Se connecterShare
บทที่1
Dernière mise à jour:
2024-12-03 21:08:22ปิ๊นนนน โครม!
"ขอโทษค่ะ" "..." "อะ เอ่อ เป็นอะไรมั้ยคะ" "รถเธอมากกว่านะที่เป็น" "ลูกพีชเป็นคนผิด อยากให้จ่ายค่าเสียหายเท่าไหร่บอกมาได้เลย" "เอาเบอร์มา" "ห๊ะ" "เอาเบอร์เธอมา เดี๋ยวจะบอกไปในแชท" "อ๋อ ได้สิ" เพราะวันนี้ผมตื่นสายเลยทำให้ต้องขับบิ๊กไบค์คู่ใจมามหาวิทยาลัยฯ แต่จังหวะที่ผมกำลังตรงไปคณะฯ ก็มีรถไฟฟ้าสีชมพูพาสเทลเลี้ยวมาชนผมอย่างจัง แต่ดีที่ขาผมยาวและรถผมแข็งแรงเลยยันพื้นตั้งหลักได้ไม่ล้มกลิ้งจนได้รับบาดเจ็บ ส่วนรถของคู่กรณีดูเหมือนจะเป็นรอยยาวพอสมควร ผมที่กำลังจะเปิดหมวกกันน็อคเพื่อจัดการสั่งสอนซะหน่อย กลับต้องชะงักทันทีที่เห็นขาวเรียวสวยใส่รองเท้าส้นสูงก้าวลงมาจากรถสีหวานก่อนสายตาคมจะเลื่อนขึ้นไปมองใบหน้าหวานสวยตากลมโตเท่าไข่ห่านขนตางอนยาวปากนิดจมูกหน่อยผมสีน้ำตาลดูมีน้ำหนัก เธอคือคนที่ผมรอมาสิบสองปี เป็นปั้ปปี้เลิฟของผม และเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจผมตลอดมา 'ลูกพีช' อาจเป็นเพราะโชคชะตาหรืออุบัติเหตุที่ทำให้เราสองคนกลับมาเจอกันอีกครั้งถึงแม้ว่าจะชุลมุนไปสักหน่อย แต่สำหรับผู้ชายคนนี้มันคือพรหมลิขิตที่ผมไม่สามารถปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไปอีกแล้ว เลยเนียนขอเบอร์และช่องทางติดต่ออื่นๆ จากเธอไว้ทุกช่องทาง ซึ่งเธอก็ยอมให้ง่ายง่ายไม่มีท่าทางอิดออดเลยสักนิดแถมยังทำหน้าตาหงอยหงอยอย่างรู้สึกผิดจนผมอดสงสารไม่ได้อยากจะยื่นมือไปดึงแก้มใสใสสักครั้งไม่รู้ว่าจะนุ่มเหมือนตอนเด็กๆ หรือเปล่า แต่ตอนนี้คงต้องห้ามใจตัวเองไว้ก่อน "ไงมึง มาช้านะ" "เกิดเรื่องนิดหน่อยหว่ะ" "ไอ้เตอร์ โชว์รูมมึงรับทำสีมั้ย" "สี?" "รถไฟฟ้า" "ไอ้สัสกาย กูขายรถ" "ไม่ได้เปิดอู่ซ่อมรถ" "บริการหลังการขาย มึงไม่มีเลยหรอวะ" "มึงฟังกูนะ" "กูไม่เคยขายรถไฟฟ้า" แล้วผมก็เล้าหลือให้ไอ้เตอร์ช่วยหาคอนแทคศูนย์ทำสีรถไฟฟ้าโดยเฉพาะให้ผมได้สำเร็จ และนี่จะเป็นหนึ่งในเรื่องที่ผมจะเอาไว้ไปคุยกับเธอในอนาคตการเสนอตัวเข้าไปช่วยอย่างมีน้ำใจอยู่ในแผนให้ได้กลับมาใกล้เธอ แต่ตอนนี้ผมต้องพักเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วรีบวิ่งตามกลุ่มเพื่อนขึ้นไปเรียน หลังจากจบคลาสช่วงเช้าพวกผมก็ต้องรีบกินข้าวกลางวันและไปร่วมเข้าประชุมชมรมค่ายอาสาในช่วงบ่าย เพราะมีหนังสือจากประธานชมรมค่ายอาสาและคณะวิศวะมาขอกำลังคนจากคณะไอทีของพวกผมให้ช่วยลงแรงกายแรงใจและทุนในการติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์และสื่อการเรียนการสอนในโรงเรียนพื้นที่ห่างไกลที่จะไปกันช่วงปิดเทอมแรกนี้ "สวัสดีค่ะทุกคน" "ลูกพีชนะคะ" "..." "ขอบคุณน้องๆ ไอทีมากนะคะที่มาช่วยกัน" "ชื่ออะไรกันบ้างเอ่ย" "ผมนายคับ ไอ้นี่ติวเตอร์" "ส่ว... อื้อ" "ชื่อ กาย" "ก กาย" "ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ" "ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม" "แจ้งลูกพีช อาลี หรือไอติม ได้เลยนะคะ" ฉันทำหน้าที่เป็นประชาสัมพันธ์ของชมรมค่ายอาสา เพราะประธานชมรมอย่างอาลีไม่ยอมพูดทำเอาฝาแฝดอย่างไอติมที่ทำหน้าที่เลขาและเหรัญญิกบ่นไปชุดใหญ่ ฉันเลยตัดปัญหาทำหน้าที่นี้กับทุกคนเอง ดีที่มีแค่เพื่อนๆ ในคณะสิบคนกับน้องๆ ไอทีห้าหกคน ฉันเลยไม่รู้สึกเกร็งมาก แต่อยู่ๆ หัวใจของฉันก็เต้นแรงเมื่อเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงหน้าเป็นคนเดียวกันกับที่ฉันขับรถชนเขาเมื่อช่วงเช้า