บทที่ 2 โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน
“มานี่สิ” หลังจากที่มาถึงเพนต์เฮาส์ภาคย์ก็ให้เด็กหนุ่มไปอาบน้ำ ก่อนจะมาจิบไวน์รออีกฝ่ายที่ปลายเตียง เมื่อเด็กหนุ่มออกมาผิวขาวนวลตัดกับหลอดไฟ ใบหน้าหวานที่กำลังแดงก่ำ เต็มไปด้วยหยาดน้ำเกาะพราว ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมานั่งบนตักแล้วโอบรอบคออีกฝ่ายไว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงหวานว่า
“ตอนนี้เตตัวหอมแล้วคุณป๋าลองดมดูสิ” เตโชยื่นซอกคอที่ตั้งใจขัดถูให้อีกฝ่ายดมถึงปลายจมูก ภาคย์ไม่ขัดความต้องการของเด็กหนุ่มก่อนจะสูดจมูกลงที่ผิวเนื้อ แล้วดูดดึงจนขึ้นรอยแดง เรียกเสียงครางอืออาในลำคอของเตโชให้อารมณ์ของภาคย์พุ่งสูงขึ้น ก่อนจะลูบมือไปที่ต้นขาขาวเนียนตามรอยแยกของเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้วบีบนวดเต็มแรงมือ
“หอมมากค่ะ ไหนให้ป๋าดมใกล้ๆ อีกทีสิคะ” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้มก่อนจะยกมืออีกฝ่ายขึ้นมาจับที่หน้าอกนุ่มนิ่มของตัวเอง พร้อมกับเอ่ยกระซิบเสียงหวานว่า
“ดมตรงนี้เลยนะคะคุณป๋า” เตโชเอ่ยพร้อมแอ่นหน้าอกให้อีกฝ่าย พร้อมกับมองด้วยสายตาหวานหยดย้อย ภาคย์กลืนน้ำลายก่อนจะก้มลงซุกใบหน้าเข้าหาอกนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย แล้วสูดจมูก เตโชกัดริมฝีปากเมื่อได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะโอบรอบคออีกฝ่ายเพื่อให้เข้าหาหน้าอกตัวเองด้วยความประหม่า นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่มีคนจับเนื้อต้องตัวตัวเองมากขนาดนี้หากไม่ประหม่าก็คงแปลกแล้ว เตโชตัวสั่นจนภาคย์ต้องเงยขึ้นมามองใบหน้า แล้วยกมือขึ้นลูบแก้มอีกฝ่าย พลางเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า
“กลัวหรือคะเด็กดี?” เมื่อได้ยินเตโชก็เม้มปากก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วจับมือกอดแขนภาคย์ไว้แน่น พลางเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนน่าสงสารว่า
“ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเตมาก่อน เตกลัวครับคุณป๋า” เมื่อได้ยินภาคย์ก็กอดเด็กหนุ่มแน่น ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า
“ไม่ต้องกลัวนะคนดี ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยน” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนจะกอดอีกฝ่าย แล้วถูกเจ้าตัวกดลงบนเตียงจนนอนแผ่หลากับเตียง ก่อนจะเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยขึ้นว่า “ไหนช่วยฉันถอดเสื้อหน่อยสิ” เมื่อได้ยินเตโชก็เม้มปาก ยกมือสั่นๆ ขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายออกจากตัว แล้วเท้าแขนตัวเองกับเตียง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนว่า
