LOGINผมเริ่มเล่าตั้งแต่การเล่นเกมเดิมพันกับพวกเซฟ ไปจนถึงตอนผมแพ้เลยต้องไปบอกรักไต้ฝุ่น เราคบกันแบบหลอก ๆ นานวันเข้าก็สนิทกันมากขึ้น
ความรู้สึกของผมที่มีต่อเขามันเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่คิดว่าน่าจะช่วงแรก ๆ นั่นแหละ เพียงแค่ไม่รู้ตัวเท่านั้น เกิดมานอกจากแม่ก็มีแค่ไต้ฝุ่นที่ดีกับผมขนาดนี้ ขนาดพวกเซฟที่ว่าดีกับผมแล้ว ก็ยังไม่เคยทำให้ถึงขนาดนั้นเลย
หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องที่มีเพจออกมาแฉว่าผมหลอกลวงไต้ฝุ่น ผมติดต่อหาเขาแต่โทรไปไม่รับ อ่านแชตแต่ก็ไม่ตอบ แถมยังมาเห็นรูปเขากอดอยู่กับเพื่อนสนิทที่เป็นคู่จิ้นกันอีก
ตอนนั้นผมถึงได้รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับไต้ฝุ่น แต่รู้แล้วยังไงล่ะ ไต้ฝุ่นไม่ได้เลือกผม สาเหตุที่โดนรถเฉี่ยวก็เพราะเอาแต่โวยวาย ตั้งท่าจะหนีเขาในวันที่ฝนตกจนไม่เห็นรถขับมา
“โง่มาก” แม่พูดออกมาสั้น ๆ
“เขา?”
“ลูกนั่นแหละ” แม่ถอนหายใจออกมา พลางส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ
“เอ๊า” ผมมองแม่ด้วยความน้อยใจ ผมผิดจริงดิ
“คนเขาอุตส่าห์มารอรับถึงบ้าน แทนที่จะเข้าไปถามว่าเรื
“เสร็จแล้วเหรอ” ผมถามพลางมองเขาที่แต่งตัวเต็มยศแล้วเรียบร้อยใบหน้าที่ปกติก็หล่อเหลาอยู่แล้ว ตอนนี้ถูกแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อน ๆ เส้นผมที่เคยปรกหน้าผากถูกเสยเก็บขึ้นไปอย่างเรียบร้อย ขับให้วงหน้าของเขาดูหล่อคมมากกว่าเดิม ไม่เหมือนคนอายุยี่สิบ แต่กลับเหมือนนักธุรกิจไฟแรงแทนร่างกายสูงโปร่ง มีความกำยำจากการออกกำลังกายเป็นประจำ พอมาอยู่ในชุดสูททางการสีขาวแล้วโคตรเข้ากันสุด ๆ ให้ตายสิ ผมชักจะหวงแล้วนะ“อืม” ไต้ฝุ่นยืนล้วงกระเป๋าพลางพยักหน้า“เอ่อ น้องคิรินก็ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ ไต้ฝุ่นไปหาที่นั่งรอก่อนนะจ๊ะ” พี่คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยอาการเหงื่อตก ท่าทางหวั่นเกรงเล็กน้อย เพราะเมื่อกี้พวกเขาเมาท์แฟนผมกันโขมงโฉงเฉงเลยนี่นา“รีบหน่อยนะครับ คิรินต้องกินข้าวก่อนถ่ายรูป” ไต้ฝุ่นพยักหน้า พูดจบก็เดินออกไปทันที“แหม ประเสริฐเหลือเกินพ่อคุณ” คล้อยหลังไต้ฝุ่นไป เหล่าช่างแต่งหน้าที่เมื่อกี้เกร็งจนแทบลืมหายใจก็พากันจีบปากจีบคอต่อ ทั้งยังหันมาคุยกับผมด้วย “ผัวพี่ไม่เห็นดูแลด
