เข้าสู่ระบบแชร์
บทนำ 2 | น้ำแข็ง - ขอนอนกับคุณ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-18 03:02:47ถุงยาง ถุงยาง
คำนี้ก้องในหูฉันซ้ำ ๆ ก่อนที่ข้อมือฉันจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แล้วฉันก็ยืนนิ่งปรือตาหนัก ๆ มองตามหลังพวกมัน ยืนเซซ้ายเซขวาแทบล้มพับ แต่โชคดีที่มีคนจับ และโอบเอวไว้ก่อน
เฮ้ย... โอบเอว! ฉันก้มมองมือนั้นตกใจ ก่อนจะรีบหันขวับ ไปผลักอกเจ้าของมือใหญ่สุดแรงเกิด
“ออกไป! ไอ้เลว”
“อยู่นิ่ง ๆ คุณโดนป้ายยา” ฉันเงยหน้าขึ้นมองร่างสูง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นโบว์ยีหัวที่หนักอึ้งของตัวเองไปด้วย
“อะไร อะไร โดนได้ไง? ทำไมฉันไม่รู้สึก ฉาน ฉันเป็นหมอนะ”
“เพื่อนผม ป้ายยาคุณ ออกไปขึ้นรถกับผม ผมจะไปส่ง” เขายื่นมือขาว ๆ มาหาฉัน แต่ฉันรีบปัดและขยับออกไปห่าง ๆ ก่อนจะรีบเดินเกาะราวบันไดเกาะผนัง เดินโซซัดโซเซออกจากผับไปมองหารถตัวเอง
แต่ฉันไม่มีสติพอที่จะมองเห็นและขับรถ จึงพยายามเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์โทรหาน้องสาวตัวเอง แต่มันดันซวยซ้ำซวยซ้อน ขณะที่ฉันเล็งปุ่มสีเขียว ๆ พยายามหาเบอร์และโทรออก โทรศัพท์ฉันก็ถูกแย่งไปจากมือ!
“เอาคืนมา”
ผู้ชายคนนั้นไม่ตอบ เขากดอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ฉัน และหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูพร้อมกัน ตอนนี้หูฉันอื้อมือฉันชา ตาก็พร่ามัวมองอะไรไม่ชัด นี่ฉันโดนป้ายยาอะไรกัน ฉันเป็นหมอแท้ ๆ ยังเดาไม่ได้เลย
“ขอคืน อย่าคิดทำอะไรฉัน ไม่งั้นฉัน”
“คุณไม่มีสติแล้ว อ่ะนี่โทรศัพท์ ผมจะไปส่งคุณเอง คุณขับรถไม่ไหวหรอก ขึ้นแท็กซี่ก็อันตราย เชื่อใจผมเหอะ”
ฉันค่อย ๆ เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ และกะพริบตาถี่ ๆ มองหน้าเขา
“คุณเป็นคนม่ายดี ชะ ใช่ไหม? เรื่องถุงนั่น นั่นฉัน”
“คุณฟังผมและมองตาผม เชื่อใจผมเถอะ ถ้าผมทำ ผมไม่ปล่อยคุณพูดพร่ำแบบนี้แน่ ผมลากขึ้นรถไปปู้ยี่ปู้ยำแล้ว”
ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ปรับม่านตาที่พร่ามัวมองเขาอีก นี่เทพบุตรยื่นมือมาช่วย หรือซาตาน ถึงจะมองไม่ชัดแต่เขาหล่อดูดีมีภูมิฐาน ฉันยืนจ้องเขาอยู่เนิ่นนานจ้องจนไม่รู้อะไรสั่งฉัน ให้ค่อย ๆ ยื่นมือไปหาเขา
“ช่วยฉัน โทรหาน้องสาวฉัน”
“ผมจะโทรให้ แต่ต้องไปจากที่นี่ก่อน ถ้าพวกนั้นมาเห็นคุณจะไม่ปลอดภัย”
เราเพิ่งเจอกัน และไม่ทันได้รู้จัก มันไม่มีอะไรทำให้ฉัน เชื่อใจเขาได้เลย แต่ฉันจะไม่ไหวแล้ว และฉันก็ได้ยินเสียงไอ้พวกบ้านั่นกับเสียงเพลงในผับ ดังก้องในหูตลอดเวลา
“อะ อืม”
“ขึ้นรถสิ ผมไปส่งคุณเอง” เมื่อฉันตอบตกลง ก็ถูกพยุงขึ้นรถสปอร์ทคันนึง แอบได้ยินเสียงโห่แซวดังขึ้นแต่คนพยุงเขาไม่ได้สนใจ และพอฉันขึ้นรถเขาปิดประตูให้ ฉันก็เห็นเขาหันไปชูนิ้วกลางใส่ประตูผับ แล้วเดินอ้อมไปฝั่งคนขับทันที
“ตอนนี้ คุณรู้สึกยังไง?” เขาถอยรถยาวออกจากซองแล้วถามฉัน ในขณะที่ฉันลูบแขนและต้นคอไม่หยุด
ไม่ ๆ อาการแบบนี้มัน มันคือ...
“ฉันร้อน ฉันมีอารมณ์” ฉันพูดตรง ๆ อยู่ ๆ ก็ไม่รู้สึกอายอะไรทั้งนั้น แต่ผู้ชายที่ฉันแอบลังเลว่าเขาเป็นซาตาน เขากลับเบิกตากว้างและหันขวับไปทางอื่น
“อะไรวะเนี่ย?”
“ฉันอยากอาบน้ำ ฉันร้อน ฉันมีสตินะแต่ฉัน ไม่มีแรง และฉันมีอารมณ์ แต่ฉัน... ฉัน” ฉันเอามือปิดหน้าหายใจหอบ เพราะเริ่มพูดไม่รู้เรื่องและไม่เป็นคำ พ่อช่วยน้ำแข็งด้วย กาแฟแกอยู่ไหน? แม่หนูจะทำยังไงกับตัวเองดี!
“ร้อน? ร้อนได้ไงวะ เอางี้ใจเย็น ๆ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน บ้านคุณ..อยู่ที่ไหน?”
