LOGINทั้งสามคนกินอาหารไปคุยกันไปอย่างออกรสชาติ แล้วใบเฟิร์นก็เหลียวหลังไปดูที่ร้านชานมไข่มุก
“นี่นี่ ที่ร้านชานมคนน้อยลงแล้ว พวกเราไปกันเถอะ ฉันหิวพ่อค้าแซบจะแย่อยู่แล้ว”
“นี่ตกลงเราจะไปทำอะไรกันแน่จ๊ะ จะไปกินชานม หรือไปกินพ่อค้าคะคุณหนูใบเฟิร์น”
“แหมคุณไข่ ถ้าคุณพ่อค้าแซบจริง ฉันจองนะ อย่ามาแย่งฉันละกัน”
“ไม่อ่ะ ฉันมีคนในใจอยู่แล้ว” “ห๊ะ อะไรนะ คุณไข่มีคนในใจแล้วงั้นหรือ ไปมีตอนไหน วันก่อนคุยกันยังไม่เห็นมีเลย”ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจ เมื่อเพื่อนรักบอกว่ามีคนชอบอยู่ในใจ
“ก็คนปากร้ายคนนั้นไง”
“คุณไข่เธอจริงจังหรือนี่ แล้วพวกเราจะไปตามหาคุณปากร้ายสุดเซอร์คนนั้นให้คุณไข่ได้ที่ไหนล่ะ”
“นั่นสิ คุณไข่ ถ้าวันนั้นเรารู้ว่าคนคนนั้นจะทำให้เพื่อนเราจะลงจากคานได้นะ เราจะได้ไปดักขอไลน์ ขอเบอร์โทรไว้ให้เลย คุณไข่ นะคุณไข่ทำไมมาพูดเอาตอนนี้”
“แหม พวกเธอก็ ฉันก็พูดเล่นน่ะ ไปกันเถอะ จะไปดูพ่อค้าแซบกันไม่ใช่เหรอ”
“ฉันว่าคนนี้เธอต้องจริงจังแน่แน่คุณไข่ เพราะไม่เช่นนั้น อยู่อยู่เธอคงไม่เก็บเอามาพูดถึงอีกครั้งหรอก ถามจริง ชอบเขาจริงๆ ใช่มั้ย แล้วถ้าเจอเขาอีกครั้งจะทำอย่างไง”
“ก็เคยบอกไปแล้วไง ว่าถ้าได้เจออีกที จะจีบเลย แต่ก็ไม่รู้นะ ว่าเมื่อไรจะได้เจอ เมื่อไรจะได้จีบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เอางี้เดี๋ยวเรากินชานมเสร็จ เราไปไหว้พระตีรมูรติกัน ไปขอพรให้คุณไข่ได้เจอผู้ชายในฝันอีกครั้ง แล้วพวกเราจะได้มาช่วยคุณไข่จีบ”
“นี่ถึงกับต้องไปไหว้ขอพรเลยหรือ จริงจังไปหน่อยมั้ย ฮ่า ฮ่า”
ไข่มุกขำที่เพื่อนรักทั้งสองจริงจังอยากให้เธอสมหวังได้เจอผู้ชายคนนั้นอีก แล้วทั้งสามคนก็เดินมาถึงร้านชานมไข่มุก ที่ตกแต่งไว้อย่างน่ารัก ที่หน้าเคาน์เตอร์มีเก้าอี้วางไว้อยู่สามตัว ข้างหน้าร้านมีสแตนดี้รูปแก้วชานมไข่มุกวางไว้ และข้างกันมีโต๊ะและเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งกินได้ นั่งรอได้อยู่สองโต๊ะ บนโต๊ะวางเมนูไว้ให้เลือก ไข่มุกเลือกเดินไปนั่งอ่านเมนูที่โต๊ะ ส่วนใบเฟิร์นกับหว่าหวาก็เดินไปเกาะเคาน์เตอร์หน้าร้าน แล้วหว่าหวาก็ต้องเอามือปิดปากทำตาโต ยื่นอีกมือไปสะกิดเรียกใบเฟิร์น แล้วบุ้ยใบ้ให้มองเข้าไปที่หลังเคาน์เตอร์
“นี่แก ..”
