로그인เมื่อ เขา ต้องมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับ เธอ คุณหนูตัวน้อยที่คอยมากวนคอยมาป่วนหัวใจเขาอยู่ตลอด ความน่ารักผสมความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น จนกระทั่ง... . "ไร้สาระ กูบอกว่ากูไม่ได้คิดอะไร กูไม่มีทางชอบคุณหนูเพราะกูไม่ชอบเด็ก สำหรับกูเด็กอย่างคุณหนูมันน่ารำคาญ" . บทสนทนานี้เขาพูดกับบอดี้การ์ดรุ่นน้อง ทว่าเด็กสาวเจ้าตัวดันมาได้ยินเข้าพอดี จึงทำให้เธอเสียใจและน้อยใจเขามาก หลังจากนั้นเธอจึงเลิกตามตื๊อเขา พอเขาเห็นเด็กสาวเมินเฉยต่อกัน ก็กลับว้าวุ่นใจอยู่ไม่สุขขึ้นมาทันที... วายุ️มิรา
더 보기แนะนำตัวละคร
วายุ
วายุเป็นเด็กต่างจังหวัด กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่อายุ5ขวบ พ่อแม่เสียไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมกันทั้งคู่ เขาโตมากับลุงแท้ๆหรือพี่ชายของพ่อและป้าสะใภ้ที่คอยดูแลเขามาตลอด จนเขาเรียนจบมัธยมปลายก็ย้ายไปเรียนต่อมหาลัยที่กรุงเทพ ด้วยความที่เขาเป็นคนมีฝีมือด้านการต่อสู้จึงมีรุ่นพี่ที่สนิทชักชวนไปทำงานเป็นการ์ดคอยดูแลสถานที่บรรเทิงแห่งหนึ่งในย่านมหาลัยที่เขาเรียนอยู่ ทำไปเรื่อยๆจับพลัดจับผลูจนกลายมาเป็นบอดี้การ์ดวีไอพีตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำ เขาจึงทำงานเป็นบอดี้การ์ดรับจ้างส่งตัวเองเรียนตั้งแต่นั้นมาจนเขาเรียนจบ โดยแบ่งเงินส่วนหนึ่งส่งให้ผู้เป็นลุงและป้าสะใภ้ทุกเดือนอย่างเด็กกตัญญูรู้คุณ และปัจจุบันเขาก็ยังทำงานเป็นบอดี้การ์ดวีไอพีอยู่ (บอดี้การ์ดวีไอพีคือ บอดี้การ์ดที่ค่อยคุ้มครองดูแลความปลอดภัยให้บุคคลสำคัญหรือคนใหญ่คนโตเลยเรียกบุคคลนั้นว่า วีไอพี)
ภายนอกเขาเป็นผู้ชายที่ดูแบดๆ เจาะหูทั้งสองข้าง มีรอยสักเป็นรูปมังกรตัวใหญ่เต็มแผ่นหลัง ใบหน้าหล่อเหลา ในตาคมกริบดูสุขุม ผมดกดำ ผิวขาวสะอาดสะอ้าน รูปร่างสูงใหญ่ ความสูงของเขาอยู่ที่190เซนติเมตร ร่างกายแข็งแรงกำยำดูสง่าสมชายชาตรี ปัจจุบันเขาอายุ28ปี
ถึงจะเป็นเเค่บอดี้การ์ด แต่รายได้ต่อเดือนหลักล้านเลยทีเดียว ด้วยความที่เป็นคนมีฝีมือดีและเป็นที่รู้จักในแวดวงการบอดี้การ์ดจึงเป็นที่ต้องการตัวของบุคคลสำคัญ คนใหญ่คนโตหลายคนต้องการให้เขาไปคุ้มครองกันทั้งนั้น บางคนชักชวนให้เขาไปเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว เสนอเงินเดือนให้หลักล้านก็มี แต่เขาก็ปฎิเสธไปเพราะการเป็นบอดี้การ์ดรับจ้างดูแลวีไอพีรายวันมันเป็นอิสระกว่า และเงินที่เขาได้จากการเป็นบอดี้การ์ดวีไอพีมันก็มากพอที่จะทำให้เขามีเงินเก็บในบัญชีเยอะพอสมควร เงินส่วนหนึ่งเขานำไปต่อยอดด้วยการซื้อหุ้นตามบริษัทชั้นนำไว้หลายบริษัท