“บ้าน” ฉันพูดเบา ๆ และพยายามคิดตาม จนสักพักถึงรู้ว่าฉัน กลับบ้านสภาพนี้ไม่ได้ ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ที่คนในผับสูบและพ่นใส่ มันติดตามตัวตามผมฉันไปหมด
ถ้าพ่อได้กลิ่นพ่อต้องฆ่าฉันแน่ ๆ แล้วแม่ก็ต้องเข้ามาห้าม สุดท้ายบ้านก็จะวุ่นวาย โอ้ยฉันปวดหัวชะมัด ไม่เอาแบบนั้น หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่!
“ไปส่งฉันที่โรงแรม ฉัน ฉัน... ไม่กลับบ้าน” เขาหันขวับมามองฉัน แต่ฉันไม่สนใจ เอามือกอดอกก้มหน้าลง
“โรงแรมอะไร? ม่านรูด จิ้งหรีด ห้าดาว”
“อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่บ้านฉัน” ฉันตอบ และหลับตานิ่ง จนสักพักม่านตาค่อย ๆ เปิดและดีขึ้น ๆ อาการหนักอึ้งในหัวก็ทุเลาลง แต่ฉันกลับไม่มีแรงหยิบโทรศัพท์หรือจับอะไรเลย ฉันกลับร้อนเหงื่อแตก และมีความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาแทน
แบบนี้ ฉันโดนยาปลุกเซ็กส์ด้วยแน่ ๆ
“ห้องผมไหม ไม่เปลือง”
“ทะ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน นี่ฉันโดนป้ายยาอะไร เพื่อนคุณป้ายยาอะไรให้ฉัน!”
“ผมไม่รู้ รู้แต่มันทำแบบนี้กับผู้หญิงหลายคน คุณทำไมไม่กลับบ้านล่ะ อันตรายนะคุณ”
ฉันพยายามดึงสติกะพริบตามองตรงไปยังถนน ตอนนี้ไฟท้ายรถแต่ละคันแสบตามาก แสบจนฉันต้องหลับตาลงอีกครั้งแล้วถอนหายใจออกมา ฉันจะวินิจฉัยตัวเองได้ยังไง ฉันไม่มีแรงจะเปิดตาด้วยซ้ำ
“ฉันกลับบ้านไม่ได้พ่อฉันเอาตายแน่ บอกฉันมาว่าฉันโดนยาอะไร ปกติยาป้าย Cetacaine ฉันจะสลบไม่มีสติ แล้วนี่ทำไมฉัน มีอารมณ์”
ฉันหลับตาพูดเบา ๆ จนผู้ชายคนนั้นจับแขนฉันเขย่ารัว ๆ
“ตื่น ๆ อย่าหลับ คุณมีอารมณ์คุณควรกลับบ้าน”
“พาฉันไปโรงแรม เพื่อนคุณทำฉัน คุณต้องรับผิดชอบ”
“นี่คุณแกล้งมีอารมณ์เพื่อจะงาบผมใช่ไหม? ชวนผมไปโรงแรมตลอดเลย คุณเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ รู้ใช่ไหมว่าผมเป็นใคร คุณอยากใช้แผนนี้เข้าหาผมใช่ไหม? ปกติผู้หญิงที่เพื่อนผมป้ายยา ไม่มีใครมีสติขนาดนี้นะ”
ฉันเปิดตาหนัก ๆ หันไปมองหน้าเขา ไอ้บ้า เอาอะไรคิด ผู้หญิงอย่างฉันเหรออยากงาบแก แล้วที่พูดคืออะไร ทำไมมันเลวทรามต่ำช้าสารพัดพิษขนาดนั้น!
“ไม่ต้องพูดมาก ไปส่งฉันที่โรงแรม จากนั้นคุณจะไปไหนก็ไป”
ฉันพูดจบก็เบือนหน้าหนี ที่คิด ๆ ฉันโดนผสม MAROC ในเครื่องดื่มและโดนยาป้าย Cetacaine แน่ ๆ แต่คงโดนในปริมาณน้อยทั้งคู่ เพราะจากมึนงงแทบไม่มีสติ ตอนนี้อยู่ ๆ ก็เหลือแค่อารมณ์พลุ่งพล่านที่ร้อนวาบไปตามร่างกาย มือไม้ฉันเริ่มกลับมามีแรงแล้ว ฉันจึงพยายามปาดเหงื่อที่หน้าที่คอและนั่งประติดต่อเหตุการณ์ทั้งหมดคร่าว ๆ
ไอ้บาร์เทนเดอร์นั่นใส่ยาในเครื่องดื่มฉัน หรือระหว่างที่ฉันหันไปดูดีเจบนเวที มันมีคนอื่นมานั่งข้าง ๆ โอ้ยบ้าจริง ฉันไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย ฉันไม่น่ากินเยอะไม่น่านั่งต่อ ไม่น่าทุกอย่าง!
“ถ้าคุณไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ เอางี้ ไปคอนโดผม ไว้คุณดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยกลับ ที่นั่นมีแม่บ้านอยู่ด้วย ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก เอ้อ... คุณก็อย่าทำอะไรผมด้วยนะ พอดีผมเป็นคนหวงตัว”
ฉันไม่ตอบ กอดอกก้มหน้าลง เหลือบมองแค่ถนนนิดหน่อยเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน เพราะตอนนี้ฉันมีอารมณ์มากฉันทั้งร้อนทั้งหิวน้ำ ฉันอยากกินน้ำเยอะ ๆ ให้พวกสารแปลกปลอมทุกอย่าง มันขับออกไปกับปัสสาวะให้หมด
ฉันนั่งทรมานสักพัก อยู่ ๆ รถสปอร์ทก็ขับขึ้นลิฟต์คอนโดหรูแห่งนึง แต่พอเห็นป้ายที่กระจกลิฟต์ยกรถ ก็แทบอึ้ง นี่มันคอนโดร้อยล้านที่ดัง ๆ นี่หว่า
ฉันจึงนั่งก้มหน้าในรถเงียบ ๆ นั่งฟังคนข้าง ๆ ถอนหายใจจนรถถูกยกสูงขึ้น ๆ และหยุดกึกที่ชั้นสามสิบเก้า
เมื่อลิฟต์หยุดประตูกระจกเปิดสองบาน ผู้ชายคนนั้นเขาก็ขับรถออกไปจอดหน้าห้อง ก่อนฉันจะลงจากรถมองซ้ายมองขวาและมองลิฟต์ มองสำรวจดูลิฟต์ที่ปิดเพื่อเช็คทางเข้าออกให้แน่ใจ
ฉันจะรอดไหม? เขาจะรอดไหม? ฉันไม่ค่อยห่วงตัวเองเลยตอนนี้ ฉันห่วงเขามากกว่า เขาดูหวงเนื้อหวงตัวและน่าจะเป็นคนดีนิดหน่อยที่ช่วยฉันออกมา แต่ทำไมยิ่งมองหน้าเขา ฉันยิ่งคอแห้ง และกลืนน้ำลายอึก ๆตลอดเวลา
นี่ฉันหิวน้ำ หรือหิวเขา?