“อะไรยัยช้าง”
แล้วหลังเคาน์เตอร์ก็ถามมาว่า
“รับอะไรดีครับ”
หว่าหวาเท้าแขนกับเคาน์เตอร์ยกมือประสานกันแล้วเอาคางวางบนหลังมือ ทำตาประกายวิ้ง ก่อนที่หว่าหวาจะพูดอะไร ใบเฟิร์นก็ชิงพูดก่อนว่า“มาสมัครเป็นแฟนคนขายค่ะ”
คนอยู่ที่หลังเคาน์เตอร์ได้แต่ยิ้ม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะมีลูกค้ามาแอ๊วขายขนมจีบให้เขาประจำ สักพักเหมือนใบเฟิร์นนึกอะไรบางอย่างออก เธอจ้องหน้าคนหลังเคาน์เตอร์อีกครั้งแล้วมองไปยังไข่มุกที่นั่งสนใจมองเมนูอยู่ที่ เธอก็รีบลุกไปดึงมือไข่มุกจากโต๊ะมาทันที
“คุณไข่มาเลือกตรงนี้”
ไข่มุกเดินตามมาด้วยความงง งง
“นี่พวกเธอสั่งอะไรกัน ฉันว่า ฉันเอาเมนูนี้ดีกว่า”
ไข่มุกเงยหน้าขึ้นเพื่อจะสั่งออเดอร์ แล้วเธอก็สบตากับชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีดำ แล้วสวมเอี๊ยมสีน้ำตาลที่สกรีนรูปการ์ตูนแก้วชานม ไข่มุกตกใจทำตาโต แล้วอุทานด้วยน้ำใสน่าฟัง
“นาย.. นี่นายจริงจริงด้วย”
“ครับ .. รับอะไรดีครับ”
“....”
ในขณะที่ไข่มุกกำลังเขิน หว่าหวากำลังฟินกับใบหน้าหล่อหลังเคาน์เตอร์ ใบเฟิร์นผู้มีสติสุดพูดขึ้นว่า
“รับไข่มุกเพื่อนเราไปใส่ในชานมมั้ย เพื่อนเราโสดนะ แถมอร่อยด้วย”
ไข่มุกเขินแล้วหันไปหยิกใบเฟิร์นหนึ่งที พ่อค้าหนุ่มยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแล้วถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
“สรุปคุณลูกค้าทั้งสามคน จะรับเมนูไหนดีครับ”
“หว่าหวาขอเป็นเมนูชานมเผือกใส่ไข่มุกเพิ่มหวานค่ะ”
“ยัยช้างจะเป็นเบาหวานตายอยู่แล้วยังจะสั่งเพิ่มหวานอีก”
“ก็เห็นหน้าคนชงแล้ว ใจมันบ่ดี มันจะวูบ เลยต้องเติมน้ำตาลกันนิดนึง”
“ครับ ของคุณลูกค้าชานมเผือกไข่มุกเพิ่มหวานหนึ่งแก้วนะครับ”
“ค่ะ คุณพ่อค้าสุดหล่อ .. เขียนข้างแก้วว่า สำหรับ หว่าหวา ที่น่ารักด้วยนะคะ”“ของใบเฟิร์นขอเป็นชานมมะลิใส่บุกลดหวานเหลือ 25% ค่ะ”
“ครับ ชานมมะลิใส่บุกปรับความหวานเหลือ 25% หนึ่งแก้วนะครับ”
แล้วคนรับออเดอร์มาดเซอร์สุดหล่อก็หันไปบอก ผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ด้านในให้ทำการชงตามออเดอร์
“ชานมเผือกใส่ไข่มุกเพิ่มหวานหนึ่ง ชานมมะลิใส่บุกหวาน 25 หนึ่งแก้ว”
“แล้วของคุณลูกค้าอีกคนละครับ จะรับอะไรดีครับ”