และพึ่งรู้จักชื่อเขาเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง ฉันเลยลองแอบหยิบมือถือขึ้นมาดูสักหน่อยแต่ก็ว่างเปล่าไม่มีข้อความจากเขาทักมาเลยสักนิด ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง KKAY : 👀 KKAY : กลับกี่โมง KKAY : ไปส่งหน่อยสิ KKAY : รถสตาร์ทไม่ติด พอฉันนึกถึงปุ๊บเสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นรัวรัวทำฉันอดสงสัยไม่ได้เพราะคนที่จะพิมพ์มาถี่ขนาดนี้ก็มีแค่ไอติมกับอาลีแฝดนรกที่นั่งตีกันอยู่กับฉันตอนนี้ เลยรีบหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูก็เห็นมีรายชื่อเพิ่มเพื่อนเข้ามาใหม่พร้อมกับตัวเลขตรงห้องแชทบ่งบอกว่าเป็นของเพื่อนใหม่คนนี้ ซึ่งถ้าให้เดาจากรูปโปรไฟล์ที่เป็นรูปผู้ชายยืนกึ่งนั่งกอดอกพิงบิ๊กไค์ด้านหลังหันหน้ามองไปทางขวาสี่สิบห้าองศากับชื่อที่ใช้ คงเป็นใครไม่ได้นอกจากเขา แต่ที่ฉันแอบแปลกใจนิดหน่อยก็เพราะเมื่อเช้าหลังจากแลกคอนแทคเสร็จ รถฉันยังสตาร์ทไม่เสร็จเลยแต่รถของเขาบิดแซงไปไกลแล้วทำไมตอนนี้ถึงสตาร์ทไม่ติดละเนี่ย ลูกพีชเองค่ะ : ได้สิ ลูกพีชเองค่ะ : ส่งที่สถานีรถไฟฟ้าใช่มั้ย KKAY : ยืนรออยู่ที่รถ KKAY : เร็วหน่อยนะ คนมองเยอะ เขาตอบมาแค่นั้นโดยไม่ได้ตอบคำถามที่ฉันถามไปเลย ทำให้ฉันต้องรีบเก็บกระเป๋าและบอกลาเพื่อนๆ ที่มีสีหน้างุนงงเพราะอยู่อยู่ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งออกมาเลย พอมาถึงสายตาของฉันก็ต้องมองหาเขาทันทีที่ไม่ได้อยู่ตรงจุดนัดพบ จนไปเห็นร่างสูงที่ยืนมองมาอยู่ก่อนแอบอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่เหมือนจะกลัวคนมองอย่างที่เขาว่า ก่อนจะก้าวเท้ายาวเดินตรงมาหาฉันและมาหยุดยืนยื่นมือมาแบตรงหน้า จนฉันมองเขาด้วยความสงสัย "กุญแจรถ" "เดี๋ยวขับเอง" "ลูกพีชขับไปส่งได้นะ" "แค่นี้เอง" "เอามา" "ก็ได้ ก็ได้" เรื่องอะไรผมจะปล่อยให้เธอขับเอง เธอก็ได้ไปส่งผมที่สถานีรถไฟฟ้าจริงๆ ตามที่เธอพูดหน่ะสิ แต่เป้าหมายของผมวันนี้คือข้าวเย็นหนึ่งมื้อและคอนโดของผมเท่านั้น 'หึ' #ส่งคุณกายกับลูกพีชมาทักทายก่อนนอนค่ะ #อ่านเพลินๆ ฟินๆไปกับมู๋สะเต๊ะเหมือนเดิมนะคะ
Related chapter
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่2
"น้องกายไม่สบายหรอ""ทำไมหน้าแดงจัง""ร้อน""แอร์ก็เย็นนี่นา""เรียกแค่กายได้มั้ย""ลูกพีชว่า เรียกน้องกายน่ารักจะตาย""..."ผมอาศัยจังหวะที่เธอกำลังสนใจปรับแอร์เพราะกลัวว่าผมจะร้อนจริงๆ ขับเลยสถานีรถไฟฟ้ามาตรงไปร้านอาหารไทยในห้างดังใจกลางเมือง ตั้งใจพาเธอไปกินขนมจีนน้ำยาปูเหมือนที่เราเคยกินด้วยกันตอนเด็กเด็กที่คุณยายของผมจะทำแบบไม่เผ็ดแยกไว้ให้สำหรับผมกับเธอ และกว่าเธอจะรู้ตัวรถสีชมพูหวานก็เข้ามาจอดในที่จอดสำหรับรถไฟฟ้าเรียบร้อยแล้วเพราะตรงนี้จะมีที่ชาร์ตแบตไว้บริการสำหรับลูกค้าที่มาจอด ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูให้เธอลงมา แล้วดึงกระเป๋าใบใหญ่บนตักเธอมาสะพายเข้าที่ไหล่กว้างของผมแล้วเดินนำทางเธอโดยไม่แคร์สายตาที่มองมา"น้องกายมาทำธุระหรอ""หิว กินข้าวกัน""...""ขนมจีนน้ำยาปูร้านนี้อร่อยมาก""กินได้มั้ย""กินได้สิ""วันเสาร์นี้ว่างรึเปล่า""ปกติลูกพีชกลับบ้านเสาร์อาทิตย์หน่ะ""น้องกายมีอะไรหรอ""จะพาไปทำสีรถ""แล้วรถน้องกา
Dernière mise à jour : 2024-12-03ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่3