“เข้ามาสิ นั่งพักให้ดีขึ้นค่อยกลับ โทรบอกพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายรึยัง ให้ผมคุยให้ไหม? หรือไม่ก็ให้ใครมารับที่นี่เลยก็ได้”
ฉันส่ายหน้ารัวเดินใจเต้น ‘ตึก ๆ’ ไปหาเขา เมื่อสติกลับมาเหลือแต่ความร้อนเร่า และฉันเห็นหน้าเขาชัด ฉันก็ได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงโชยแตะจมูกอีก
ประตูที่เขาเปิดรอมันเชื้อเชิญเหลือเกิน ฉันอยากเข้าไป อยากไปทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่ม ๆ และทำแบบนั้นกับเขาจัง
“ฉันขอนอนกับคุณได้ไหม?”
-------------------------------------------
เรื่องนี้มี 2 คู่นะคะ
คู่ที่ 1 หมอน้ำแข็ง + คุณเต้
คู่ที่ 2 หมอกาแฟ + ต้นกล้า
พาร์ทแต่ละคู่จะสลับ ๆ กันน้า แต่ต่อเนื่องเป็นเรื่องราวเดียวกันค่ะ คล้ายละครหรือหนังหลายมุมมอง
ก่อนหน้าคือบทนำของแต่ละคู่ เราจะเริ่มตอนที่ 1 จากคู่หมอน้ำแข็งนะคะ
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 1 - น้ำแข็ง - Help Me
น้ำแข็งHelp Me ฉันไม่รอคำตอบ สะบัดรองเท้าถอดทิ้งทีละข้าง ๆ แล้วเดินเข้าห้องเขา ก่อนจะเดินสำรวจตั้งแต่ทางเข้า ดูรูปที่แขวนทีละรูป ๆ ตามผนัง หึ ไม่มีรูปแต่งงาน มีแค่รูปเขาเก็กหล่อใส่สูท ว่าแต่เขาทำงานอะไรเนี่ย เออ... ดูรวยมาก แต่ทำไมคบเพื่อนต่ำทรามแบบนั้น เดินได้สักพักอยู่ ๆ ฉันก็หยุดชะงัก ยืนที่ห้องนั่งเล่น ฉันยืนมึนงงมองรอบ ๆ ไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหนดี จนตอนนี้ได้ยินเสียงคนวิ่ง ‘ตึก ๆ ตึก ๆ’ มาหยุดหอบหายใจ และยื่นมือมาสะกิดไหล่จากด้านหลัง “คุณ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ ผมจะไปส่ง” ฉันหันขวับไปตามเสียง แต่เมื่อเผลอสบตาเขาแค่เสี้ยววินาที ฤทธิ์ยาที่กล่อมประสาทฉันตอนนี้ มันก็ทวีคูณฉีกร่างฉันเป็นเสี่ยง ๆ ฉันคอแห้งร้อนวาบไปตามลำคอ กำชายกระโปรงจ้องเขาที่ค่อย ๆ เม้มปากหยักสวยขมวดคิ้ว เซ็กซี่ ปากสีชมพูดูสะอาดสะอ้าน หนวดเคราไม่มี ทำไมมันน่า... “เดี๋ยวคุณ มีสติ! ฟังผม คุณ!” รู้ตัวอีกที อยู่ ๆ ฉันก็เดินไปกอดคอเขา ก่อนจะเอียงซ้ายขวาไล่สายตามองใบหน้าหล่อเหลา จนได้ยินเสียงเขา กลืนน้ำลายดังอึก “คุณ... ปล่อยผมเถอะ มัน...”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 2 - น้ำแข็ง - กรณีศึกษา
น้ำแข็งกรณีศึกษา “อะไรนะ? คุณพูดอะไรออกมา อดอยากมาจากไหน?” ฉันไม่ตอบค่อย ๆ ขยับขากางออกไป จนร่างใหญ่ที่ยืนถอนหายใจ เขาหันขวับไปทางอื่น “ถ้าคุณไม่ช่วย ฉันคงต้องช่วยตัวเอง ออกไปสิ” คุณเต้มองฉันผ่านกระจกบานใหญ่อึ้ง ๆ ก่อนเขาจะส่ายหน้าเอือม ๆ เดินเปิดประตูออกไป เมื่อทางสะดวกฉันก็เอนพิงขอบอ่างเปิดน้ำใส่ ขยับนิ้วกรีดกรายล้วงเข้าไปใต้เพนตี้ ทั้งบดทั้งบี้เบา ๆ ดีจัง ไม่เคยรู้สึกอยากปลดปล่อย อยากทำอะไรแบบนี้มาก่อน ฉันขยับนิ้วถูคลึงตามตุ่มสวาท อยากสอดเข้าไปสัมผัสโพรงอุ่นของรังรัก แต่ทำไม่ได้ ได้แต่ถูเบา ๆ เชิดหน้าหลับตาไป และบิดขาขยับบั้นท้ายครางออกมา “อื้ม~ ดีจัง” ริมฝีปากบางกัดเม้มจนชา นิ้วกลางก็เขี่ยเล่นตามยอดกระสัน ฉันหลับตานึกถึงฉากเร่าร้อนในจินตนาการ และสัมผัสไปตามจังหวะนั้น แอ่นอกตั้ง ๆ เสียวสะท้านไปทั้งตัว แต่อยู่ ๆ ความเสียวก็ดับวูบ เมื่อฉันหยุดมือเปิดตาขึ้นมองร่างสูง ที่เข้ามายืนจ้องมอง “เข้ามาทำไม?” “ห้องน้ำผมนะคุณ ผมจะอาบน้ำนอน คุณกลับบ้านได้แล้ว” ฉันไม่รู้ว่าเขายืนตระหง่านจ้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-18ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 3 - น้ำแข็ง - One Night Stand
