อย่าแตะผญ ของกู

ผ่านมาสองเดือน ชีวิตของอันนาดูเหมือนจะลงตัวขึ้นมาก แม้มาร์คัสจะยังคงเป็นคนพูดน้อยและบางครั้งก็ดูดุ

แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายเธออีกเลย เขากลับดูแลเธอเป็นอย่างดี พาไปกินข้าว ซื้อของให้ และคอยให้กำลังใจเธออยู่เสมอ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปอย่างช้าๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

แต่ปัญหาที่ยังคงอยู่คือ ไตรภพ ลูกชายเจ้าของร้านทองที่ยังคงตามตอแยอันนาไม่เลิก เช่นวันนี้...เขามายืนดักรออันนาใต้ถุนคณะเรียนอีกครั้ง หลังจากที่อันนากับเพื่อนๆ กำลังจะเดินกลับ

"อันนา พี่รอเราตั้งนานแล้วนะ" ไตรภพพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเพราะหลังจากหายไปเกือบเดือน 2 เดือนไตรภพวันนี้กลับมาอีกครั้งด้วยท่าทีที่ขึงขังและต้องการที่จะคุยกับอันนาให้รู้เรื่อง

อันนารู้สึกอึดอัด เธอไม่อยากให้ไตรภพต้องมาเสียเวลาแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไปอย่างจริงจัง

"พี่ไตรภพคะ อันนาขอร้องเถอะค่ะ อย่ามายุ่งกับอันนาอีกเลย"อันนาอยากจะอธิบายว่าเธอนั้นไม่ได้ชอบไตรภพและก็เป็นอย่างนั้นเสมอมา

"ทำไม! เพราะไอ้คนรวยคนนั้นใช่ไหม!" ไตรภพตะคอกเสียงดังด้วยความหึงหวง "มันดีกว่าพี่ตรงไหน!"

ไตรภพตะคอกอันนาด้วยความโมโหเพราะตัวเขาเองก็เป็นลูกเจ้าของร้านทองที่มีร้านถึง 4-5 สาขาแต่อันนากลับไม่เลือกเขา

"มันไม่เกี่ยวกับว่าใครดีกว่าใครหรอกค่ะ" อันนาตอบอย่างหนักแน่น "แต่อันนาแต่งงานกับคุณมาร์คัสแล้วค่ะแล้วเราสองคนก็รักกันมากหวังว่าพี่ไตรภพจะเข้าใจนะคะ"

อันนาพูดคำว่ารักออกมาอย่างไม่รู้สึกกระดากที่หัวใจเพราะเธอรู้สึกว่าเธอรักมาร์คัสจริงๆ

แม้ว่าการเริ่มต้นจะไม่สวยงามเพราะเธอมาในฐานะลูกหนี้ของมาร์คัสเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังลืมตัวหรือหลงระเริงไปกับความหอมหวานที่มาร์คัสมอบให้แต่ตอนนี้อันนาก็รู้สึกรักมาร์คัสจากหัวใจจริงๆ

สมหญิง และ พลอย ที่ยืนอยู่ด้วยกันก็พยักหน้ายืนยันคำพูดของอันนา ไตรภพที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับยืนนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธ

"อะไรนะ! แต่งงานแล้ว!" ไตรภพตะโกนเสียงดังลั่น "นี่แกหลอกฉันมาตลอดเลยเหรอ!"ไตรภพเพิ่มทวีความโมโหเข้าไปอีกเพราะก่อนหน้านี้อันนาเคยมาขอร้องให้เขาช่วยเหลือในเรื่องหนี้สินเขาจึงยื่นข้อเสนอการแต่งงานเช่นกันแต่อันนากลับไม่เลือกเขา

"อันนาไม่เคยหลอกพี่นะคะ พี่ไปเถอะและอย่ามายุ่งกับอันนาอีก" อันนาพยายามอธิบาย "อันนา...อึก..."อันนาน้ำตาเอ่อคลอเริ่มไหลรินเพราะเธอกำลังกลัวไตรภพมากๆ

แต่ไตรภพไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น ความโกรธของเขาพุ่งถึงขีดสุด เขาพ่นคำพูดที่รุนแรงและหยาบคายออกมาอย่างไม่ยั้งคิด

"นางผู้หญิงชั้นต่ำ แพศยา! เสแสร้งเป็นสะดีดสะดิ้งกับกู ที่แท้ตอแหล! ทีกับกู บอกให้มึงแต่งงานกับกู กูจะชดใช้หนี้แทนพ่อมึงให้ มึงกลับเล่นตัวคงเห็นว่ามันรวยกว่ากูสินะ"

คำพูดของไตรภพเหมือนคมมีดที่กรีดลึกเข้าไปในใจของอันนา น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ สมหญิงและพลอยรีบเข้ามาปลอบโยนเธอทันที

