บทที่ 19

“กลิ่นเป็ดทอดกรอบของที่นี่หอมดีเหลือเกิน” เซียวชิงฉีสูดจมูกรับกลิ่นอาหารที่หอมอบอวลไปทั่วห้อง

ฉินเจียวเยี่ยนรีบเอ่ยอย่างกระตือรือร้น “หากฉีอ๋องไม่รังเกียจ ขอเชิญร่วมโต๊ะอาหารกันได้หรือไม่เพคะ?”

“มิใช่ว่า จะเป็นการรบกวนพวกเจ้าพี่น้องหรอกหรือ?” เซียวชิงฉีแสร้งถามอย่างเกรงใจ เพราะอย่างไร พวกเขาก็เป็นฝ่ายเข้ามาแทรก

“ไม่เป็นการรบกวนเลยเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบตอบ แล้วจึงหันไปถามฉินเยี่ยนฟางด้วยอีกคน “จริงหรือไม่เจ้าคะ? พี่หญิง”

“จริงเพคะ” ฉินเยี่ยนฟางยิ้มรับอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบอกเหตุผลประกอบเพิ่มเติม เพื่อไม่ให้แขกไม่ได้รับเชิญรู้สึกเก้อเขินจนเกินไป “ค่ำคืนนี้ เป็นคืนเทศกาลโคมไฟ หากไม่จองโต๊ะไว้ก่อน คงไม่สามารถหาโต๊ะนั่งได้นะเพคะ”

เซียวชิงฉีอมยิ้มกำลังจะอธิบาย “ความจริงแล้ว...”

เซียวชิงเฟิงที่ไม่สนใจสิ่งใด เลือกเดินดุ่ม ๆ เข้าไปทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องทันที

เซียวชิงฉีได้แต่มองตาค้าง “...”

เสด็จพี่ พวกเราเองก็จองห้องไว้แล้วนะพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งยังเป็นห้องอาหารบนชั้นห้าที่วิวดีและแพงที่สุดอีกด้วย

เมื่อครู่ เขาเพียงแสร้งถามความสมัครใจของคุณหนูจวนซ่านเต๋อโหวไปตามมารยาทเพียงเท่านั้น เพรา