“รับคุณพ่อค้ากลับไปชงให้ที่บ้านได้มั้ยครับ”
ไข่มุกทิ้งหยอดคำถาม แล้วยิ้มแก้มแทบปริ
“ว้าว.. ยัยคุณไข่ นี่เอาจริงหรือคะ เกิดมาพึ่งเคยเห็นคุณไข่เต๊าะผู้ชายอ่ะแก”
หว่าหวาทักไข่มุกด้วยความตกใจ ส่วนไข่มุกนั้นไม่ได้สนใจหว่าหวาเลย เอาแต่จ้องมองหน้าหนุ่มหล่อเซอร์หลังเคาน์เตอร์
“ถ้าคุณลูกค้ายังตัดสินใจเลือกเมนูไม่ถูก ผมขอแนะนำเมนูให้ดีมั้ยครับ”
“เราชอบอะไรที่เรียบง่าย เซอร์เซอร์ แต่ก็น่าค้นหา”“งั้นผมขอแนะนำเป็นเมนูชานมไต้หวันสูตรต้นตำรับใส่มิกซ์ท้อปปิ้งมั้ยครับ”
“มิกซ์ท้อปปิ้งคืออะไรหรือครับ”
“มิกซ์ท้อปปิ้งก็คือท้อปปิ้งสุดพิเศษของทางร้านนะครับ จะรวมท้อปปิ้งหลายๆ อย่างไว้ด้วยกัน เช่น บราว์นซูการ์เยลลี่, มิกซ์ฟรุ้ตเยลลี่, ไข่มุก, บุก, ธัญพืชครับ ซึ่งจะทำให้คุณลูกค้าลุ้นว่าสิ่งที่เข้าไปในปากแต่ละครั้งจะเป็นอะไร ฟังดูแล้วน่าค้นหาแล้วใช่มั้ยครับ”
หว่าหวาและใบเฟิร์นถึงกับอึ้งกับคำตอบของพ่อค้าหนุ่ม ส่วนไข่มุกนั้นก็ยังคงนั่งเท้าคางมองคนพูดตาหวานฉ่ำ
“ครับ น่าค้นหาที่สุดเลย”
“งั้นรับเป็นเมนูนี้นะครับคุณลูกค้า”
พ่อค้าหนุ่มเตรียมตัวจะหันไปบอกลูกมือแต่ไข่มุกก็ส่งเสียงมาดักคอเสียก่อน
“แก้วนี้ผมอยากให้คุณชงให้ได้มั้ยครับ”
“ฮึ”
“ให้มืออาชีพชงให้ดีกว่ามั้ย”
“ไม่เป็นไร เราอยากให้นายชงให้ อย่าขัดใจลูกค้าสิครับ”พ่อค้าหนุ่มหันไปเขียนอะไรบางอย่างที่แก้ว แล้วถือเข้าไปวางที่เคาน์เตอร์ แล้วเริ่มชงชา
“แหมคุณไข่ ร้ายนักนะเรา เห็นเงียบเงียบ มุขจีบหนุ่มเพียบนะยะ”
ใบเฟิร์นหันมาแซวเพื่อน ไข่มุกอมยิ้ม ไม่นานแก้วชานมสามแก้วก็ถูกนำมาวางที่บนเคาร์เตอร์ แก้วแรกเขียนชื่อ “คุณหว่าหวา” และมีรูปหน้ายิ้มอยู่ข้างชื่อ แก้วที่สองเขียนชื่อ “คุณใบเฟิร์น” แล้ววาดรูปใบไม้ใบเล็กๆ ไว้ข้างๆ แล้วแก้วที่สามถูกยื่นมาที่ไข่มุก ไข่มุกรีบรับมาดูเพราะอยากรู้ว่าข้อความข้างแก้วจะเขียนว่าอย่างไร แต่พอหยิบแก้วมาอ่าน ไข่มุกก็ทำหน้าหงิก
“อะไรอ่ะ ทำไมเขียนแบบนี้ ทำไมไม่เขียนชื่อเราอะ”
ไข่มุกมองที่แก้วที่เขียนว่า “แก้วนี้สำหรับคนเอาแต่ใจ” หว่าหวาและใบเฟิร์นชะโงกหน้ามาดูแก้วเจ้าปัญหาที่ไข่มุกถืออยู่แล้วก็ขำ หัวเราะออกมา
“เธอสองคนขำอะไร ไม่ต้องเลย นี่นายเอาไปเขียนชื่อเราใหม่เลย เราชื่อ ไข่มุก”