“คุณ... ตื่นเถอะ” ฉันนอนขมวดคิ้ว สูดกลิ่นผ้าห่มหอม ๆ สูดกลิ่นหมอนข้างที่กอดงัวเงีย ดะ เดี๋ยว ทำไมหมอนข้างฉันแข็งแบบนี้ แล้วเสียงนั่นทำไมทุ้ม แปลก ๆ ไม่ใช่เสียงพ่อเสียงแม่ ไม่ใช่เสียงกาแฟแน่นอน “คุณ... ตื่น” ใจฉันหล่นวูบลงตาตุ่ม เมื่อเจ้าของเสียงทุ้ม พูดขึ้นอีกครั้ง ผู้ชายที่ไหนเนี่ย! “ขอโทษนะคะคุณเต้ แดงไม่ทราบว่าคุณเต้พาแฟนมาค้างด้วย” แฟน? คุณเต้? ฉันทวนตามในใจ จูนสมองเบลอ ๆ ใจเต้นตึกตัก ก่อนจะหลับตานิ่ง ประมวลผลชื่อที่ได้ยินสักพัก จนนึกได้ขึ้นมา! เต้ เต้... เมื่อคืน? ฉันกับเขา มีฉากเร่าร้อนเด้งขึ้นเป็นฉาก ๆ หน้าผู้ชายชื่อเต้ ที่ร่างเขาอยู่บนตัวฉัน และตัวฉันอยู่บนตัวเขา เมื่อคืนฉันเมามาก เมาและมั่นใจว่าโดนยา ฉันเปิดตา ‘พรึบ’ กระชากผ้าห่มพันตัวลุกขึ้นทันที ก่อนที่จะมองผู้ชายข้าง ๆ สลับกับป้าสวมชุดแม่บ้านตกใจ “คะ คุณฉวยโอกาส กับฉันเหรอ?” ฉันชี้หน้าผู้ชายคนนั้นถามเสียงสั่น ก่อนจะค่อย ๆ สอดส่องดูเบื้องล่างใต้ผ้าห่มของตัวเอง จนเห็นว่าฉันล่อนจ้อนไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้น แถมยังเจ็บเคือง ๆ ตรงนั้นอี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 4 - คุณเต้ - ฟันแล้วทิ้ง
“ทิ้งอะไร มันคือความจริง ลืมไปสิ” เธอบอกให้ผมลืม? เท่าที่ผมจำได้และรู้ ๆ มาจากเพื่อน คำพวกนี้มันเป็นคำพูดผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ ผมเสียหมาไปเลย หน้าแม่งถอดสีจนไม่รู้จะถอดยังไงแล้ว สวยเหมือนนางฟ้าแต่คำพูดคำจาอย่างกับแม่มด เธอหลอกฟันผม ยั่วยวนผม สุดท้ายเธอก็ไล่ผมไปพ้น ๆ ผมซีอีโอสายการบิน Whale-Fly Airline เลยนะเว้ย! ช่วยอยากได้เงิน อยากได้ผมหน่อยเถอะ แต่ทำไมเพื่อน ๆ ผมไม่เป็นแบบนี้วะ มีแค่ผมคนเดียวที่โดนผู้หญิงเฉดหัวส่งหลังมีเซ็กส์ แล้วเมื่อคืนผมทำไม่ดีตรงไหน ผมพยายามสุด ๆ แล้ว หงุดหงิดเหมือนกันนะเว้ย “คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง? เมื่อคืนเรามีเซ็กส์กันนะไม่ใช่เล่นเป่ายิงฉุบ!” “งั้นก็คิดว่าเล่นเป่ายิงฉุบ จะพูดอีกนานไหม ฉันจะไปเข้าเวร เสียเวลา” เห็นไหมว่ารถผมกี่ล้าน คอนโดผมกี่ล้าน เธอไม่รู้สึกพิศวาสอยากได้ผมเลยรึไง ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแผนอ่อยผมหวังเงิน ที่ไหนได้ เธอหวังแค่มีความสุขชั่วข้ามคืนและหายไปเท่านั้น ทำไมกูต้องมาตกอยู่สภาพนี้วะ เวรกรรมก็ไม่เคยทำไว้กับใครนี่หว่า นั่นแหละยิ่งยึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 5 - คุณเต้ - ซุ่มเงียบ รอตีป้อม
“เปล่า กูแค่ถาม...” (จริงเหรอวะ ตอบเสียงยานเหมือนไม่แน่ใจนะมึง เพิ่งด่าไอ้อิฐไม่เห็นด้วยกับมันเมื่อกี้เอง อย่าบอกนะ ว่าอยากได้ยาไปจัดการสาวคนนั้น) บ้าฉิบ ผมกะจะไม่คิดแล้วเชียว มึงเนี่ยนะไอ้พีม! “ไม่เว้ย ๆ แบบนั้นมันไม่ดีว่ะ บอกตรง ๆ กูอยากได้เขานะ” (อยากได้แบบไหนไอ้เต้ ขึ้นครูแล้วหื่นเหรอมึง?) “หื่นเชี่ยอะไร แบบคุย ๆ คบ ๆ” (มึงก็ลุยสิวะ ไอ้ซีอีโอเวลฟาย แบบมึงจีบใครก็ติดเชื่อกู!) ไอ้พีมพูดเสียงดังและหนักแน่น จนผมรีบดึงโทรศัพท์ออกจากหู ลุยอ่ะลุยได้เว้ย แต่เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น! ไม่สนใจผมเลย! “กูว่ายาก กูกับเขาเริ่มกันไม่ดี และเขาไม่สนใจกูด้วยซ้ำ เย็นชามาก หน้ากูยังไม่มอง” (งานยากแล้วมึง ไม่สนใจมึงขนาดนี้ กูว่าดีกรีคงไม่ธรรมดา ไม่หัวสูงมาก ก็ทางบ้านรวยล้นฟ้า ฮ่า ๆ) ไอ้พีมแม่งพูดเล่นเป็นตุเป็นตะ แต่ผมฉุกคิดตามมันนะ คงเป็นอย่างที่มันว่านั่นแหละ ผิวสวยกระเป๋าเสื้อผ้าแพง ผมว่าหมอน้ำแข็ง เธอไม่ใช่หมอธรรมดาแน่ ๆ “งั้นแค่นี้นะ กูจะไปโรงพยาบาล” (อ้าว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 6 - น้ำแข็ง - โกหก + เผชิญหน้า
