Home / รักโบราณ / พลิกชะตารักหญิงบ้า / ตอนที่20เที่ยวชมตลาด

Share

ตอนที่20เที่ยวชมตลาด

last update Last Updated: 2025-07-10 16:35:21

ในที่สุด จักรยานคันโตก็ค่อย ๆ แล่นเข้าสู่เขตอำเภอ

จากเส้นทางลูกรังอันเงียบสงบ ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นถนนที่เริ่มมีผู้คนพลุกพล่านมากขึ้น เสียงพูดคุยจอแจของผู้คนในตลาดดังแว่วมาแต่ไกล กลิ่นหอมของอาหารลอยมาตามสายลม 

จื่ออิงเบิกตากว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น เธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยกับเหยียนเหยียนที่นั่งอยู่ด้านหน้า

"เหยียนเหยียน ถึงแล้วจ้ะ ดูสิ ตลาดคึกคักมากเลย"

แม้ว่าหนูน้อยจะพูดตอบกลับมาไม่ได้ แต่ดวงตากลมใสของเธอก็จับจ้องไปยังผู้คนและสิ่งรอบตัวด้วยความสนใจ ถึงแม้ว่าเธอจะมาตลาดกับคนเป็นพ่อบ้างแต่ก็ไม่ได้บ่อยนัก ทุกครั้งที่มาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

หลี่เฉินเหลือบมองจื่ออิงผ่านหางตา เห็นใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้ว เขาก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้

จักรยานยังคงเคลื่อนไปข้างหน้า ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของตลาดยามเช้า ผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา และกลิ่นอายที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

"เราลงไปเดินซื้อของกันเถอะ"

หลี่เฉินพูดขึ้น ก่อนจะพาจักรยานเข้าไปจอดยังลานจอดที่จัดไว้สำหรับรถจักรยานโดยเฉพาะ เขาลงจากจักรยานอย่างคล่องแคล่ว แล้วหันไปอุ้มเหยียนเหยียนลงมา

จื่ออิงหันไปจัดเสื้อผ้าของหนูน้อยให้เข้าที่ ก่อนจะจับมือเล็ก ๆ ของบุตรสาวเอาไว้แน่น กันไม่ให้เด็กน้อยพลัดหลง แล้วหันไปเอ่ยกับคนตัวโต

"ไปกันเถอะค่ะ"

เสียงของเธอเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แล้วจูงมือเหยียนเหยียนเดินเข้าไปในตลาดอย่างตื่นเต้น โดยมีคนเป็นสามีเดินถือตะกร้าตามหลังมาไม่ห่าง

จื่ออิงกวาดตามองตลาดที่เต็มไปด้วยผู้คนและร้านรวงอย่างตื่นตาตื่นใจ ดวงตาคู่งามเป็นประกายเมื่อมองร้านค้าต่างๆ รอบตัว กลิ่นอายของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของยุคสมัยนี้ช่างน่าหลงใหลจริงๆ เธออยากจะเดินชมดูให้ถ้วนทั่ว

"คุณต้องรีบกลับไหมคะ ที่นี่มีของเยอะมากเลยค่ะ"

จื่ออิงหันกลับไปเอ่ยกับคนด้านหลัง ดวงตาฉายแววออดอ้อนโดยไม่รู้ตัว

หลี่เฉินชะงักไปเล็กน้อยเมื่อสบเข้ากับดวงตาหวานเชื่อมออดอ้อนนั้น รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาจะคันยุบยิบขึ้นมา ตอบกลับคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ทว่าแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน

"วันนี้ผมว่างทั้งวัน"

จื่ออิงยิ้มกว้างขึ้นทันที ดวงตาพราวระยับราวกับเด็กน้อยที่ได้รับอนุญาตให้เล่นต่ออีกหน่อย เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสดใส

"ถ้าอย่างนั้น เราเดินเที่ยวตลาดกันนาน ๆ เลยนะคะ"

หลี่เฉินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ มองคนตรงหน้าที่กะพริบตาปริบๆ ยิ้มหวานให้เขาด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างอ่อนโยน

"อืม ตามใจคุณเลย"

