LOGINShare
บทที่ 240
Last Updated:
2025-10-01 18:01:25เซียวชิงเฟิง ฉินเจียวเยี่ยน และเซียวชิงฉีผุดลุกขึ้นยืนในทันที แล้วรีบวิ่งไปตามแหล่งที่มาของเสียง ก่อนจะเห็นแม่นางน้อยนางหนึ่งในสภาพที่เปียกปอน
ชุดผ้าไหมสีฟ้าเปียกโชกแนบชิดสนิทไปกับลำตัว ทรงผมที่เคยจัดทรงสวยงามลู่ปรกไปตามใบหน้า สองแขนภายใต้ชุดกระโปรงยาวปัดป่ายแหวกว่ายไปมากลางสระน้ำของสวน
ตูม!!
เสียงดังพร้อมวงน้ำที่แตกกระจาย ปรากฏร่างบุรุษหนุ่มในชุดสีน้ำเงินกระโจนลงไปด้วยเช่นกัน เขาว่ายน้ำตรงไปหาแม่นางผู้นั้นอย่างแน่วแน่
เสียงอื้ออึงดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อทุกคนที่ล้อมรอบสระน้ำต่างเห็นว่า ชายผู้นั้นโอบรัดร่างแน่งน้อยเข้าสู่อ้อมกอด แล้วพาว่ายมาตรงริมขอบสระอย่างทุลักทุเล
“ลี่เอ๋อร์!!” ฉินเจียวเยี่ยนเรียกชื่อสหายรักทันที เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของแม่นางที่พลัดตกน้ำได้อย่างชัดเจน นางจึงรีบแหวกฝูงชนสาวเท้าเข้าไปหาในทันที
แววตาตึงเครียดฉายชัดในดวงตาของเซียวชิงเฟิง เขาฉวยโอกาสตอนที่ทุกคนกำลังสนใจเมิ่งลี่ กวาดสายตามองปฏิกิริยาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ก่อนจะเห็นว่ามีใครบางคนหลบตาอย่างหวาดกลัว แล้วแทรกตนหนีหายไปในฝูงชนอย่างเงียบเชียบ
“ไป...” สิ้นเสียง
Latest chapter
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 258
เซียวชิงเฟิง “...”ไท่จื่อได้แต่ตื่นตะลึง เมื่อเห็นฉินเจียวเยี่ยนคายกุ้งตัวโตเนื้อแน่นออกจากปากในทันทีที่แตะโดนปลายลิ้น สองสายตาสบกันในทันทีฉินเจียวเยี่ยนกลืนน้ำลายเหนียว งุนงงกับปฏิกิริยาของร่างกายของนางเอง “เอ่อ...”“ข้าว่า กุ้งเมื่อครู่ พ่อครัวคงจะล้างไม่สะอาด แต่ไม่เป็นไร เจ้าลองซุปเป็ดตุ๋นยาจีนดูดีหรือไม่?”“เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนตอบรับ ก่อนจะใช้ช้อนตักน้ำซุปมาดม ใบหน้ากลับย่นจมูก กลิ่นยาจีนที่เคยหอมกรุ่นชวนน้ำลายสอ บัดนี้กลับคาวคลุ้งจนน่าเวียนหัว จนนางต้องวางช้อนลงอย่างเงียบเชียบ“... สงสัย พ่อครัวคงจะใส่ยาจีนมากเกินไป เจ้าจึงไม่ชอบกลิ่น” เซียวชิงเฟิงชวนให้นางลงเปลี่ยนอาหารจานใหม่ “เจ้าลองปลาหิมะนึ่งซีอิ๊วดีหรือไม่? จานนี้ ข้ายืนควบคุมทุกขั้นตอน รับรองว่า เจ้าจะต้องชอบ”ร่างสูงพยายามใช้มือซ้ายคีบตะเกียบอย่างทุลักทุเล พยายามคีบเนื้อปลาหิมะสีขาวนวลไปที่ปากเรียวของฉินเจียวเยี่ยน นางย่นจมูกเล็กน้อย เมื่อได้กลิ่นคาว ก่อนจะใช้มือปิดปากแน่น พยายามกลั้นรสปร่าในลำคอ แต่ก็สายเกินไปฉินเจียวเยี่ยนผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าขาวซีดเหมือนกระ
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 257
เมื่อเวลาล่วงเข้ายามโหย่ว ไท่จื่อเฟยจึงได้เสด็จกลับถึงตำหนักบูรพา สาวรับใช้รีบเข้ามารายงานฉินเจียวเยี่ยนในทันที“ทูลไท่จื่อเฟย ไท่จื่อกำลังรอเสวยมื้อค่ำร่วมกันที่ห้องอาหารเพคะ”ฉินเจียวเยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นสูง พึมพำกับตนเอง “วันนี้ มิใช่ตัดสินโทษของหลิงซื่อจื่อหรอกหรือ? เหตุใดท่านพี่จึงกลับมาเร็วนัก”สองมือเล็กยกชายกระโปรงขึ้นสูง เร่งก้าวเท้าตรงไปยังห้องอาหาร จึงได้เห็นโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง บรรดาอาหารเลิศรสมากมายถูกจัดวางอย่างประณีตไอน้ำจาง