“คุณป๋าหุ่นดี” เตโชเขินอายหน้าแดง พลางยกมือขึ้นสัมผัสกล้าหน้าท้องขึ้นเป็นลอนกล้ามของอีกฝ่าย ก่อนจะบีบเบาแล้วช้อนสายขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างมีเลศนัย ภาคย์ที่เห็นว่าเด็กหนุ่มไม่ประสาแต่พยายามเอาอกเอาใจตัวเองก็เกิดความพอใจ ก่อนจะก้มลงแล้วบดจูบเด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน
“อ้าปากแลบลิ้นออกมาค่ะเด็กดี”
“แบบนี้หรือครับ?” เตโชอ้าปากพลางแลบลิ้นออกมา ก่อนจะเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายดูดกลืนลิ้นตัวเองเข้าไปในปากเจ้าตัว เตโชยกมือขึ้นลูบที่ข้างลำคออีกฝ่าย ก่อนที่ภาคย์จะดึงเอาเชือกที่มัดที่เอวเจ้าตัวออก เผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่า เตโชยกมือขึ้นปกปิดจุดน่าอาย ก่อนจะชันเข่าขึ้นแล้วเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า
“คุณป๋าชอบหุ่นเตไหมครับ?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็มองเด็กหนุ่มด้วยความกระหาย ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำในลำคอว่า
“ชอบค่ะ” เมื่อได้ยินเตโชก็อ้าขาออก เผยให้เห็นเครื่องเพศที่กำลังอ่อนตัวและช่องทางด้านหลังที่เจ้าตัวบรรจงขยายเพื่อเตรียมรับมือกับอีกฝ่ายในห้องน้ำ ภาคย์ไม่รอช้าก้มลงจูบที่หน้าท้องขาว ก่อนจะไล้ลิ้นขึ้นไปตามลิ้นปี่ ใต้ราวนม และมาถึงจุกนมสีชมพูสวย ก่อนจะดูดดึง อีกมือก็บีบเคล้นหน้าอกอีกข้างอย่างมันเขี้ยว เตโชที่โดนปรนเปรอตัวสั่นด้วยความกลัว และความอยากรู้อยากลอง ก่อนจะอ้าขากว้างเพื่อให้อีกฝ่ายแทรกตัวเข้ามาระหว่างขา จนเครื่องเพศอันน้อยแนบกับหน้าท้องอีกฝ่าย มือทั้งสองข้างของเตโชโอบรอบคออีกฝ่ายแล้วบีบนวดเบาๆ พลางเอ่ยหน้าอกให้เจ้าตัวไล้เลียอย่างเอาใจ
“อืม” เตโชครางในลำคอเพราะความเสียวที่ได้รับ ก่อนจะกระดกเอวเสียดสีกับหน้าท้องอีกฝ่าย จนได้เสียงน้ำเฉอะแฉะ ภาคย์ที่เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังอารมณ์พุ่งสูง มีสีหน้ายินดี ก่อนจะผละปากออกจากหน้าอกนุ่ม แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าว่า
“จับขาไว้ค่ะ”
“แบบนี้หรือครับ?” เตโชจับข้อพับขาของตัวเองทั้งสองข้าง และเบะออก เผยให้เห็นเครื่องเพศเล็กๆ ที่กำลังตั้งชันฉ่ำน้ำ กับช่องทางหวานที่กำลังเปียกชุ่มด้วยของเหลว ภาคย์จ้องมองด้วยสายตาวาววับ ก่อนจะใช้นิ้วสะกิดเขี่ยที่ปากทางเข้า ทำเอาเตโชเงยหน้าเริดขึ้นมองเพดานด้วยความตกใจและความเสียวที่ได้รับจนขนลุกซู่
“อื้อ” เตโชครางเสียงสั่นเมื่อนิ้วของอีกฝ่ายกำลังกดเข้าไปด้านในพร้อมกันถึงสองนิ้ว ก่อนจะที่ภาคย์จะนิ่งชะงักแล้วงอนิ้วกดกระแทกไปรอบๆ เพื่อหาจุดกระสันของอีกฝ่าย จนกระทั่งเตโชตาเบิกกว้างเกร็งรูแน่น จนภาคย์เลียริมฝีปากเมื่อเห็นท่าทางของเด็กหนุ่ม “อื้ม!”
“เสียวใช่ไหมคะ?” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนจะมองอีกฝ่ายตาละห้อยความรู้สึกที่โดนเมื่อกี้นี้มันรู้สึกดีมาก มากจนผมให้อีกฝ่ายทำอีก จนเตโชอดใจไม่ไหวกระดกเอวถี่ๆ เพื่อกระเด้านิ้วมืออีกฝ่ายอย่างร่านร้อน
“เสียวค่ะ อื้อ!!” เตโชพยักหน้ารับๆ เงยหน้าจ้องเพดานด้วยสายตาฉ่ำน้ำ ก่อนจะเป็นฝ่ายกระดกเอวกระเด้านิ้วอีกฝ่ายที่เกร็งรับด้วยความเสียดเสียว จนได้ยินเสียงฝ่ามือกระทบก้นขาว
