พระเพลิงพ่ายรัก

เกวลินก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โชคร้ายต้องสูญเสียพ่อแม่ไปพร้อมกันเพราะอุบัติเหตุที่เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ค่ำคืนหนึ่งที่ฝนตกหนักเมื่อหกปีก่อนที่สามคนพ่อแม่ลูกพูดคุยกันด้วยความสุขเหมือนอย่างทุกวัน เด็กสาวพูดเจื้อยแจ่วแล้วหยิบของในถุงของเล่นแสนแพงที่พึ่งอ้อนให้คุณพ่อจ่ายเงินซื้อให้ขึ้นมาเชยชมคุณแม่ที่นั่งอยู่ด้านข้างลูบหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่ เด็กสาวแสนออดอ้อนขยับหอมแก้มคุณแม่ไปฟอดใหญ่จนคุณพ่อยังต้องเอ่ยปากแซวเสียงหัวเราะและความสุขทั้งรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าของพวกท่านในวันนั้นใครจะรู้ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็น ถนนที่เปียกชุ่มส่งผลให้รถเสียหลักไถลพุ่งชนกับขอบทางด่วนเต็มแรง เด็กสาวร่ำไห้เสียงดังลั่นด้วยความตกใจราวกับว่าผ่านไปไม่นานที่เธอวูบไปแต่ทว่าการลืมตาตื่นในครั้งนี้ของเธอมันเหมือนกับโลกทั้งใบถูกพังทลายลงตรงหน้า คุณพ่อเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ ส่วนคุณแม่ที่โอบกอดเด็กสาวไว้แน่นเพื่อปกป้องก็เสียชีวิตในเวลาต่อมาเธอตื่นมาพบกับความจริงที่ว่า......เธอไม่เหลือใครในชีวิตอีกต่อไปแล้วภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นยังคงเป็นฝันร้ายที่เกวลินไม่อาจลืมได้ มันยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่บ่อ

"อ้าว น้องเกล" เสียงหวานที่เอ่ยทักทายทุกครั้งยามเธอมาที่นี่เป็นเรื่องปกติที่เธอคุ้นชินไปแล้ว ไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มตอบรับและยกมือไหว้ทักทายอีกคนกลับไปด้วยดารกา สาวสวยเพื่อนสนิทของพระเพลิงที่ทำตำแหน่งเลขาของรองประธานบริษัทอยู่ในตอนนี้ และที่สำคัญที่สุดเธอคนนี้คือเจ้าของหัวใจทั้งดวงของพระเพลิงผู้ชายที่เธอเองก็รักเขาจนสุดหัวใจ"เข้าไปในห้องสิคะ พระเพลิงอยู่ในนั้น" ดารกาเป็นคนอ่อนหวานแล้วก็ใจดีมาก บางครั้งเกวลินยังเผลออมยิ้มให้กับท่าทางใจดีของเธอเลย มันก็ไปแปลกหรอกที่พระเพลิงจะตกหลุมรัก เธอดูเพียบพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับเขามากจริงๆนั่นแหละ"ขอโทษค่ะ พอดีดาไม่รู้ว่าท่านประธานก็อยู่ด้วย""ไม่เป็นไรหรอกดา เข้ามาเถอะ เพลิงกับพ่อก็แค่คุยกันไปเรื่อยเปื่อย" น้ำเสียงอ่อนโยนแบบนี้ที่ใช้พูดกับดารกาเธอเองได้ยินมันมาเสมอ แต่จะรู้สึกอิจฉาไปมันก็เท่านั้น คนที่เป็นเจ้าของหัวใจเขาก็สมควรได้รับอยู่แล้ว"มีคนมาช่วยทำงานอีกแล้วค่ะ""หืม หนูเกลหรอ?" เกวลินเดินเข้าไปหลังจากที่ได้ยินลุงดนัยเรียกชื่อเธอ ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้คุณลุงกับพระเพลิงเหมือนอย่างที่ทำทุกวันหลังจากกลับจากมหาวิทยาลัยด้วย พระเพลิงรีบเดินเข้ามา

"ดีขึ้นแล้วหรอลูก?" ความห่วงใยจากคุณลุงดนัยส่งมาให้เรียกรอยยิ้มจากเธอ ถึงแม้วันนี้เธอจะอาการดีขึ้นแล้วแต่ก็ดูเหมือนว่าคนในบ้านจะยังเป็นห่วงอยู่ แม้แต่แม่บ้านก็เอ่ยถามไม่ขาดปากตั้งแต่เห็นเธอลงมาช่วยคุณป้าหทัยเตรียมมื้อเช้า ความรู้สึกว่าตัวเองมีค่าและสมควรจะถูกรักเธอมักสัมผัสมันได้เสมอเพราะทุกคนที่นี่"น้องพึ่งจะหายป่วยก็จะพาน้องไปตะลอนแล้วหรอตาเพลิง" พระเพลิงไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่แม่เขาพูด วันนี้เขามีนัดกับเกวลินจะไปซื้อของที่ห้าง ความจริงเขาเกือบจะยกเลิกไปแล้วถ้าเกิดน้องยังไม่หายดี แต่เธอก็ดันบอกว่าไหวแล้วตื่นขึ้นมาแต่เช้าอย่างนี้ อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดของดารกา เขาก็เลยตั้งใจมาซื้อของให้อีกคยสักหน่อย แต่จะให้ผู้ชายอย่างพระเพลิงมาเลือกเองก็กลัวว่าจะไม่ถูกใจถึงได้ขอร้องให้น้องมาช่วยเลือกด้วยอีกแรงเกวลินคอยแนะนำเขาอย่างดีจนบางครั้งเขาก็ฟังเธอจนเพลิน สุดท้ายก็ได้เป็นสร้อยเส้นสวยหนึ่งเส้นพร้อมจี้รูปหัวใจที่มีดวงดาวล้อมรอบ ถึงราคามันจะสูงแต่เขาสามารถสั่งซื้อได้ทันทีที่เกวลินเอ่ยปากว่า ชอบ"คิดว่าดาจะชอบไหมคะ?""ต้องชอบสิคะ พี่เพลิงเป็นคนซื้อให้นี่นา" ไม่รู้เหมือนกันว่าดารกาจะค

