“ว่าอย่างไร?” ซ่านเต๋อโหวทุบโต๊ะ ถามซ้ำอีกครั้งอย่างไม่ใคร่พอใจ เพราะเรื่องนี้กระทบถึงชื่อเสียงของจวนซ่านเต๋อโหว รวมถึงชื่อเสียงของบุตรสาว หลานสาวทุกคนในตระกูล
เรื่องไม่ดีของฉินเจียวเยี่ยนอาจส่งผลให้ไม่มีชายใดกล้ามาสู่ขอบุตรสาวตระกูลฉินอีกเลยก็เป็นได้
“ท่านพ่อ” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยเพียงเท่านั้น ก้าวมาคุกเข่าที่ตรงหน้าซ่านเต๋อโหวอย่างเคารพ “ลูกกล่าวได้เพียงว่า ในวันนั้น ลูกไปจวนเฟิงอ๋องเจ้าค่ะ”
“จวนเฟิงอ๋อง?” ซ่านเต๋อโหวและหลินซื่อขมวดคิ้ว “เจ้าไปทำอะไรที่จวนท่านอ๋อง”
“ข้า...” ฉินเจียวเยี่ยนเกิดความลังเล ไม่กล้าบอก
หากบอกว่า นางไปเจรจาการค้าย่อมโดนท่านพ่อท่านแม่ขัดขวาง ไม่ให้ทำการค้าต่อไปแน่ ๆ
นางจึงจำเป็นต้องเลือกระหว่างชื่อเสียงกับเงินทอง
“ว่าอย่างไรเล่า? เยี่ยนเอ๋อร์” หลินซื่อเอ่ยเร่ง เมื่อเห็นท่าทีของสามีที่เริ่มโมโหมากขึ้นเรื่อย ๆ “บอกท่านพ่อของเจ้าไปเสีย”
“ข้าร้อนใจ อยากทราบผลตรวจดวงชะตาแปดอักษรว่า ชะตาของข้าและท่านอ๋องสมพงษ
“ว้าย” ฉินเจียวเยี่ยนอุทานลั่น เมื่อถูกเซียวชิงเฟิงจับพลิกตัวให้ขึ้นไปนอนราบที่ขอบสระ ปล่อยให้ขาเรียวพาดผ่านลงในน้ำ โดยที่ร่างสูงแนบตัวทาบทับริมฝีปากร้อนประกบลงมาอีกครั้ง ไล้ปลายลิ้นไปตามริมฝีปากบางอย่างยั่วเย้า เชิญชวนให้นางอ้าปากรับเขาด้วยความเต็มใจ ฝ่ามือหยาบกร้านลูบคลำไปตามไหล่เนียน เช่นเดียวกับมือบางที่เลื่อนขึ้นไปคล้องคอเขาไว้เซียวชิงเฟิงแทรกปลายลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานอย่างตะกละตะกลาม ยิ่งหลังจากที่เขาถูกเด็กซนทำให้แตกคามือไปแล้วหนหนึ่ง เขากลับยิ่งกระหายที่จะกลืนกินเด็กตรงหน้ามากกว่าเดิมเสียงจูบดังขึ้นเรื่อย ๆ ตามความร้อนรุ่มที่พลุ่งพล่านภายในร่างกายเซียวชิงเฟิงถอนจูบออกมา แล้วจึงเลื่อนริมฝีปากไปตามแก้มนวล ขบกัดที่ติ่งหูเบา ๆ กดจูบไปตามซอกคอหอมกรุ่น ไล้ปลายลิ้นไปตามไหปลาร้าได้รูป ก่อนจะลากต่ำมาที่เนินอกขาวผ่องริมฝีปากร้อนประทับไปตามผิวเนียนละเอียด ลากผ่านร่องอก แนบใบหน้าคมคายระหว่างเนินเขาสูงสองลูก ก่อนจะวกปลายลิ้นไปตามฐานด้านล่าง ไล้วนเป็นวงกลมจนไปถึงปลายยอดที่ประดับด้วยเม็ดอิงเถาเม็ดงามเซียวชิงเฟิงใช้เพียงริมฝีปากใ
ฉินเจียวเยี่ยนมองค้อน “อย่าบอกนะเพคะ ว่า ให้สาวใช้ปลอมตัวเป็นหม่อมฉันอีกแล้ว”“หากไม่ทำเช่นนี้ ชื่อเสียงของเจ้าจะยังอยู่ดีอีกรึ?”“แล้วอย่างไรเล่า? ทรงอุ้มนางเข้าจวนหรือเพคะ?”สรุปว่า ที่เจ้าขุ่นเคือง ไม่ใช่เพราะข้าให้คนปลอมตัวเป็นเจ้า แต่เป็นเพราะข้าจะแตะต้องสตรีนางอื่นหรอกรึ?“ข้าจะอุ้มเจ้าได้อย่างไร คุณหนูรองเจ็บไข้หนาวสั่นจนต้องใส่เสื้อคลุมมิดชิดตั้งแต่ศีรษะ และให้สาวใช้ประคองซ้ายขวาเดินเข้าจวนไปต่างหาก”ค่อยดีหน่อย...