“ใจเย็นค่ะเด็กดี อย่างเพิ่งรีบร้อน” ภาคย์เอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้า ก่อนจะถอนนิ้วออกจนได้ยินเสียงเด็กหนุ่มครางหวิว ก่อนจะปลดเข็มขัดแล้วรูดซิปลงต่ำ พลางขยับไปคร่อมหน้าอกเล็ก แล้วเอ่ยสั่งว่า “บีบนมหนูเข้าหากันสิคะ?” เมื่อได้ยินเตโชก็เม้มปาก ก่อนจะปล่อยขาที่ว่าแล้วบีบนมเข้าที่แก่นกายอีกฝ่ายที่ใหญ่เท่าข้อมือ ก่อนจะกลืนน้ำลายเมื่อสัมผัสร้อนแข็งกำลังถูกไถที่ร่องอกตัวเอง
“ดี” ภาคย์เอ่ยเสียงต่ำก่อนจะกระดกเอวเข้าหาร่องนมของเด็กหนุ่มอย่างหื่นกระหาย เตโชรู้สึกเสียวที่หน้าอกและแสบร้อนที่หน้าอกมาก ก่อนจะเม้มปากเมื่อส่วนหัวมันกระแทกเข้าที่คางและริมฝีปาก “อ้าปากค่ะคนเก่ง” เมื่อได้ยินเตโชก็อ้าปากจนส่วนหัวเข้าไปในปากจนเต็มปากไปหมด เตโชที่เพิ่งโดนทำแบบนี้ครั้งแรกก็ตื่นตกใจ ก่อนจะเกร็งปากแน่นจนภาคย์แทบขยับไม่ได้
“อื้อ”
“ไม่ต้องเกร็งค่ะ อ้าปากกว้าง ระวังฟันด้วย” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับ ก่อนจะอ้าปากรับ ก่อนที่ภาคย์จะถอนตัวออกเมื่อเด็กหนุ่มใต้ร่างหน้าแดงก่ำปากแดงบวมไปหมด พลางใช้ส่วนปลายหัวเกลี่ยที่ปากเล็กบวมแดง “พร้อมหรือยังคะเด็กดี?” เมื่อได้ยินเตโชก็หัวใจเต้นแรง ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วถูกภาคย์ดึงขามาพาดไว้ที่ไหล่ พลางหยิบหมอนมารองเอวเด็กหนุ่ม ก่อนจะหยิบเอาถุงยางอนามัยจากกระเป๋าตังค์มาฉีกออกด้วยปาก แล้วสวมเข้าไป พลางค่อยๆ กดส่วนหัวไปในรูฉ่ำน้ำของเตโช
“คุณป๋า เตเจ็บ” ภาคย์กัดฟันแน่นเพราะความคับแน่นที่ได้รับ ก่อนจะลูบหัวปลอบเด็กหนุ่ม พลางค่อยๆ กดตัวเองเข้าไปด้านในลึกขึ้นเรื่อยๆ
“แทนตัวเองว่าหนูสิคะ ฮ่าส์” ภาคย์เอ่ยพลางขยับเข้าไปอีกนิด ก่อนจะคำรามในลำคอเมื่อความอุ่นร้อนฉ่ำแฉะมันกำลังโอบรัดแก่นกายของตัวเอง
“คุณป๋าขาหนูเจ็บ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ก้มลงจูบเจ้าตัว เพื่อเบี่ยงความสนใจ เตโชที่ได้รับจูบก็โอบรอบคออีกฝ่ายแน่น ก่อนจะพยายามผ่อนคลายตัวเอง แม้จะเจ็บแต่เพื่ออนาคตที่ดีกว่าเตโชทำได้เพียงกัดฟันเพื่อผ่านมันไปเท่านั้น “อ๊า!!” แล้วเตโชก็ต้องกรีดร้องเสียงดัง เมื่อภาคย์กดตัวเองเข้าไปจนสุดในคราวเดียว จนเตโชตัวสั่นเทาบีบรัดแก่นกายด้านในแน่น
“แม่ง!!” ภาคย์สบถเมื่อความคับแน่นกำลังตอดรัดตัวเองตุบๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอนตัวเองออก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ทำซ้ำอยู่แบบนั้นจนเด็กหนุ่มนอนตาลอยตาเหลือกเพราะแรงส่งจากการกระเด้า...ด
“อื้อ อื้อ มัน ฮ่าส์ อ่าส์ เสียว อิ๊!!!!” เตโชทำได้เพียงส่งเสียงร้องครางเมื่อแรงส่งจากด้านล่างทำให้ตัวเองล่องลอยไปบนเมฆหมอกที่ภาคย์กำลังสร้างให้เด็กหนุ่มค่อยๆ ไต่ขึ้นไป จนกระทั่งความซ่านเสียวที่ได้รับกำลังเตะเข้าที่ขอบสวรรค์ หยาดน้ำขาวขุ่นของเด็กชายก็รินรดที่หน้าท้องตัวเอง บีบรัดแก่นกายของภาคย์แน่น จนภาคย์ทำได้เพียงกระแทกกระทั้นเข้าไปด้านในอย่างรุนแรง “อื้อ!!!”