ห้องแชท 'TTKN'KKAY : ไอ้นาย พรุ่งนี้เช้าแวะรับกกูด้วยK.NAI : กูเป็นไรเดอร์?Tutor.T : แค่รถน้ำมันหมด พากูเล่นใหญ่ไปด้วยKKAY : จอดไว้ที่โชว์รูมมึงก่อนK.NAI : รถยนต์มึงอะKKAY : กูขี้เกียจขับทันทีที่ผมวางสายจากเธอหลังจากที่คุยกันนานเกือบสองชั่วโมงจนเธอนั่งสัปหงก ผมเห็นก็อดสงสารไม่ไหวเลยต้องจำใจปล่อยเธอไปนอน แล้วเปลี่ยนมาเข้าห้องแชทส่งข้อความหารถมารับผมไปเรียนในวันพรุ่งนี้ เรื่องอะไรผมจะขับรถไปเองเพราะยังไงตอนเย็นผมก็มีรถให้นั่งกลับอยู่แล้วทางเดียวกันไปด้วยกันช่วยลดโลกร้อนด้วยดีจะตายไปKKAY : ถึงยังKKAY : อย่าลืมกินข้าวเช้าลูกพีชเองค่ะ : ถึงแล้ว พึ่งจอดรถลูกพีชเองค่ะ : น้องกายก็อย่าลืมกินข้าวเช้านะเป็นอีกวันที่พวกผมมีเรียนช่วงเช้าและถ้าจำไม่ผิดเหมือนว่าเธอก็มีเข้ามาคุยโปรเจคจบช่วงเช้าด้วยเหมือนกัน โดยผมไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปทิ้งไว้แทนการโทรหาเพราะกลัวว่าเธอจะกำลังขับรถอยู่แล้วจะรบกวนสมาธิของเธอยิ่งป้ำๆ เป๋อๆ อยู่ด้วย พอจบคลาสผมกับเพื่อนๆ อีกห้าคนก็พากันไปกินก๋วยเตี๋ยวเร
Dernière mise à jour : 2024-12-03ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่4
"ซื้ออะไรอีกมั้ย""บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป""อยากได้หลายๆ รสเลย จะได้ไม่เบื่อ""จะกินทุกวันเลยหรือไง""อืม กินคนเดียวสั่งเดลิเวอรี่แพงจะตาย""ไปกินด้วยได้นะ""..." "ไปจ่ายเงินกัน""หึ" ถ้าใครไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนคงจะคิดว่าเธอตัวคนเดียวมีเงินให้ใช้อย่างจำกัด แต่ผมที่เคยรู้จักเธอมานานและคุณพ่อของผมก็เป็นเพื่อนกับคุณพ่อของเธอ ผมถึงรู้ว่าจริงๆ แล้วเธอคือคุณหนูทายาทธุรกิจร้อยล้าน ไม่จำเป็นต้องมาเดินเลือกสินค้าราคาโปรโมชั่นหรือตุนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเลยด้วยซ้ำ แต่เธอคนนี้ทำ ผมเลยได้แต่เข็นรถเข็นเดินตามเธอไป ช่วยเธอเลือกของไป แอบซ้อมทำหน้าที่แฟนไป เพราะอีกไม่นานคงได้ทำหน้าที่นั้นให้เธอจริงๆ"ลูกค้ามีสมาชิกมั้ยคะ""ไม่มีค่ะ""ทั้งหมดสองพันห้าร้อยบาทยี่สิบห้าสตางค์ค่ะ""แสกนจ่ายครับ""เรียบร้อยครับ""อะ อ้าว""น้องกาย ขอเลขบัญชีหน่อยสิ""ลูกพีชจะโอนเงินคืน""หิวข้าว เลี้ยงข้าวหน่อย""ลูกพีชจะกลับไปต้มบะหมี่กิน""งั้นก
Dernière mise à jour : 2024-12-03ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่5
ฉันเลิกสนใจเขาแล้วหันกลับมาปั่นงานต่อให้เสร็จ เพราะมีงานอื่นรออยู่ไหนจะงานเอกสารของชมรมอีก จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงสี่ทุ่ม เมื่อสมองยังคงทำงานอยู่ท้องของฉันเลยส่งเสียงประท้วงด้วยความหิว ขอลุกขึ้นไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบถ้วยมากินง่ายๆ หน่อยแล้วกัน แต่แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องเพราะหันไปเห็นเขานอนหันหลังให้ฉันอยู่ จึงค่อยๆ ชะโงกหน้าไปดูใกล้ๆ เห็นว่าเขานอนหลับสนิทพร้อมกับลมหายใจดังสม่ำเสมอ มิหน่าละ! เงียบเชียว พรึ่บ! "ว้าย" "น้องกาย ปล่อยนะ" ฟอด "หอมจัง" ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้นะ! จากที่ฉันตั้งใจจะปลุกเขาให้รีบตื่นเพื่อจะได้รีบกลับเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว กลายเป็นเขากระตุกแขนฉันลงมาให้อยู่ในอ้อมกอดได้อย่างง่ายดายจะบอกว่าเขาละเมอก็เหมือนจะไม่ใช่จะบอกว่าเขาตั้งใจมันก็ไม่เชิง เพราะเวลานี้เขายังคงหลับตาอยู่หลังจากบ่นพรึมพรำคนเดียวเบาเบา ฉันเลยถือโอกาสนี้นอนมองใบหน้าคมๆ นี้สักหน่อย ริมฝีปากสีชมพูเข้มได้รูป จมูกเป็นสันสวยเหมือนทำมาเลย ขนตางอนยาวเป็นแพร คิ้วเข้มแต่เรียงตัวสวยกำลังดี นี่มันลูก