และแน่นอนว่ารายได้จากการเป็นบอดี้การ์ดกับเงินปันผลจากบริษัทชั้นนำที่เขามีหุ้นส่วนอยู่ก็มากพอที่จะทำให้บอดี้การ์ดอย่างเขารวยเอาเรื่องเลยทีเดียว แต่กระนั้นถึงเขาจะมีเงินมากมาย เขาก็ยังใช้ชีวิตตามปกติเหมือนบอดี้การ์ดคนอื่นทั่วๆไป และเขาก็ไม่ลืมผู้มีพระคุณทั้งสองคน นั่นก็คือลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ของเขาที่ตอนนี้พลอยสุขสบายไปกับเขาด้วย
เขาเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ดูสุขุม นิ่งขรึม และด้วยสาเหตุนี้จึงทำให้เขาต้องเลิกกับอดีตแฟนสาวตอนสมัยเรียนอยู่ปีสอง ซึ่งแฟนสาวของเขาก็คือเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเขานั่นแหละ ไปๆมาๆจับพลัดจับผลูมาคบกันโดยที่เขาเองก็ไม่ได้รักเธอเลยด้วยซ้ำ แค่ตอนนั้นเขาคิดว่าอยากลองคบใครดูสักคน และด้วยความที่เขาเป็นคนเย็นชา อดีตแฟนสาวก็เลยทนไม่ไหวจึงบอกเลิกเขาโดยที่เขาเองก็ไม่ได้รั้งอะไรเธอไว้เลย เสียใจสักนิดก็ไม่มี หลังจากนั้นเขาไม่เคยอยากลองคบใครดูอีกเลย และมองว่าความรักมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระสิ้นดี แต่กระนั้นเรื่องบนเตียงเขาไม่เคยขาด ซื้อกินตลอด แต่เขาก็ป้องกันทุกครั้งไม่เคยละเลยเรื่องป้องกันแม้แต่ครั้งเดียว
มิรา
มิราเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่ไม่มีน้อง โตมากับพ่อแค่สองคน เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนคลอดเธอ พ่อของเธอมีนามว่า เดชา
เธอมีหน้าตาที่น่ารัก ดวงหน้าเล็ก คิ้วเรียวสวยได้รูป ดวงตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย ผมยาวสลวย อายุ18ปี ความสูงอยู่ที่158เซนติเมตร เธอเป็นคนตัวเล็กมากแต่สัดส่วนสวยงาม หน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัว เอวคอดกิวรับกับสะโพกกลมมนได้อย่างพอดี แขนขาเรียวเล็กเนียนละเอียดไร้ที่ติ ผิวขาวอมชมพูเรียบเนียนราวกับผิวเด็ก ใครเห็นเป็นต้องมนต์หลงเสน่ห์ในความน่ารักของเธอ
เธอเป็นลูกคุณหนู เกิดในตระกูลร่ำรวย พ่อของเธอเบื้องหน้าเป็นนักธุรกิจอสังหาฯ เบื้องหลังเป็นผู้ที่สนับสนุนนักการเมืองคนใหญ่คนโตชื่อดังหลายคน
แต่ถึงแม้เธอจะเป็นลูกคุณหนูที่ถูกพ่อตามใจมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต แต่เธอก็ไม่ได้เสียคนจนนิสัยเสีย กลับกันเสียด้วยซ้ำ เธอกลับเป็นเด็กน่ารัก เป็นเด็กนิสัยดี ร่าเริงสดใส อัธยาศัยดี มีความซนไปตามวัย ไม่ถือตัว ใสซื่อค่อนไปทางไร้เดียงสา แต่อาจจะมีความเอาแต่ใจอยู่ในตัวเป็นธรรมดาของเด็ก ซึ่งเธอก็สู้คน ไม่ได้อ่อนแอให้ใครมารังแกง่ายๆ แต่กระนั้นคงไม่มีใครกล้ามารังแกเธอ เพราะเกรงกลัวต่ออำนาจและบารมีของพ่อเธอนั่นเอง...
