ตอนที่ 24 คนที่หล่อและรวยขนาดนี้เป็นของคุณนะ

เมื่อลุกขึ้นมานั่งได้ ไต้ฝุ่นที่แม้จะมึนหัวจนคออ่อน เอนพิงไปกับหัวเตียง ทว่าสายตากลับสำรวจไปรอบห้องด้วยความสงสัย

“ห้องนายเหรอ”

“อืม” ผมตอบสั้น ๆ มือคนข้าวในถ้วยที่ยังมีไอร้อนเล็กน้อย ก่อนตักขึ้นมาเป่าแล้วจ่อปากเขา “กินเร็ว อุตส่าห์ทำให้ขนาดนี้แล้วนะ ถ้ายังงอแงอีกฉันไม่ป้อนแล้ว”

“อือ” ไต้ฝุ่นยิ้มออกมา อ้าปากรับข้าวต้มเข้าไป ท่าทางเหมือนเด็กไม่มีผิด

ผมชะงัก มองรอยยิ้มแบบเด็กน้อยของเขาตาค้าง

ให้ตายเหอะ! ไม่ว่ายังไงก็ไม่ชินเวลาอีกฝ่ายยิ้มสักที

“คิริน” น้ำเสียงแหบพร่าจากพิษไข้เอ่ยเรียกด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าผมถือช้อนค้างเอาไว้

“อะ เอ้อ กินต่อนะ”

ว่าแล้วผมก็ตักข้าวต้มป้อนเขาต่อ แม้ไต้ฝุ่นจะป่วยจนสติเลอะเลือน นิสัยเพี้ยนไปจากเดิม แต่พอผมบอกให้กินข้าวให้หมด เขาก็กินจนหมดเกลี้ยงจริง ๆ ต่างจากคนอื่นที่เวลาป่วยแล้วจะกินข้าวไม่ค่อยลงนัก

“หิวเหรอ” ผมยิ้มอย่างโล่งอก เห็นเขากินข้าวได้แบบนี้ก็สบายใจ

“เพราะนายป้