บทที่ 2

NYC นิวยอร์กซิตี้สวยใสซาบซ่า กลับมาจากอเมริกาเพื่อทำงานกับบริษัทของครอบครัว สีที่ชอบสีชมพู สัตว์เลี้ยงที่ชอบคือแมวขนฟู เครื่องดื่มที่ชอบอะไรก็ได้ที่เป็นสีชมพู ผู้ชายที่ชอบต้องตรงนั้นสีชมพู

เอ๊ย! ลามกเกินไปแล้ว

ต้องหล่อสิหล่อ! เพอร์เฟค รวย ใจดี อบอุ่น ละมุนละไม และที่สำคัญต้องเข้ากับครอบครัวฉันได้

แต่ผู้ชายแบบนี้หาให้ตายก็ไม่เจอ ฉันจึงใช้ชีวิตโสดอยู่ในโหมดประหยัดพลังงานมาตลอดยี่สิบหกปีกับงาน และเว็บไซต์ที่ตัวเองแอบเปิดเป็นของตัวเอง

ถึงจะโสด...แต่เห็นคนอื่นได้กันก็ฟินไปอีกแบบนะคะคิคิ

WWW.SEXX.COM

บอร์ดพูดคุยปัญหาเรื่องเซ็กส์ของสมาชิกกับคู่รัก

Admin: กู๊ดมอร์นิ่ง! แอดมินนิวนิวมาแล้วค่ะ วันนี้เหมือนเคยๆนะคะ ใครมีปัญหาเรื่องเซ็กส์ หรือชีวิตคู่สามารถตั้งโพสต์ถามได้เลย แอดมินและสมาชิกทีมคุณหมอที่เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์เพศสัมพันธ์จะเข้ามาตอบให้ค่ะ!

หลังจากพิมพ์หัวข้อบอร์ดสนทนาในวันนี้ฉันก็เคาะแป้นหนึ่งทีแล้วกดเผยแพร่ www.sexx.com เป็นเว็บไซต์ส่วนตั๊วส่วนตัวของฉันเอง

ที่ฉันทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้หมกมุ่นเรื่องอย่างว่าหรอก แต่ไหนๆตัวเองก็เป็นรองผู้บริหารบริษัทเว็บไซต์ชื่อดังแล้ว ก็อยากลองมีเว็บแปลกๆแหวกแนวเป็นของตัวเองบ้าง

เพราะยังไง 'เซ็กส์' ก็เหมือนชีวิตประจำวัน ที่คนต้องมี ต้องเอนจอยกับมันอยู่แล้ว แถมมันยังเป็นยาชั้นเลิศของคู่รักที่เอาไว้กระชับสัมพันธ์กันอีกด้วย

ซึ่งในนี้มีบอร์ดพูดคุย แชท และ หาคู่ต่างๆ แต่โนวๆ ไม่ใช่นัดจิ้มกันนะคะ แต่การหาคู่ที่ว่าเป็นการหาคนที่มีทัศนคติเรื่องบนเตียงตรงกัน และไปกันได้ต่างหาก จะจิ้มไม่จิ้มก็ไปตกลงกันเองโลดดด!

และแน่นอนว่าทำเรื่องแบบนี้ไม่มีใครรู้ว่าแอดมินนิวนิวเป็นใคร ทุกอย่างเป็นความลับ แม้แต่คนในบริษัทที่ฉันจดซื้อโดเมนก็ไม่มีใครรู้ เพราะฉันทั้งสวย ทั้งฉลาด จ้างพี่วินห้าร้อยบาทให้พี่แกมาซื้อให้ หาให้ตายก็ไม่มีวันเจอว่าเป็นฉัน

'ก๊อก ก๊อก ก๊อก!'