เวลาต่อมา16:35 น.บริเวณโต๊ะริมสระว่ายน้ำ"อะไรเหรอคะ" มิราเอ่ยถามคนตัวโตเมื่อเขายื่นกล่องเล็กๆสีชมพูมาให้ขณะที่เธอนั่งอยู่บนตักแกร่งของเขา"เปิดดูสิครับ" บอกกับเด็กสาวน้ำเสียงอ่อนโยน โอบกอดเอวบางเอาไว้หลวมๆ มืออีกข้างก็ยังคงถือกล่องเล็กๆสีชมพูยื่นให้เด็กสาวด้านมิราจึงรับกล่องดังกล่าวมาแล้วเปิดฝากล่องออก เมื่อเห็นว่าสิ่งของในกล่องคืออะไรก็ระบายยิ้มออกมาจนแก้มแทบปริ ซึ่งภายในกล่องเป็นสร้อยคอเส้นเล็กๆสีเงิน ตัวจี้เป็นรูปหนังสือเล่มเล็กๆสีชมพู"ชอบไหมครับ พี่สั่งทำให้หนูเป็นพิเศษเลยนะ" เขาถามพลางกระชับกอดคนบนตักแน่นขึ้น ซึ่งสร้อยเส้นนี้เขาสั่งทำไว้นานแล้ว แต่เพิ่งจะได้มีโอกาสไปเอาที่ร้านตอนไปส่งคนเป็นน้องสาวที่คอนโด"ชอบค่ะ ชอบมากด้วย ขอบคุณนะคะ"ฟอด~มิราหอมแก้มของคนตัวโตไปหนึ่งฟอดเป็นการเอาใจ ซึ่งสร้อยที่เขาให้มามันน่ารักมากและถูกใจเธอมากจริงๆด้านวายุก็ได้แต่ยิ้มเอ็นดูคนบนตัก ก่อนจะเกยคางไว้บนไหล่มนเสมือนกำลังออดอ้อนคนบนตักยังไงยังงั้น"ว่าแต่ทำไมพี่วายุถึงสั่งทำจี้สร้อยเป็นรูปหนังสือล่ะคะ?""เพราะว่าหนูชอบอ่านนิยายไงครับ พี่เลยสั่งทำสร้อยเป็นรูปหนังสือ หนูลองดูดีๆสิครับ ในตัวจี้ด้าน
วันต่อมากรุงเทพมหานคร ขณะนี้วายุกับมิราเดินทางกลับมาถึงกรุงเทพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเขาออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่ โดยมีคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวติดสอยห้อยตามทั้งสองคนมาด้วย ณ คฤหาสน์หลังใหญ่11:45 น.เมื่อวายุขับรถเข้ามาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โดยไม่ได้ดับเครื่องยนต์ เขาก็เอี้ยวตัวหันไปพูดกับน้องสาวที่นั่งอยู่บนเบาะรถด้านหลังทันที"รอพี่ในรถก่อนนะ พี่ขอเอาของไปเก็บก่อนแล้วจะไปส่งที่คอนโด""ค่ะ" พระพายจึงพยักหน้าตอบด้วยใบหน้ายิ้มๆ ก่อนจะกวาดสายตามองออกไปนอกรถอย่างซุกซนละคนอยากรู้อยากเห็น เธอตื่นเต้นไม่น้อยกับการที่ได้เห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ ไม่รู้ว่าบ้านหรือวังถึงได้ใหญ่โตอลังการเช่นนี้ด้านวายุจึงลงจากรถแล้วไปเปิดประตูรถฝั่งของคนรัก จากนั้นเขาก็พาคนรักเข้าบ้านโดยมีกระเป๋าสัมภาระของเธอและเขาถืออยู่ในมือหนาทั้งสองข้างส่วนสาวน้อยที่นั่งอยู่ในรถของพี่ชาย โดยไม่รู้เลยว่ามีรถตู้คันหรูสีดำของเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้กำลังขับเคลื่อนเข้ามาจอดอยู่ด้านหลังรถของพี่ชายที่เธอนั่งอยู่ ด้วยความซุกซนและอยากรู้อยากเห็นเธอจึงตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถเพื่อจะได้มองสำรวจคฤหาสน์ได้สะดวกขึ้น แทนที่จะรออยู่ในรถ