พูดจบเขาก็โน้มตัวลงไปช่วยปรับหมวกให้เหยียนเหยียน ทั้ง ๆ ที่มันก็อยู่ในตำแหน่งที่ดีอยู่แล้ว มือใหญ่ขยับหมวกนิดหน่อยอย่างไม่จริงจังนัก ราวกับกำลังกลบเกลื่อนอะไรบางอย่าง

จื่ออิงมองภาพนั้นแล้วยิ้มบางๆ หัวใจพองโตขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

"คุณน่ารักที่สุดเลย"

ร่างสูงที่กำลังตั้งใจจัดหมวกให้บุตรสาวถึงกับชะงักไป มือที่จับหมวกนิ่งค้างกลางอากาศไปชั่วขณะ

หนูน้อยเหยียนเหยียนอมยิ้มจนแก้มตุ่ย มองคนเป็นพ่อด้วยสายตาล้อเลียน

หลี่เฉินกระแอมเบา ๆ ถอนสายตาออกจากใบหน้าทะเล้นของบุตรสาว ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้เขา ดวงตาคมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ปลายหูของเขาจะขึ้นสีแดงจาง ๆ อย่างที่เจ้าตัวคงไม่รู้ตัว

จื่ออิงหัวเราะคิกคัก เมื่อเห็นท่าทางของหลี่เฉินที่พยายามรักษาความสุขุมเอาไว้ ทั้งที่หน้าแดงหูแดงจนปิดไม่มิด เธอรีบจูงมือเหยียนเหยียนเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ที่ได้กลั่นแกล้งเขาให้เสียอาการ

หลี่เฉินมองตามแผ่นหลังของสองแม่ลูก ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ พลางส่ายหน้า

"ดื้อจริงๆ" 

เขาพึมพำกับตัวเอง แล้วอดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้น

ไม่รู้ทำไม เขาถึงรู้สึกว่าหุบยิ้มไม่ได้จริง ๆ

ตลาดสดในตัวอำเภอช่วงเช้าบรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยต่อรองราคากันของแม่ค้าและลูกค้าอย่างออกรส พ่อค้าแม่ค้าส่งเสียงเรียกลูกค้าดังสลับกับเสียงหัวเราะคิกคักของเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันตามตรอกแคบ ๆ 

ที่มุมหนึ่งของตลาด กลุ่มชายชรานั่งล้อมโต๊ะเล่นหมากล้อมและจิบชากันอย่างครื้นเครง ข้าง ๆ กันมีร้านขายน้ำชาและขนมพื้นเมืองอย่างเกี๊ยวทอดและขนมเปี๊ยะ บรรยากาศของตลาดเต็มไปด้วยชีวิตชีวา แม้แต่ไก่และเป็ดที่ถูกขังอยู่ในกรงไม้ไผ่ยังส่งเสียงร้องดังเป็นระยะ

ผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา บ้างหิ้วตะกร้าหวาย บ้างใช้ถุงผ้าสะพายบ่าเพื่อใส่ของที่ซื้อมาแทนถุงพลาสติก

กลิ่นอาหารลอยอบอวลไปทั่ว กลิ่นหอมของซาลาเปานึ่งร้อน ๆ ลอยมาปะปนกับกลิ่นน้ำซุปหอมกรุ่นจากร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง

สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านค้าขนาดใหญ่เล็กที่ปลูกสร้างอย่างเรียบง่าย มีทั้งร้านขายของชำ แผงขายขนม และของใช้จิปาถะ 

มีร้านตัดผ้าที่แขวนม้วนผ้าสีสดใสเรียงรายอยู่หน้าร้าน และร้านขายยาสมุนไพรที่มีตู้ไม้เก่าแก่เต็มไปด้วยลิ้นชักเล็ก ๆ

แผงขายผักวางเรียงรายกันเต็มพื้นที่ พ่อค้าแม่ค้าสวมเสื้อผ้าธรรมดา มีหมวกฟางใบเก่ากันแดด ยืนตะโกนเสนอขายผักสดที่เพิ่งเก็บมาจากไร่ ไม่ว่าจะเป็นผักกาดขาว กวางตุ้ง ต้นหอม และหัวไชเท้า 