'พรึบ'

ฉันปิดหน้าจอแมคบุ๊คลงแล้วคว้าดึงเอกสารที่อยู่บนโต๊ะมาเปิดทันที ก่อนที่พี่เลขาจะเปิดประตูเดินยิ้มเข้ามา พร้อมกับนมอุ่นๆ

"สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณนิวยอร์ก แพรมาแจ้งตารางงานสำหรับวันนี้ค่ะ นอกจากงานที่บริษัทคืนนี้คุณนิวยอร์กต้องไปงานเลี้ยงเปิดตัวธุรกิจคุณปกรณ์เวลาหนึ่งทุ่มนะคะ"

ฉันเงยขึ้นขมวดคิ้ว มันหน้าที่ของฉันที่ไหน? นั่นต้องเป็นพี่โบอิ้งลูกพี่ลูกน้องฉันต่างหาก ฉันมีหน้าที่ดูแลการตลาด ไม่ใช่ทูตสันถวไมตรี

"หึ ไม่ไปอ่ะ" ฉันปฎิเสธแล้วก้มหน้าทำงานต่อ

"ไม่ได้ค่ะ คุณโบอิ้งสั่งมาว่าต้องไป ตอนนี้คุณโบอิ้งท้องนะคะ ให้ไปเดินเหินในงานเลี้ยงก็คงไม่สะดวก ไปเถอะนะคะ คุณนิวยอร์กจะได้คอนเนคชั่นกับนักธุรกิจคนอื่นด้วย"

ฉันถอนหายใจอย่างเอือมระอา ตั้งบอร์ดไว้ดิบดีคืนนี้อุตส่าห์จะไลฟ์ฟังประสบการณ์คนในเว็บซะหน่อย อดจนได้

"ก็ได้ค่ะ เตรียมชุดให้หนูด้วยนะคะ"

"จัดไปค่ะ ชุดสำหรับคุณนิวยอร์กแพรจะจัดให้ปังๆ" แล้วพี่แพรเลขาคนสวยก็เดินออกไป ฉันจึบรีบปิดแฟ้มเอกสาร และเปิดแมคบุ๊คอีกครั้ง ดูสิ...บอร์ดของฉันมีคนมาตอบเยอะมาก

วันนี้ต้องสนุกแน่ๆเลย

PP_Diva : เมื่อคืนแฟนขอประตูหลัง ฉันไม่ยอมเลยทะเลาะกันใหญ่เลยค่ะ ทำยังไงดีคะ...ไม่ชอบเลย แต่ก็ไม่อยากทะเลาะกับเขา

BaitoeyNaKa: เวลาอยู่ข้างบนออนท็อป มีใครเจ็บบ้างคะ ? ฉันเจ็บตลอดเลย

Secret_star : แฟนหื่นมากค่ะ เช้าเที่ยงเย็นก่อนนอน ฉันเบื่อมากอยากให้เขาพักไอ้จ้อนบ้าง #สามีดีแต่ปวดกีชะมัด

Pailin : แฟนชอบพกกางเกงในฉันไปดมที่ทำงาน แบบนี้เข้าข่ายโรคจิตไหมคะ? หรือเขาคลั่งรัก?

SOIL : ในนี้มีใครขายไหมครับ? ขอสดซิงอมเก่งๆ

อี๋!

ฉันกดปุ่มบล็อกสมาชิกชื่อ SOIL ออกจากบอร์ดอย่างรวดเร็ว บอร์ดปรึกษาปัญหาบนเตียง ไม่ได้ใช่บอร์ดหาหอยนะ เบื่อพวกไม่เคารพกฎจริงๆ เสียบรรยากาศ

'ตึ้ง'

SOIL | ส่งข้อความหาคุณ...

SOIL : แอดมินบล็อคผมทำไมครับ?

