บทที่ 36 เกิดเรื่อง

"พี่เพลิงอย่าดื่มเยอะนะคะ เดี๋ยวขับรถกลับไม่ได้" เกวลินเอ่ยปรามเขาอย่างเป็นห่วง ตอนนี้เขาพาเธอมาอยู่ร้านอาหารที่มีห้องส่วนตัว เธอมองดูพระเพลิงกับภาคภูมิที่พากันดื่มแล้วก็กลัวว่าจะเกินลิมิตจนเมาแล้วไม่สามารถขับรถกลับได้

"พี่รู้แล้วค่ะ แค่นี้ไม่เมาหรอก ใช่ไหมไอภาค"

"ใช่ครับน้องเกล นิดหน่อยเอง" ภาคภูมิพูดสมทบด้วยอีกแรง เกวลินส่ายหน้าแล้วถอนหายใจก่อนเธอจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ คะนิ้งอาสาไปเป็นเพื่อนเธอด้วยปล่อยให้สองหนุ่มดื่มกันไป

"มึงกับน้องเกลนี่ถึงขั้นไหนแล้ว?' จู่ๆภาคภูมิก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา เขาวางแก้วเหล้าในมือลงแล้วครุ่นคิด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าระหว่างเรามันไปถึงขั้นไหนแล้ว เขารู้แค่ว่าในตอนนี้ที่มีน้องอยู่มันก็ดี

"คนพิเศษละมั้ง"

"แค่นั้นเอง? นี่มึงยังไม่รู้ตัวเองหรอว่าชอบน้อง"

"อธิบายไม่ถูกอ่ะ กูอยู่กับเกลก็ดีนะเว่ย ดีมากเลย แต่พอนึกว่าน้องอายุห่างกับกูขนาดนี้ แถมกูยังดูแลน้องมาตั้งแต่สิบสี่ มันก็ทำให้กูรู้สึกว่าระหว่างเราจะเป็นไปได้หรอว่ะ"

"เป็นไปได้ไหมไม่ได้อยู่ที่อายุ อยู่ที่มึงต่างหาก มึงต้องถามตัวเองให้ดีนะไอเพลิง เพราะตอนนี้ที่มึงเป็นกันอยู่ น่าจะทำให้น้องรักมึงมากขึ้นไปอีก"

".....