ฝั่งหนึ่งของตลาดมีร้านขายเนื้อที่แขวนเนื้อหมูชิ้นโตอยู่หน้าร้าน คนขายใช้มีดอันใหญ่สับเนื้อเสียงดัง ฉับ ๆ มีลูกค้าต่อคิวรอซื้อยืนพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง 

แผงขายปลาและอาหารทะเลสด ๆ ยังมีละอองน้ำเกาะตามตัวปลา แม่ค้าตักน้ำขึ้นมาราดให้ปลาดูสดใหม่ตลอดเวลา

ไม่ไกลกันนัก มีร้านขายเสื้อผ้าและของใช้จำเป็น เช่น รองเท้าแตะ เสื้อเชิ้ตผ้าฝ้าย และกางเกงตัวหลวมที่เป็นที่นิยมในยุคนั้น 

จื่ออิงเดินเข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ เธอสนุกกับการเลือกซื้อของจนตอนนี้สองมือของหลี่เฉินเต็มไปด้วยข้าวของมากมาย และเธอยังไม่ได้ควักเงินตัวเองออกมาใช้เลยแม้แต่หยวนเดียว

เพราะไม่ว่าเธอจะหยิบอะไร หรือกำลังจะจ่ายเงิน หลี่เฉินก็มักจะชิงจ่ายให้ก่อนเสมอ ราวกับเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำ

จนตอนนี้ทั้งสามเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านขนมพื้นเมือง จื่ออิงกวาดตามองขนมหลากชนิดที่เรียงรายอยู่บนแผง ก่อนจะหยิบถังหูลู่ไม้หนึ่งขึ้นมาส่งให้เหยียนเหยียน ที่มองมันตาเป็นประกาย และไม่รอช้าเด็กหญิงก็ส่งมันเข้าปากทันที

ถังหูลู่เป็นผลพุทราเคลือบน้ำตาลแวววาวดูน่ากิน ยิ่งเห็นเหยียนเหยียนกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย เธอจึงอดไม่ได้ที่จะลองกัดไปหนึ่งคำ

ซึ่งรสชาติของมันก็หวานกรอบ เปรี้ยวอมหวาน กำลังดี

จื่ออิงหันไปมองหลี่เฉินที่ยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ มือของเขาเต็มไปด้วยถุงข้าวของพะรุงพะรัง แต่กลับไม่บ่นสักคำ จนเธออดเอ็นดูไม่ได้ จึงยื่นถังหูลู่ไปจ่อริมฝีปากของเขา

"อ้าปากค่ะ"

หลี่เฉินเหลือบตามองเธอเล็กน้อย ราวกับจะเอ่ยปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นแววตาคาดหวังของหญิงสาว เขาก็ถอนหายใจแผ่ว ก่อนจะยอมอ้าปากกัดขนมที่เธอป้อน

รสหวานอมเปรี้ยวกระจายไปทั่วปาก พร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่แปลกไปจากเดิม

จื่ออิงมองเขากินด้วยสีหน้าพอใจ ก่อนจะเอียงคอถาม 

"อร่อยไหมคะ"

หลี่เฉินเคี้ยวเสร็จแล้วถึงตอบเสียงเรียบ 

"ก็ไม่เลว"

"งั้นกินอีกคำค่ะ"

เธอป้อนอีกคำให้เขาทันทีโดยไม่รอคำตอบ

หลี่เฉินจ้องเธอเงียบ ๆ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ยอมกินขนมจากมือของเธออย่างว่าง่าย

พวกเขาแวะกินขนมกันเกือบจะทุกร้านที่เดินผ่าน และก็เป็นเช่นเดิม หลี่เฉินมีคนคอยป้อนขนมให้ถึงปากอย่างเอาใจ

ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของตลาด ในช่วงเวลาหนึ่ง มีเพียงหลี่เฉินและจื่ออิงที่รับรู้ถึงความสนิทสนม ความอบอุ่นที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ

"คุณอยากซื้ออะไรอีกหรือเปล่า"