“รัดแน่นๆ เด็กดี” เมื่อได้ยินเตโชก็พยายามตั้งสติที่แตกกระเจิงแล้วรัดแน่น ก่อนที่ภาคย์จะปลดปล่อยออกมาจนล้นทะลักถุงยาง พลางดึงถุงยางออก แล้วแตกส่วนเหลือเข้าที่หน้าอกขาวของเด็กหนุ่มจนเตโชนอนหอบกับเตียงอย่างหมดแรง ก่อนที่ภาคย์จะเอ่ยถามด้วยเสียงแหบพร่าว่า “ฉันอยากต่ออีกรอบหนูไหวไหมคะ?” เมื่อได้ยินเตโชก็กัดฟันแน่น ก่อนจะพยักหน้ารับ พลางถูกภาคย์ดึงขึ้นมาบนตัว
“คุณป๋า?” เตโชตัวอ่อนพลางแนบร่างกายเหนียวเหนอะกับอีกฝ่าย ก่อนที่ภาคย์จะลูบหัวเด็กหนุ่ม แล้วเอ่ยถามเสียงจริงจังว่า
“หนูไม่มีโรคอะไรใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเตโชก็นัยน์ตาประกายวาบ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ไม่มีครับ ที่สำคัญแตกในหนูได้เลยนะหนูฝังยาคุมมาแล้ว” เมื่อได้ยินภาคย์ก้มลงหอมแก้มเด็กหนุ่มที่รู้ใจตัวเอง ก่อนจะตบสะโพกอวบให้คุกเข่า แล้วชักรูดแก่นกายตัวเองจ่อเข้าปากทางที่กำลังอ้าออกฉ่ำน้ำ
“รู้ใช่ไหมคะว่าถ้าโกหกป๋าจะเจออะไร?” เมื่อได้ยินเตโชก็ยิ้มหวาน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเอาใจว่า
“คุณป๋าเชื่อได้หนูเป็นเด็กดีของคุณป๋าแน่นอนค่ะ จุ๊บ” แล้วเตก็ทำใจกล้าจุ๊บเข้าที่ปากอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆ กดสะโพกอวบถูไถปากทางฉ่ำแฉะก่อนจะค่อยๆ กดตัวเองลงไปกลืนกินแท่งร้อนที่กำลังแข็งอวบด้วยท่าทางและสีหน้ายั่วเย้า เตรู้ดีว่าถ้ายังมัวเหนียมอาย ให้ตายคุณป๋าก็อาจจะไม่รับเลี้ยงตัวเอง เพราะฉะนั้นเตทำได้เพียงต้องแรด ต้องร่าน เพื่อมัดใจคุณป๋าเท่านั้น!!! “อื้อ ของคุณป๋าใหญ่จัง” เตเอ่ยเอาใจ ก่อนจะวางมือบนหน้าท้องแกร่ง แล้วค่อยๆ ถดสะโพกขึ้นก่อนจะกดลงอย่างแรงร่อนซ้ายร่อนขวาจนได้ยินเสียงเนื้อต้นขากระทบเข้ากับก้นกลมเป็นจังหวะ
“เด็กร่าน!!”
เพี๊ยะ!!
ภาคย์เอ่ยพลางยกมือขึ้นตีสะโพกอวบ ก่อนจะบีบเนินเนื้อสะโพกแน่นจนเต็มจนล้นเต็มง่ามมือขึ้นรอยแดง “อิ๊!!” เตโชส่งเสียงครางหวานเมื่อภาคย์อดรนทนไม่ไหวกับลีลาทั้งขย่มทั้งร่อนเอวของเด็กหนุ่ม ก่อนจะกระแทกสวนสะโพกขึ้นไปติดกันถี่ๆ จนเตโชตัวสั่นหัวโยกคลอนเจ็บรูไปหมดแต่ต้องทำเหมือนว่าตัวเองมีความสุข แน่ล่ะ ว่าเตโชเจ็บจนแสบรูไปหมด แต่เพื่ออนาคตที่ดีเตโชทำเพียงต้องเอาอกเอาใจอีกฝ่ายอย่างช่วยไม่ได้
ภาคย์กระแทกกระทั้นขึ้นไปก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในรูของเด็กหนุ่มจนหมด ในขณะที่เตโชเอื้อมมือจับรูดแก่นกายตัวเองจนเสร็จตามมาในเวลาต่อมา ก่อนจะนอนซบบนอกของภาคย์ แล้วเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรงว่า “หนูชอบจังเลยค่ะ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ฮึกเหิมหอมหัวหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างเอาใจ ก่อนที่เตโชจะเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า “ทำอย่างไรดีค่ะหนูติดใจคุณป๋าแล้ว แต่เราคงไม่ได้เจอกันอีกง่ายๆ ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็หรี่ตาลงก่อนจะยกยิ้มมุมปาก แล้วเอ่ยกับเด็กหนุ่มเสียงอ่อนว่า
“ทำไมจะไม่ได้เจอกันค่ะ ป๋าบอกแล้วไงว่าจะให้โอกาสหนูได้เรียนหนังสือ” เมื่อได้ยินเตโชก็ตาวาว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ปิดความดีใจไว้ไม่มิด
“คุณป๋าหมายถึงจะรับเลี้ยงหนูใช่ไหมครับ?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็พยักหน้ารับ ก่อนจะลูบหัวเด็กหนุ่มเมื่อเจ้าตัวเข้ามากอดตัวเอง ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาอย่างเอาใจ
“ฟอด ฟอด คุณป๋าน่ารักที่สุดเลย หนูชอบคุณป๊าที่สุด” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ยกยิ้มก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหยอกเย้าว่า
“ถ้าอีกรอบหนูไหวไหมคะ?” เมื่อได้ยินเตโชก็กัดปากอย่างยั่วเย้า ก่อนจะบีบรัดแท่งร้อนที่กำลังค่อยๆ แข็งตัวในรูตัวเองเป็นสัญญาณบอกว่าตัวเองพร้อมรับแค่ไหน
“ไหวสิค่ะ” เมื่อได้ยินเตโชก็ขึ้นขย่มจนภาคย์ทำได้เพียงตบก้นเด็กดื้อที่พยศบนตัวอย่างมันเขี้ยว ก่อนที่คืนนั้นเพนต์เฮาส์ที่ว่านั่นจะตกเป็นของรับขวัญเด็กเลี้ยงคนใหม่ของภาคย์ อัครพิเสธ
................................