Dernière mise à jour : 2024-12-03ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่6
"หืม อร่อยอะ""อร่อยก็กินเยอะๆ""แล้วเราจะไปกันกี่โมง" "น้องกายจะไปชุดนี้หรอ""อายป่ะละ""ไม่นะ ลูกพีชได้หมด""หึ เดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนที่ห้องก่อน"จนเรากินมื้อเช้าเสร็จ ผมก็มานั่งเล่นเกมส์รอเธออาบน้ำแต่งตัวอยู่ที่โซฟาตรงห้องนั่งเล่น ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที จู่จู่ก็มีเสียงของตกพร้อมกับเสียงเล็กๆ ดังโวยวายออกมาจากในห้องน้ำชวนผมตกใจไปด้วย เลยรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวของเธอทันทีมันรู้สึกร้อนรนเกินกว่าจะนึกถึงมารยาทและความเป็นส่วนตัวของเธอก็อก ก็อก ก็อก"พีช เป็นอะไรรึป่าว""...""พีช เปิดประตูให้กายหน่อย""...""กายพังประตูเข้าไปเลยนะ"ปั้ง ปั้ง ปั้ง"..."ผมไม่รอช้ารีบวิ่งเอาร่างสูงของผมกระแทกประตูจนเปิดเข้าไปได้โดยไม่นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองเลยสักนิด แต่ภาพที่เห็นทำผมลมแทบจับเลือดกำเดาแทบพุ่งออกมา ร่างบางเปลือยเปล่านั่งกองอยู่ที่พื้นพยายามใช้สองมือเล็กเล็กปิดทั้งข้างบนข้างล่างพร้อมกับใบหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ ท่ามกลางขวดแชมพูและครีมอาบน้
Dernière mise à jour : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่7
"ทำไมทำสีนิดเดียว ใช้เวลาตั้งอาทิตย์นึง""ดีไม่ทำทั้งคัน""แล้วลูกพีชจะไปเรียนยังไงละเนี่ย""เดี๋ยวไปรับ""บิ๊กไบค์หรอ""กล้านั่งมั้ย""ไม่มีหมวกกันน๊อค"ระหว่างนั่งรอรถที่กดเรียกมารับเราสองคนเพื่อเดินทางกลับ เธอก็บ่นอุบไม่หยุดเพราะไม่คิดว่าการทำสีรถจะใช้เวลานานเป็นอาทิตย์คิดว่าเอามาทำตอนเช้าช่วงเย็นก็รับกลับได้เลย เธอก็เลยไม่ได้เก็บเอกสารสำคัญออกจากรถดีที่ผมดูความเรียบร้อยก่อนส่งกุญแจให้ช่างเลยหยิบทั้งหมดมาให้เธอเก็บใส่กระเป๋าผ้าใบใหญ่"ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้ได้แล้วลูก""เก้าสิบห้าบาท""เอ่อ ขอเพิ่มแคปหมูกับเกี๊ยวกรอบอย่างละ1ด้วยครับ""เป็นร้อยสิบห้าบาทลูก""นี่ครับ ขอบคุณครับ"พอมาถึงที่คอนโดของเธอ ผมก็ขอคีย์การ์ดจากเจ้าของห้องและทำหน้าที่ลงมาซื้อก๋วยเตี๋ยวต้มยำตรงตึกแถวข้างๆ เป็นบะหมี่แห้งต้มยำพิเศษและเส้นเล็กต้มยำธรรมดามื้อกลางวันตอนเกือบบ่ายสองสำหรับเราสองคน หลังจากสั่งเสร็จผมก็เดินเลยไปซื้อไข่ไก่ ไส้กรอก กิมจิ ขนม นมและน้ำอัดลมในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ เตรียมทำมาม่าหม้
Dernière mise à jour : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่8
สองวันมาแล้วที่ผมมาอยู่ที่คอนโดเธอ มีพื้นที่ข้างเตียงเป็นที่นอนของผม พาเธอไปหาหมอ ทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านทำเมนูง่ายๆ ที่ผมถนัดมากอย่างข้าวไข่ดาว ข้าวไข่เจียว บางมื้อก็สั่งเดลิเวอร์รี่มากินกัน แม้แต่ดูดฝุ่นถูห้องผมทำให้หมด รวมถึงเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วลงเครื่องซักผ้าผมก็ทำ เพราะไม่อยากให้เธอที่เจ็บอยู่ลำบาก"วันนี้น้องกายจะกลับห้องเลยมั้ย""ทำไมชอบไล่""ไม่ได้ไล่ ลูก... อะ อ้าว""...""น้องกาย สั่งสุกี้มาทำกินกันมั้ย""...""พีชอยากกินน้ำส้มขอกินบ้างสิ""...""ฮะ ฮึบ""พีชไม่ได้ไล่ แต่พรุ่งนี้กายมีเรียนพีชก็มีควิซเหมือนกัน""แล้วพีชก็ไม่เห็นว่ากายเตรียมเสื้อนักศึกษามาด้วย""...""หายงอนยัง""...""หายสิ หายงอนนะ""นั่นแหน่ น้องกายแอบยิ้มหรอ...""พูดเยอะ""อ๊ะ"จุ๊บผมเดินหนีเดินมาทางห้องครัวด้วยความน้อยใจเพราะเข้าใจไปคนเดียวว่าสิ่งที่เธอถามเหมือนไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย จนกระทั่งหางตาเห็นเธอค่อยๆ เดินกะเผลกเข้ามาใกล