ไข่มุกทำหน้างอ แล้วยื่นแก้วส่งให้พ่อหนุ่มมาดกวน
“แก้วใส่น้ำแล้ว เขียนใหม่ไม่ได้แล้วครับ เอางี้ อันนี้เป็นบัตรวีไอพีสำหรับสะสมแต้ม สั่งครบสิบแก้ว รับฟรีหนึ่งแก้วครับ”
“อ้าวทำไมให้ยัยคุณไข่คนเดียวล่ะ แล้วไหนของพวกเราหล่ะ”
หว่าหวาโวยวายเมื่อเห็นไข่มุกได้บัตรสะสมแต้มคนเดียว ส่วนไข่มุกก็ยิ้มออกแล้วยื่นมือไปรับบัตรมา
“งั้นเดี๋ยวเรามาทุกวันเลย จะได้ใช้สิทธิ์รับแก้วฟรีเร็วๆ ว่าแต่ว่าคุณพ่อค้าชื่ออะไรเหรอ ต่อไปเราจะได้เรียกชื่อไง”
พ่อค้าเอาแต่อมยิ้ม
“ถ้าไม่บอก งั้นเราเรียกว่า “ที่รัก” นะ”
“ฮิ้วววว เอาแล้ว ยัยคุณไข่”
หว่าหวากับใบเฟิร์นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำแซวหนุ่มของเพื่อน
“ไปก่อนนะที่รัก เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน”
ไข่มุกโบกมือบ๊ายบาย แล้วจูงมือเพื่อนๆ กลับ
“จะรีบไปไหนคุณไข่ อยู่ต่อก็ได้นะ เราไม่มีธุระที่ไหนนี่”
หว่าหวาทัก
“คนเริ่มมาอีกแล้ว ไปเถอะ คนเยอะอายเขาน่ะ”
“แหมทีเมื่อกี้ไม่เห็นอายเลย ยืนจีบคุณเขาอยู่ตั้งนานสองนาน จนฉันโดนมดกัดหมดแล้วเนี่ย”
ไรท์ชวนคุย : อุ๊ย อุ๊ย น้องไข่มุกก็ล็อคเป้าหมายแล้วค่ะ ตะเองงงง ฝากติดตามและเอ็นดูน้องด้วยนะคะ ^_^
วันนี้เลิกเรียนผมกับเพื่อนสาวก็ไปหาอะไรกินกัน สำหรับต้นน้ำแฟนผมนะหรือ เขาแวะไปดูที่ร้านก่อนแล้วเขาจะแวะมารับผมอีกที ซึ่งปกติหลังเลิกเรียนถ้าวันไหนผมว่างผมก็จะไปขลุกกับเขาที่ร้าน ไปช่วยเขาเก็บร้าน ทำตัวเหมือนประหนึ่งเป็นเมียเจ้าของร้าน นี่ผมคิดอะไรไปเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่าแต่วันนี้ผมต้องแบ่งเวลาให้เพื่อนสาวบ้างไม่อย่างนั้นพวกนางจะงอนผม เพราะตั้งแต่ผมมีแฟน ผมก็จะตัวติดกับต้นน้ำตลอด“นี่ยัยคุณไข่ นั่งเหม่ออะไร” “ห่างผู้นิดหน่อย ถึงกับเหม่อเลยหรือไง ให้มันน้อยๆ หน่อย ตอนในคลาสเรียนก็นั่งกระหนุงกระหนิงตัวติดกัน นี่ไม่ถึงชั่วโมง ทำมาเหม่อลอย เดี๋ยวปั๊ดจะโดนฟาดสักผลัวะ”“โอ๊ย.. ที่ไม่เห็นเดี๋ยวเลยก็ฟาดมาแล้วนะ ยัยเฟิร์น” “ทำไม จะฟ้องผัวเหรอ”“เฟิร์นพูดน่าเกลียดอ่ะ”“นี่คุณไข่ ฉันก็อยากรู้ว่าเธอกับต้นน้ำอ่ะ แบบว่า ได้กันหรือยังอ่ะ”หว่าหวาถามแล้วจ้องมองหน้าไข่มุกทำตาวิ้ง ไข่มุกได้แต่ส่ายหน้า“อะไรกัน นายนั่นกามตายด้านหรือไง ไข่มุกของพวกเราน่ารักขนาดนี้ ที่ก็ต้องสองเดือนแล้วยังไม่ซ่ำกันอีก ทนได้ไงนะ”“เฟิร์นอ่ะ”“ก็จริงไหมละ ดูหุ่นแซบก็นึกว่าจะเด็ด ที่ไหนได้ทึ่ม มีของดีอยู่ใ
