อาการตกหลุมรัก

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...ตามสัญญา สมหญิง และ พลอย เพื่อนสนิทของอันนา ก็ได้เดินทางมาถึงคฤหาสน์หรูของมาร์คัสเพื่อทำวิทยานิพนธ์ด้วยกัน

ก่อนเรียนจบในอีกสี่เดือนข้างหน้า อันนารู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่จะได้เจอเพื่อนๆ อีกครั้ง หลังจากที่ต้องเผชิญกับเรื่องวุ่นวายมากมายเพียงลำพัง

เมื่อทั้งสองก้าวลงจากรถแท็กซี่ พวกเธอก็ต้องอ้าปากค้างกับความยิ่งใหญ่ของคฤหาสน์เบื้องหน้า สมหญิงถึงกับยกมือทาบอกด้วยความตกตะลึง

"อันนา! นี่บ้านแกเหรอเนี่ย!" พลอยอุทานเสียงดัง "นี่มันวังชัดๆ เลยนะแก!"

สมหญิงหันไปมองรอบๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย "โห...มาร์คัสรวยขนาดนี้เลยเหรอแก อันนา! แกไม่ต้องทำงานใช้หนี้แล้วก็ได้มั้งเนี่ย!"

"ถึงว่าสิลูกเจ้าของร้านทองอย่างพี่ไตรภพชิดซ้ายเลย"พลอยหันมาบอกแบบยิ้มๆ

อันนาเดินเข้าไปกอดเพื่อนทั้งสองด้วยรอยยิ้ม "เว่อร์ไปแล้ว! ไปๆ เข้าบ้านก่อนเถอะ"

เมื่อเข้าไปในคฤหาสน์ พวกเธอยิ่งตกตะลึงกับความหรูหราอลังการที่เห็น ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนอยู่ในหนังที่สมหญิงเคยดู พลอยกับสมหญิงเดินสำรวจไปทั่วบ้านจนลืมจุดประสงค์ที่มาในวันนี้

"คุณอันนาคะ" เสียงของ ป้าสมศรี หัวหน้าแม่บ้านดังขึ้น "คุณมาร์คัสให้เตรียมห้องพักสำหรับเพื่อนของคุณทั้งสองคนไว้แล้วค่ะ และอาหารเย็นก็จะจัดเตรียมไว้ให้ที่ห้องอาหารใหญ่ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะป้าสมศรี" อันนาตอบอย่างเกรงใจ

"โห...มีแม่บ้านด้วยแก!" สมหญิงกระซิบกับพลอยอย่างตื่นเต้น

"ก็มาร์คัสบอกไปแล้วไงว่ามีแม่บ้าน" อันนาส่ายหน้ายิ้มๆ "มาๆ พวกแกไปเก็บของกันก่อน แล้วเราจะได้เริ่มทำงานกัน"

ทั้งสามเดินขึ้นไปที่ห้องพักที่มาร์คัสจัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งเป็นห้องที่หรูหราไม่แพ้ห้องนอนของมาร์คัสเลย สมหญิงและพลอยรีบวางกระเป๋าแล้วหยิบโน้ตบุ๊กออกมา

"มาๆ แก เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เดี๋ยวคุณสามีแกจะว่าเอาได้" พลอยแซวอย่างร่าเริง

อันนาก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเริ่มเปิดโน้ตบุ๊กและเริ่มทำงานกับเพื่อนๆ ทั้งสามคนร่วมกันทำวิทยานิพนธ์จนดึกดื่น จนกระทั่งมีคนมาเคาะประตูห้อง

"คุณอันนาคะ คุณมาร์คัสให้มาตามไปทานอาหารเย็นค่ะ" เสียงของแม่บ้านคนหนึ่งดังขึ้น

"โอเคจ้ะเดี๋ยวเราตามลงไป" อันนาตอบกลับไป

เมื่อทั้งสามเดินลงไปที่ห้องอาหารใหญ่ มาร์คัสก็นั่งรออยู่แล้วที่โต๊ะอาหารยาว ซึ่งเต็มไปด้วยอาหารมากมายที่จัดเตรียมไว้รอพวกเธอ

"สวัสดีค่ะคุณมาร์คัส" สมหญิงและพลอยกล่าวทักทายด้วยความเกรงใจ

มาร์คัสพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะผายมือเชิญให้พวกเธอนั่งลง "เชิญ"

มาร์คัสไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาแค่กินอาหารเงียบๆ แต่ก็คอยตักอาหารที่อันนาชอบให้เธอเป็นระยะๆ

"เธอกินเยอะ ๆ เพิ่งจะหายจากป่วยกินข้าวให้มันเยอะกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง" เป็นคำพูดที่ดูเหมือนจะบ่นเหมือนจะดุแต่กลับแฝงไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

