EP 3/5 พิษรัก

หมับ!

จู่ๆ แขนเรียวของบุตรสาวที่รักก็วางพาดที่รอบเอว ก่อนที่คนตัวเล็กจะขยับมานอนชิดนางในท่ากอดจากด้านหลัง

“คิดถึงแม่จัง ไม่ได้กอดตั้งนานแล้วเนาะ” บอกมารดาพลางสูดเอากลิ่นหอมๆ จากแผ่นหลังนางผ่านชุดนอนผ้ามันลื่น

“อือ...” เอ่ยเพียงเท่านั้นแล้วตบเบาๆ บนหลังมือของบุตรสาว ด้วยว่าความใกล้ชิดฉันมารดากับบุตรถูกกางกั้นด้วยว่ากาลเวลาพรากมันไปชั่วเวลาหนึ่ง นางจึงขัดเขินไม่น้อยที่ถูกกอด เทียนหยดเองก็มิใช่เด็กชายเช่นโอบนิธิ หล่อนโตเป็นสาวพอที่จะออกเรือนแล้วด้วยซ้ำ “เอาแขนออกเลย ร้อน” นางว่าแล้วยกแขนบุตรสาวคืนเจ้าของ

“โธ่...แม่อ่า...งก กอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้” บุตรสาวทำเป็นบ่นน้อยใจ

“น้อยๆ หน่อยยัยเทียน จะนอนไหมฮึ ถ้าไม่นอนก็ลงไปนอนข้างล่างเลย”

เมื่อถูกมารดาขู่เข้าให้ เทียนหยดเลยต้องตั้งหน้าตั้งตานับแกะในใจ จะได้พาตัวเองเข้าสู่นิทราอันแสนสุข และจากความเหนื่อยล้าในเรื่องงานและเรื่องหัวใจ หญิงสาวเลยผล็อยหลับไปในเวลาต่อมา

ผกากรองพลิกกายมาหาบุตรสาว แสงโคมไฟจากหัวเตียงที่ยังเรื่อเรืองทำให้แลเห็นใบหน้าขาวของเทียนหยดได้ชัดเจน เทียนหยดงดงามเสมอ หล่อนมีรูปเป็นทรัพย์ มีสมองอันชาญฉลาด บางครั้งนางก็ไม่พอใจที่เทียนหยดคบกับจีรวัฒน์ นั่นเพราะคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนดูออกว่าจีรวัฒน์เป็นคนเช่นไร พฤติกรรมที่ผ่านมาของเขานั้นไม่น่าแปลกเลยที่นางจะไม่ปลื้มว่าที่ลูกเขยคนนี้ ทว่าห้ามมากก็ไม่ได้ เพราะคนเป็นแม่ เมื่อลูกเลือกแล้ว นางก็ต้องยอมรับความจริง นางเลี้ยงเทียนหยดมาไม่เคยบังคับหรือขัดใจ ทว่าบุตรสาวของนางก็อยู่ในกรอบอย่างที่นางตั้งไว้ เทียนหยดเป็นคนดี นางแค่หวังว่าลูกจะเจอคนดีๆ คนที่ดีกว่าจีรวัฒน์เท่านั้นเอง

มือเรียวที่เริ่มเหี่ยวย่นของผกากรองดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมหน้าอกให้บุตรสาว ก่อนจะจุมพิตเบาๆ บนหน้าผากนูนเกลี้ยง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของกายสาวทำให้นางยิ้มออกมา เมื่อก่อนดมกลิ่นลูกคงได้กลิ่นแป้งเด็กเหมือนที่ติดกายโอบนิธิ ทว่ากลิ่นที่นางได้รับจากเทียนหยดตอนนี้กลับเป็นกลิ่นอ่อนจางของครีมบำรุงผิว บุตรสาวของนางโตแล้ว แต่ไม่รู้สิ นางยังคิดว่าเทียนหยดเป็นเด็กเล็กๆ อยู่เลย

“ถ้าหยุดเวลาได้ก็คงจะดีนะ แม่ไม่อยากให้ลูกๆ โตเลย พอโตแล้วก็คงออกเรือนหนีแม่สินะ” ว่าเหมือนน้อยใจแต่กลับยิ้มละไม นางนอนตะแคงมองหน้าเทียนหยด แล้วพลันใบหน้าของสามีคนแรกก็แวบเข้ามาในหัว “ดูแลลูกของคุณด้วยนะคะ อย่าให้ลูกต้องพบเจอความทุกข์เลย” บอกคนที่ไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ พลางหยิบช่อผมที่ไหลมาระแก้มบางของบุตรสาวเอาไปทัดไว้หลังหูให้หล่อน ลูกก็คือลูก จะอย่างไรก็รักมาก รัก...ยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง

______

ตีสี่กว่าๆ เทียนหยดลุกจากที่นอนของมารดา ไม่ลืมดึงผ้านวมมาคลุมกายให้ทั้งสอง เธอยังช่วยปิดโคมไฟที่หัวเตียงด้วย ฟ้ายังมืดอยู่ ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เธอบิดขี้เกียจสองสามที ก่อนจะหยิบหมอนใบเก่งแล้วเดินออกจากห้องนอน การได้นอนในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำทำให้เธอหลับสบายโดยไม่ฝัน ตื่นมากระปรี้กระเปร่าพร้อมรับทุกสถานการณ์เลยล่ะ

เทียนหยดกลับมาที่ห้องตัวเอง อาบน้ำแปรงฟันเสร็จแล้วแต่ยังอยู่ในชุดคลุม รู้สึกร่างกายโหยหาคาเฟอีนจนต้องยอมเดินออกจากห้องมาที่บาร์เล็กๆ หน้าห้องครัว ด้านนอกบ้านเวลานี้มีแสงสว่างเรืองรองบ้างแล้ว เธอเร่งฝีเท้าเดินผ่านห้องครัวเข้าไปด้านในที่มีบาร์ขนาดย่อมจัดไว้ ที่นี่มีเครื่องชงกาแฟ ตู้เย็นและตู้วิสกี้วางโชว์อยู่ เธอจัดการชงกาแฟอย่างง่ายๆ ไม่ได้อาศัยเครื่องชงเพราะรีบมากกว่านั้น พอน้ำในกาน้ำร้อนเริ่มส่งเสียงซู่ๆ ไม่ทันได้เดือดดี เธอก็กดลงถ้วยแล้วตักกาแฟใส่ตามด้วยครีมเทียมและน้ำตาลตามสัดส่วน คนๆ สองสามทีก่อนจะยกซดไปครึ่งแก้ว มันช่วยให้ประสาทเธอตื่นเต็มที่

“พร้อมรับทุกสถานการณ์” บอกแล้วยิ้มให้ตัวเอง ทว่าทุกสถานการณ์ที่ว่านั้นคงมิได้ครอบคลุมทุกอย่างไป เพราะเมื่อเทียนหยดเคลื่อนกายออกจากบาร์เล็กๆ นั้น ด้วยดวงไฟที่มิได้สว่างมากมาย และการโผล่มาอย่างมิได้คาดฝันของบุรุษร่างสูงใหญ่ เลยทำให้อุบัติเหตุเล็กๆ เกิดขึ้นในทันที

โครม!

“กรี๊...อุ๊บ!”

“ชู่ว์...”

คนที่สั่งชู่ว์ๆ มิได้สั่งเปล่าๆ แต่ยังใช้มือหนาปิดปากเทียนหยดไว้ แล้วดันร่างน้อยจนแผ่นหลังติดผนังห้องด้านหนึ่ง ร่างสูงใหญ่ของเขาบดเบียดอยู่กับร่างอรชรชนิดที่ว่าแม้มวลอากาศก็อย่าได้คิดมาแทรกกลาง

“อื๊อ...” เทียนหยดพยายามส่งเสียงร้อง แต่ติดที่มือเขาปิดปากเธออยู่ เธอพยายามแกะมันออก แต่ไร้ผล ร่างกายเขาที่แนบชิดทำให้เธอรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่เบื้องล่าง มันทั้งแข็งและร้อนผ่าว

“ชู่ว์...อย่าแหกปาก ขอร้อง...” สมัตถ์ร้องขอแต่เหมือนสั่งเสียมากกว่า ก่อนจะค่อยๆ คลายมือที่ปิดปากหล่อนออก

“ฉันหยุดแน่ แต่คุณต้องเอาเจ้านั่นออกไปให้ห่างฉัน!”

สมัตถ์หน้าตื่น ก้มมองตัวเองก็ได้เห็นว่ากายด้านหน้าทั้งแถบนั้นแนบชิดชนิดที่ว่ารับรู้ได้ถึงปลายถันที่กำลังหดแข็งของอีกฝ่าย ก็จะไม่ให้รู้ได้อย่างไรในเมื่อหล่อนสวมเพียงเสื้อคลุมผ้ามันลื่นในขณะที่เขาสวมแค่เสื้อกล้ามและกางเกงนอนที่ไร้กางเกงชั้นใน ถ้าไร้เนื้อผ้าบางๆ คั่นกลาง เขากับหล่อนคงมิต่างจากการแก้ผ้าเชียวล่ะ

ชายหนุ่มดีดตัวออกห่างร่างหญิงสาวราวกับหล่อนคือถ่านไฟร้อนๆ ในเตา ส่วนเทียนหยดก็ลูบหน้าลูบตาแรงๆ เพราะดันไปจำสัมผัสอันแนบชิดของเจ้าสิ่งที่อยู่ระหว่างซอกขาเขา