EP5 : เริ่มจีบแล้วนะ

วันนี้ไข่มุกตื่นแต่เช้าเหมือนทุกวัน แต่คลาสเรียนเช้าถูกอาจารย์ผู้สอนยกเลิกคลาส เนื่องจากอาจารย์ติดภาระกิจ ทำให้เช้านี้เขาว่าง ตอนแรกไข่มุกคิดว่าจะชวนเพื่อนสาวทั้งสองไปเดินเล่น ไปนั่งเม้าส์มอย แต่ดูแล้วก็คาดว่าทั้งสองจะยังไม่ตื่น เพราะพอรู้ว่าอาจารย์ยกเลิกสอนคาบเช้า ทั้งใบเฟิร์นกับหว่าหวาก็นัดแนะชวนกันดูซีรี่ย์โต้รุ่งกัน ไข่มุกคิดไปคิดมาพลางเลื่อนนิ้วมือไถลงบนสมาร์ทโฟนท่องดูโลกโซเชียล แล้วก็เห็นเพจร้านชานมไข่มุกอัพสเตตัสว่า

“ชานมแก้วนี้ พร้อมเสิร์ฟ 10.00 น. เวลาเดิม แล้วเจอกันนะครับ”

ไข่มุกดีดนิ้วแล้วยิ้มหวาน แล้วพิมพ์ตอบไปในคอมเม้นต์ว่า

“แก้วแรกของวันนี้ขอเป็นเราได้มั้ย”

“ก็ต้องมาที่หน้าร้านแล้วนะครับ”

“จองตอนนี้ที่หน้าเพจไม่ได้เหรอ”

“จองที่เพจไม่ได้ครับ เดี๋ยวลูกค้าที่หน้าร้านจะงอนเอาครับ มาเจอกันที่ร้านนะครับ”

“ได้เลยเดี๋ยวเจอกันนะ คุณชานม”

“ครับ”

ไข่มุกวางสมาร์ทโฟนแล้วเข้าไปดูแลความเรียบร้อยของตัวเอง คว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องไปยังป้ายรถเมล์หน้าหอพัก เขาดูเวลาตอนนี้พึ่งจะ 09.00 น. เขาน่าจะไปถึงร้านชานมภายในครึ่งชั่วโมง ก่อนร้านเปิดอยู่แล้ว ยังงัยก็ทันแก้วแรกแน่นอน

ที่ร้านชานม

ต้นน้ำกับปลายฟ้าผู้เป็นพี่สาวกำลังช่วยกันเตรียมเปิดร้าน เตรียมความเรียบร้อยของอุปกรณ์ต่างๆ ปลายฟ้าก็เอ่ยขึ้นว่า

“นี่ตาน้ำ เรานี่เสน่ห์แรงไม่มีแผ่วเลยนะ มีลูกค้ามาจีบเยอะละซิ”

“มีที่ไหนล่ะพี่”

“ก็นี่งัย พี่โพสต์ที่หน้าเพจว่าวันนี้เปิดร้าน 10.00 น. ก็มีคนมาทักมาเม้นต์ตอบขอเป็นแก้วแรกเลยนะ”

“ก็ปกตินี่ครับ”

“ปกติหรือคะคุณชานม ชื่อนี้น่ารักดีนะ”

ต้นน้ำหันมามองที่ปลายฟ้า แล้วคว้าสมาร์ทโฟนมาอ่าน

“อ้อคนนี้นี่เอง ดูท่าทางไม่ค่อยเต็มอ่ะ เมื่อวานก็มายืนยิ้มเกาะเคาน์เตอร์อยู่ตั้งนาน”

ต้นน้ำส่งสมาร์ทโฟนคืนให้กับปลายฟ้า

“นี่ทำไมเราปากร้ายอย่างนี้ล่ะ ไปว่าน้องเขาอย่างนั้นได้อย่างไร น้องเขาก็ดูน่ารักดีนะ ที่สำคัญเขาเป็นลูกค้าเราด้วย พี่อยากจะอยู่รอดูหน้าชัดชัดจัง”

“เดี๋ยวก็ไปอบขนมไม่ทันหรอก มีส่งขนมช่วงบ่ายไม่ใช่เหรอ”