"โถ่คุณมาร์คัสคะ ปกติยายอันนาเนี่ยไม่กินข้าวจุขนาดนี้ แต่กินช็อกโกแลตจุมากนางบอกว่าอยากมีความฝันเปิดร้านเบเกอรี่กับร้านช็อกโกแลตเป็นของตัวเอง"สมหญิงที่พูดโพรงขึ้นมากลางวงอาหาร

"ยายสมหญิงพูดมากเกินไปแล้วนะยะ" อันนาหันมาขยิบๆตาใส่สมหญิงเพื่อนสาวสองที่ทุกคนต่างพากันหัวเราะครบขันอาหารมื้อนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทั้ง 4 คน

การกระทำของมาร์คัสทำให้สมหญิงและพลอยถึงกับตาโต เพราะไม่คิดว่ามาร์คัสจะอ่อนโยนกับเพื่อนรักของเธอได้ขนาดนี้

"อันนา...สามีแก...เขา...โรแมนติกจังเลยนะ" สมหญิงกระซิบข้างหูพลอย

พลอยก็พยักหน้าเห็นด้วย "ใช่...ไม่เหมือนตอนที่เจอกันวันแรกเลย"

อันนาที่ได้ยินเพื่อนพูดก็ได้แต่ยิ้ม เขินอายจนแก้มแดง มาร์คัสที่เห็นท่าทีของเธอก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพอใจ

คืนนั้นทั้งคืน สามสาวพากันทำงานวิทยานิพนธ์อย่างขะมักเขม้นจนเวลาล่วงเลยไปเกือบตีหนึ่ง เสียงหัวเราะและเสียงปรึกษาหารือกันดังลอดออกมาจากห้องพักเป็นระยะๆ

มาร์คัสที่นั่งทำงานอยู่ในห้องของเขาก็อดเป็นห่วง อันนา เมียตัวน้อยไม่ได้ เขาได้ยินเสียงหัวเราะของเธอแล้วก็รู้สึกโล่งใจที่เห็นเธอมีความสุข

หลังจากที่เขาจัดการขั้นเด็ดขาดกับคลอเดียแล้ว อันนาเองก็ดูจะสบายใจขึ้นมาก และการมาของเพื่อนๆ ก็ยิ่งทำให้เธอกลับมาเป็นอันนาคนเดิมที่ร่าเริงสดใส มาร์คัสจึงวางงานลง แล้วเดินไปที่ห้องพักของเพื่อนๆ อันนา

เขาเคาะประตูห้องเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นคือสามสาวกำลังนั่งกองอยู่กับพื้น รายล้อมไปด้วยโน้ตบุ๊กและเอกสารมากมาย อันนาเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยความประหลาดใจ

"คุณมาร์คัส" อันนาเรียกชื่อเขาเสียงเบา

"นี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะ ยังไม่นอนกันอีก เหรอ" มาร์คัสถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าปกติ

"อีกนิดเดียวค่ะคุณมาร์คัส ใกล้จะเสร็จแล้ว" อันนาตอบอย่างเกรงใจ

มาร์คัสเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงข้างๆ อันนา เขาหยิบเอกสารขึ้นมาดูเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าอันนาอย่างจริงจัง

"พักก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ"

"แต่ว่า..." อันนาพยายามจะแย้ง

"ไม่ต้องแต่" มาร์คัสพูดแทรกขึ้นมา "ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะสั่งให้แม่บ้านทำอาหารเช้ามาให้พวกเธอ"

สมหญิง และ พลอย ที่นั่งอยู่ด้วยกันต่างก็พากันยิ้มอย่างเขินอายกับความอ่อนโยนของมาร์คัส พลอยกระซิบกับสมหญิงเบาๆ ว่า "นี่มันสามีในอุดมคติชัดๆ"

มาร์คัสเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองอันนาอีกครั้ง "ไปอาบน้ำนอนซะ"

อันนาพยักหน้าอย่างว่าง่าย เธอเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ มาร์คัสจึงหันไปมองเพื่อนของอันนาแล้วพูดว่า "ขอบคุณนะที่ทำให้เธอมีความสุข"

คำพูดของมาร์คัสทำให้สมหญิงและพลอยถึงกับอึ้ง พวกเธอไม่คิดว่าเขาจะพูดกับพวกเธอแบบนี้ ก่อนที่มาร์คัสจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

หลังจากที่มาร์คัสกลับไปแล้ว พลอยจึงหันมามองอันนาที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกที่ปะปนกัน "ยายอันนา...แก...แกตกหลุมรักสามีแกแล้วใช่ไหม" พลอยถามอย่างตรงไปตรงมา

อันนาถึงกับนิ่งไป เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่เมื่อถูกพลอยถาม เธอจึงเริ่มคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกที่หวั่นไหวทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา ความรู้สึกที่อบอุ่นทุกครั้งที่เขาแสดงความห่วงใย เธอ...กำลังตกหลุมรักว่าที่สามี ปลอม ๆ หรือเปล่า...