EP3 : ล็อกเป้าหมาย (1/2)

ที่ตึกอาคารเรียนรวม

“หว่าหวา ..นี่เธอไปอดหลับ อดนอนที่ไหนมา ตื่นก่อน อาจารย์มองมาหลายทีแล้วนะ”

ไข่มุกเขย่าแขนหว่าหวาที่กำลังนั่งสับประหงก หัวแทบโขกโต๊ะ “งือ.. ฉันไม่ได้หลับซะหน่อย”

“น้ำลายกำลังจะยืด หัวก็จะโขกโต๊ะอยู่แล้ว ยังมาบอกว่าไม่หลับอีกนะ ยัยช้าง”

ใบเฟิร์นบ่นอุบอิบ หว่าหวาก็พยายามลืมตามองทุกคน

“ก็เมื่อคืนมัวแต่ดูซีรีส์เรื่องที่คุณไข่แนะนำนั่นแหละ แล้วมันก็ติดอ่ะนะ หยุดดูไม่ได้เลย รู้ตัวอีกทีก็ตีสามกว่าแล้ว แฮร่”

หว่าหวายิ้มแหย ยกมือเกาหัวแก้เขิน

“ฉันบอกแล้วงัยให้เก็บไว้ดูคืนวันศุกร์ ไม่ได้บอกให้ดูตอนนี้สักหน่อย เดี๋ยวค่อยเม้าส์ตั้งใจเรียนก่อน อีกสิบนาทีก็เลิกคลาสแล้ว อาจารย์กำลังจะให้การบ้านนะ”

ทั้งไข่มุกกับใบเฟิร์นก็สามารถปลุกให้หว่าหวาตื่นมาเรียนต่อได้ จนจบคลาส แล้วได้เวลาพักเที่ยงพอดี

“วันนี้ไปกินข้าวที่คณะบัญชีกัน”

ใบเฟิร์นออกปากชวน

“ไหงวันนี้คุณหนูใบเฟิร์นถึงเอ่ยชวนกินข้าวที่โรงอาหารบัญชีได้ล่ะ”

ไข่มุกแซว

“ก็แพลนไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วไง ว่าหลังกินข้าวเสร็จ พวกเราจะไปส่องพ่อค้าชานมไข่มุกสุดแซบของยัยช้าง อยากรู้ว่าจะแซบแค่ไหน”

“แหม .. ที่แท้ก็จะไปดูผู้ ว้ายว้ายว้าย ยัยคุณหนูบ้าผู้ชาย”

“เดี๋ยวเถอะนะ ยัยช้างก็เธอไม่ใช่เหรอที่โฆษณานัก โฆษณาหนา ว่าหล่ออย่างนั้น แซบอย่างนี้ ฉันก็อยากเห็นงัย”

“แต่ฉันก็ยังไม่ได้เห็นหน้าเขาหรอกนะ ฟังเขาพูดกันมาอีกทีน่ะ”

หว่าหวายิ้ม แล้วทั้งสามก็เดินไปที่โรงอาหารคณะบัญชี

“นั่นไง แก คนมุงเต็มร้านเลยต้องใช่ร้านนั้นแน่แน่เลย เราเข้าไปดูกันก่อนมั้ย”

ใบเฟิร์นพูดจบ ก็ทำทีจะเดินเลี้ยวไปทางร้านชานมไข่มุกที่ตอนนี้มีคนมุงแน่นเต็มร้าน ซึ่งโดยส่วนมากจะเป็นประชากรนักศึกษาหญิง

“ไปกินข้าวกันก่อน แล้วค่อยไปกินชานม คนแน่นขนาดนี้ขี้เกียจไปต่อคิว”

ไข่มุกกึ่งจูงกึ่งลากแขนใบเฟิร์นเข้าไปที่โรงอาหาร โดยที่สายตาของใบเฟิร์นนั้นยังจับจ้องไปที่กลุ่มคนหน้าร้านชานมอยู่

“ยัยช้างวันนี้มาแปลก กินจานเดียวเอง จะอิ่มเหรอ”

ใบเฟิร์นทักเมื่อเห็นหว่าหวาถือจานข้าวมาจานเดียว เพราะปกติแล้วหว่าหวามักจะมีของแถมมาด้วยเสมอ

“วันนี้ฉันสั่งข้าวขาหมูพิเศษแล้ว และฉันก็จะเก็บท้องไว้กินชานมไข่มุกสักสองแก้วน่ะ”

“แหมมีการเก็บท้องไว้ด้วยนะแก ฉันว่าแกไม่ต้องเก็บท้องหรอก เพราะพื้นที่ว่างในท้องแกเยอะมาก”

“ไหนแกอยากให้ฉันผอมแล้วจะมายุให้ฉันกินข้าวสองจานทำไมล่ะ”

“อ้าว.. ดูไปแล้วท่าทางจะผอมยาก ฉันเบื่อจะพูดแล้ว ถ้าแกมีความสุขกับการกินก็กินไปเหอะ ฉันไม่ห้าม ไม่บ่นแกแล้ว ดีซะอีก เมื่อไหร่แกน้ำหนักถึงร้อยโลแล้วฉันจะเป็นสปอนเซอร์ส่งแกเข้าประกวดธิดาช้างเอง”

ด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่จริงจังของใบเฟิร์น ทำเอาหว่าหวานิ่งคิดไปสักพัก

“อ๊ะ.. ฉันจะตั้งใจผอมแล้ว แต่วันนี้ขอฉันกินชานมไข่มุกก่อนนะ กินแก้วนึงก็ได้ ฉันจะเริ่มจริงจังแล้ว”

“ทำไม กลัวได้รับตำแหน่งธิดาช้างเหรอ ดังเลยนะแกไม่สนเหรอ หน้าแกออกจะสวยบิ๊วหุ่นบิ๊วน้ำหนักให้ถึงร้อยโล รับรองมงลงแกแน่นอน ถึงตอนนั้นฉันก็จะกลายเป็นผู้จัดการส่วนตัวแก ค่อยรับงานให้แก พวกหนังจักรจักรวงศ์วงศ์ต้องเข้าแล้วล่ะ”

ใบเฟิร์นสาธยายเสียยาว ไข่มุกทำหน้างง

“ทำไมต้องหนังจักรจักรวงศ์วงศ์ด้วยล่ะ หนังอย่างอื่นไม่ได้หรือ”

“อ้าวก็ต้องหนังจักรจักรวงศ์วงศ์นี่แหละ พวกนางยักษ์ นางสนมแบบนี้งัย อย่าบอกนะว่าไข่มุกไม่เคยดู”

“อ๋อเข้าใจแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า แบบนี้นี่เอง โอกาสรวยมาแล้วนะหว่าหวา”

“ทั้งคู่พอเลย ฉันไม่เป็นหรอกนางยักษ์ ฉันจะเป็นนางเอก ว่าฉันดีนัก ฉันจะผอมจริงจริงแล้ว”

“เอาเลยจ้า ฉันจะคอยดู ถ้าเธอผอมลงสิบโล ฉันจะพาไปเลี้ยงบุพเฟ่ใหญ่หนึ่งมื้อเลย”

“โอเค.. พูดแล้วนะ ห้ามลืม ห้ามเปลี่ยนใจด้วยนะ”

“จ้า.. ทำให้ได้ละกัน คุณหว่าหวา ดีลค่ะ”

ใบเฟิร์นยื่นมือไปแท็กกับหว่าหวา เป็นการยืนยันข้อตกลง แล้วจัดการกับจานตรงหน้าต่อ

“นี่หว่าหวากับใบเฟิร์น เทอมหน้าจะลงวิชาเลือกอะไรกันบ้างอ่ะ ดูกันหรือยัง”