“น้ำแข็ง มีผู้ชายมานั่งรออ่ะ” ฉันหันมองน้องสาวฝาแฝดเซ็ง ๆ เพราะกาแฟชอบล้อเล่นและกวนใจเวลาฉันทำงาน “ไร้สาระ ว่างมากรึไง?” “ฉันพูดจริง ๆ นะ หล่อด้วย เธอไปกิ๊กกั๊กกับใครอ่ะ ไม่บอกกันเลยนะ” ฉันนั่งทำงานต่อไม่ตอบกาแฟ ก่อนจะรีบเซ็นสรุปเคสคนไข้ของวันนี้ให้เสร็จ ๆ แล้วหยิบเคสกับกระเป๋าลุกขึ้น “นั่นไง ๆ รีบไปเดทเหรอ” “ฉันจะกลับบ้าน” “แล้วผู้ชายหล่อ ๆ คนนั้นล่ะ เขารอเธออยู่นะ เดี๋ยวสิน้ำแข็ง น้ำแข็ง พี่นาวา เอ้ย... ผอ.เรียกเราไปพบอ่ะ” เมื่อฉันเปิดประตูออกมาและได้ยินประโยคสุดท้าย ฉันก็หยุดยืนถอนหายใจทันที ฉันเหนื่อยมากเพลียมาก ฉันราวด์คนไข้ตรวจคนไข้ ทั้งวัน ฉันอยากกลับบ้านไปนอนโง่ ๆ บนเตียงแล้ว แต่สุดท้ายฉันต้องมาพบผอ.ก็คือพี่นาวาลูกพี่ลูกน้องฉันเอง ซึ่งพี่นาวารับตำแหน่งนี้จากลุงไม่นาน และโรงพยาบาลก็เป็นของตระกูลพ่อฉัน ที่เป็นหมอตั้งแต่รุ่นทวดยันรุ่นปัจจุบัน “น้ำแข็ง กาแฟนั่งก่อน” เมื่อฉันกับกาแฟเปิดประตูเข้าไป พี่นาวาก็ชี้เก้าอี้สองตัวหน้าโต๊ะทำงาน พี่นาวาเป็นศัลยแพทย์และบริหารโรงพยาบาลนี้พร้อม ๆ กัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 7 - คุณเต้ - แดงแรงฤทธิ์
ผมแอ็ดมิทนอนที่ห้องวีไอพีคนเดียว ผมไม่ยอมให้ใครมาเยี่ยมแม้กระทั่งป้าแดงและพ่อแม่ ผมต้องการใช้แผนของผมที่ยอมป่วยให้คุ้มค่าที่สุด “พยาบาลครับ หมอจะเข้ามาตรวจผมอีกไหม?” ผมถามเสียงแหบ ในขณะที่พยาบาลกำลังปรับน้ำเกลือให้ “คุณหมอจะเข้าตรวจอีกครั้งบ่ายสามค่ะ เดี๋ยวดิฉันฉีดยาที่คุณหมอสั่งให้นะคะ คนไข้พักผ่อนให้เต็มที่ ว่าแต่นี่มาคนเดียวเหรอคะ?” ผมพยักหน้าเบา ๆ ตอบ แล้วหันมองนาฬิกาที่แขวนไกล ๆ แม่ง บ่ายสามอีกตั้งหลายชั่วโมง “ให้หมอมาตอนนี้ไม่ได้เหรอ ผมปวดหัว” “ปวดหัวเหรอคะ? นี่ไงคะคุณหมอสั่งให้ฉีดยาให้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันมานะคะ” อะไรวะ ผมนอนรออยู่นาน หลับ ๆ ตื่น ๆ จนพยาบาลเข้ามาฉีดยาใส่สายน้ำเกลือให้ ตื่นมาอีกทีก็นั่งดูข่าวไป ดูสองรอบ หมอน้ำแข็งก็ไม่เข้ามาตรวจสักที มีแต่พยาบาลสองสามคนที่เข้ามาวัดไข้วัดความดันให้ผม จน... ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ เสียงเคาะเบา ๆ สั่งผมรีบนอนลง แต่ไม่ทันได้แกล้งป่วยออดแอดไอคอกแคก ก็ต้องเปิดตาขึ้น “ไอ้เต้เว้ย... ตายยัง!” สัสเอ้ยไอ้อิฐ! มึงมาทำเชี่ยอะไร? ถ้าหมอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 8 - คุณเต้ - พลิกวิกฤติ เป็นโอกาส
“เอ่อ ผมแค่... อยากอยู่คนเดียว” เธอวางปิ่นโตสีเงินบนโต๊ะดังปึก แล้ววางถุงที่ถือลงไปด้วย “งั้นก็อยู่คนเดียว” “เดี๋ยว ๆ ไม่! คุณอย่าไป ผมป่วยเพราะคุณนะ” “เพราะฉัน?” หมอน้ำแข็งหยุดเดินทันที ก่อนที่จะชี้ตัวเอง แล้วเอามือกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมสัมผัสได้ สัมผัสได้ว่าเธอเริ่มรำคาญผมแล้ว “เอ่อ... คุณอย่าเย็นชากับผมสิ ผมป่วยและเครียด ผมต้องนอนซมพิษไข้ สายการบินก็ไม่ได้บริหาร” “คุณจะโม้ว่าคุณรวย? เหอะ ฉันรู้ว่าคุณรวย แต่ฉันก็รวย และภาระหน้าที่ฉันก็มีด้วย ฉะนั้นฉันไม่มีเวลามาฟังคนโกหกแบบคุณ!” อึ้งกิมกี่ไปเลยกู รวยระดับไหน? สนใจเป็นสะใภ้สายการบินเวลฟายแอร์ไลน์ไหมหมอ ผมอยากเปย์คุณนะ “เอ่อ ผมแค่...” “ฉันไม่สนใจเงินทองของคุณ คุณเลิกวุ่นวายกับชีวิตฉันสักที ถ้าคุณป่วยคุณไปโรงพยาบาลไหนก็ได้ ไม่ต้องมาโรงพยาบาลฉัน ฉันไม่อยากได้เงินคุณ” ผมเงยหน้าขึ้น เบิกตากว้างมองเธอ “คุณพูดอย่างกับคุณ” “นี่คือโรงพยาบาลของครอบครัวฉัน” อึ้งกิมกี่อีกแล้วกู อึ้งรอบสอง! ว่าแล้วเชียว เธอไม่ใช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17
บทล่าสุด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 122 - กาแฟ - ตอนพิเศษ
