LOGINShare
บทที่ 214
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 953
เจี่ยนอันอันยิ้มเล็กน้อย มิได้กล่าวคำอันใดอีกถังหมิงเซวียนซึ่งนั่งอยู่นอกรถม้า ได้ยินคำสนทนาของคนทั้งสามชัดเจนเขาคิดในใจ หากคนที่หายไปนาน ไม่กลับมาคือเขา เหยียนซวงจะร้อนรนตามหาเช่นนี้หรือไม่?แม้จะรู้สึกไม่สู้สบายใจนัก แต่ถังหมิงเซวียนก็รีบสลัดความคิดนี้ทิ้งไปเขาเที่ยวซักถามผู้สัญจรไปมา ว่าอำเภออวี๋สุ่ยมีโรงเตี๊ยมและร้านอาหารอยู่ที่ใดบ้างเท่าที่สืบรู้มาทั้งหมด พวกเขาล้วนไปถามหาจนหมดสิ้นแต่ไม่มีผู้ใดเคยพบเสิ่นจือเจิ้งเลยนั่นยิ่งทำให้ทุกคนเป็นกังวลมากขึ้นอีกพี่ใหญ่ไปที่ใดกันแน่ เหตุใดจึงไม่มีเบาะแสของเขาเลย?รถม้าแล่นออกจากอำเภออวี๋สุ่ย มุ่งตรงไปยังอำเภออู่หนานต่อเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงเคยไปอำเภออู่หนานมาแล้ว ทั้งคู่พอจะคุ้นเคยกับที่นั่นบ้างไม่แน่อาจพบเสิ่นจือเจิ้งอยู่ที่นั่นก็เป็นได้เมื่อรถม้ามาถึงอำเภออู่หนาน ฉู่จวินสิงจึงบอกให้เสิ่นจืออวี้ควบไปยังโรงเตี๊ยมตงเยว่จากการบอกทางของฉู่จวินสิง ไม่นานรถม้าก็มาจอดนิ่งที่หน้าโรงเตี๊ยมตงเยว่ทุกคนต่างลงจากรถม้า เดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมเถ้าแก่ต่งฮุ่ยเห็นเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงเข้ามา ใบหน้าจึงผุดรอยยิ้มออกมาทันทีนับแต
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 952
ไม่นานรถม้าก็เข้าสู่อำเภอไถหยางเจี่ยนอันอันเปิดผ้าม่านพลางถาม “คุณชายเสิ่น ก่อนพี่ใหญ่จะออกเดินทาง ได้บอกหรือไม่ว่าเขาจะไปขายเป็ดไก่ให้แก่ผู้ใด?”เสิ่นจืออวี้หันหน้ามา “พี่ใหญ่บอกว่าจะไปดูตามร้านอาหารและโรงเตี๊ยม เผื่อมีใครสนใจรับซื้อเป็ดไก่บ้าง”เจี่ยนอันอันคิดในใจ แสดงว่าความคิดของพี่ใหญ่ตรงกับนางอุตส่าห์เลี้ยงเป็ดไก่ไว้มากมาย ก็เพื่อหวังให้มีคนรับซื้อต่อและหลังจากนำไปขายแล้ว คงมีรายได้พอสมควรเลยทีเดียวนางจึงกล่าวต่อเสิ่นจืออวี้ “เช่นนั้นเราไปถามตามโรงเตี๊ยมและร้านอาหารแต่ละแห่ง ดูว่าพี่ใหญ่ได้แวะไปหรือไม่”เสิ่นจืออวี้รับคำ พร้อมฟังตามคำบอกเล่าเส้นทางของถังหมิงเซวียน ตรงไปยังโรงเตี๊ยมที่ถังหมิงเซวียนเคยไปพักก่อนเมื่อมาถึงหน้าโรงเตี๊ยม ทุกคนจึงลงจากรถม้า เข้าไปถามเถ้าแก่ว่าได้พบเสิ่นจือเจิ้งบ้างหรือไม่ทุกคนช่วยกันบรรยายถึงรูปพรรณสัณฐาณและส่วนสูงของเสิ่นจือเจิ้ง แต่เถ้าแก่โรงเตี๊ยมฟังแล้ว มีแต่ส่ายหน้าด้วยความงุนงงพร้อมบอกว่าไม่เคยพบเห็นเสิ่นจือเจิ้งมาก่อนทุกคนจึงกลับไปขึ้นรถม้าด้วยความผิดหวัง และมุ่งตรงไปยังโรงเตี๊ยมอีกแห่งหนึ่งเจี่ยนอันอันในยามนี้ นึกเสียดายที่เ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 951
