวายุหลังจากที่พูดคุยกับลุงและป้าสะใภ้เสร็จ วายุก็พาเด็กสาวขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอนของเขา"นั่งรถมาเหนื่อยๆ อากาศก็ร้อน พี่ว่าหนูไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับจะได้สดชื่น" วายุเอ่ยบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่พับเก็บไว้ในตูเสื้อผ้าของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินกลับมาหาเด็กสาวที่กำลังกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของเขา"พี่วายุชอบสีเทากับสีดำเหรอคะ ห้องของพี่ถึงได้คลุมโทนสีเทาดำหมดเลย" มิราไม่ได้สนใจคำพูดของคนตัวโตเลย ปากถามแต่สายตากวาดมองไปรอบๆห้องของเขาอย่างซุกซน พลางยื่นมือไปรับผ้าขนหนูที่เขายื่นให้ ซึ่งแม้กระทั่งผ้าขนหนูที่เขาให้มาก็ยังเป็นสีเทา"ใช่ครับ" เขาตอบก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่สวมใส่อยู่ แล้วถอดออกโยนทิ้งลงตระกร้าที่วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ตามด้วยถอดเข็มขัดราคาแพง แต่ทว่าขณะที่เขากำลังจะปลดกระดุมกางเกง เด็กสาวก็ดันเอ่ยขัดขึ้นมา"พะ พี่วายุถอดเสื้อผ้าทำไมคะ" รู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาเสียดื้อๆเมื่อเห็นอีกคนยืนถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา"อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิครับ จะอาบทั้งเสื้อผ้าได้ยังไงกัน" "อ๋อ พี่วายุจะอาบน้ำก่อนใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวน้องไปรอข
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)ภายในห้องนอนของวายุหลังจากที่พูดคุยกับลุงและป้าสะใภ้เสร็จ วายุก็พาเด็กสาวขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอนของเขา"นั่งรถมาเหนื่อยๆ อากาศก็ร้อน พี่ว่าหนูไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับจะได้สดชื่น" วายุเอ่ยบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่พับเก็บไว้ในตูเสื้อผ้าของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินกลับมาหาเด็กสาวที่กำลังกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของเขา"พี่วายุชอบสีเทากับสีดำเหรอคะ ห้องของพี่ถึงได้คลุมโทนสีเทาดำหมดเลย" มิราไม่ได้สนใจคำพูดของคนตัวโตเลย ปากถามแต่สายตากวาดมองไปรอบๆห้องของเขาอย่างซุกซน พลางยื่นมือไปรับผ้าขนหนูที่เขายื่นให้ ซึ่งแม้กระทั่งผ้าขนหนูที่เขาให้มาก็ยังเป็นสีเทา"ใช่ครับ" เขาตอบก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่สวมใส่อยู่ แล้วถอดออกโยนทิ้งลงตระกร้าที่วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ตามด้วยถอดเข็มขัดราคาแพง แต่ทว่าขณะที่เขากำลังจะปลดกระดุมกางเกง เด็กสาวก็ดันเอ่ยขัดขึ้นมา"พะ พี่วายุถอดเสื้อผ้าทำไมคะ" รู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาเสียดื้อๆเมื่อเห็นอีกคนยืนถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา"อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิครับ จะอาบทั้งเสื้อผ้าได้ยังไงกัน" "อ๋อ พี่วายุจะอาบน้ำก่อนใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวน้องไปรอข