เสียงกรี๊ดดีใจของฉันวันนั้น มันคือความจริงมาจนถึงทุกวันนี้ และที่ฉันคิดว่าพี่ชายฝาแฝดจะหวงน้องสาวเป็นเรื่องดี ตอนนี้ไม่ใช่เลย! สิบห้าปีผ่านไปในขณะที่พี่ชายแฝดทั้งสองอยู่มอหก น้องสาวคนเล็กอยู่มอสาม ต้นข้าวก็เป็นสาวเต็มตัว ชนิดที่ว่าหนุ่ม ๆ หมายตากันทั้งโรงเรียน และนั่นก็ทำให้พี่ชายเธอหวงมาก หวงชนิดที่ว่าเดินไปสอดส่องน้องสาวที่ห้องเรียนทุกชั่วโมง จนคุณครูประจำชั้นของต้นข้าวต้องโทรมารายงานกับฉัน! (คุณแม่คะ พี่ชายฝาแฝดของต้นข้าว มณชญาภร มาหาเธอที่ห้องทุกคาบเรียน อยากรบกวนคุณแม่ปราม ๆ สองหนุ่มหน่อยค่ะ มาทีไรสาว ๆ ในห้องไม่เป็นอันเรียนหนังสือกันเลย) “คะ? ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ?” (มาทีไรเด็กสาว ๆ ก็หันมองกันให้ควั่กเลยค่ะ) ฉันจะบ้า ช่วงนี้ฉันปวดหัวกับลูกอันดับหนึ่งเลย ต้นหนาวที่ดูนิ่งคิดว่าจะห้ามปราบแฝดน้องได้ แต่รายนั้นหนักกว่าใคร คุณครูบอกว่าเขาน่ะ ไปที่ห้องต้นข้าวบ่อยที่สุด! “พี่ถามว่าใครมาจีบ” นั่นไงพูดถึงก็มากันพอดี ตอนนี้เดินตามต้นข้าวต้อย ๆ เข้ามาในบ้านแล้ว “วัน ๆ หนูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่หนาวพี่เหนือเอาแต่ถามและจ้องจับผิด มันอึดอัดอ่ะ! พี่ติณห์ไม่เห็นจะวุ่นวายกับพี่อันต
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 121 - น้ำแข็ง - THE END
“เป็นไงคุณแม่ลูกสอง อายุลูกห่างกันประมาณนี้ไม่เหนื่อยเลยใช่มั้ย” กาแฟเดินเข้ามาหาฉัน เมื่อพวกหนุ่ม ๆ ของเธอเดินไปนั่งสมทบกับคุณเต้ “ห่างกี่ปีก็เหนื่อยทั้งนั้นล่ะวัยกำลังซน ว่าแต่เธอ ไม่ติดเลยเหรอ” กาแฟถอนหายใจและส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะคีบเส้นสปาเก็ตตี้ราดซอสมะเขือเตรียมให้ลูกชายทีละจาน “ไม่ จะบำรุงก็ไม่มีเวลา ต้นกล้าทำงานหนักฉันก็ทำงานหนัก หาเวลาปั๊มยังยากเลย” “ไม่ทำเลยล่ะ ปรึกษาลุงนายปรึกษาหมอสูติเจ้าของไข้เธอก็ได้ แต่จะมีลูกสาวคนเล็กแบบนี้ไม่กลัวพี่ชายแฝดกับพ่อหวงรึไง” กาแฟอมยิ้มและก้มมองจานสปาเก็ตตี้ของลูก ๆ เธอ “อยากมีไว้ให้หวงไง สองหนุ่มกับพ่อจะได้ไม่เถลไถล” พิลึก คงวุ่นวายน่าดู หลังจากนั้นฉันกับกาแฟก็ไปนั่งรวมกับหนุ่ม ๆ ซึ่งติณห์เป็นพี่ที่ดีมาก พอฉันยกจานยกถาดขนมมาวาง เขาก็ดันจานให้ต้นหนาวต้นเหนือทันที “กินสิหนาวเหนือ อร่อย” ต้นหนาวมองจานสปาเก็ตตี้ที่พี่ดันมาและพยักหน้า ส่วนต้นเหนือเทขนมกรุบกรอบในซองใส่ลงไป ก่อนเขาจะชี้โชว์พ่อที่นั่งขมวดคิ้วใส่ และชิงอ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 120 - กาแฟ & น้ำแข็ง - วิถีแม่ วิถีลูก
“อุแว้ อุแว้~” “อุแว้~” ฉันจะบ้าตาย ไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน ดิ้นสายตื๊ดในท้องยังไง กลางคืนตกดึกก็อย่างงั้น ลูกตื่นทุกชั่วโมง กินนมทุกสองชั่วโมง และนอนยากมาก! ฉันสภาพเหมือนศพ ระหว่างพักฟื้นน้ำหนักลดฮวบฮาบ เพราะทั้งปั๊มนมทั้งให้เข้าเต้า ส่วนสามีเขาก็เหนื่อย เผลอ ๆ เหนื่อยกว่าฉันด้วยซ้ำ เขาเอาต้นหนาวที่ไม่ติดเต้าฉันไปทำงานด้วย ส่วนฉันเลี้ยงต้นเหนือคนเดียวอยู่ที่บ้าน จะว่าไปก็ไม่คนเดียว เพื่อน ๆ เขาก็อยู่หมู่บ้านนี้ เจฟ เค ขับรถผ่านพวกนั้นก็ซื้อขนมซื้อของกินให้ และญาติ ๆ คุณชายก็มาช่วยฉันเลี้ยงบางเวลา พี่ใบไม้ เจแปน ต้นไม้ และน้องโซลมาหาน้องก็ซนเหลือเกิน พูดภาษาอังกฤษคล่องกว่าภาษาไทย บางวันพูดจีนด้วยนะ เจแปนบอกว่าเธอเป็นคนสอนเอง อยากให้รู้ไว้หลาย ๆ ภาษา และเธอก็ปล่อยลูกเล่นไม่ค่อยดุด้วย โซลอาจจะเหมือนเด็กซนแต่เขารู้มาก ฉลาด แม่ปล่อยไว้ไหนก็เล่นได้หมด คลุกฝุ่นคลุกโคลนพร้อมชุบแป้งทอดเลยก็ว่าได้ ฉันฟัง ๆ พี่สาวกับพี่สะใภ้สามี ก็จำ ๆ วิธีเลี้ยงลูกมาใช้บ้าง และว่างก็พาลูกไปหาพ่อกับแม่ คือฉันกับต้นเหนือตัวติด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 119 - กาแฟ - Welcome! (2)