เสิ่นจืออวี้กล่าวตอบ “คืออย่างนี้ เป็ดไก่ที่บ้านข้าเลี้ยงไว้ พอจะนำไปขายได้แล้ว”“เมื่อวานตอนเช้า พี่ใหญ่จึงนำเป็ดและไก่สองกรงใหญ่ไปอำเภอไถหยาง”“เพียงแต่จนถึงเวลานี้ เขายังไม่กลับมา”เสิ่นจืออวี้กล่าวถึงตรงนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลยิ่งเขาเคยคิดจะไปหาพี่ชายที่อำเภอไถหยาง แต่ก็เกรงว่าระหว่างเดินทาง จะคลาดกันกับพี่ชายอีกจึงได้แต่รออยู่ในบ้าน เฝ้าภาวนาให้พี่ชายกลับมาโดยเร็วแต่ไม่คาดคิดว่า จนถึงเวลานี้ ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเสิ่นจือเจิ้งจะกลับมาเสิ่นจืออวี้ย่อมรู้ว่า ที่ผ่านมาเหยียนซวงมักชอบปรากฏตัวต่อหน้าเสิ่นจือเจิ้งทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจและเขาก็ดูออกว่านางมีใจต่อเสิ่นจือเจิ้งจึงคิดว่าเสิ่นจือเจิ้งอาจมาบ้านของเหยียนซวง จึงได้ตามมาดูแต่ไม่คาดคิดว่า เหยียนซวงก็ไม่พบเสิ่นจือเจิ้งเช่นกันแต่หากเสิ่นจือเจิ้งไม่ได้มาบ้านเหยียนซวง แล้วเขาจะไปที่ใด? คงไม่ใช่เกิดเรื่องขึ้นหรอกนะเมื่อนึกถึงตรงนี้ เสิ่นจืออวี้พลันยิ่งร้อนใจมากขึ้นเจี่ยนอันอันก็ตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องราวเพราะด้วยนิสัยของเสิ่นจือเจิ้ง ปกติไม่เคยออกจากบ้านไปนานเช่นนี้เว้นแต่จะมีเรื่องใดมาพัวพัน จึงท
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 950
ถังหมิงเซวียนหาได้ใส่ใจต่ออาการตาขวางของเหยียนซวงไม่ กลับกล่าวยิ้มๆ “ข้าต้องโอ้อวดแน่ เพราะเป็นเสื้อผ้าที่ซวงเอ๋อร์ตัดเย็บให้”“วันหน้าไม่ว่าจะไปที่ใด ข้าก็จะอวดให้ทุกคนได้รับรู้”เมื่อได้ยินถังหมิงเซวียนเรียกคำก็ซวงเอ๋อร์ สองคำก็ซวงเอ๋อร์ เจี่ยนอันอันจึงได้หยอกเย้า “ความสัมพันธ์คืบหน้าเร็วจริง คาดว่าคงใกล้จะมีข่าวดีแล้วสินะ”“เรากำลังรอดื่มสุรามงคลของพวกเจ้าอยู่ ถึงเวลาอย่าลืมบอกเราด้วยล่ะ”เจี่ยนอันอันกล่าวพลาง หันหน้าไปมองฉู่จวินสิงเห็นอีกฝ่ายก็มองตนด้วยสายตาเปี่ยมด้วยความรักเช่นกัน“อันอันพูดถูกแล้ว เรากำลังรอดื่มสุรามงคลของพวกเจ้า”เหยียนซวงได้ยินคำพูดของทั้งคู่ รู้สึกเขินอายจนต้องก้มหน้าลง“อย่าไปฟังเขาพูดเหลวไหล เรื่องของเรายังอีกนานนัก”เจี่ยนอันอันยิ้มพลางจับมือเหยียนซวงไว้ “บอกมาเร็วเข้า พวกเจ้าคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?”เหยียนซวงถูกกระเซ้าจนใบหน้าแดงก่ำ นางกับถังหมิงเซวียนเพียงแค่ยืนยันในความสัมพันธ์ หาได้คืบหน้าไปไกลไม่“โธ่เอ๋ยอันอัน เจ้าอย่ามาหยอกข้าอีกเลย”ยิ่งเห็นเหยียนซวงหน้าแดงไปถึงใบหู เจี่ยนอันอันก็ยิ่งหัวเราะจนตาหยีถังหมิงเซวียนไม่ต้องการพลาดโอกาสทองที่จะ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 949