“โอ๊ยคุณไข่ แค่วิชาปกติก็แน่นจะแย่อยู่แล้ว ยังจะลงวิชาเลือกอีกเหรอ ไม่เผื่อเหลือเวลาไว้ให้พักบ้างหรือไง”

“เอาไว้ช่วยดันเกรดไง”

“ฉันคิดว่าจะไปช่วยดึงคะแนนลงก็ไม่ว่าละสิ”

หว่าหวาพูดพลางตักหนังหมูเนื้อหนานุ่มเข้าปาก แล้วทำหน้าฟิน

“โอ๊ย.. ยัยช้างไม่ต้องทำหน้าฟินขนาดนั้นก็ได้ ดูเลี่ยนจะตายไป กินเข้าไปได้ไงเนี่ยมีแต่หนังมีแต่มัน”

“เธอไม่รู้จักของอร่อยซะแล้วใบเฟิร์น ที่ฉันสั่งข้าวขาหมูก็เพราะว่าฉันจะกินหนังหมูนี่แหละ มันนุ่มอร่อยมากเลยรู้มั้ย เนื้อสัมผัสมันนุ่มละมุนลิ้นมาก ละลายในปากเลย ลองดูหน่อยมั้ยแก ฉันเสียสละของอร่อยให้แกก็ได้นะ ไข่มุกล่ะจะลองด้วยมั้ย”

หว่าหวาตักหนังหมูติดมันชิ้นโต ยื่นให้เพื่อนทั้งสองคน ซึ่งทั้งสองคนรีบส่ายหน้าพร้อมกันพัลวัน

“ไม่เอาอ่ะ ฉันกลัวเธอไม่อิ่ม ฉันไม่แย่งเธอหรอกยัยช้าง”

“มันดีมากเลยนะเฟิร์น ไม่ต้องไปเสียตังซื้อคอลลาเจนแพงๆ มากินเลย นี่แหล่ะสุดยอดคอลลาเจน เอามั้ยไข่มุก”

“ไม่ดีกว่า หว่าหวากินไปเถอะ ฉันกินก๋วยเตี๋ยวของฉันอย่างเดียวดีกว่านะ พุงฉันก็เริ่มยื่นแล้ว”

ไข่มุกเอามือไปจับพุงน้อยๆ ของตัวเอง

“เอาอะไรมาเรียกว่าพุงคะคุณไข่ ถ้าจะเรียกว่าพุงต้องแบบยัยช้างนี่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ใช่ ใช่ คุณไข่จะมาเทียบชั้นกับเราไม่ได้นะ”

ทั้งสามคนกินอาหารไปคุยกันไปอย่างออกรสชาติ แล้วใบเฟิร์นก็เหลียวหลังไปดูที่ร้านชานมไข่มุก

“นี่นี่ ที่ร้านชานมคนน้อยลงแล้ว พวกเราไปกันเถอะ ฉันหิวพ่อค้าแซบจะแย่อยู่แล้ว”

“นี่ตกลงเราจะไปทำอะไรกันแน่จ๊ะ จะไปกินชานม หรือไปกินพ่อค้าคะคุณหนูใบเฟิร์น”

“แหมคุณไข่ ถ้าคุณพ่อค้าแซบจริง ฉันจองนะ อย่ามาแย่งฉันละกัน”

“ไม่อ่ะ ฉันมีคนในใจอยู่แล้ว”

“ห๊ะ อะไรนะ คุณไข่มีคนในใจแล้วงั้นหรือ ไปมีตอนไหน วันก่อนคุยกันยังไม่เห็นมีเลย”

ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจ เมื่อเพื่อนรักบอกว่ามีคนชอบอยู่ในใจ

“ก็คนปากร้ายคนนั้นไง”

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

ไรท์ชวนคุย : น้องไข่มุกของเราเค้าล็อกเป้าหมายแล้วนะคะ มาเอาใจช่วยให้ยัยน้องเจอเป้าหมายเร็วๆ นะคะ