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน แต่ผมกับไต้ฝุ่นกลับถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงเรียกเข้าที่ดังไม่หยุดในช่วงเช้ามืด ริงโทนนี้ไม่ใช่โทรศัพท์ผมแน่นอน“รับโทรศัพท์สิ!” ผมฟาดเข้าที่อกไต้ฝุ่นอย่างไม่เบาแรงด้วยเหตุการณ์เมื่อคืนที่อารมณ์ค้างคา ทั้งยังนอนไม่ค่อยหลับ เพิ่งหลับได้ไม่นานก็ยังโดนปลุกแต่เช้าอีก รวม ๆ แล้วเลยทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกผมพลิกตัวหนีไปอีกทาง ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง ซุกหน้าลงกับหมอน ต้องการตัดขาดจากสิ่งรบกวนทั้งหมด“พี่ฝน อือ ทำไมเช้าจัง ผมไม่อยากปลุกคิริน เฮ้อ ก็ได้”แม้จะมุดเข้าผ้าห่ม แต่ก็ยังได้ยินเสียงพูดคุยของไต้ฝุ่นอยู่ดี ถึงจะจับใจความไม่ได้จนเหมือนเสียงหึ่ง ๆ ของแมลง อีกทั้งมือหนายังลูบศีรษะผมไปมา นั่นยิ่งทำให้ผมหลับไม่ลงเท่าไร“คิริน ตื่นเร็ว” ไต้ฝุ่นกระซิบข้างหัว แขนหนายื่นมาดึงผมเข้าไปกอดทั้งตัว“ไม่” ผมตอบสั้น ๆ ในใจหงุดหงิดสุดขีดที่ถูกรบกวนการนอนเมื่อกี้ตอนสายเรียกเข้าดัง ผมลืมตามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นว่าท้องฟ้ายังสลัวอยู่เลย มันน่าจะยังไม่ห
แฟนเก่าเมษาผมกับเดอะแก๊งทำหน้าทึ่ง รู้สึกว้าวมากที่เมษามีแฟนเก่าหล่อขนาดนี้ พึงรู้ไว้ว่าชายรักชายไม่ได้มีกันอยู่เกลื่อนสังคมขนาดนั้น การที่จะหาคนไทป์เดียวกันทั้งยังหน้าตาดีนี่มันยากพอกับการงมเข็มในมหาสมุทรเลยนะ“สเปกเพื่อนมึงนี่สูงใช้ได้” เซฟพูดออกมาอย่างไม่ได้ใส่ใจ“มึงอย่ามองแต่หน้าตา ไอ้ห่านั่นแม่งชอบทำร้ายร่างกาย” ทัพขมวดคิ้วแน่น ทำท่าจะลุกออกไปทว่ากลับโดนไต้ฝุ่นกดบ่าเอาไว้“ตอนนั้นเราช่วยให้เมษามันหลุดออกมาจากไอ้เวรนั่นได้แล้ว มันก็สัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเมษาอีก การที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันแบบนี้ อาจเป็นไปได้ที่เพื่อนมึงกลับไปหามันเอง เพราะงั้นครั้งนี้ให้มันเรียนรู้ด้วยตัวเองซะ หรือมึงจะตามไปช่วยตลอดชีวิตกัน” ประโยคยาวเหยียดถูกกล่าวออกมาสิ่งที่ไต้ฝุ่นพูดออกมาค่อนข้างมีเหตุผลมากเลยทีเดียว“แต่ว่า...” ทัพมีท่าทางลังเลอย่างเห็นได้ชัดผมที่มองอยู่นานก็รู้สึกจนใจแทนเขาเหมือนกัน จากที่ดู ทัพเป็นคนรักเพื่อนมากจริง ๆ ขนาดวันที่เมษาโดนไต้ฝุ่นเปิดโปง หรือแม้แ
“ไปกัน”ไต้ฝุ่นมองหน้าผม มือหนาแบออกมาด้านหน้า ไม่ต้องให้พูดซ้ำสองก็รู้ว่าต้องทำอะไร ผมวางมือลงบนฝ่ามืออีกฝ่าย จากนั้นก็ถูกเขาจูงเดินออกไปทางหน้าโรงแรมที่เพื่อน ๆ รออยู่แม้จะมีสายตามากมายทั้งจากพนักงานหรือจากแขกคนอื่นที่มองมา กลับไม่ได้ทำให้ผมกับเขาปล่อยมือออกจากกันแต่อย่างใด ไม่สิ ต้องบอกว่าไต้ฝุ่นไม่ยอมปล่อยต่างหากไอ้ตัวผมมันก็หน้าบางราวกับกระดาษ ส่วนคุณชายด้านข้างนี่ยิ่งกว่าอิฐโบกด้วยปูนเสียอีก นอกจากไม่อายที่มีคนมองแล้ว กลับยังเชิดคอขึ้นท่าทางมั่นใจสุดขีดนี่คือพลังของคนหล่อและรวยสินะ ที่เขาว่ามีตังค์จะทำอะไรก็ไม่ผิดนี่โคตรจริงถึงผมจะสตรีมให้แฟนคลับดูบ่อย ๆ ทว่าตอนนั้นผมไม่ได้เห็นสายตาของพวกเขาเสียหน่อย กระทั่งมาอยู่กับไต้ฝุ่นก็ถูกคนที่มหาวิทยาลัยจ้องตลอด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ชินอยู่ดีคิดอะไรเพลิน ๆ ผมที่เดินหาเศษเหรียญตามพื้นก็ชนเข้ากลางหลังของไต้ฝุ่นเมื่ออีกฝ่ายหยุดกะทันหัน“หยุดทำไม” ผมชะโงกหัวออกไปมอง เห็นเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ถึงผมจะไม่ค่อยตามแฟชั่น แต่ก็มองออกว่าท
หลังจากเรื่องวุ่นวายทั้งหลายผ่านพ้นไป ในที่สุดก็มาถึงวันสุดท้ายของการสอบปลายภาคสักที!ชีวิตของผมที่เคยราบเรียบมาตลอด กระทั่งมาเจอเข้ากับไต้ฝุ่นกราฟชีวิตก็กลายเป็นขึ้นลงอย่างกับคลื่นสัญญาณชีพ ทำเอาเหนื่อยสุด ๆ และเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยที่สะสมมาตลอดเทอมวันนี้พวกเราเลยกะว่าจะไปทะเลกัน!ไปมันหลังสอบเสร็จนี่แหละ ขอแค่หลังจากนี้อย่ามีอะไรมาขัดอีกก็พอ ไม่งั้นผมจะลงไปนอนดิ้นกับพื้นแน่นอนตอนนี้ผมกำลังยืนรอแฟนคนนั้นที่ทั้งหล่อและฉลาดทำข้อสอบวิชาสุดท้ายอยู่หน้าห้องจนขาแข็งไปหมด ให้ตายเหอะ เพื่อนเขาออกมากันจนจะหมดแล้ว เมื่อไรเขาจะเสร็จเนี่ย!เมื่อก่อนไต้ฝุ่นมักไปไหนมาไหนกับเพื่อนสนิทเท่านั้น แม้แต่วิชาเรียนก็ลงคล้ายกันหมด แน่นอนว่าในห้องสอบย่อมต้องมีเพื่อนของเขา ทว่าตอนนี้กลับเหลือแค่ทัพคนเดียวเท่านั้น ส่วนเมษาก็หายหน้าไปเลยตั้งแต่วันที่เขามาโวยวายในโรงอาหารวันนั้นจากการเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามอาจารย์ ก็ได้ความว่าเขาดร็อปเรียนไปและก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาตอนไหนผมพอเข้าใจเขานะ เพราะถ้าลองเปลี่ยนมาเป็นตัวเองก็คงไม่กล้ามาเรีย
ข้อความพวกนี้เพิ่งถูกโพสต์ได้ไม่นาน ในเมื่อพวกเราเห็นแล้ว คนอื่นย่อมต้องเห็นเช่นกัน โดยเฉพาะคนต้นเรื่องที่กำลังเดินดุ่มเข้ามาในโรงอาหารด้วยใบหน้าโกรธจัด“ไต้ฝุ่น ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย” มาถึงเมษาก็ตรงเข้าหาไต้ฝุ่นทันที ทั้งดวงตาและใบหน้าแดงก่ำ หยาดน้ำตาเอ่อคลอ “มึงเกลียดกูขนาดนั้นเลยเหรอ”ไต้ฝุ่นมองหน้าเพื่อนตัวเล็กแล้วพูดเสียงเรียบ “กูไม่เคยเกลียดมึง แต่เป็นมึงที่ทำตัวเองนะ”“กูทำตัวเองยังไง ทั้งหมดมันก็เพราะกูชอบมึงนะไต้ฝุ่น!” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง นักศึกษาของทั้งคณะแทบจะมากองอยู่ที่นี่กันหมด เพราะงั้นคนที่เห็นเหตุการณ์นี้เรียกได้ว่าไม่น้อยเลย“กูควรดีใจงั้นสิ?” ไต้ฝุ่นประชด “มึงคิดว่าที่ตัวเองทำมันถูกต้องงั้นเหรอ”เมื่อโดนความกดดันจากไต้ฝุ่น เมษาสะอึกก่อนจะเถียงเสียงแข็ง “ถึงมันจะผิด แต่มึงต้องทำขนาดนั้นเลยหรือไง ให้พวกมันออกมาโพสต์ประจาน นี่กะจะไม่ให้กูมีที่ยืนแล้วใช่ไหม!”“แล้