บ้านของวายุ (ต่างจังหวัด)13:25 น."ลุงวินป้าจ๋าพี่วายุมาแล้วค่ะ!" เป็นเสียงเด็กสาววัยสิบแปดปีที่มีหน้าตาสะสวยและหุ่นดี ไม่ใช่สวยธรรมดา แต่เรียกได้ว่าสวยมากเลยทีเดียว เธอตะโกนบอกผู้เป็นลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ที่อยู่หลังบ้านเมื่อเห็นรถคันหรูสีดำคุ้นตาของคนเป็นพี่ชายหรือลูกพี่ลูกน้องของเธอขับเข้ามาจอดอยู่หน้าบ้าน...ซึ่งเด็กสาวคนดังกล่าวเธอมีนามว่า พระพาย เธอเองไม่ต่างจากวายุที่คนเป็นลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ได้รับมาเลี้ยงดูเช่นกัน เนื่องจากพ่อของเธอได้เสียไปเมื่อสามปีก่อนด้วยโรคร้าย ส่วนแม่ของเธอได้เสียไปตั้งแต่เธออายุได้สองขวบด้วยโรคประจำตัว เธอจึงไม่เหลือใครนอกจากพี่ชายของพ่อหรือลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ที่ยังไม่มีลูก พวกเขาทั้งสองคนจึงรับเธอมาเลี้ยงดูและรักเธอกับวายุเสมือนลูกของพวกเขาจริงๆ...และไม่รอช้าพระพายรีบวิ่งไปหาคนเป็นพี่ชายกับว่าที่พี่สะใภ้ที่กำลังลงจากรถ"สวัสดีค่ะพี่วายุ" เมื่อวิ่งมาถึง พระพายจึงเอ่ยสวัสดีพร้อมกับพนมมือน้อยๆไหว้พี่ชาย ก่อนจะหันไปทักทายว่าที่พี่สะใภ้ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันด้วยใบหน้ายิ้มๆ"หวัดดี เราชื่อพระพายนะ เป็นน้องพี่วายุ""หวัดดีจ้ะ เราชื่อมิรา เป็นแฟนพี่วายุ" มิราเ
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)"พี่วายุเป็นไงบ้างพี่" เมื่อคนเป็นนายและพี่ชายออกไปจากห้องนี้แล้ว ภีมก็รีบพุ่งตัวเข้าไปหารุ่นพี่อย่างไว แล้วช่วยประคองกายแกร่งของรุ่นพี่ให้ลุกขึ้นนั่ง "กู โอเค" วายุตอบรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แทบจะไม่มีแรงพูด ร่างกายไร้เรี่ยวแรง สมองยังปวดหนึบด้วยฤทธิ์ยา "อดทนอีกนิดนะพี่ เดี๋ยวยาก็หมดฤทธิ์แล้ว" ภีมไม่สามารถช่วยอะไรรุ่นพี่ได้เลย เขาทำได้แค่บอกให้รุ่นพี่อดทน เพราะยาชนิดนี้ไม่มียาแก้หรือยาต้านใดๆ สุดแล้วแต่ร่างกายและความอดทนของคนที่ได้รับยานี้เข้าไปว่าจะอดทนต่อฤทธิ์ของมันได้หรือไม่"มึงอย่าปากสว่างไปบอกหนูมิล่ะ กูไม่อยากให้เมียกูต้องเป็นห่วง" วายุไม่ได้สนใจคำพูดของรุ่นน้องแต่อย่างใด เขาเลือกที่จะเอ่ยประหนึ่งเป็นคำสั่งกับรุ่นน้องแทนขณะที่ใบหน้ายังคงเหยเกด้วยความเจ็บปวด มือหนาข้างหนึ่งกุมขมับเอาไว้ มือหนาอีกข้างวางค้ำยันลงบนพื้นเพื่อเป็นหลักให้ตัวเอง"โธ่พี่ ผมไม่บอกคุณหนูหรอกหน่า อีกอย่างพี่ห่วงตัวเองก่อนเถอะ สภาพพี่ตอนนี้ดูไม่ได้เลย" ภีมรู้ดีว่าเรื่องไหนควรพูดไม่ควรพูด แต่รุ่นพี่ของเขานี่สิ ห่วงแต่คุณหนูตัวน้อยทั้งที่สภาพตัวเองตอนนี้แย่มากแทบดูไม่ได