Dernière mise à jour : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่9
"ไอ้กาย ทำไมวันนี้มึงมาเช้าจังวะ""มากินข้าวรอพวกมึงไง""กูว่าแปลก""แปลกไรมึง ซื้อกาแฟเผื่อกูด้วย""คับคุณชาย รอสักครู่คับ"เพราะวันนี้เธอมีควิซช่วงเช้าตั้งแต่แปดโมงครึ่งและนัดกินข้าวเช้ากับเพื่อนสนิทอย่างพี่อาลีพี่ไอติมที่โรงอาหารก่อนขึ้นอาคารเรียน ทำให้ผมต้องรีบมาส่งเธอถึงคณะวิศวะตอนเจ็ดโมงครึ่งเพื่อให้ทันเวลานัด ก่อนจะมาจอดนอนพักสายตาที่ลานจอดรถของคณะฯ แล้วเดินไปกินข้าวรอเพื่อนๆ คนอื่นที่โรงอาหาร แต่สุดท้ายพอไอ้นายมาถึงก็ปากมากถามโน่นถามนี่ไม่หยุดจนผมรู้สึกรำคาญฝากมันไปซื้อกาแฟให้ มองดูนาฬิกาเล็กน้อยเหมือนจะใกล้เวลาที่เธอต้องเข้าห้องสอบ เลยหยิบมือถือขึ้นมาเปิดห้องแชท 'My Peach🩷' พิมพ์ส่งกำลังใจไปให้เธอสักหน่อยKKAY : ตั้งใจทำควิซนะ 🫰My Peach🩷 : อืม 😄KKAY : 😘 My Peach🩷 : 🙄"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่""คุยกับสาว?""แสนรู้ดีหว่ะ""เทกาแฟทิ้งแม่งซะดีมั้ง""ฮ่าๆ มายไม่มา?""ซื้อชาเย็นอยู่กับลลิล"รอจนสมาชิกครบทั้งหกคน เราก็พากันเดินไปอา
Dernière mise à jour : 2024-12-04
Latest chapter
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่45
"ลูกหลับยัง" "ชู่ววว" "..." ผมนั่งมองลูกชายวัยหกเดือนตัวอ้วนจ่ำม่ำผิวขาวอมชมพูนอนหลับตาพริ้มแต่ปากยังอยู่ที่ยอดอกมามี๊ไม่ยอมปล่อย สงสัยจะอร่อยถูกใจน่าดูถึงได้กินไปยิ้มไป หรือจะกำลังฝันดีอยู่กันนะ นั่งมองนั่งหอมแขนป้อมอยู่สักพักปากจิ้มลิ้มก็ค่อยๆ คลายออกจากก้อนกลมของมามี๊บ่งบอกให้รู้ว่าเบบี๋น้อยหลับสนิทแล้ว ผมจึงค่อยๆ ยื่นแขนไปช้อนหลังเจ้าตัวเล็กอุ้มพาดบ่าแกร่งพร้อมกับตบก้นน้อยเบาเบาเป็นการกล่อมไม่ให้ตื่นมาโยเย เดินไปเดินมาอยู่ห้านาทีถึงพาไปส่งลงเปลนอนข้างๆ เตียงคิงไซต์ของผมกับพีช "จัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรอ" "เสร็จแล้วคับผม" "ของเราสองคนหนึ่งใบ ของลูกหนึ่งใบ" "ชุดว่ายน้ำของมี๊ได้ใส่ไปมั้ย" "เรียบร้อยค้าบ แต่ป๊าไม่ให้ใส่" "มี๊อยากใส่" "ไม่รู้แหละ ห้ามเถียง เดี๋ยวลูกตื่น" "..." วันหยุดยาวนี้ผมและเพื่อนๆ จัดทริปไปเที่ยวทะเลหัวหินและแน่นอนว่าที่พักต้องเป็นหนึ่งในรีสอร์ทของผมอยู่แล้ว เพื่อความเป็นส่วนตัวของเราสี่ครอบครัวผมเลยสั่งปิดโซนบ้านพักทั้งหมด เปิดให้แขกเข้ามาพักผ่อนได้เฉพาะโซนโรงแรมซึ่งมองเห็นทะเลและลงไปเดินเล่นที่ชายหาดได้เหมือนกัน แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากจะ
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่44
"ไหวมั้ยปะป๊า""ป๊าไหวครับมี๊""ยาดมหน่อยมั้ย มี๊ถือให้""ขอมือมี๊ก็พอครับ"หลังจากคืนเข้าหอของฉันกับเขาหนึ่งเดือน เบเบี๋ก็มานอนอยู่ในพุงกลมกลมของฉันอย่างสบายใจ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ตัวหรอกคิดว่าที่กินจุกกินจิกเป็นเพราะใกล้ช่วงวันนั้นของเดือนเท่านั้น จนทุกคนที่มาเจอต่างพากันทักเป็นเสียงเดียวว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ให้ลองตรวจๆ ดูหน่อย เท่านั้นแหละ! เขาก็รีบไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาครบทุกยี่ห้อในเวลาไม่ถึงสิบนาที ตื่นเต้นที่สุดก็คุณสาของฉันเองและเหมือนเบบี๋จะรู้ว่าปะป๊ากับมามี๊รับรู้ถึงการมาของเขา เลยทักทายกันโดยการแกล้งให้ปะป๊าสุดหล่อแพ้ท้องทุกวัน บางวันทำเอาปะป๊าแทบจะนอนในห้องน้ำเพราะอาเจียนหนักมาก จนฉันอดสงสารไม่ได้ แต่นิสัยขี้แกล้งแบบนี้ก็มาจากเขานั่นแหละ...