“แหม รีบไล่พี่เชียวนะ นี่ออย พี่ถามหน่อยสิ ปกติตาน้ำเขาไปอ่อยลูกค้าบ้างหรือเปล่า”

ปลายฟ้าหันไปถามออยผู้ช่วยในร้านที่พวกเขากำลังปั้นให้ดูแลร้าน

“คุณน้ำไม่ได้อ่อยลูกค้าหรอกค่ะคุณฟ้า แค่คุณน้ำส่งยิ้ม มองตาลูกค้าก็เหมือนโดนมนต์สะกด สั่งออเดอร์กันไม่หยุดแล้วค่ะ”

“ขนาดนั้นเชียว”

“ใช่ค่ะ เมื่อวานก็มีน้องนักศึกษาสาวสาวมายืนจ้องหน้าคุณน้ำแล้วก็เขินม้วนไปม้วนมาสั่งชานมไปกันคนละสองแก้ว ยังมีอีกนะคะ มีน้องผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาน่ารักน่ารัก หน้าหวานยังกับผู้หญิงมายืนจีบคุณน้ำอยู่ตั้งนานสองนาน”

“ห๊ะ.. อะไรนะ ตาน้ำนี่ เสน่ห์แรงขนาดนั้นเลยเหรอ มีทั้งผู้หญิงผู้ชายมาจีบเลยเหรอ”

“ใช่ค่ะคุณฟ้า”

“หยุดทั้งคู่เลย ท่าทางงานจะน้อยไปใช่มั้ยครับพี่ออย ถึงมีเวลามาสังเกตุผมได้ขนาดนี้เนี่ย งั้นเดี๋ยวผมจะเปิดเดลิเวอร์รี่ส่งน้ำตามคณะ ให้พี่ออยไปส่งให้ดีมั้ยครับ ร้านเราต้องออเดอร์ปังแน่นอน”

“โอ๊ยคุณน้ำ.. พี่ออยไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะคุณน้ำ ขืนให้พี่ออยไปเดลิเวอร์รี่ตามคณะต่างๆ มีหวัง พี่ออยลิ้นห้อยตายแน่เลย”

“พี่ฟ้าก็เหมือนกัน เดี๋ยวอบขนมไม่ทันส่งให้ลูกค้าหรอก”

“โอเคพี่ไปก็ได้ .. อ้อ.. ออย พี่ฝากดูให้หน่อยนะ ว่าคนที่มาซื้อแก้วแรกวันนี้เป็นใคร”

“ได้ค่ะคุณฟ้า”

“พี่ไปก่อนนะตาน้ำ แล้วสำหรับแก้วแรกของวันนี้ จัดโปรเอาใจน้องเขาหน่อยนะ”

ต้นน้ำมองพี่สาวแล้วส่ายหัวนิดนิด แล้วส่งยิ้มให้พี่สาว

“ครับ”

ปลายฟ้ามองหน้าน้องชายแล้วเอื้อมมือไปหยิกแก้มหนึ่งที แล้วเดินออกจากร้านไปยังลานจอดรถ ระหว่างทางเธอก็สวนกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารัก เอ... ทำไมคุ้นหน้าน้องคนนี้จัง ปลายฟ้าคิดในใจ

‘เดี๋ยวนี้เด็กผู้ชายเขาหน้าตาน่ารักกันแบบนี้เลยหรือ แล้วมนุษย์ป้าอย่างเราจะอยู่กันอย่างไรเนี่ย’

ไข่มุกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา

‘อืม ทำเวลาได้ดี พึ่งจะ 09.35 น.เอง’

ไข่มุกยิ้มให้กับตัวเองแล้วเดินตรงรี่ไปยืนยิ้มเกาะเคาน์เตอร์ร้าน มองคุณชานมชายหนุ่มที่เขาหมายปองกำลังวุ่นวายกับการเตรียมของอยู่ในบูช ไข่มุกยืนมองอยู่อย่างนั้น จนพี่ผู้หญิงผู้ช่วยในร้านสะกิดคุณชานมของเขา

ต้นน้ำที่กำลังวุ่นกับการเตรียมจัดอุปกรณ์ต่างๆ จนไม่ได้สนใจว่ามีใครบางคนมายืนที่หน้าร้าน จนออยผู้ช่วยเขาสะกิด เขาจึงได้เงยหน้าขึ้น แล้วก็พบกับรอยยิ้มบนใบหน้าหวานของคนนั้น เขาพูดไปด้วยน้ำเสียงเรียบว่า

“ร้านยังไม่เปิดครับ เปิด 10.00 น.”