หลี่หวายชิงและหลี่หวายหมิงได้ยินดังนี้ ต่างดีใจและหันไปทางฟางอิ๋งและฉู่จวินหลุนพร้อมคำนับแรงๆ สามครั้งปากก็เรียกท่านพ่อและท่านแม่ฉู่จื่อซียืนอยู่ด้านข้าง รีบปรบมือด้วยความดีใจฟางอิ๋งยิ้มพลางรั้งตัวสองพี่น้องให้ยืนขึ้น พร้อมทั้งปัดฝุ่นที่เลอะตามตัวของพวกเขา“พวกเจ้ารีบไปกินพุทราเชื่อมเถอะ”หลี่หวายชิงและหลี่หวายหมิงต่างพยักหน้า พร้อมดึงตัวฉู่จื่อซีไปยืนด้านข้าง“น้องจื่อซี พุทราเชื่อมของข้ายกให้เจ้ากิน”หลี่หวายชิงกล่าว พลางยื่นพุทราเชื่อมในมือให้แก่ฉู่จื่อซี“ของข้าก็ให้เจ้าเช่นกัน” หลี่หวายหมิงก็ยื่นพุทราเชื่อมออกไปฉู่จื่อซีรีบโบกมือน้อยๆ “ตอนข้ากลับมาก็ได้กินแล้ว ข้าไม่กินอีก พวกท่านกินไปเถอะ”หลี่หวายชิงและหลีหวายหมิงต่างสบสายตา พลางกินพุทราเชื่อมด้วยความดีใจฉู่จื่อซีเห็นพวกเขากินอย่างเอร็ดอร่อย อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอตามแต่เขาก็จดจำคำกล่าวของมารดา กินพุทราเชื่อมมากไปอาจทำให้ฟันผุได้และเพื่อไม่ให้เกิดฟันผุ เขาจึงต้องหยุดยั้งความอยากกินพุทราเชื่อมเอาไว้ก่อนฮูหยินใหญ่กินพุทราเชื่อมพลาง เหลียวมองไปทางนอกเรือนพลาง“อันอันกับจวินสิงไปที่ใด? เหตุใดป่านนี้ยังไม่ก
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 948
เปรียบเทียบกับเมืองจิงโจวแล้ว ทุกอย่างที่นี่ยังห่างไกลมากนักไม่นานรถม้าก็กลับถึงหมู่บ้านชิงสุ่ย หยุดลงที่หน้าบ้านของตนทั้งสามคนต่างลงจากรถม้า ทั้งยังนำพุทราเชื่อมที่ซื้อมาลงมาหมดด้วยในยามนี้ฉู่จื่อซีได้กินพุทราเชื่อมหมดไปไม้หนึ่งแล้ว ยังคิดจะกินอีกหนึ่งไม้ แต่กลับถูกฟางอิ๋งห้ามไว้“พุทราเชื่อมกินมากไปอาจทำให้ฟันผุ จึงไม่ควรกินมากนัก”ฉู่จื่อฉีตกใจเสียจนรีบเอามือปิดปาก เพราะเขาไม่ต้องการให้เกิดฟันผุขณะมองดูพุทราเชื่อมมากมายนั้น ฉู่จื่อซีแทบจะกลืนน้ำลายลงคอ แต่สุดท้ายก็ต้องอดทนไว้พ่อบ้านหลิวเห็นทั้งสามคนถือถุงใส่พุทราเชื่อมกลับมาหลายถุง จึงรีบสั่งบ่าวไพร่ให้มาช่วยรับไว้ฉู่จวินหลุนจึงกล่าว “พ่อบ้านหลิว ท่านนำพุทราเชื่อมเหล่านี้ไปแจกจ่ายให้แก่ทุกคน”พ่อบ้านหลิวยิ้มพร้อมกับรับคำ และเริ่มแจกพุทราเชื่อมให้แก่ทุกคนรวมถึงเหยียนเซ่าและเวินอี๋ ก็ได้รับแจกพุทราเชื่อมคนละหนึ่งไม้ทั้งคู่แม้จะไม่สนใจของกินประเภทนี้นัก แต่เมื่อฉู่จวินหลุนซื้อมา พวกเขาก็ย่อมจะไม่ปฏิเสธทั้งสาวใช้และบ่าวไพร่ เมื่อได้รับแจกพุทราเชื่อมคนละหนึ่งไม้ ต่างพากันกินอย่างเอร็ดอร่อยเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงย
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ54.6K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ18.0K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว58.0K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง12.8K viewsภาพวาดลิขิตรัก
SnailW2.8K viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว3.6K viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz3.8K viewsเป็นตัวประกอบก็ต้องคู่กับตัวประกอบเท่านั้น
suniki116 views