ภาคย์ อัครพิเสธ เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของอดีตนักการเมือง ปัจจุบันเจ้าตัวดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัท เภตรา ฟาร์มาซูติคอล บริษัทผลิตยาและจำหน่ายไปทั่วโลก ซึ่งเป็นของมารดาที่ทิ้งไว้ให้ เพราะฉะนั้นมูลค่าเม็ดเงินของอีกฝ่ายเรียกได้ว่าล้นเหลือ และมันล้นเหลือเสียจนภาคย์นำมาใช้จ่ายกับการเลี้ยงดูเด็กๆ ในปกครอง ใช่ เตโชไม่ใช่เด็กคนแรกหรือคนสุดท้ายที่ภาคย์คิดจะเลี้ยงดู แต่เป็นหนึ่งในเด็กในปกครองที่ตอนนี้ภาคย์กำลังให้ความสนใจ เจ้าตัวไม่ได้เรียกร้องมากเกินไป เอาใจเก่ง ฉลาดคิด ฉลาดพูด และที่สำคัญเจ้าตัวอยู่เป็น เพราะฉะนั้นไม่แปลกใจถ้าในหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ภาคย์จะไปหาเตโชอยู่บ่อยครั้ง และวันนี้เองก็เช่นกันเด็กหนุ่มออกมารอรับตัวเองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พลางเขย่งเท้าหอมแก้มตัวเอง ก่อนจะเอ่ยต้อนรับเสียงหวานว่า “ยินดีต้อนรับกลับครับคุณป๋า”
เมื่อได้ยินหัวใจของภาคย์ก็ชุ่มชื้น ก่อนจะเดินไปโอบเอวเจ้าตัวมาหอมแก้มอยู่หลายฟอดเพื่อคลายความมันเขี้ยว “คิดถึงป๋าหรือเปล่า?” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้ม ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วโอบรอบคออีกฝ่าย พลางเขย่งเท้าจูบที่มุมปากอีกฝ่าย แล้วเอ่ยอย่างเอาใจว่า
“แน่นอนครับ หนูคิดถึงคุณป๋ามาก” ภาคย์จ้องมองเตโชด้วยสายตาอ่อนลง ตนไม่ได้มาหาเจ้าตัวถึงสามวัน แต่เตโชยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้ร้องไห้เสียใจเรียกร้องอะไร แต่กลับเอาอกเอาใจตัวเองอย่างออดอ้อน แล้วมีหรือที่ภาคย์จะไม่ชอบบุคลิกนิสัยแบบนี้
“ป๋าได้กลิ่นหอม ทำอาหารไว้หรือครับเด็กดี?” เตโชยกยิ้มจนนัยน์ตาหรี่ลงเป็นเสี้ยวก่อนจะเอ่ยตอบ
“ใช่ครับ เป็นอาหารบ้านๆ คุณป๋าจะชอบไหม?” เมื่อได้ยินภาคย์ก็กอดเอวพาอีกฝ่ายเดินเข้าไปที่ห้องอาหาร ทันเห็นอาหารสองสามอย่างที่ขึ้นชื่อ ต้มยำกุ้ง ไข่เจียว และหมูทอดกระเทียม ภาคย์ไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกิน แต่การมีคนเอาใจแบบนี้มีหรือที่ภาคย์จะไม่ชอบ
“ชอบแน่นอน มาทานกันเถอะ” เมื่อได้ยินเตโชก็ผละออกหันมาตักข้าวสวยเตรียมจานให้พร้อมต่อการรับประทานอาหารก่อนจะนั่งลงด้านข้าง แล้วเริ่มตักอาหารภาคย์อย่างเอาใจ
“คุณป๋าทานอันนี้ด้วยครับ” ภาคย์อ้าปากรับการป้อนจากเด็กหนุ่ม ก่อนจะพยักหน้ารับ ไม่ถือว่าอร่อย แต่ถูกปากใช้ได้ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า
“เราทำอาหารอร่อย คุณป๋าส่งเราไปเรียนทำอาหารเพิ่มดีไหม?” เมื่อได้ยินเตโชก็พยักหน้ารับอย่างดีใจ ก่อนจะหอมแก้มภาคย์อย่างดีใจ
“ขอบคุณครับคุณป๋า” เตโชเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะยกยิ้มหวาน