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)ภายในห้องนอนของวายุหลังจากที่พูดคุยกับลุงและป้าสะใภ้เสร็จ วายุก็พาเด็กสาวขึ้นมาพักผ่อนบนห้องนอนของเขา"นั่งรถมาเหนื่อยๆ อากาศก็ร้อน พี่ว่าหนูไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับจะได้สดชื่น" วายุเอ่ยบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่พับเก็บไว้ในตูเสื้อผ้าของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินกลับมาหาเด็กสาวที่กำลังกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของเขา"พี่วายุชอบสีเทากับสีดำเหรอคะ ห้องของพี่ถึงได้คลุมโทนสีเทาดำหมดเลย" มิราไม่ได้สนใจคำพูดของคนตัวโตเลย ปากถามแต่สายตากวาดมองไปรอบๆห้องของเขาอย่างซุกซน พลางยื่นมือไปรับผ้าขนหนูที่เขายื่นให้ ซึ่งแม้กระทั่งผ้าขนหนูที่เขาให้มาก็ยังเป็นสีเทา"ใช่ครับ" เขาตอบก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่สวมใส่อยู่ แล้วถอดออกโยนทิ้งลงตระกร้าที่วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ตามด้วยถอดเข็มขัดราคาแพง แต่ทว่าขณะที่เขากำลังจะปลดกระดุมกางเกง เด็กสาวก็ดันเอ่ยขัดขึ้นมา"พะ พี่วายุถอดเสื้อผ้าทำไมคะ" รู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาเสียดื้อๆเมื่อเห็นอีกคนยืนถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา"อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิครับ จะอาบทั้งเสื้อผ้าได้ยังไงกัน" "อ๋อ พี่วายุจะอาบน้ำก่อนใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวน้องไปรอข
บ้านของวายุ (ต่างจังหวัด)13:25 น."ลุงวินป้าจ๋าพี่วายุมาแล้วค่ะ!" เป็นเสียงเด็กสาววัยสิบแปดปีที่มีหน้าตาสะสวยและหุ่นดี ไม่ใช่สวยธรรมดา แต่เรียกได้ว่าสวยมากเลยทีเดียว เธอตะโกนบอกผู้เป็นลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ที่อยู่หลังบ้านเมื่อเห็นรถคันหรูสีดำคุ้นตาของคนเป็นพี่ชายหรือลูกพี่ลูกน้องของเธอขับเข้ามาจอดอยู่หน้าบ้าน...ซึ่งเด็กสาวคนดังกล่าวเธอมีนามว่า พระพาย เธอเองไม่ต่างจากวายุที่คนเป็นลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ได้รับมาเลี้ยงดูเช่นกัน เนื่องจากพ่อของเธอได้เสียไปเมื่อสามปีก่อนด้วยโรคร้าย ส่วนแม่ของเธอได้เสียไปตั้งแต่เธออายุได้สองขวบด้วยโรคประจำตัว เธอจึงไม่เหลือใครนอกจากพี่ชายของพ่อหรือลุงแท้ๆกับป้าสะใภ้ที่ยังไม่มีลูก พวกเขาทั้งสองคนจึงรับเธอมาเลี้ยงดูและรักเธอกับวายุเสมือนลูกของพวกเขาจริงๆ...และไม่รอช้าพระพายรีบวิ่งไปหาคนเป็นพี่ชายกับว่าที่พี่สะใภ้ที่กำลังลงจากรถ"สวัสดีค่ะพี่วายุ" เมื่อวิ่งมาถึง พระพายจึงเอ่ยสวัสดีพร้อมกับพนมมือน้อยๆไหว้พี่ชาย ก่อนจะหันไปทักทายว่าที่พี่สะใภ้ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันด้วยใบหน้ายิ้มๆ"หวัดดี เราชื่อพระพายนะ เป็นน้องพี่วายุ""หวัดดีจ้ะ เราชื่อมิรา เป็นแฟนพี่วายุ" มิราเ