“แล้วท่านพ่อและท่านแม่หม่อมฉันเล่าเพคะ? พวกท่านจำหม่อมฉันไม่ได้เลยหรือ?”“เจ้าห่อกายเสียมิดชิดปานนั้น เสียงตอบก็แหบพร่า จะมีผู้ใดจำได้”เหตุใด ข้าจึงรู้สึกเหมือนเป็นเด็กถูกทิ้งที่แม้แต่พ่อแม่ก็จำไม่ได้เล่า?ช่างเถิด ช่างเถิด ชื่อเสียงยังอยู่ดีก็พอแล้ว...“เชิญท่านอ๋องอาบน้ำเถิด หม่อมฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว จะขึ้นแล้วเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบลุกขึ้นแต่เซียวชิงเฟิงกลับรั้งแขนนางให้กลับลง
ไอร้อนจากน้ำอุ่นในสระสรงน้ำลอยอบอวลไปทั่วห้องฉินเจียวเยี่ยนนั่งแช่น้ำอุ่นพิงขอบสระอย่างผ่อนคลาย แม้ว่า นางจะรู้สึกเมื่อยล้าไปทั่วทั้งตัว เพราะกว่าที่นางจะได้ลงสระจริง ๆ ก็ผ่านไปเกือบชั่วยาม เซียวชิงเฟิงจึงได้ปล่อยให้นางเป็นอิสระจากอ้อมแขนไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่า เฟิงอ๋องจะยินยอมใช้จวินกงแลกกับการอภิเษกสมรสและแต่งตั้งนางเป็นพระชายาเอกด้วยฉายา ตุ๊กตากระเบื้อง ในเมืองหลวงของนาง แม้แต่การแต่งตั้งให้นางเป็นพระชายารอง หลายคนยังคงต้องคิดแล้วคิดอีกก็คงไม่น่าแปลกใจ หากฮ่องเต้จะทรงคัดค้าน แต่จนสุดท้าย เซียวชิงเฟิงจึงต้องใช้จวินกงแลกมาตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก“ดูเหมือนข้าจะตกหลุมรักเขาแล้วจริง ๆ สินะ” ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจความตั้งใจเดิมของนางนั้น เพียงต้องการให้มีชีวิตรอดไปจนถึงวัยเกษียณสำราญท่ามกลางบุตรหลานที่รักใคร่ สานสัมพันธ์อันดีระหว่างพี่น้องกับฉินเยี่ยนฟาง และหลีกเลี่ยงการโดนฆ่าตายจากพระเอกธงแดงอย่างเซียวชิงเฟิงไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่ความสัมพันธ์ของพวกนางมาถึงจุดนี้ได้อย่างน้อยก็คงมั่นใจได้แล้วว่า นางจะไม่มีจุ
ภายหลังจากจบสงคราม ฮ่องเต้เคยตรัสถามว่า เซียวชิงเฟิงต้องการสิ่งใด แต่ในขณะนั้น เขาก็ยังไม่มีความทะเยอทะยาน ประสงค์สิ่งใด จึงได้ขอเก็บไว้เรื่อยมาเพราะฉากหน้าของการได้ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยและมีอิสรเสรี วางแผนสร้างเส้นสายเพื่อแว่นแคว้นในเงามืด กลับเป็นสิ่งที่เซียวชิงเฟิงถนัดมากกว่านอกจากนี้ เขาไม่อยากแก่งแย่งชิงบัลลังก์แต่อย่างใด มันเป็นสงครามอำนาจที่ไม่มีวันจบ เพียงเห็นเสด็จพ่อที่ปวดเศียรกับงานฎีกาของราชสำนักทุกวัน เขาก็รู้สึกเหนื่อยแทนแล้วหากองค์ชายองค์ใดมีความสามารถ สามารถแบกรับบัลลังก์มังกรได้อย่างซื่อสัตย์และเป็นธรรม เขาก็ยินยอมเป็นขุนนาง เป็นอ๋องเจ้าสำราญเช่นนี้ไปเรื่อย ๆการที่เขาเป็นเพียงอ๋องเจ้าสำราญในเมืองหลวง ย่อมได้หลบซ่อนตัวจากสายสืบของศัตรู อีกทั้งไม่ต้องอยู่ในวังวนแก่งแย่งในราชสำนัก และการได้อภิเษกสมรสกับคุณหนูรองที่ไร้ความสามารถจากจวนโหวที่ไร้ซึ่งอำนาจคุกคามใด ๆ ในราชสำนักก็ยิ่งทำให้เขาใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขและอิสรเสรี เช่นนี้แล้ว จะยังต้องการตำแหน่งรัชทายาทไปไย“เป็นรัชทายาทแล้วดีอย่างไร?” เซียวชิงเฟิงยกมือขึ้นแต