“เดี๋ยวอีกวันสองวันจะมีครูเข้ามาสอนพิเศษเรานะ เรียนม.ปลายแบบโฮมสคูลไปก่อน แล้วค่อยไปสอบเทียบเอาที่หลัง หลังจากได้ใบสอบเทียบแล้วค่อยไปเข้าเรียนมหาลัยฯ” เมื่อได้ยินเตโชก็ตาวาวก่อนจะลุกจากที่นั่งแล้วเดินไปนั่งบนตักของอีกฝ่าย ก่อนจะยกมือไหว้แนบอกพลางเอ่ยด้วยเสียงหวานว่า
“ขอบคุณคุณป๋าที่ให้โอกาสหนูนะคะ” ก่อนที่เตโชจะช้อนสายตาเงยหน้ามองภาคย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ทำเอาภาคย์รู้สึกกระชุ่มกระชวย ก่อนจะยกมือขึ้นกอดเด็กหนุ่มแล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า
“ป๋ารอรางวัลของหนูอยู่นะคะ” เมื่อได้ยินเตโชก็ยกยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ และคืนนั้นเตโชก็ให้รางวัลคุณป๋าไปอีกหลายน้ำ
+++++
Lady Zombie
24/11/67
บทสุดท้าย จับเสือมือเปล่าเส้นทางของเตโชเดินมาไกลมาจริงๆ จากเด็กสลัมที่ต้องดิ้นรนอยู่ในครอบครัวเฮงซวย สู่เด็กเลี้ยงที่ต้องแย่งชิงความรักจากคุณป๋า และมาสู่แม่ของลูกที่ไร้สถานะมาหลายปี ก่อนจะกลายเป็นคุณชายของอัครพิเสธถูกต้องตามกฎหมายในปัจจุบัน เพราะแบบนั้นเตโชจึงรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นจากแต่ก่อนที่คิดหวังเพื่อต้องการขึ้นเป็นคุณชายของอัครพิเสธเพียงเท่านั้น ตอนนี้เตโชสงบลงแล้ว มองโลกได้กว้างขึ้น และเลี้ยงลูกด้วยความรักความห่วงใยอย่างเต็มเปี่ยม ตอนนี้อาโปอายุได้ 5 ขวบแล้ว เจ้าตัวเรียนอยู่อนุบาลสอง และนี่เป็นเพียงช่วงปิดเทอมเท่านั้น ภาคย์กับเตโชเลยตกลงกันว่าจะพาลูกชายไปเที่ยวทะเลเพื่อพักผ่อนหนีร้อนในเมืองคุณป๋าอาสาขับรถมาเองเพราะอยากออกไปเที่ยวกับครอบครัวแบบธรรมดา อาโปนั่งที่เบาะด้านหลังร้องเพลงเจื้อยแจ้วอย่างสนุกสนาน ก่อนที่เจ้าตัวจะเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณแม่ น้องคืออะไร?ใจ๋ใจ๋บอกว่าตัวเองกำลังมีน้องล่ะ” เมื่อได้ยินสีหน้าของเตโชก็แดงก่ำเหลือมองคุณป๋าที่หัวเราะร่า ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือตัวเอง แล้วเอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีว่า“น้องคือเพื่อนเล่นอีกคนครับ ทำไมอาโปอยากมีน้องหรือ?” เมื่อได้ยินอาโปก็ย่นคิ
บทที่ 19 ดีดลูกคิดรางแก้วภายในสลัมโชคจ้องหนังสือพิมพ์ที่กำลังแปะพาดหัวข่าวการแต่งงานของยักษ์แห่งวงการยา แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้โชคสนใจไม่ใช่เรื่องราวความรักหวานชื่นแต่เป็นภาพของภรรยาคุณชายคนใหม่แห่งอัครพิเสธ อย่างเตโช อัครพิเสธต่างหากที่ทำให้โชคเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าว่า “ไอ้เต มึงอยู่นี่นี้เอง” ใช่โชคกำลังมองหาลูกชายคนเล็กที่หายตัวไปราว 10 กว่าปีได้ มันทิ้งให้ตัวเองต้องเผชิญกับเรื่องบัดซบหนีเอาตัวรอดคนเดียวแบบนี้ โชคยิ่งแค้นใจนัก ตนจ้องมองชื่อและนามสกุลใหญ่ที่ว่า ก่อนจะยืมมือถือของลูกน้องคนหนึ่งมากดเสิร์ชหาที่อยู่ของบ้านอัครพิเสธในวันแรกโชคมาที่บริษัทยาที่ชื่อว่า เภตรา ฟาร์มาซูติคอล ซึ่งเป็นบริษัทที่ผัวไอ้เตมันทำงานอยู่ โชคมาด้อมๆ มองๆ อยู่บริษัทอยู่หลายวันถึงได้รู้ว่ารถคันไหนเป็นรถที่ผัวไอ้เตมันนั่ง หลังจากนั้นก็พยายามสะกดรอยตามไปถึงที่บ้าน ตอนแรกโชคหาทางไปบ้านไม่เจอเพราะคาดกันหลังจากนั้นผ่านไปไม่นานก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ โชคมองบ้านหลังใหญ่ด้วยความโลภในดวงตา ก่อนจะเผยริมฝีปากเมื่อเห็นจากไกลๆ ว่าเตโชมันออกมาพร้อมเด็กตัวเล็กอีกคนน่าจะเป็นลูกมันโชคคิดในใจ ก่อนจะเ