Admin : คุณทำผิดกฏค่ะ

SOIL : นี่มันเว็บสำหรับเซ็กส์ ผมคิดว่ามันไม่ควรจะมีข้อจำกัดอะไรทั้งนั้น แอดมินคงไม่รู้อะไรสินะ บอร์ดหาคู่ของแอดมินหลายบอร์ด สมาชิกนัดเย็บกันเท่าไหร่แล้ว

Admin : นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของฉันค่ะ จะนัดลับหลังหรือถูกใจกัน ก็ผายมือเชิญไปได้เลย แต่ในบอร์ดไม่ควรใช้คำเชื้อเชิญโต้งๆ มีมารยาทหน่อยนะคะ

SOIL : ทำเว็บไซต์แบบนี้ แอดมินไม่ควรโลกสวยนะครับ ผมรู้นะว่าแอดมินเป็นใคร แอดมินทำงานที่บริษัทมาสเตอร์มอนสเตอร์ บริษัทซอฟแวร์และเว็บไซต์ชื่อดังแถวสาทร

มือที่กำลังจะพิมพ์ตอบค้างกลางอากาศ และมันก็เริ่มสั่นระริกจนฉันแทบทำอะไรไม่ถูก

Admin : พูดอะไรของคุณคะ?

SOIL : เวลาที่แอดมินจิ้มนิ้วลงคีย์บอร์ด ผมมองเห็นแอดมินได้เลย เดี๋ยวส่งรูปให้ดูนะ...คนสวยของผม ผมชอบคุณมาก จนอยากมีเซ็กส์ด้วยเลยเนี่ย 5555

SOIL : send picture

ฉันที่จ้องจอจดจ่อ ถอยออกมามองรูปนั้นตาเบิกกว้าง มันคือรูปฉันที่ถ่ายจากกล้องแม็คบุ๊ค และกำลังพิมพ์อยู่

และเมื่อมองเห็นว่ากล้องต้นเหตุไร้สิ่งปกปิด

ฉันก็รีบเปิดลิ้นชักหาสติกเกอร์แปะกล้องไว้ทันที ปกติแล้วฉันจะปิดกล้องไว้ตลอดเวลา แต่เมื่อคืนพึ่งประชุมทางไกลด้วยวีดีโอคอนเฟอเรนซ์จนดึกดื่น เลยลืมไปซะสนิท

Admin : ฉันจะบล็อกไอพีเครื่องคุณ ไม่มีมารยาท

SOIL : เอาสิครับ ผมจะสมัครไอดีใหม่กับคอมอีกเครื่อง แล้วเอารูปแอดมินไปให้คนในบอร์ดดู ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองเป็นใคร แอดมินมาเจอผม...และเป็นของผมสิครับ

SOIL : แอดมินสวยมากเลยนะครับ ผมหลงรักหัวปักหัวปำ มาเอากับผมนะ...หรือมาอมให้ก็ได้ นะๆๆๆ แล้วรูปนี้จะไม่ถูกเผยแพร่ที่ไหน ผมสัญญา

ไอ้บ้าเอ๊ย!

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอคนโรคจิต ซึ่งฉันไม่ตอบมัน รีบปิดช่องแชทกดเข้าโปรแกรมหลังบ้านบล็อกผู้ใช้รายนี้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะปิดแมคบุ๊คทำงานของตัวเองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ไม่นาน...ไม่นานจริงๆ

มือที่จับปากกาอยู่ก็หยุดเซ็นเอกสารไปซะดื้อๆ และฉันก็เอาแต่เหม่อลอยหมุนปากกาไปมาคิดแต่เรื่องนั้น

มันไม่สบายใจเลยอ่ะ...

จริงๆคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีโรคจิตป่วนสักวัน แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะแฮ็กได้แม้กระทั่งกล้องแม็คบุ๊ค และขู่ประจานฉันแบบนี้ หนำซ้ำยังเช็คไอพีว่าฉันอยู่ที่นี่ได้อีกด้วย

ฉันลุกขึ้นเดินไปริมหน้าต่างที่เป็นกระจกใส และมองลงไปที่ลานจอดรถ จนเห็นเมสเซนเจอร์คนนึงที่มาส่งของกับยามแล้วหยุดจ้องเขาอย่างเหม่อลอย แต่เมื่อผู้ชายคนนั้นมองขึ้นมาเท่านั้นแหละ

'พรึบ!' ฉันรีบถอยหลัง และคว้ารีโมทกดปิดม่านทันที ก่อนที่จะยกมือทาบไว้กับอกตัวเองที่หัวใจเต้นแรงอย่างหวาดหวั่น

ไม่สิ

ไม่... เขาแค่มองขึ้นมาเองนิวยอร์ก แกจะกลัวทำไม? ยังไงไอ้แอคเคาน์ SOIL คนนั้นมันก็ไม่กล้าโผล่มาถึงนี่หรอก

เฮ้อ... งั้นวันนี้บอร์ดที่ฉันตั้งไว้ก็ให้สมาชิกที่เป็นหมอตอบไปแล้วกัน วันนี้ฉันขอบาย ไม่มีอารมณ์เล่นเว็บตัวเองแล้ว

งานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทปกรณ์คอนทรัคชั่น

"เห็นมั้ยคะว่าชุดคุณนิวยอร์กปังมาก ผู้ชายมองทั้งงานเลยค่ะ" พี่แพรพูดไปจัดชุดฉันไป แต่ฉันดึงกระโปรงลงเขินๆ แล้วยิ้มเจื่อน

ก็ชุดมันค่อนข้างสั้น แถมยังเป็นเปิดไหล่อีก แอบขนลุกกับสายตาหื่นกามของหนุ่มๆที่ถือแก้วไวน์ยกทักทายเหมือนกันนะ

"หนาวดีนะคะพี่แพร"

"งั้นค็อกเทลสักแก้วมั้ยคะ? แอลกอฮอล์จะทำให้เรารู้สึกอุ่นขึ้น พี่หยิบให้"

"ก็ได้ค่ะ เบาๆนะคะกลัวตกส้นสูง"

พี่แพรทำนิ้วโอเคแล้วเดินหายไป เหลือฉันที่ยืนเก้ๆกังๆเหลือบมองถาดของว่างข้างตัวเอง แล้วกลืนน้ำลายดังอึก...

รู้งี้ให้พี่แพรหยิบให้ก่อนดีกว่า เพราะฉันหิวเป็นบ้าแต่ไม่กล้าหยิบ

ไม่ได้เป็นง่อย ไม้ได้เป็นคุณหนูมาจากไหน แต่ถ้าขืนก้มหรือยื้อแขนแม้แต่นิดเดียว พวกผู้ชายที่มองอยู่ได้เห็นก้นน้อยๆของฉันแน่

"เธอเห็นคุณแทนไทยัง" หนึ่งในผู้หญิงสองคนที่มาตักของว่างพูดขึ้นมา และฉันก็ดันได้ยิน

"เห็นแล้ว อยากได้มาก แต่เข้าใกล้ไม่ได้เลยลูกน้องตรึม"

"หล่อสังหารนะแก ได้ข่าวมาว่าเขาฆ่าพ่อเลี้ยงตัวเองด้วย"

"จริงดิ! รัฐมนตรีปรีชาไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอกเหรอ?"

"ในข่าวฆ่าตัวตาย แต่ข่าวลือคือถูกคุณแทนไทฆ่า"

ฉันส่ายหน้าเอือมระอากับปากหอยปากปูของผู้หญิงพวกนั้น ก่อนจะกวาดตามองหาพี่แพรในงาน แล้วดันสะดุดตากับผู้ชายคนนึงที่รายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ด...

ผู้ชายในงานเยอะแยะ มาดนักธุรกิจพันล้าน และหน้าตาดีกันทั้งนั้น แต่เขาคนนี้...ดูเหนือกว่า และโดดเด่นกว่าทุกคน จนฉันที่เผลอมองละสายตาออกมาไม่ได้

มือแข็งแรงถือแก้วทรงเตี้ยงคลึงวิสกี้ไหวไปช้าๆ ขณะที่สีหน้าไม่มีแม้แต่รอยยิ้มแต่งแต้ม แต่แปลกแหะ...มองนานๆ เขากลับมีอะไรที่แฝงลึกจนน่าค้นหา

เขาเป็นใครกันนะ?

หล่อ เป็น บ้า เลย...