“อืม พวกเขาจะได้ไม่คิดว่า ท่านมีความทะเยอทะยานอยากจะชิงบัลลังก์ใช่หรือไม่เพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนคิดตาม“ฉลาดสมกับที่เป็นพระชายา”ฉินเจียวเยี่ยนย่นจมูกอย่างเอ็นดู “ว่าแต่งานอภิเษกสมรสของท่านอ๋อง ฮ่องเต้ไม่ทรงค้านเลยหรือเพคะ?”เซียวชิงเฟิงหรี่ตามองคนในอ้อมแขนอย่างดูแคลน “เจ้าคิดว่า เสด็จพ่อจะทรงอนุญาตให้ข้าแต่งงานกับคนอย่าง ‘เจ้า’ ได้ง่าย ๆ รึ?”เฟิงอ๋องปล่อยร่างบางให้ลงมายืนบนพื้นอย่างมั่นคง ฉินเจียวเยี่ยนยู่ปากใส่อย่างเข้าใจความหมายของเขา“หม่อมฉันก็เป็นเพียงตุ๊กตากระเบื้อง ไฉนเลยจะคู่ควรกับท่านอ๋องแม่ทัพหน้ากากเหล็กเล่าเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนยกมือขึ้นกอดอก แล้วหันหน้าหนีไปอีกทางอย่างแง่งอนเซียวชิงเฟิงไม่นึกแปลกใจแล้วว่า เหตุใดนางจึงรู้ความลับของเขาแต่ละคนก็ย่อมมีความลับเป็นของตัวเองแต่เขาสามารถมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่า แม่นางน้อยตรงหน้าจะไม่เอาความลับของเขาไปเล่าต่อ และยังช่วยปิดความลับของเขาอย่างสุดกำลัง“แล้วเจ้าไม่คิดจะถามข้าหน่อยหรือ? ว่า ข้าท
เสียงของหยางเซิงดังขึ้นด้านนอกรถ ทำให้กิจกรรมบนรถม้าต้องหยุดชะงักดวงหน้าเรียวเล็กแดงก่ำทันที เมื่อได้สติ สองมือบางรีบรวบเสื้อผ้ามาปกปิด ท่ามกลางสายตาขุ่นมัวของเซียวชิงเฟิง ไอสังหารแผ่ซ่านออกจากรถม้า จนบรรดาองครักษ์ที่รายรอบรถม้าสะดุ้งด้วยความตกใจม้าชั้นดีพากันขยับตัวด้วยความอึดอัด ส่งเสียงคำรามเบา ๆ คนขับรถต้องพยายามห้ามปรามให้พวกมันอยู่นิ่ง ๆหยางเซิงเอนกายไปกระซิบถามตงไฮ่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ท่านอ๋องไม่พอพระทัยสิ่งใดหรือ?”“แล้วท่านอ๋องประทับอยู่กับผู้ใดเล่า?” ตงไฮ่ย้อนถามเบา ๆ“ก็ประทับอยู่กับพระชา... คุณหนูรองฉินอย่างระ... ซวยแล้ว!” หยางเซิงตะครุบปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เมื่อเข้าใจความนัยที่ซ่อนอยู่ “ข้าก็ว่า เหตุใด วันนี้ เจ้าจึงสะกิดให้ข้าร้องแจ้งท่านอ๋อง!”ตงไฮ่ไม่ตอบสิ่งใด เพียงแต่ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วก้มหน้าไว้อาลัยให้แก่สหายสนิทหยางเซิงที่เห็นท่าทางนั้น จึงได้แต่ร้อนตัว “บัดซบ! ข้าอยู่ไม่ได้แล้ว”จบคำ หยางเซิงก็รีบวิ่งเข้าจวนไปในทันที โดยที่ตงไฮ่ไม่ได้ห