บทที่ 18 กิ่งทองใบหยกเตโชนั่งอ่านข่าวของน้ำฟ้าและวิจิตรกาลในโทรศัพท์มือถืออย่างใจเย็น รอยยิ้มมุมปากถูกยกขึ้นก่อนที่พี่เนยจะเอ่ยพร้อมกับเล่นกับน้องอาโปไปด้วยว่า “ดีแล้วค่ะที่คนเลวแบบนั้นโดนจับ” เตโชหุบยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเห็นใจว่า“สงสารก็แต่น้องน้ำตาลไม่รู้ป่านนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” เมื่อได้ยินเนยก็ถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงโมโหว่า“ไม่น่าเห็นใจเลยค่ะ เด็กอะไรไม่รู้ทำไมรังแกอื่นไปทั่วแบบนั้น” เตโชพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรอีก ตนคิดว่าน้ำฟ้าจะจัดการกับตัวเอง แต่คิดไม่ถึงว่าน้ำตาลจะรังแกลูกชายตัวเองจริงๆ เห็นได้ชัดว่านี่น่าจะเป็นพฤติกรรมการส่งเสริมจากมารดาอย่างไม่ต้องสงสัย คงไม่มีเด็กสิบขวบที่ไหนมารังแกคนอื่นถ้านิสัยไม่เสียจริงๆ เพราะแบบนั้นเตโชจึงพูดออกมาจากใจจริงๆ ที่เป็นห่วงน้ำตาล เพราะเด็กหญิงคงเผชิญหน้ากับเรื่องเลวร้ายแบบนี้เพราะการกระทำของมารดาทั้งนั้น และไม่นานคุณป๋าก็กลับมาถึงบ้าน เตโชพาลูกชายออกไปต้อนรับเหมือนอย่างทุกวัน แต่วันนี้ต่างไปนิดหน่อยเพราะคุณป๋าดูเหมือนมีอะไรในใจ เมื่อขึ้นมาบนห้องหลังจากเตไปส่งลูกชายเข้านอน ก็เห็นภาคย์นั่งลงที่ปลายเตียงกำลังรอ
บทที่ 17 พออ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ภาคย์นั่งอ่านรายงานที่พัดส่งมาให้ตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง จากการสอบสวนน้ำฟ้า เธอตั้งท้องจริงหลังจากหย่ากับภาคย์มีโอกาสเป็นไปได้มากว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของภาคย์ แต่เรื่องนี้ก็ยังไม่แน่ชัดเมื่อในสูติบัตรของน้ำตาลในช่องพ่อถูกเว้นชื่อเอาไว้ ส่วนสาเหตุที่เธอกลับมาในช่วงสิบปีน่าจะเป็นผลมาจากครอบครัวของเธอเกิดปัญหา ตอนหย่ากันสินสมรสถูกแบ่งออกอย่างเท่าเทียมกัน และภาคย์ก็ยุติการร่วมมือระหว่างวิจิตรกาลและอัครพิเสธไปแล้วเพื่อความชัดเจน เพราะแบบนั้นตนจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องของวิจิตรกาลอีกต่อไป จนมาทราบตอนนี้ว่าทางวิจิตรกาลกำลังจะถูกฟ้องล้มละลาย เนื่องจากการหนีภาษีมาหลายปี “ท่านประธานอยากให้ผมสืบต่อไหมครับ?” ภาคย์วางเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า“ให้แม่บ้านเก็บเส้นผมของน้ำตาลมาให้อย่างลับๆ ในเมื่อน้ำฟ้าไม่ต้องการตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อเพื่อให้เรื่องนี้กระจ่างฉันคงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้น”“ครับท่านประธาน” ก่อนที่ภาคย์จะเอ่ยต่อว่า“อีกเรื่องติดต่อคนจากวิจิตรกาล ฉันต้องการพูดคุยด้วยหน่อย” พัดเอ่ยตอบรับก่อนจะออกไปเหลือเพียงภาคย์ที่นั่งมองเอกสารในห้องด้วยสายต