"ผมไม่แต่งครับ!"เสียงแข็งดังขึ้นก่อนพระเพลิงจะเดินเข้ามา เกวลินพยายามสบตากับเขาเพื่อให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้อยากจะตัดสินใจหรือพูดถึงเรื่องนี้เลย แต่สายตาที่ได้รับกลับมาจากเขาดันเป็นสายตาขุ่นเคืองจนเธอเองต้องเม้มปากแน่นเกวลินได้แต่ยืนก้มหน้าแล้วรอฟังว่าระหว่างนี้บทสนทนาจะเป็นยังไงต่อ เสียงของพระเพลิงเถียงกับคุณลุงคุณป้าดังลั่น เขาเอาแต่พูดซ้ำไปซ้ำมาเพื่อปฏิเสธว่าไม่อยากแต่งงานกับเธอ ถึงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าพระเพลิงไม่ได้ชอบเธอเลย แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะดูโกรธเคืองมากขนาดนี้เพียงแค่ได้ยินเรื่องที่คุณป้าคุยกับเธอ"ผมไม่มีวันแต่งงานกับเกล ผมไม่ได้รักน้องครับ! แล้วก็ไม่มีวันรักด้วย!""ตาเพลิง!!"เกวลินนิ่งไปสักพักและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาในตอนนี้ คำว่าไม่รักจากเขาว่าเจ็บมากแล้ว แต่คำว่าไม่มีวันรักยิ่งตอกย้ำให้ใจดวงน้อยแทบแตกสลายมากขึ้นไปอีก เธอพยายามข่มน้ำตาที่รื้นขึ้นมาในดวงตาจนมองอะไรพล่ามัวไปหมด ก็พระเพลิงไม่ชอบเธอไง การที่เขาจะปฏิเสธเรื่องนี้มันก็ไม่แปลก แต่ถ้าเธอไม่ต้องรับรู้หรือได้ยินมันเลยน่าจะดีกว่า"เกลไม่อยากแต่งค่ะคุณป้า วันนี้เกลไม่ทานมื้อเย็นนะคะ ไม่ต้องให้คนไปตาม""เกลคะ....." พร

เกวลินฉุกคิดตามที่ภาคภูมิพูด ก็จริงอย่างที่เขาว่า เธอไม่เคยบอกหรือแม้แต่จะแสดงออกให้พระเพลิงรู้เลยว่าเธอรู้สึกไมดีในทุกครั้งที่ต้องมาช่วยเขาเรื่องดารกา แต่จะโทษพระเพลิงอย่างเดียวมันก็ไม่ถูก เพราะเป็นเธอเองที่ตอบรับจะช่วยเขาด้วยความเต็มใจ เกวลินก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่รักพระเพลิงมากพอจนสามารถช่วยเขาได้ทุกเรื่องขอแค่ให้เขามีความสุข"บางทีการเห็นแก่ตัวบ้างมันก็ไม่แย่หรอกนะ" ทุกคำที่ภาคภูมิบอกมันคือความจริง แต่เกวลินเข้มแข็งไม่พอที่จะเห็นแก่ตัวใส่พระเพลิง เอาไว้วันหนึ่งที่เธอทนไม่ไหว ทุกอย่างมันก็คงเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็นเองนั่นแหละ"เกลไม่เป็นอะไรเลยค่ะพี่ภาค ขอบคุณมากนะคะ""พี่ยังว่างนะ เผื่อไว้เป็นตัวเลือกได้" "ยังว่างอยู่อีกหรอคะ? เห็นพี่เพลิงชอบเล่าว่าพี่มีสาวเยอะแยะ""ห๊าา ไอเพลิงนี่เดี๋ยวต้องโดนสักที น้องเกลอย่าพึ่งมองพี่เป็นผู้ชายแบบนั้นนะครับ คนเจ้าชู้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเจ้าชู้กับทุกคนสักหน่อย""เกลจะพยายามเชื่อก็แล้วกันค่ะ"สองคนพูดคุยกันอย่างสนุกแล้วพากันหัวเราะร่า เกวลินนึกอยากขอบคุณภาคภูมิจริงๆที่มาทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ไม่รู้ว่าบรรยากาศข้างในจะเป็นยังไงบ้าง พระเพลิงจะได้