ๆ ลอยกรุ่นจากซุปหูฉลามน้ำแดงที่อยู่ในชามกระเบื้อง ปลาหิมะนึ่งซีอิ๊วที่ยังคงความร้อน บนโต๊ะยังมีผักสดนานาชนิดที่ถูกแกะสลักเป็นรูปดอกไม้ประดับจานอย่างสวยงามร่างสูงในชุดสีดำสง่างามนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ ดวงตาคมกริบของเขาไม่ได้สนใจอาหารตรงหน้าแม้แต่น้อย แต่กลับจับจ้องไปที่ประตูทางเข้าอย่างใจจดใจจ่อ จนเมื่อได้เห็นฉินเจียวเยี่ยนปรากฏตัวขึ้น ริมฝีปากที่เคยเป็นเส้นตรงกลับวาดเป็นเส้นโค้งในทันที“เสี่ยวเยี่ยน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกชื่อของนางอย่างคิดถึง กอปรกับร่างกำยำที่ผุ
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 256
อีกฟากหนึ่งของเมืองหลวง ในเรือนเล็กของร้านเยว่หรง สตรีสามนางกำลังนั่งล้อมวงล้อมรอบโต๊ะไม้ตัวเล็กที่มีเตาถ่านตั้งอยู่ตรงกลาง ความร้อนจากเตาทำให้น้ำซุปในหม้อทองแดงเดือดปุด ๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นของสมุนไพรและน้ำต้มกระดูกคละคลุ้งไปทั่วห้องฉินเจียวเยี่ยนในชุดกระโปรงสีอ่อน เป็นคนแรกที่ใช้ตะเกียบไม้ยาวคีบเนื้อแพะฝานบางลงในหม้อ เนื้อสีชมพูซีดถูกความร้อนเข้าโอบล้อมเพียงชั่วอึดใจก็สุกกำลังดีนางนำมันขึ้นมาจุ่มลงในน้ำจิ้มงาที่ผสมกับน้ำมันพริกเผาอย่างพิถีพิถัน ก่อนจะส่งเข้าปากและส่งเสียงในลำคออย่างพึงพอใจในความเอร็ดอร่อยตรงข้ามกับนางคือ หลี่ชิงหงที่กำลังใช้ตะเกียบคีบผักกาดขาวลงในหม้อจนเต็ม“อาหง ช้าลงหน่อยเถิด ประเดี๋ยวน้ำซุปก็ไม่หวานหรอก” เมิ่งลี่เอ่ยท้วง ก่อนจะคีบเต้าหู้ที่ดูดซับน้ำซุปจนพองนุ่มขึ้นมาเป่าเบา ๆ แล้วจึงส่งเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยหลี่ชิงหงย้ายตะเกียบมาเขี่ยเห็ดหอมในหม้ออย่างใจเย็น แล้วนำเห็ดขึ้นมาจากหม้อ จุ่มน้ำจิ้มงาเข้าปากอีกคำ “น้ำจิ้มรอบนี้ ปรุงได้อร่อยเสียจริง”“ใช่หรือไม่? หลังจากที่กินชาบูกับเจ้าไปรอบก่อน ข้าอุตส่าห์ไปซุ่มซ้อมปรุงอยู่
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 255
ก่อนที่ฮ่องเต้เจิ้นหลงจะได้ตรัสสิ่งใด เซียวชิงเฟิงก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นมา“เสด็จพ่อ บัดนี้ คดีวางยาของหออวี่หลินก็ได้รับความคลี่คลายแล้ว สามารถจับกุมและลงโทษผู้ร้ายแล้ว กระหม่อมจึงอยากจะขอทูลลาพักฟื้นร่างกายพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้เจิ้นหลงพยักพักตร์อนุญาต “ได้สิ เราอนุญาต เจ้าก็จงลาพักสักวันสอง...”“ห้าวันพ่ะย่ะค่ะ” เซียวชิงเฟิงเอ่ยขัดขึ้นมาในทันใด “เมื่อครู่ หมอหลวงแจ้งว่า กระหม่อมต้องงดใช้มือสามถึงห้าวัน เพื่อให้บาดแผลได้สมานแผลเต็มที่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้เจิ้นหลง “???”“หากมือของกระหม่อมพักฟื้นและหายได้เร็วขึ้น กระหม่อมก็จะสามารถกลับมาทำงานให้แก่ราษฎรได้เร็วขึ้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ ขอเสด็จพ่อโปรดพิจารณาด้วยเถิด”พระอุระของฮ่องเต้เจิ้นหลงกระเพื่อมขึ้นลงถี่ ๆ อย่างไม่ทราบสาเหตุเหตุใดข้าจึงรู้สึกโมโหหนักกว่าเรื่องของหลิงอี้ชวนเมื่อครู่อีกนะ?“ไม่เพียงเท่านั้น เสด็จพ่อ กระหม่อมรู้สึกวิงเวียนศีรษะ คล้ายจะมีไข้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ดวงตาดอกท้อปราดมองไปยังหมอหลวงที่สะดุ้งสุดตัว เมื่อสบตาคมคู่นั้นหมอหลวงรีบคุกเข่าทูลฮ่องเต้เจิ้นหลงทันที “เอ่อ ฝ่าบาท