“คุณพ่อใจเย็น ๆ นะคะ” ฉันเงยขึ้นมองหน้าคุณชายทันที เมื่อเห็นพยาบาลกุลีกุจอวิ่งมาจับตัวเขา ตอนนี้หน้าเขาซีดและเขาก็ไม่ได้ปลื้มอกปลื้มใจที่เห็นลูกชายสภาพนี้เท่าไหร่ จนลูกร้องไห้เสียงดังขึ้น! “อุแว้ อุแว้~” เท่านั้นแหละ คุณพ่อผู้กลัวเลือดก็เผลอหันขมับมอง หวั่นว่าลูกจะเป็นอะไร แต่เมื่อเห็นเลือดสีแดง ๆ ที่เขาเกลียดนักหนาเป็นครั้งที่สอง เขาก็รีบปิดตาและกวักมือเรียกพยาบาลทันที “พยาบาล ๆ เอาลูกผมไปอาบน้ำเถอะ ขอร้องล่ะ” “คุณพ่อไม่ตัดสายสะดือก่อนเหรอคะ? รอหน่อยนะคะ จะออกมาอีกคนแล้วค่ะ!” “อุแว้ อุแว้~” พอได้ยินเสียงร้องอีกเสียงร้องดังขึ้น ฉันก็ไม่สนใจสามีรีบก้มมองตาม ก่อนที่จะเห็นหมอสูติอุ้มลูกชายคนเล็กออกมาวางบนอกฉัน และดูดน้ำคร่ำคราบเมือกต่าง ๆ ให้ “คุณพ่อตัดสายสะดือไหมครับ?” หมอสูติถามเมื่อคุณชายเขาเงียบไป แถมตอนนี้เขายังปิดตาไว้อีกด้วย “มะ ไม่เป็นไรครับ หมอตัดเลย” “ทำไมไม่ตัดล่ะคุณชาย” “เค้าจะเป็นลมแล้วแว่น ถ้าเค้าตัด เค้าเป็นลมไม่ได้ถ่ายรูปแน่ ๆ” ฉันยิ้มให้เขาแ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 118 - กาแฟ - Welcome! (1)
“จะเป็นอะไร ให้เขาเลือกเองเถอะคุณชาย ขอแค่มันเป็นอาชีพสุดจริตก็พอ แต่เอ๊ะ ลูกไม่ทันคลอดเลยเราจะคิดมากเรื่องนั้นทำไม อีกตั้งนานโข” คุณชายหัวเราะเบา ๆ แล้วหอมแก้มฉัน ถ้าเป็นโรงพยาบาลอื่น เห็นเราเล่นนอนกันกลมดิกแบบนี้ โดนด่าแล้วล่ะ แต่เหลือเชื่อนะพอคุณชายขึ้นมานอนกอดและลูบท้องฉัน เจ้าสองแฝดก็เงียบกริบไม่ถีบท้องฉันอีกเลย จนนั่นแหละฉันเคลิ้มผล็อยหลับไปจนเช้า และงัวเงียตื่นเพราะสองเท้าลูกถีบตุบตับ ๆ “อื้อ ลูก หิวแล้วเหรอ?” “หิวก็ตื่นขึ้นมากิน ยายทำกับข้าวมาให้แล้ว” เสียงพ่อ? ตายแล้ว ๆ พ่อเห็นพ่อว่าแน่ ๆ ที่ฉันให้คุณชายขึ้นมานอนด้วยแบบนี้ ฉันจึงรีบเปิดตาพรึบ และดึงผ้าห่มคลุมอกทันที ก่อนจะเห็นพ่อกับแม่ยืนยิ้มข้าง ๆ เตียง แล้วมองมาที่ฉัน พ่อหล่ออีกแล้ว ยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ ลูกสักคนในท้องหน้าเหมือนตานะลูก ส่วนอีกคนหน้าเหมือนพ่อไปเลย เอ๊ะพูดถึงพ่อ คุณชายเขาหายไปไหน? “แฮ่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” “สักพักแล้วล่ะ” แม่ตอบและมองตามฉัน ที่กดเตียงขึ้นนั่งและเอียงซ้ายทีขวาทีหาคุณชายข้างหลัง
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 117 - กาแฟ - สแตนด์บาย รอชายสายตื๊ด
ได้ยินแค่นี้คนเป็นแม่ก็มีความสุขสุด ๆ แล้ว สำหรับฉัน บอกรอบที่ล้านก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าสองแฝด ที่ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าเขาเป็นผู้ชาย ก็แค่อุบอิบสามีไว้อยากเซอร์ไพร์สเขา ที่ฉันรู้เพราะฉันเป็นหมอ พ่อฉันเป็นหมอ โรงพยาบาลนี้ก็ของครอบครัวฉัน ถ้าผลตรวจเลือดออกมาปุ๊บ แน่นอนว่าพ่อแม่ฉันไม่ยอมรอจนท้องป่องอัลตร้าซาวด์หรอก ท่านรีบโทรมาบอกฉันทันทีที่รู้ บอกว่าเจ้าติณห์จะมีน้องชายแล้วนะ และแม่ก็พูดต่อว่า หลานผู้ชายหมดเลย พ่อกับแม่วิ่งจับกันสนุกล่ะคราวนี้! ใช่!ยินดีด้วยค่ะ กับคุณชายต้นกล้าและปู่ย่าตายายทั้งสองบ้าน หลังจากอัลตร้าซาวด์กลับจากโรงพยาบาล คุณพ่อต้นกล้าก็ขับรถดิ่งกลับบ้าน ไปเปล่าประกาศกลางโต๊ะอาหารทันที ว่า! “เชื้อผมแรงป่ะ ลูกชายสองคน! โคตรเท่อ่ะ แน่นอนไอ้ไม้มันทำไม่ได้ แค่แฝดยังยากเลย ฮ่า ๆ” ฉันกับเจแปนมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเบา ๆ แน่ ๆ ต้องมีการโต้วาทีเกิดขึ้นแน่ ๆ และโซลลูกต้นไม้ก็ไม่เข้าข้างพ่อด้วยนะ พอเห็นว่าอาเกทับ ก็หัวเราะคิกคักใส่พ่อตัวเองทันที “คิก คิก” “เจแปนจัด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 116 - ต้นกล้า - Boy or Girl