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)ภายในห้องใต้ดินหรือห้องเชือดผัวะ!ทันทีที่วายุโผล่หน้าเข้ามาในห้องเชือด เดชาก็ปล่อยหมัดหนักๆใส่ใบหน้าข้างขวาของวายุเต็มแรง จนใบหน้าหันไปตามแรงหมัดพร้อมกับเซไปด้านหลังจนเกือบเสียหลักล้มลงไป แต่ไม่ทันที่จะได้ตั้งหลักดี หมัดที่สองก็ตามมาใส่ใบหน้าอีกข้างเต็มแรงผัวะ!ใบหน้าของวายุหันไปตามแรงหมัดเกือบจะเสียหลักล้มลงไปอีกครั้งแต่ก็ทรงตัวเอาไว้ได้ ก่อนจะใช้หลังมือปาดน้ำคาวสีแดงที่ซึมออกมาตรงมุมปากทั้งสองข้างออกลวงๆ แล้วมองไปยังผู้เป็นนายนิ่งๆ โดยไม่พูดหรือไม่คิดจะตอบโต้กลับไป เขายอมให้ผู้เป็นนายกระทำแต่โดยดี"สองหมัดนี้แค่น้ำจิ้ม หลังจากนี้มึงเตรียมตัวรับบททดสอบของกูให้ได้ก็แล้วกันไอ้วายุ หึ" เดชาพูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำ พูดจบก็กระตุกยิ้มร้ายเย้ยหยันคนเป็นลูกน้องที่เลี้ยงไม่เชื่อง"ผมพร้อมครับ" วายุพูดสวนไปทันทีด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ต่างจากใบหน้า เขายังคงใจเย็น ไม่ได้มีความเกรงกลัวผู้เป็นเจ้านายและสิ่งที่ตัวเองกำลังจะเผชิญเลยแม้แต่น้อย"อวดเก่ง! ถ้ามึงพร้อมมากขนาดนี้กูก็พร้อมจัดให้มึงแบบชุดใหญ่ จัดให้แบบสมเกียรติคนเก่งอยากมึง" เดชาไม่เคยเจอใครที่กล้าหือกับเขาแ
ก๊อกๆๆๆๆ!!!!แต่แล้วเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นด้วยฝีมือของคนนอกห้องที่กระหน่ำเคาะไม่หยุด ทำให้เด็กสาวเจ้าของห้องสะดุ้งผวาโผเข้ากอดคนตัวโตเอาไว้แน่นด้วยความตกใจ และนึกหวั่นกลัวขึ้นมา เพราะตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในห้องแค่คนเดียว หากใครมาเห็นเข้าคงแย่ก๊อกๆๆๆๆๆ!!!!"ยัยหนูเปิดประตูให้พ่อเดี๋ยวนี้!"เสียงเคาะประตูรัวๆดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงทุ้มดังกังวานของผู้เป็นพ่อ ทำให้เธอยิ่งตกใจและหวั่นกลัวหนักกว่าเดิม"พี่วายุคุณพ่อกลับมาแล้วทำยังไงดีคะ ถ้าคุณพ่อเห็นพี่วายุอยู่กับน้องแบบนี้คุณพ่อต้องไม่ปล่อยพี่วายุไปแน่ น้องกลัวค่ะ" มิราพูดด้วยความร้อนรน น้ำเสียงสั่นไปหมด ไม่คิดว่าคนเป็นพ่อจะกลับมาไวขนาดนี้ทั้งที่บอกเธอว่าจะกลับพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ ตอนนี้เธออยู่ไม่สุขนั่งไม่ติดเลยทีเดียวเพราะกลัวว่าผู้เป็นพ่อจะทำอะไรคนรักของเธอ พลางหันไปมองทางประตูที่ตอนนี้ผู้เป็นพ่อกำลังกระหน่ำเคาะเรียกเธอไม่หยุด เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้วเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้"หนูใจเย็นๆนะครับ มีพี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น มันถึงเวลาแล้วที่นายจะต้องรู้เรื่องของเราสักที" บอกกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน