ตอนที่ 3 พระพรหมกลั่นแกล้ง

รถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดในรั้วบ้านศิลาแดง อนาคินกำลังจะกดรีโมตปิดประตูรั้ว แต่เผลอทำกุญแจหล่นเพราะฤทธิ์เมาที่พึ่งดื่มมากับสาว

“โอ๊ย มืดก็มืด แล้วกุญแจจะตกไปทำไมเนี้ย” เขาก้มลงหาแถวหน้ารถ และไม่ทันสังเกตว่ามีรถอีกคันขับเข้ามาจอดที่ข้างรั้วบ้านเช่นกัน

“อ้าว ประตูเปิดอยู่นี่ ให้พี่ขับเข้าไปเลยไหม?” จอนนี่ถาม เจย่าหันมาปฏิเสธทันที

“อย่าเลยค่ะ ตอนนี้เขาคงหลับกันหมดแล้ว แต่เมื่อกี้เจเห็นพี่คีรินแวบๆ ขอเจไปทักทายแป๊บเดียว แล้วเราค่อยกลับนะ พี่รออยู่ตรงนี้แหละ” พูดจบเธอก็รีบเปิดประตูรถวิ่งไปทันที ทิ้งให้พี่ชายนั่งงงๆ กับความไวของน้อง ที่เขาจะเอ่ยห้ามก็ไม่ทัน

“พี่คีริน!” หญิงสาวรีบวิ่งเข้ากอดชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้อยู่ เธอกอดเขาแน่นอย่างไม่เขินอายเพราะด้วยแรงคิดถึงที่มีมากโข ในขณะเดียวกันที่คนเมายืนชะงักนิ่งอย่างแปลกใจ

“พี่คีรินเจคิดถึงพี่ที่สุดเลยค่ะ” ชายหนุ่มเริ่มคุ้นกับน้ำเสียงพลางรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูกตอนที่เขาคิดว่าอ้อมกอดนี้คงเป็นของเธอแน่ๆ เจย่า อนาคินรีบหันหน้ามามองเจ้าของเรียวแขนสวย มุมปากของเขากระตุกยิ้มตอนที่เธอเงยขึ้นมาจ้องหน้า

“อะ! พี่คิน!!” เมื่อได้สบตากันเจย่าก็รีบดันตัวเองผละออก เพราะพึ่งรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอกำลังโหยหา ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น ด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นภายในใจ อนาคินเผยยิ้มมองร่างสวยตรงหน้าที่แทบไม่เชื่อสายตาว่าเป็นคนเดียวกันกับที่เขารู้จัก แต่พอได้จ้องตาเธออีกรอบเขาก็หลุดจากห้วงความคิดนั้น แล้วรีบแซวเธอด้วยน้ำเสียงกวนส้นตีน

“ทำไม! ตกใจมากเหรอ ที่จำฉันเป็นคีรินนะ” เขายื่นหน้ามาใกล้เธอ หญิงสาวก็เบือนหน้าหนี

“ถ้าพวกพี่ไม่ใช่ฝาแฝดกัน เจก็คงจะไม่จำผิดหรอก” ใช่แล้วก็พวกเขาเหมือนกันมาก ถ้าไม่สังเกตดีๆ ก็แทบจะแยกไม่ออกเลยด้วยซ้ำ

“ชิ! กระแดะน่ะเดี๋ยวนี้มาหาผู้ชายดึกๆ ดื่นๆ แถมดูแต่งตัวสิ” อนาคินจ้องเธอในชุดเดรสสั้นเหนือหัวเข่าตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง ก่อนจะเผยยิ้มอย่างพอใจ ไม่มียัยเด็กแว่นหนาคนนั้นอีกแล้วสินะ

“แล้วพี่มายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะ ดึกแล้วทำไมไม่รู้จักไปหลับไปนอน หรือว่าเป็นผีไม่มีญาติคอยออกมาขอส่วนบุญหรือไง ไอ้ขี้เก๊ก!” เขาที่ยังอึ้งกับรูปร่างของเธออ้าปากค้างอึ้งรอบสอง ให้กับคำพูดที่กล้าต่อปากของหญิงสาว

“เจย่า!!!” เขาแผดเสียงเรียกชื่อเธอดังพลันจะเดินเข้าใส่ แต่ร่างเล็กกลับรู้ทันก้าวถอยและวิ่งหนีออกไปจากบ้าน ชายหนุ่มรีบวิ่งตามออกไป

“รีบออกรถเลยพี่จอน” เมื่อมาถึงรถหรูเปิดประทุน เธอก็สั่งคนขับรถส่วนตัวของตัวเอง จนเขาหันมาจ้องหน้าอย่างนึกงงพึ่งลงไปไม่ถึงสามนาทีเองนี้

“เจย่า!!!” สองพี่น้องรีบมองไปที่เจ้าของเสียงทุ้มที่กำลังเดินมา จอนนี่มองดูด้วยคิ้วขมวดมุ่นเพราะกำลังพินิจพิเคราะห์ดูว่าไอ้หนุ่มตรงหน้ามันคือแฝดผู้พี่หรือผู้น้องกันแน่ ขณะที่หนุ่มรุ่นน้องยกมือไหว้ทักทายเขาอย่างคุ้นเคย

“อ้าว พระพรหมลิขิตให้น้องพี่มาเจอกับไอ้คินเนี่ยนะ” เขาท้วงทันทีเมื่อนึกออก จนน้องสาวหันมาถลึงตาใส่

“บ้าเหรอพี่จอน กับพี่คินนะก็คงเป็นแค่เวรกรรมนั่นแหละที่นำมาพบ” คำว่าเวรกรรมหญิงสาวไม่ลืมหันไปจ้องที่หน้าของเขา ทำอนาคินไม่มีอะไรจะพูด

“จะไปได้หรือยังพี่จอน” เธอย้ำกับพี่ชายเพราะเห็นพี่เอาแต่นิ่ง ทำให้จอนนี่ต้องจำเป็นพาน้องกลับ พอเมื่อรถเคลื่อนออกไปจากตรงนี้ อนาคินก็มองไปที่หน้าสวยที่ยังจ้องเขาอยู่ พลางยักคิ้วให้จนหญิงสาวทำตาเขียวส่งมา ชายหนุ่มยืนนิ่งมอง แต่มุมปากดันเผยยิ้ม ก่อนจะเอ่ยคาดโทษถึงเธอเบาๆ

“ถ้าเจอกันอีกเธอโดนดีแน่ ยัยเจย่า”

ระหว่างทางเจย่าทำสีหน้าบอกบุญไม่รับจนพี่ชายต้องเอ่ยแซว

“พี่บอกแล้วว่าดึกขนาดนี้จะมาทำไม เป็นไงล่ะคนที่ยังไม่นอนบ้านนั้นเวลานี้ก็คงจะมีแค่เจ้าคินนั่นแหละ”

“พี่จอนก็อย่าซ้ำเติมเจได้ไหมคะ แค่เจได้เห็นหน้าพี่คินก่อนพี่คีรินเจก็ว่าตัวเองซวยพอแล้วนะ!”

“ฮาฮ่า”

“ยังจะมาขำน้องอีก”

“ก็มันตลกนี่ แต่ก่อนพี่เห็นว่าคินจะแกล้งเราแรงแค่ไหนก็ไม่เห็นจะตอบโต้ นอกจากร้องไห้ไปฟ้องพ่อบ้างล่ะฟ้องลุงโอมบ้างล่ะ แต่พอกลับมารอบนี้เจเปลี่ยนไปพี่ก็อดขำไม่ได้น่ะ” คนพูดขำไปพูดไปทั้งยังต้องตั้งใจขับรถ

“พี่จอนต้องดีใจสิคะถึงจะถูก หรือพี่ชอบให้น้องสาวตัวเองถูกเอาเปรียบไปจนตายกัน” เจย่าโต้ แม้การกระทำของเธอจะดูสู้คนมากขึ้น แต่กิริยาท่าทางก็ยังดูน่ารักด้วยบุคลิกโดยรวมที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานอยู่แล้ว พอมาเริ่มหัวแข็งมันก็เลยดูขัดๆ จนทำพี่ชายแบบเขาไม่ค่อยชินเท่าไหร่

“โอเคๆ แต่เจก็อย่าไปโกรธไปเกลียดคินมันเลย เดี๋ยวเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้นเอานะรู้ไหม” เขาพูดหยอกน้องขึ้นมาอีกจนเจย่าต้องรีบโต้ตอบ

“ไม่มีทาง! ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วแหละที่เขาจะได้เห็นหน้าเจ”

“ขนาดนั้นเลย!”

“ใช่ ปล่อยคนเจ้าชู้กะล่อนแบบพี่คินให้จำเจในแบบที่เขาเคยจำเถอะ เพราะเจไม่ได้จะเปลี่ยนแปลงตัวเองมาเพื่อให้เขาเห็น” เจย่ากอดอกแววตาสายความเคืองถึงคนที่เธอพูดถึงจนพี่ชายต้องรีบปรามไว้

“ครับๆ แม่คนสวยของคีริน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็จะได้สมหวังแล้วนี้ เพราะจะได้ไปเป็นคุณเจริยาเลขาของท่านรองประธาน อนาวิน สมใจแล้ว” คนฟังอมยิ้มขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอได้หวนนึกถึงความอ่อนโยนของคีรินผู้ที่หน้าตาพิมพ์เดียวกันกับอนาคินทุกระเบียบนิ้วแต่กลับแตกต่างที่นิสัยและทัศนคติ.