อย่างวันนี้ ฉันต้องเข้ามาประชุมสำคัญเป็นเพื่อนเขา เพราะนอกจากอาการแพ้ท้องอาเจียนของเขาแล้วยังติดกลิ่นฉันหนักมากเหมือนกันราวกับเป็นยาดมแก้เวียนหัวอย่างดีอย่างไงอย่างงั้น"โอ้โห หมดสภาพเพื่อนกู""ไงวะ ไหว?" "มันแค่หาเรื่องอ้อนพี่ลูกพีชแค่นั้นแหละ""เหมือนมึงไง"เมื่อก่อนตอนซุ่มคบกันมันก็มีบ้างที่เขาออกไปปาร์ตี้แฮ้งค์เอาท์กับเพื่อนตามประสาห
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่43
"อุ้ย มีงานแต่งหรอ""ไปดูกันมั้ย""...""ไปนะ""..."วันนี้ตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมาฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกผิดปกติ ท่าทางดูอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษของเขาที่รีบตื่นแต่เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว จัดทรงผมให้ดูหล่อเป็นพิเศษ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบรนด์ดังคู่กับกางเกงสแล็คสีน้ำเงินเข้มราคาแพง ฉีดน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง และพอฉันอาบน้ำเสร็จก็มาจัดแจงเตรียมชุดสวยๆ ให้ จนฉันแปลกใจว่าเขาไปแอบสั่งตัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ท่าทางพูดผิดผิดถูกถูก ไม่รู้จะเอามือใหญ่ๆ ไปวางไว้ตรงไหนนั่นอีก ฉันเลยเออออตามน้ำปล่อยให้เขาพามาขับรถเล่นอย่างที่พยายามบอกกันทันทีที่รถสปอร์ตสีดำหรูแล่นเข้ามาในสวนขนาดใหญ่ มีทั้งต้นไม้สีเขียวและดอกไม้หลากสีเสียงเปียโนเล่นคลอเบาเบา มีเขาที่ไม่รู้ว่าไปใส่เสื้อสูทตอนไหนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เหมือนเช่นทุกครั้ง ถ้าเซ้นส์ของฉันไม่ผิด ฉันว่าสิ่งที่ฉันคิดเป็นจริง"สวยมั้ย""สวย""ชอบมั้ย""ชอบ""แต่งงานกันมั้ย""แต... ห๊ะ" "แต่งงานกัน งานแต่งของเรา"เพี๊ยะ!"ได้ไง พีชยังไม่ได้ตกลงเลย""วันนี้พีชไม่สวยด้วย""สวยแล้ว วันนี้พีชสวยมาก""สรุปแต่งนะ" "สถานที่พร้อม แขกพร้อม เจ้าบ่าวพร้
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่42
K.NAI : @KKAY ใช้กูฉ่ำTutor.T : 👍KKAY : แค่นี้บ่นKKAY : กูโดนพวกมึงใช้มาเยอะละKKAY : กูไม่รับขวัญหลานซะดีมั้งK.NAI : กูพิมพ์นิดเดียว😭Tutor.T : กูไม่เกี่ยว ไอ้นายคนเดียวนั่งอ่านข้อความโอดโอยของไอ้สองคนนั้นด้วยความเบื่อหน่าย ผมแค่ให้ช่วยเตรียมอะไรบางอย่างให้ทันวันที่ผมเดินทางกลับแค่นิดหน่อย ทีตอนพวกมันสองคนแต่งงานผมก็จัดการให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งตอนที่มายกับมินนี่คลอดเจ้าแฝดผมก็เป็นธุระจัดการเรื่องห้องพักที่โรงพยาบาลให้ ดีที่ช่วงนั้นผมกลับไปงานเลี้ยงสำคัญของบริษัทพอดี ไม่อย่างนั้นคงพลาดโมเมนต์น้ำตาซึมของไอ้เตอร์ไอ้นาย น่าเสียดายแย่...และเพราะทั้งสองคู่มีลูกแฝด ผมก็ต้องรับขวัญหลานคูณสองเท่า เล่นเอาเงินในบัญชีผมสั่น เลยตัดสินใจว่ากลับไปคราวนี้จะยกบ้านพักตากอากาศติดทะเลทางภาคใต้ให้คนละหลังแทน แต่ผมก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดที่จะไม่เอาคืนไอ้เตอร์ไอ้นายเลย เพราะทุกอย่างที่ผมไหว้วานให้เพื่อนรักทั้งสองช่วยเตรียมการให้ ผมไม่ได้ควักกระเป๋าจ่ายเงินให้พวกมันสักบาท ตีมึนใส่แบบเนียนๆ พวกมันก็ไม่กล้าทวง 'หึ' "ทำไรอะ" "ปะ ป่าว""พิรุธนะ คุยกับสาวหรอ""ไม่ได้คุย" "...""กายไม่ได้คุยกับสาวคับ"