**คัตซีนต่อจาก EP36**“ขึ้นไปดูห้องเราไหม” “ดูอะไร” “อยากดูอะไรก็จะเปิดให้ดูหมดเลย” “ไม่เอา ไม่อยากดู จะกลับแล้ว”ต้นน้ำพลิกตัวเข้าไปคร่อมคนงอแงไว้ ซึ่งท่าทางตอนนี้มันล่อแหลมมาก เพราะไข่มุกกระเถิบหนีจนหลังชิดผนังโซฟาและไหลลงมาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ไข่มุกไม่อาจจะขยับหนีไปไหนได้ เพราะโดนล็อคจากแขนและขาของต้นน้ำที่คร่อมตัวเองไว้“ไม่รู้สึกอะไรจริงๆ หรือ” “รู้สึกอะไรล่ะ” ไข่มุกตอบเสียงสั่น เพราะต้นน้ำในเวลานี้ดูน่ากลัวมาก เหมือนเสือที่กำลังขย้ำกวางน้อยได้ทุกเวลา ต้นน้ำเอาจมูกเกลี่ยไปที่โหนกแก้มของคนใต้ร่างแล้วกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูว่า“ก็รู้สึกแบบนี้ไง”ต้นน้ำฝังจมูกไปที่แก้มฟู แล้วจรดริมฝีปากไปที่ลำคอขาว ลากไล้เลียและแอบฝากรอยคีสมาร์คจางๆ ไว้ ทำเอาไข่มุกขนลุกเกรียวเสียวไปทั้งลำคอ ต้นน้ำทิ้งจูบไปที่ริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง ซึ่งไข่มุกในใจก็อยากจะต่อต้าน แต่ร่างกายกับตอบสนองรับจูบของต้นน้ำ ครั้งที่สามแล้วสินะที่เรียวลิ้นของทั้งคู่ได้สัมผัสเกี่ยวกระหวัดกัน รสจูบที่อ่อนโยนขัดกับบุคลิกที่แข็งกร้าวของต้นน้ำนั้นเหมือนกำลังพยายามจะกระชากวิญ
เช้าวันเปิดเทอมไข่มุกตื่นเช้ามาด้วยความอารมณ์ดี วันนี้เขาจะรีบไปเช็คอินที่ร้านชานมไข่มุกเป็นคนแรกแต่เช้า ก่อนเข้าคลาสเรียนตอนสิบโมงเช้า แค่คิดว่าจะได้เจอกับต้นน้ำไข่มุกก็ยิ้มแก้มปริ ทั้งที่เขาพึ่งเจอกันเมื่อวานและห่างกันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ‘รีบอาบน้ำดีกว่า’ไข่มุกมายืนหมุนตัวหน้ากระจกสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะคว้ากระเป๋าเป้ใบน้อยสะพายที่หลังแล้วเดินออกจากห้องไปมหาวิทยาลัย แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกจากห้อง โทรศัพท์เขาก็สั่นพร้อมโชว์หน้าจอเป็นเบอร์ของใบเฟิร์นเพื่อนรักเขานั่นเอง“ฮัลโหลว่าไงเฟิร์น”“นี่เธอออกจากห้องหรือยัง”“กำลังจะออกจ้า