สรุปนะ ตั้งแต่มีเมียมาเนี่ย ผมได้เงินไปทำงานวันละห้าร้อย! แม่งพี่ยามที่เป่านกหวีดโบกรถที่บริษัท เขาน่าจะได้มากกว่าผมอีกมั้ง ยัยแว่นไม่ประนีประนอมและไม่สงสารผมเลย เอะอะหักเงิน แล้วไม่มีใครช่วยผมด้วยนะ พ่อไม่ช่วยแม่หัวเราะใส่หน้า ส่วนเจ๊ใบกับไอ้ไม้ผมไม่บอกให้เสียหมาหรอก ถ้าพวกนั้นรู้ล้อผมยันลูกบวชแน่ ๆ “เมียให้เงินมาทำงานเท่าไหร่?” พอผมเซ็นเอกสารเสร็จ ก็ยื่นมันคืนให้พนักงานฝ่ายซอฟต์แวร์ ก่อนจะถามคำถามเดิม ๆ ที่ผมถามพวกผู้ชายที่มีเมียทุกแผนก เพื่อจะทำเป็นสถิติเอาไปเสนอยัยแว่นเพิ่มวงเงิน “ยังไงเหรอครับ?” “ฉันถามว่าเมียให้เงินมาทำงานวันละเท่าไหร่? ตอบมาเถอะน่า อย่าให้ต้องถามหลายรอบ” “อ๋อ ผมได้วันละห้าร้อยครับ แต่บางวันก็พันนะครับ แล้วแต่อารมณ์เมีย” ผมนั่งนิ่ง เพราะคิดน้อยเนื้อต่ำใจขนาดหนัก แม่งขนาดพนักงานระดับล่างยังได้เงินมาทำงานเท่ากู แล้วหัวหน้าฝ่ายซอฟต์แวร์ของบริษัท ฝ่ายเอนจิเนียร์จะขนาดไหนวะ “เอ่อ คุณต้นกล้าถามแบบนี้ มีอะไรรึเปล่าครับ?” “ไม่มี ไปเถอะ” พอพ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 115 - ต้นกล้า - My Wedding (2)
“เหรอ? บอกแบบนั้นถ้าผู้หญิงคนอื่นเข้ามาจีบคุณชายจะทำไง ชอบเหรอไอ้ความรุงรัง? จะกลับมาง้อเค้าแต่ไปประกาศโสด ทำเพื่ออะไร?” “เรื่องมันผ่านมาแล้วแว่น เค้าเมา โอ๋ ๆ ไม่งอนกันนะ” “ไม่รู้ล่ะ วันนี้ห้ามแตะแอลกอฮอล์เลยนะ ถ้าเมาแล้วเลื้อยเป็นงูแบบนั้น” “ค่ะ ๆ เค้าไม่แตะอยู่แล้วเค้าแพ้ท้องอยู่” ผมพูดจบก็จับมือยัยแว่นขึ้นมาจุ๊บเบา ๆ ที่หลังมือ ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นแสงสปอร์ตไลท์สีขาวส่องมาที่เรา พิธีกร: จะหวานกันไปถึงไหนคะเนี่ย ถึงเวลาขึ้นเวทีทักทายแขกผู้มีเกียรติแล้วค่ะ เท่านั้นแหละ หน้าบึ้ง ๆ ของยัยแว่นก็หายวับไปกับตา เธอยิ้มเขิน ๆ และหันมองแขกในงานสองฝั่งช้า ๆ จนแม่ผมเดินถือช่อดอกไม้มาให้ และสวมกอดเธอ “หนูกาแฟ ดีใจที่ได้หนูเป็นสะใภ้วรพงศ์กุลนะลูก” “ขอบคุณที่เอ็นดูหนูค่ะคุณแม่” ได้ยินแบบนั้นผมก็ยกแขนให้ยัยแว่นควงทันที ก่อนที่จะก้มหัวลง นิด ๆ ขอบคุณแม่และเดินเข้างาน ตอนนี้แสงสปอร์ตไลท์ส่องมาที่ผมกับยัยแว่นสว่างมาก สาดเข้าเวลส์ยาว ๆ ลากพื้นของเธอ จนเจ้าสาวผมโดดเด่น
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 114 - กาแฟ - My Wedding (1)
และแล้วฉันก็ได้ยินเสียงโห่ดังขึ้น ตามด้วยเสียงเพื่อนเจ้าสาวเพื่อนเจ้าบ่าว ที่ถกเถียงกันเรื่องซองและเรื่องตะโกนบอกรัก “เจ้าบ่าวไม่บอกรักเจ้าสาวหน่อยเหรอค๊า?” เสียงพี่ปลายฟ้า ดังดี๊ด๊าหน้าห้องและแซวลูกพี่ลูกน้องตัวเอง “บอกทุกวันล่ะเจ๊ แต่นิยมบอกแค่ในห้อง” พอต้นกล้าตอบมาแบบนั้น เสียงแซวของเหล่าเพื่อนเจ้าบ่าวก็โฮฮิ้วขึ้นเสียงดัง “ไม่รู้ล่ะบอกเลย ๆ ให้เขารู้ ว่ารักมากแค่ไหน หวาน ๆ ไม่งั้นไม่ให้เข้านะ” “บอกเลย! บอกเลย! บอกเลย!” ฉันนั่งอมยิ้ม กับเสียงคนโห่กดดันต้นกล้า ก่อนจะหันไปหาพ่อแม่และน้ำแข็ง ที่นั่งมองตรงไปที่ประตู ทุกคนไม่ได้ลุ้นหรอกว่าต้นกล้าจะบอกรักฉันรึเปล่า แต่คงลุ้น ว่าเพื่อนเจ้าสาวจะไถเงินเขาไปเท่าไหร่ “รักแว่นน้า” “กาแฟ ๆ ได้ยินมั้ย?” พอได้ยินเสียงเพื่อนเจ้าสาวถามข้างนอก ฉันก็เอามือป้องปากตะโกนตอบไป “ไม่ได้ยิน!” “รักแว่น! รักกาแฟ! รักหม่าม้านะค้าบ” รักหม่าม้านะครับ โอ้ยน่ารักจังเลย อยากวิ่งออกไปหอมหัว “ยิ้มแก้มจะแตกแล้วนั่น” อยู่ ๆ น้ำแ