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่41
"พีช""หืม""กายโกรธพีช""พีชทำอะไรให้""ก็ดูสิ ไอ้สองคนนั้นแชทมาอวดว่าสาวๆ ท้อง""แล้วก็ว่ากายไม่มีน้ำยา""ก็จริง""อยากโดน?""..."เป็นไปตามที่ผมคิด หลังจากงานแต่งพวกมันเพียงไปนานผมก็ได้รูปแผ่นฟิล์มอัลตราซาวด์ ที่มีภาพสีขาวๆ คล้ายกันพร้อมกับข้อความโอ้อวดของไอ้เพื่อนขี้คุยนั่นทุกวัน แล้วก็ขยันส่งกันซะด้วย ไปหาหมอทีก็ส่งมาอวดที จนผมรู้สึกอินตามไปด้วย และถ้าวันไหนที่ผมเบื่อหรือรำคาญไม่อ่านแชทพวกมันก็จะรอผมตื่นแล้ววิดีโอคอลมาหา ถ้าไม่รับก็จะโทรกันมาอยู่อย่างนั้นจนต้องกดรับและด่ากลับไปหนึ่งชุดถึงจะหยุดกวนกัน นี่ผมยังนึกภาพบทปะป๊าของไอ้นายไม่ออกนะ คิดแล้วก็แอบสงสารเด็กเด็กอยู่เหมือนกัน"ทำอะไรอะ""นับวัน""นับวันอะไร""ผลิตลูก""..."แล้วพอมาเล่าให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนพิงอกแกร่งอ่านเทคบุ๊คอยู่ เธอก็เห็นดีเห็นงามตามพวกนั้นจนผมหมันไส้ก้มไปงับเข้าที่ต้นแขนขาวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอตาขวาง ถ้าไม่ติดว่าคนท้องไม่ควรนั่งเครื่องบินนะ ผมจะเอาน้องอังกฤษกลับไปฝากทุกคนตอนนี้คงทำได้แค่หยิบปฏิทินมากากบาทนับวันถอยหลังบินกลับและเริ่มขบวนการผลิตแค่นั้น แต่จะว่าไปซ้อมสักยกสองยกซ้อมท่าทางหน่อยท่าจะดีวัน
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่40
"ลูกพีช ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกไปด้วยกันมั้ย""ไปสิ แต่โต๊ะจะไม่หายใช่มั้ย""ไม่หรอก รีบไปรีบมา""อ้าว หวัดดีคับพี่พี่""น้องนาย มาดื่มเหมือนกันหรอ""คับพี่ติม พี่พี่นั่งตรงไหน ไปนั่งกับพวกผมมั้ย""มะ ไม่ดีกว่าจ๊ะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ""ไปเร็วไอติม""..."ฉันลืมไปเลยว่าไม่ได้บอกเด็กยักษ์ว่าตอนนี้อยู่ร้านเดียวกัน แล้วโลกก็กลมเกินไปดันมาเจอน้องนายเพื่อนสนิทของเขาตรงทางเดินพอดี เฮ้อ... ความลับแตกแน่ๆ ตั้งใจจะมาแอบดูแท้ๆ เลย แต่ไม่เป็นไรโต๊ะฉันหลบมุมอยู่ด้านในไม่มีทางเดินมาเจอกันง่ายๆ หรอก พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็รีบจูงมือไอติมเดินแหวกฝูงชนกลับมาที่โต๊ะทันที ชั่วโมงนี้หลบมุมก่อนดีที่สุด"ไอ้กาย ทายสิกูเจอใคร""ผี""ผิด กูเจอนางฟ้า""กูโทรหามายแป็บ""มึงหยุด เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าห้อง""หึ" "แล้วสรุปมึงเจอใคร""พี่คนสวย""ใครวะ""..."พี่คนสวยของไอ้นายมีอยู่ไม่กี่คนหรอก และหนึ่งในนั้นก็คือ 'ลูกพีช' อยู่ๆ ก็รู้สึกเท้ากระตุกอยากจะถีบไอ้เพื่อนเวรนี่สักทีมาก็ช้าแล้วยังจะพูดมากอีกลึกลึกก็เริ่มรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่ผมเห็นเธอขับรถออกไปแล้วนี่หรือถ้าจะมาก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรกหรือแ
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่39