มีอะไรหรือเปล่า”“งั้นรอแป๊บ เดี๋ยวฉันไปรับ”“มารับทำไม เจอกันที่คณะเลยก็ได้”“เออน่า.. อย่าขัดใจแม่สิ แม่บอกจะไปรับก็รอหน่อยนะ”“งั้นก็ได้ .. เดี๋ยวเราไปรอที่ป้ายรถเมล์หน้าหอนะครับ คุณแม่”“เค.. อีกสิบนาทีเจอกัน”ไข่มุกเดินไปนั่งรอใบเฟิร์นที่หน้าหอพัก ไม่นานรถเก๋งที่คุ้นเคยก็มาจอดเทียบท่าหน้าป้ายรถเมล์ ไข่มุกเดินไปเปิดประตูด้านหลัง เพราะตรงตำแหน่งตุ๊กตาหน้ารถโดนหว่าหวาจับจองเสียแล้ว“นี่นึกอย่างไรถึงมารับเราหน่ะ”“ก็ไม่นึกไงหรอก แค
Baifern: นี่ยัยลูกสาว เราจะเจอกันกี่โมง ขุ่นแม่จะได้ไปรับถูกไข่มุกมองข้อความที่เด้งโชว์ที่หน้าจอ แล้วก็นึกได้ว่าวันนี้แผนการแรกของเขาคือ นัดกับหว่าหวาและใบเฟิร์นเพื่อนรักเพื่อมาเคลียร์ใจกับต้นน้ำ แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว เพราะทั้งกายและใจของไข่มุกก็ยกให้ต้นน้ำไปหมดแล้ว‘จะบอกสองคนนั้นอย่างไรดีนะ’ไข่มุกคิด แล้วก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่าLittle Pearl: ไม่ต้องแล้วจ้า เราเคลียร์เรียบร้อยแล้วBaifern: ยังไง ไปเคลียร์กันตอนไหนLittle Pearl: เดี๋ยวเล่าให้ฟังพรุ่งนี้นะBaifern: ทำไมต้องพรุ่งนี้ด้วยล่ะ เล่ามาตอนนี้เลยเรื่องความใจร้อนไม่มีใครเกินใบเฟิร์น สักพักใบเฟิร์นก็โทรเข้ามาหาไข่มุกพอดี“ยังไงคะ คุณไข่ เล่ามาเลย ไปเคลียร์กันตอนไหน แล้วเป็นไงบ้าง”“ไม่มีอะไรจ้าเฟิร์น ทุกอย่างโอเคดี แล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ”“อ้าวก็ฉันโทรมาแล้ว ก็เล่าตอนนี้สิ ทำไมต้องรอพรุ่งนี้ด้วยล่ะ”“ฉันไม่ค่อยสะดวกคุยตอนนี้นะสิ เดี๋ยวค่อยคุยกันเนอะ”“นี่ยัยคุณไข่ เธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า แล้วทำไมเสียงเบาจัง พูดดังๆ หน่อยสิ ไม่ค่อยได้ยินเลย”ไข่มุกค่อยๆ ลุกเดินออกไปหน้าบ้าน ก็มีเสียงเล็กๆ เรียกและวิ่งมาเกาะขาไว้“พี่ค
ความรู้สึกของไข่มุกตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมด ถึงแม้คนข้างๆ ก็พยายามทำให้เขารู้สึกอบอุ่น และเชื่อมั่นในตัวเขา แต่สิ่งแวดล้อมในตอนนี้สิ มันใช่ที่ไหน ที่ที่เขายืนอยู่ตรงนี้ก็คือบ้านที่เขาอยู่กับลูกกับเมียเขา ลูกเขาก็ทั้งน่ารักน่าเอ็นดู ภรรยาเขาก็สวยและดูใจดีมากๆ แต่ผมก็ไม่เข้าใจภรรยาเขาอยู่ดีว่าทำไมถึงยอมให้สามีตัวเองมามีใครได้อีกคน