"ไอ้บ้า! แกพูดอะไรของแก! ขอโทษอันนาเดี๋ยวนี้!" สมหญิงตะคอกกลับด้วยความโกรธ

"ขอโทษเหรอ! ไม่มีทาง! มันสมควรแล้ว!ผู้หญิงอย่างมึงไม่ควรได้รับคำขอโทษจากกู ผู้หญิงแพศยา! มึงระวังตัวให้ดีเถอะ" ไตรภพตะคอกกลับ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างไม่ไยดี ทิ้งให้อันนาร้องไห้สะอื้นอยู่กับเพื่อนๆ

มาร์คัสที่กำลังขับรถมารับอันนาพอดี ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ แววตาที่เคยอ่อนโยนของเขากลายเป็นเปลวไฟแห่งความแค้นทันที เขาจอดรถแล้วเดินเข้าไปหาอันนาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยอันตราย

ขณะที่ไตรภพกำลังจะเดินจากไปหลังจากที่พ่นคำด่าทอรุนแรงใส่หน้าอันนา จังหวะนั้นเอง มาร์คัส ที่ฉายเดี่ยวเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งแต่แววตาเต็มไปด้วยไฟแค้น เขาไม่ถามไถ่อะไรสักคำ แต่กลับซัดหมัดเข้าที่ใบหน้าของไตรภพอย่างจัง

พลั่ก! หมัดที่หนักหน่วงของมาร์คัสทำให้ไตรภพถึงกับล้มลงไปกองกับพื้น

อันนาและเพื่อนๆ ที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก มาร์คัสไม่หยุดแค่นั้น เขาตามเข้าไปซ้ำ กระทืบซ้ำๆ ไปที่ใบหน้าของไตรภพอย่างไม่ยั้ง

"มึงกล้าทำด่าเมียกู..!" .พลั่ก พลั่ก !! มาร์คัสประเคนหมัดเท้าเข่าศอกในอารมณ์ฉุนเฉียว เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะทุกคำที่ไตรภพพูดเป็นการดูถูกและหยามอันนาอย่าให้อภัยไม่ได้

ไตรภพพยายามจะลุกขึ้นสู้ แต่ก็สู้แรงของมาร์คัสไม่ได้เลย พอเขาลุกขึ้นยืนก็โดนมาร์คัสเตะเสยเข้าไปยิ่งทำให้ลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นเหมือนหมาที่ไม่มีทางสู้

อุ๊ก..! อุ๊ก! เสียงกระอักเลือดของไตรภพไตรภพที่นั่งจมกองเลือดอยู่ชี้มือขึ้นมาแล้วด่าทอมาร์คัสว่า

"ไอ้ระยำ มึงรู้ไหมกูลูกใคร!" ไตรภพกำลังข่มขู่มาคัสทั้งที่ตัวเองตกอยู่ในสถานะกินไม่เข้าคายไม่ออก

เสียงชกต่อยและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นใต้ถุนคณะ ทำให้นักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันวิ่งเข้ามามุงดูด้วยความตกใจ

"มึง...ไอ้บ้า!" ไตรภพตะโกนอย่างเจ็บปวด พยายามจะเอาตัวรอดจากคมเท้าของมาร์คัส แต่ก็ทำได้แค่เพียงปัดป้องเท่านั้น

มาร์คัสไม่สนใจคำพูดของไตรภพ เขาล้วงมือไปหยิบปืนที่เหน็บเอวอยู่ แล้วใช้ด้ามปืนตบเข้าที่ใบหน้าของไตรภพอย่างจัง

ผัวะ! เสียงกระดูกที่หักดังขึ้นอย่างน่าสยดสยอง เลือดไหลอาบใบหน้าของไตรภพทันที

มาร์คัสหันมามองไตรภพที่นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้นด้วยสายตาที่เย็นชาและเหี้ยมเกรียม ปืนสีดำมันวาวปลายกระบอกถูกจ่อไว้ที่ขมับที่ชุ่มไปด้วยเลือดของไตรภพ มาร์คัสย่อตัวลงแล้วกระซิบด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกแถวเบา

"กูไม่รู้ว่ามึงลูกใคร แต่มึงต้องจำชื่อกูไว้มาร์คัส คอร์วิโน่! ชื่อกูจำไว้ให้ดี...อย่ามายุ่งกับเมียของกูอีก"

ราเชนทร์ที่ขับรถให้มาร์คัสมารับอันนาที่มหาวิทยาลัยเป็นประจำ ในขณะที่เขายืนรอมาร์คัสและอันนา เขาผิดสังเกตที่เจ้านายละอันนายังไม่ออกมาจึงได้ล็อครถและรีบเดินตามเข้ามา จึงทำให้เห็นเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล

ราเชนทร์ จึงรีบวิ่งมาคุมสถานการณ์ แต่กว่าจะเหยียบเข้ามาถึง ไตรภพก็จมกองเลือดและจมตีนของมาร์คัสเรียบร้อยแล้ว........