ขอโทษที่เข้ามาเป็นความวุ่นวาย

"มัน...มา...ได้...ไง!!"เสียงดุดันของคิมหันต์เอ่ยขึ้น พร้อมกับแววตาที่จ้องเอาเรื่อง นี่หนีมาจากทะเลยังจะตามกันมาถึงนี่เลยหรือไง

"ช่วยไม่ได้...เขาพร้อมให้สถานะฉัน...คุณไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไรเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!"

"มิเกล...ช่วยเข้าใจหน่อยได้ไหม...รออีกนิดเดียวไม่ได้หรือไง"

"ไม่เข้าใจ...และไม่รอ...บอกแล้วไงถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาหาฉัน...และนี่เอาไปรถของคุณ ฉันไม่ต้องการ"มิเกลเดินไปหยิบกุญแจรถซูเปอร์คาร์มาใส่ไว้ในมือเขา ก่อนจะออกปากไล่เขาให้ออกจากห้องไป

"ฉันไม่เอา...อะไรที่ฉันให้แล้ว ฉันไม่เอาคืน...อย่ามาทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้"เขากล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันอีกครั้ง

"ไม่เอา!!..."

"ไม่เอาแล้วจะเอารถไหนใช้?"

"เอารถฉันคืนมาสิ!!"

"ฉันย่อยสลายทิ้งไปแล้ว!"เขาตอบหน้าตายก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้วตักข้าวใส่จานกินอย่างหน้ามึน

"นี่คุณ!! คุณทำบ้าอะไรของคุณอยู่...มันเป็นแผนของคุณตั้งแต่แรกใช่ไหม?"

"อืม..."

"จิ๊! คุณจะรวยมาจากไหนฉันไม่สนใจหรอกนะ...แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ได้รวย แล้วทุกอย่างที่ฉันซื้อมา ฉันรู้คุณค่า...คุณมีสิทธ