แล้วคนคนนั้นก็เป็นผมที่เป็นผู้ชาย เธอยอมได้อย่างไรกัน‘หรือว่าที่เขาว่ากันว่า ผู้หญิงที่มีลูกแล้วความต้องการในเรื่องอย่างว่าจะลดลง เพราะฉะนั้นหลายคนจึงปล่อยสามีตัวเองไปหาเศษหาเลยนอกบ้านได้ เป็นเพราะแบบนี้หรือเปล่า และที่เขายอมผม ก็เพราะผมเป็นผู้ชาย ยังไงก็ไม่มีโอกาสท้อง นั่นหมายความจะไม่สามารถสร้างปัญหาหรือความยุ่งยากให้นางในอนาคตได้ แหมเห็นเรียบร้อยแบบนี้ก็ร้ายใช่เล่นนะ เดี๋ยวคอยดูเถอะถ้านายชานมติดใจผมขึ้นมาเมื่อไหร่ แล้วไม่ยอมไปกิจกรรมกับหล่อน หล่อนจะมาโวยวายทีหลังไม่ได้นะ’‘เอ๊ะ... นี่ผมกำลังคิดอะไรอยู่นี่ สงสัยดูละครน้ำเน่าหลังข่าวมากไปหน่อย ไข่มุก นะ ไข่มุก’ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรเลอะเลือนไปมากกว่านี้ เจ้าก้อนกลมศัตรูหัวใจที่แสนจะน่ารักของผมก็วิ่งดุ๊กดิ
“บอกแล้วไง ว่าอย่าดื้อ เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะครับ”“...”“ไปขึ้นรถ”“จะไปไหนล่ะ”“ตามมาน่ะ”“เราจะไปกินโจ๊กที่ข้างหอ”ต้นน้ำหันมามองไข่มุก แล้วดึงมือให้เดินตามมาที่รถ พอมาถึงต้นน้ำก็ขึ้นคร่อมรถ แต่ไข่มุกก็ยังยืนนิ่งอยู่“ลืมวิธีการขึ้นแล้วหรือไง หรือว่าจะต้องให้อุ้มขึ้น”“ไม่ต้อง ไม่ต้อง เราขึ้นเองได้”ไข่มุกตอนเสียงสั่นลนลาน เพราะเขาเชื่อแล้วว่าคนอย่างต้นน้ำนั้นบ้าบิ่นกว่าที่เขาคิดไว้มาก เขาสามารถทำบ้าๆ แบบที่พูดได้ โดยไม่สนโลกอีกด้วย ใครจะไปคิดว่าจะมีใครกล้ามายืนจูบกลางที่โล่งแจ้งมีผู้คนเดินผ่านไปมาพลุกพล่านแบบนี้ แต่ต้นน้ำก็ทำ ครั้งนี้ไข่มุกจึงรีบปีนขึ้นคร่อมบิ๊กไบค์ทันทีต้นน้ำมองคนที่มีอาการลนลานอย่างพอใจ เขาเอื้อมไปหยิบหมวกกันน็อคแล้วจะเอามาส่งให้อีกคน ซึ่งตอนนี้เอาแต่นั่งก้มหน้ามองเบาะรถ จนเขาสงสัยว่าที่เบาะรถมีอะไรน่าสนใจกว่าหน้าเขางั้นหรือ ต้นน้ำค่อยๆ เลื่อนมือเข้าไปจับคางมนแล้วเชยขึ้นให้สบตาเขาอย่างเบามือ พลางก็ใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือของเขาเกลี่ยแตะที่ริมฝีปากบางนุ่มละมุนน่าสัมผัส นอกจากใบหน้าหวานที่ชอบทำสีหน้าทะเล้นใส่เขาที่ทำให้เขาชอบมอง แล้ว ก็ยังมีริมฝีปากที่เจื้อยแจ้วไม่หย

![เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