“ไม่เป็นไรเรามาจองคิวไว้ก่อน แก้วแรกต้องเป็นของเรานะ”

“ไปทำอย่างอื่นก่อนก็ได้ 10.00 น.แล้วค่อยมา”

“ไม่เอาเดี๋ยวมีคนแซงคิว มีอะไรให้ช่วยมั้ย เราช่วยได้นะ”

“ช่วยอยู่ห่างๆ ได้มั้ย อย่ามาเกะกะ”

“อะไรกันพูดจาแบบนี้กับลูกค้าวีไอพีแบบเราได้งัย”

“พึ่งกินไปแก้วเดียว แล้วมาบอกว่าเป็นวีไอพี เอาอะไรมาคิด”

“อุ้ย.. แรง นี่นายเราเป็นลูกค้านะ พูดดีดีกับเราหน่อยสิ เมื่อวานไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”

“ตอนนั้นในงาน ตอนนี้ยังไม่เริ่มงาน”

“โอเค งั้นตอนนี้เรายังไม่เป็นลูกค้า แต่เราขอเป็นแฟนก่อนได้ปะ”

ออยหญิงสาวผู้ช่วยของน้ำได้ยิน ถึงกับกลั้นขำไว้แทบไม่อยู่

“ไม่อ่ะ ไม่อยากมีแฟนติงต๊อง”

“นี่นายมาว่าเราติงต๊องได้งัยอ่ะ”

ไข่มุกทำหน้างอใส่ แล้วนึกได้จึงถามต่อ

“เอ่อ.. แล้วนายมีแฟนหรือยังอ่ะ”

“ทำไม ถ้ามีแล้วจะไม่มากินชาที่ร้านเหรอ”

“ไม่ใช่ ถ้านายมีแฟนแล้ว เราจะได้ทำตัวเป็นแค่ลูกค้าทั่วไป แต่ถ้านายยังไม่มีแฟน เราก็จะจีบนายต่องัย”

“ถึงมีแฟนแล้วก็จีบได้ แปลกตรงไหน”

“ไม่ได้สิ มันผิดศีลเดี๋ยวตกนรก เอ๊ะ.. นี่นายเปิดทางให้เราจีบแล้วใช่ปะ งั้นเราขอจีบต่อนะ”

“แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่ใช่เหรอ”

“อุ๊ย โดนจับได้ อิอิ”

ไข่มุกยิ้มอย่างพอใจ แล้วถามต่อ

“แล้วทำไมนายถึงยังไม่มีแฟนล่ะ”

“ลูกสาวไม่อยากให้มี”

“นายมีลูกแล้วเหรอ”

“อืม...”

“ไม่เชื่อหรอก ไม่ต้องแกล้งมาหลอกเราเลย”

“เอานี่ ถ้าว่างนักก็ เอาผ้านี้ไปเช็ดโต๊ะให้หน่อย เมื่อเช้าฝนตกโต๊ะเปียก เดี๋ยวลูกค้ามานั่งไม่ได้”

ต้นน้ำยื่นผ้าเช็ดโต๊ะส่งให้ไข่มุก ไข่มุกก็รับไปแบบงง งง แล้วเดินไปเช็ดโต๊ะ เช็ดเก้าอี้ แล้วไข่มุกก็ยืนคิดอะไรบางอย่าง เขาเริ่มขยับโต๊ะจัดทิศทางการวางเสียใหม่

“คุณน้ำคะ คุณน้ำไปหลอกน้องเขาทำไมคะ เดี๋ยวฐานแฟนคลับคุณน้ำหาย ยอดร้านตก พี่ออยก็อดค่าคอมสิคะ”

“ผมไปหลอกอะไรเขาล่ะ”

“ก็เรื่องที่ไปบอกว่ามีลูกแล้วงัยคะ”

“ก็น้องเค้กงัย ลูกผม”

“มันใช่ที่ไหนล่ะคะ คุณน้ำก็รู้”