"รุ่นพี่คนนั้นยังส่งของมาให้อีกมั้ย""ไม่แล้วนะ เจอกายเล่นใหญ่ขนาดนั้น ใครจะกล้าอีก""ว้า เสียดายจัง อดงอนเลย""...""อยากให้พีชง้ออีก""พีชไม่ง้อแล้ว อยากงอน ก็งอนไปคนเดียวเลย""หึ" และวันนี้ผมมารอรับเธอกลับกรุงเทพหลังจากที่ส่งมอบงานเรียบร้อยแล้ว เกือบหนึ่งเดือนที่ผมเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพกับพัทยา บางสัปดาห์ก็มานอนเป็นเพื่อนเธอช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์สามวัน บางสัปดาห์ก็ขอคุณพ่อฝึกงานอยู่ที่พัทยาไม่เข้าออฟฟิตแต่ผมก็เคลียร์งานส่งท่านเรียบร้อย ท่านถึงอนุญาตไม่ได้บ่นอะไร มีก็แต่คุณแม่ที่บ่นกลัวว่าจะดูแลพีชไม่ดี จนวันนั้นผมหมันไส้คนที่นั่งหัวเราะคิกคักฟังอยู่ข้างๆ มากเลยหันไปงับตรงต้นแขนขาวๆ อย่างแรงจนเป็นรอยฟัน เลยต้องรับโทษทำได้แค่นอนกอดเธอเฉยๆ จนกว่ารอยแดงจะหายไป"พีช กายอยากแต่งงาน""เรียนให้จบก่อน""จะจบแล้ว ไอ้สองคนนั้นก็วางแผนขอสาวสาวแล้ว""กายอยากทำบ้าง""บอกเพื่อนยังก่อนว่ามีพีชเป็นแฟน""ไม่ต้องบอก พวกมันก็รู้" "แสนรู้กันจะตาย"เพี๊ยะ!"นิสัยไม่ดีเลยว่าเพื่อน""อื้อ""กายเป็นผัวนะ เข้าข้างกายได้คนเดียว""ห้ามเข้าข้างคนอื่น""..."อันที่จริงเราสองคนเคยคุยกันแล้วเรื่องแต
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่38
"มีอะไรกินบ้าง""ดอกไม้ใคร?""ไม่รู้เหมือนกัน ไม่มีชื่อบอก""..." "อย่ามองพีชแบบนี้สิ""..."ฉันยืนคุยงานอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งมาที่ห้องทำงานส่วนตัว แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอึมครึมเหมือนฝนกำลังจะตกหนักพายุกำลังจะเข้าอย่างไงอย่างนั้น มีเขานั่งกอดอกหน้าบึ้งตึงคิ้วผูกกันเป็นปมอยู่ข้างช่อดอกไม้ที่ฉันพึ่งได้มาเมื่อเช้า สงสัยต้องไม่พอใจอยู่แน่ๆ ฉันเลยพยายามทำให้สถานการณ์เป็นปกติเร็วที่สุด เดินตรงไปที่กล่องอาหารที่เขาเตรียมมาให้กินกลางวันด้วยกัน มีลาบหมู คอหมูย่าง ตำข้าวโพดไข่เค็ม และเส้นหมี่คลุกกากหมู น่ากินทั้งนั้นเลย รู้ใจกันที่สุด"น่ากินจัง กายมากินด้วยกันเลยสิ""..."ก็อก ก็อก ก็อก"ขออนุญาตครับ มีคนส่งปิ่นโตมาให้คุณลูกพีชครับ""..." "อะ เอ่อ คือ ลูกพีชมีแล้วค่ะ คุณพิทยาช่วยทานแทนได้มั้ยคะ""จะดีหรอครับ" "ดีค่ะ ดีมากๆ เลย ขอบคุณนะคะ""ไม่เป็นไรครับ งั้นขอตัวก่อนนะครับ""ค่ะ""...""กาย กินอันนี้สิ อร่อยมาก พีชป้อน""...""เอาหมี่คลุกคำนึงมั้ย""..."ทุกอย่างเกือบจะดีอยู่แล้วเชียว เขายอมเดินมาช่วยกันแกะกล่องอาหารและนั่งลงข้างกันทั้งๆ ที่หน้ายังตึงอยู่นั่นแหล
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่37
ฉันมัวแต่กังวลว่าจะต้องรีบมาเคลียร์ปัญหาต่างๆ จนลืมคิดถึงเรื่องจองที่พักหรือหาโรงแรมไปเลย ครั้นจะให้ไปนอนตู้คอนเทนเนอร์ที่เป็นทั้งห้องทำงานและที่พักชั่วคราวในไซต์ฉันก็ยังไม่ชินและแอบกลัวอยู่เหมือนกัน แต่พอเขามาถึงเรื่องต่างๆ ที่ฉันลืมไป ก็ถูกจัดการให้อย่างเรียบร้อย แถมยังใจดีคิดถึงลุงสมบัติแทนฉันด้วย น่ารักใช้ได้เลยนะเนี่ย...พอมาถึงโรงแรม เขาก็พาฉันขึ้นมายังห้องสวีทสุดหรูห้องประจำของเขาที่มีความกว้างพอๆ กับห้องฉันที่กรุงเทพเลย แถมยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันเหมือนกับรู้ว่าฉันต้องมาอยู่อีกหลายวันอย่างนั้นแหละ เดินดูรอบๆ ห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจเสร็จก็มานั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับกระเป๋าเสื้อผ้าที่เด็กยักษ์เตรียมมาให้เผื่อขาดอะไรจะได้ชวนเขาออกไปซื้อกันวันนี้เลย"เอาชุดอะไรมาให้พีชบ้าง""ชุดว่ายน้ำ""ตลกเก่งนะเดี๋ยวนี้""หึ เอามาจริง เผื่ออยากว่ายน้ำให้กายดู""ไม่น่าจะมีเวลาหรอก พีชให้ทุกคนทำโอที พีชก็ต้องไปอยู่ด้วย""เจ้านายน่ารักขนาดนี้ลูกน้องไม่รักยังไงไหว""หวังอะไรป่ะเนี่ย""หวังนิดหน่อย" จุ๊บ"เบาเบากันมั้ย" "..."เธอจะรู้ตัวมั้ยว่าเวลานี้หน้าแดงๆ แก้มแดงๆ ของเธอทำให้ผมอยากแกล้งขนา