บทที่ 16 พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง“ตอนเราหย่ากันฉันก็ท้องน้องน้ำตาลแล้ว แต่ฉันไม่คิดจะบอกคุณ เพราะคิดว่าไม่จำเป็น แต่ดูเหมือนตอนนี้คุณจะมีลูกแล้ว ฉันแค่ไม่อยากให้น้องน้ำตาลไม่ได้รับในสิ่งที่ควรได้รับ เพราะฉะนั้นฉันมาที่นี่วันนี้เพื่อบอกให้คุณรู้ว่าคุณยังมีลูกสาวอีกคนอยู่ด้วย”“!!!!!!!!!!!!!!” ภาคย์จ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาตกตะลึง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้งว่า “แล้วทำไมคุณถึงเพิ่งมาบอกผมตอนนี้น้ำฟ้า?” เมื่อได้ยินน้ำฟ้าก็ยักไหล่อย่างไม่แคร์อะไร ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า“เพราะฉันไม่คิดว่าคุณจะเชิดชูลูกของเด็กเลี้ยงคนนั้นออกหน้าออกตาอย่างไรเล่า รู้แบบนี้ตอนนั้นฉันไม่หย่ากับคุณน่าจะดีกว่า” น้ำฟ้าเอ่ยพลางยกกาแฟขึ้นจิบ ก่อนจะมองใบหน้าอดีตสามีด้วยสายตาราบเรียบเย็นชา เธอกับภาคย์แต่งงานกันเพราะผลประโยชน์ของคนรุ่นเก่า ทำตามคำสัญญาบ้าบอของคนแก่ที่ไม่คิดว่าจะทำ ชีวิตรักบนเตียงของภาคย์ก็ดีไม่แย่ แค่ตอนที่หย่าเธอดันมีลูกติดท้องมาด้วยเท่านั้น“ผมอยากตรวจ DNA ” เมื่อได้ยินน้ำฟ้าก็เบ้ปากก่อนจะเอ่ยเสียงไม่ยี่หระว่า“แต่ฉันไม่อนุญาต” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ย่นคิ้วจ้องมองเธอด้วยสายตาสงสัย ภ
บทที่ 15 ชี้นกบนปลายไม้วันนี้เหมือนทุกวันภาคย์กำลังทำงานอยู่ที่บริษัท แต่จู่ๆ พัดก็เข้ามาแล้วเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า “ท่านประธานครับ คุณอินติดต่อมาว่าอยากขอพบท่านครับ” เมื่อได้ยินภาคย์ก็เงยขึ้นจากกองเอกสาร ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงสับสนว่า“อิน? ใคร?” อาจจะเพราะหลายปีแล้วที่ภาคย์ไม่ได้ติดต่อกับอีกฝ่ายทำให้ความทรงจำเลือนรางไปบ้าง ก่อนที่พัดจะเอ่ยอธิบายว่า“หนึ่งในเด็กในปกครองท่านครับ แต่เลิกติดต่อกันไปหลายปีแล้ว” เมื่อได้ยินภาคย์ก็ย่นคิ้ว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า“ทางนั้นติดต่อมาทำไม?”“ไม่บอกเหตุผลไว้ แค่ต้องการติดต่อท่านครับ” ภาคย์เอนหลังพิงพนักพิง ก่อนจะหรี่ตาลงแล้วเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า“ข้อมูลทั้งหมดของอินหลังเจ้าตัวออกจากฉันไป และตอบตกลงอีกฝ่ายเป็นเย็นนี้ที่ร้านอาหาร x ขอข้อมูลของเจ้าตัวก่อนออกไปเย็นนี้”“ได้ครับ” ภาคย์ไม่รู้ว่าอินกลับมาหาตัวเองด้วยเรื่องอะไร แต่ที่ยอมไปพบเพราะเห็นแก่ที่มีอดีตร่วมกันมาสักพักแล้วตัวเองเป็นฝ่ายบอกลาอีกฝ่ายก่อน ถ้าเป็นเรื่องเล็กน้อยภาคย์ก็ยังช่วยได้ แต่ถ้ามากกว่านั้นก็อย่าหาว่าภาคย์ใจร้ายเลยเถอะและเมื่อตอนเย็นมาถึงภาคย์ที่เพิ่งอ่านเอกสารของอินจบก็มี