บทที่ 783

เหวยป๋อจื่อเพียงหัวเราะเบาๆ มิได้กล่าวอันใดต่อ

ทั้งคู่ต่างบรรลุข้อตกลง จึงมิได้สนใจเจี่ยนหลิงเยว่อีก พร้อมก้าวออกจากห้องไป

ระหว่างทางกลับหมู่บ้านชิงสุ่ย ฉู่จวินสิงได้ถามขึ้น “เจ้าใช้ของสิ่งใด จึงทำให้บ้านนั้นระเบิดจนเหลือเพียงเศษซาก?”

เจี่ยนอันอันไม่คิดว่าจะมาพูดเรื่องคลังอาวุธในเวลานี้ นางจึงกล่าวโกหก “นั่นเป็นดินระเบิดที่ข้าซื้อจากเมืองจิงโจวมา”

“เดิมคิดว่าจะใช้สังหารกู้มั่วหลี แต่ไม่นึกว่าเขาจะใส่เสื้อเกราะทองไว้”

“ครั้งนี้เราพลั้งมือ ซ้ำปล่อยให้มันมีคนมาช่วยอีก มันน่าเจ็บใจนัก!”

เมื่อเห็นเจี่ยนอันอันยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธเคือง ฉู่จวินสิงจึงรีบกล่าวปลอบใจ

ครั้งนี้ไม่อาจระเบิดมันให้ตายได้ คงต้องปล่อยให้รอดชีวิตก่อน

วันหน้าหากได้พบเจออีกครั้ง จะไม่ยอมปล่อยให้หลบหนีไปง่าย ๆ

เจี่ยนอันอันก็คิดเช่นนี้ นางกล่าวเสียงเย็นชา “หึ ให้มันอยู่อีกหลายวันก็ได้”

เมื่อกลับถึงหมู่บ้านชิงสุ่ย ทั้งคู่จึงเดินเข้าห้องไปพักผ่อน

เจี่ยนอันอันถือโอกาสที่ฉู่จวินสิงเข้านอนแล้ว แอบเข้าไปในห้วงมิติ

นางจัดการให้ตนเองได้อาบน้ำอุ่นก่อน จากนั้นจึงค้นหาตำราสามชะตามรรคาลี้ลับออกมา แล้วเริ่มอ่านอยู่ในห้วงมิติ

จว