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 254
กว่าผู้ใดจะไหวตัวทัน มือแก่ชราก็เอื้อมไปหยิบดาบที่แขวนอยู่ของทหารใกล้ตัว ปลายดาบแหลมคมสะท้อนเข้าสู่ดวงตา ก่อนที่เขาจะหลับตาหมุนมือ หมายปาดคอตนเองให้ดับสูญตามบุตรชายแต่รอแล้วรอเล่า โลหะคมก็มิได้ตวัดลงบนคอของตนเสียที เมื่อจงเซิ่งโหวลืมตาขึ้นมอง จึงได้เห็นหยดเลือดที่หลั่งลงบนพื้นเป็นวงกว้าง มือสากของใครบางคนกำรอบดาบคมไว้แน่นดวงตาทุกคู่ในท้องพระโรงต่างเบิกกว้าง“เฟิงเอ๋อร์!!” เสียงร้องของฮ่องเต้เจิ้นหลงดังขึ้นกว่าผู้ใดกู้เหวยที่ได้สติก่อนใคร รีบพุ่งตัวไปถีบจงเซิ่งโหวให้ล้มลง เป็นจังหวะเดียวกับที่เซียวชิงเฟิงปล่อยมือจากดาบ ทำให้ดาบใหญ่เปื้อนเลือดหล่นลงบนพื้นเสียงดัง ปลุกให้ทุกคนตื่นจากความตกใจ“หมอหลวง!” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตวาดเรียกหมอหลวงเสียงดังลั่น โจวกงกงรีบวิ่งออกไปตามหมอหลวงในทันทีเซียวชิงเฟิงไม่สนใจบาดแผลที่มีเลือดไหลรินเป็นสาย เขาย่างเท้าสามขุมเข้าไปใกล้จงเซิ่งโหวที่ถูกทหารจับกุมตัวไว้อย่างแน่นหนาแล้ว “มิรู้ว่า จงเซิ่งโหวหวังฆ่าตัวตาย เพื่อชดใช้ความผิดจริง ๆ หรือเพียงแค่ต้องการหลบเลี่ยงความลำบากที่ต้องเผชิญในแดนเหนือ...”“กระหม่อม.
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 253
เสียงโขกศีรษะของจงเซิ่งโหวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เลือดสีแดงไหลอาบหน้าผากปูดโปนน่ากลัว หากแต่จงเซิ่งโหวก็ยังไม่มีทีท่าจะหยุดยั้ง โดยที่ฮ่องเต้เจิ้นหลง เซียวชิงเฟิง รวมถึงทุกคนในท้องพระโรงก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยห้ามปรามเลือดสีแดงจากศีรษะของจงเซิ่งโหวเพียงผู้เดียว ไม่อาจชดใช้เลือดสีแดงสดของทหารและราษฎรบริสุทธิ์ที่เจิ่งนองไปทั่วแผ่นดินในสงครามแดนเหนือนั้นได้เลย!!“ฝ่าบาท!!” เสียงของกู้เหวยดังขึ้นมาที่หน้าประตูท้องพระโรง ปรากฏร่างแม่ทัพที่ชุดเกราะเปรอะเปื้อนเลือดไปทั้งตัว เขาก้าวเข้ามาคุกเข่าข้างจงเซิ่งโหว พลางประสานมือรายงาน “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมได้นำกำลังพลไปล้อมจับหลิงอี้ชวนแล้ว หากแต่อีกฝ่ายไม่ยอมจำนน สั่งให้องครักษ์ของจวนคุ้มกันเขาหลบหนีออกจากจวน”“กระหม่อมจึงจำเป็นต้องใช้กำลังเข้าจับกุม ในขณะที่องครักษ์ของจวนถ่วงเวลาพวกกระหม่อมอยู่ หลิงอี้ชวนฉวยโอกาสควบม้าหลบหนี พลธนูของกระหม่อมจึงได้ยิงธนูหลายดอกติดต่อกันจนเขาสิ้นชีพบนหลังม้าพ่ะย่ะค่ะ!!”สิ้นคำรายงานของกู้เหวยก็ทำให้จงเซิ่งโหวที่คุกเข่าอยู่ข้างกันหยุดโขกศีรษะ ดวงตาแก่ชราเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ได้ว่า บุตรชายคนโตของ
You may also like
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย537.5K viewsฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย
กระต่ายหยก13.6K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ16.1K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.7K viewsตัวร้ายผู้นั้นเก็บข้ามาเลี้ยง
suniki405 viewsพันธนาการ รัดรึงใจ
ฉู่เฉียว1.8K viewsเกิดใหม่เป็นนายหญิงมากสามี
ประดับดิน2.4K viewsพลิกชะตาคุณหนูใหญ่ผู้อาภัพ
กะปอมพ่นไฟ7.6K views