หลี่เฉินเอ่ยถามภรรยาขณะที่พวกเขาเดินกลับมาที่จุดจอดจักรยาน

จื่ออิงทำท่าครุ่นคิดระหว่างช่วยเขาจัดเก็บข้าวของที่ซื้อมาลงในตะกร้าหวายที่ผูกติดอยู่กับหน้ารถจักรยาน

"ฉันอยากไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ห้างสรรพสินค้า ได้หรือเปล่าคะ"

เธอเงยหน้าขึ้นถามเขา ดวงตาคู่งามฉายแววคาดหวังเล็กน้อย

หลี่เฉินมองเธอ ก่อนจะพยักหน้าโดยไม่ลังเล

"ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"

คำตอบของเขาเรียบง่าย แต่กลับทำให้จื่ออิงเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่21สำรวจตลาด

    หลังจากจัดของเรียบร้อย หลี่เฉินก็อุ้มเหยียนเหยียนขึ้นนั่งที่เบาะหน้าของจักรยาน ก่อนจะหันมาสวมหมวกให้จื่ออิงอย่างใส่ใจ "สวมเอาไว้"แม้ว่าจะเลยเวลาเที่ยงไปมากแล้ว แต่แดดก็ยังแรงอยู่ เขาใช้มือปรับมุมหมวกของเธอให้อยู่ในตำแหน่งที่ช่วยบังแดดได้ดีขึ้น"ขอบคุณค่ะ"จื่ออิงเงยหน้ามองเขา ก่อนจะเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มเธอก้าวขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน พลางจับเอวเขาเอาไว้หลวม ๆ"เราจะไปห้างกันเลยไหมคะ" จื่ออิงเอ่ยถามเสียงใสหลี่เฉินยิ้มให้เธอ ก่อนจะพยักหน้ารับ"อืม ไปกันเถอะ"จากนั้นจักรยานคันโตจึงเคลื่อนตัวออกจากตลาด มุ่งหน้าสู่ห้างสรรพสินค้า ระหว่างทางไปห้างสรรพสินค้า จื่ออิงมองซ้ายมองขวาอย่างสนอกสนใจ เพราะเธออยากจะสำรวจตลาดคร่าวๆ สำหรับกิจการที่คิดจะทำในอนาคตเขตอำเภอแห่งนี้แม้จะไม่ได้ใหญ่โตหรูหราแบบเมืองหลวง แต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ของยุคสมัย อาคารบ้านเรือนส่วนใหญ่เป็นตึกเตี้ย ๆ สีสันเรียบง่าย ร้านค้าบางร้านตกแต่งด้วยป้ายไม้เก่าที่มีตัวอักษรจีนพู่กันเขียนกำกับไว้ ดูขลังและคลาสสิก เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม ที่กำลังค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปสู่ความทันสมัยสองข้างทางเรียงรายไปด้วยร้านค้าต่าง

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่20เที่ยวชมตลาด

    ในที่สุด จักรยานคันโตก็ค่อย ๆ แล่นเข้าสู่เขตอำเภอจากเส้นทางลูกรังอันเงียบสงบ ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นถนนที่เริ่มมีผู้คนพลุกพล่านมากขึ้น เสียงพูดคุยจอแจของผู้คนในตลาดดังแว่วมาแต่ไกล กลิ่นหอมของอาหารลอยมาตามสายลม จื่ออิงเบิกตากว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น เธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยกับเหยียนเหยียนที่นั่งอยู่ด้านหน้า"เหยียนเหยียน ถึงแล้วจ้ะ ดูสิ ตลาดคึกคักมากเลย"แม้ว่าหนูน้อยจะพูดตอบกลับมาไม่ได้ แต่ดวงตากลมใสของเธอก็จับจ้องไปยังผู้คนและสิ่งรอบตัวด้วยความสนใจ ถึงแม้ว่าเธอจะมาตลาดกับคนเป็นพ่อบ้างแต่ก็ไม่ได้บ่อยนัก ทุกครั้งที่มาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้หลี่เฉินเหลือบมองจื่ออิงผ่านหางตา เห็นใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้ว เขาก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้จักรยานยังคงเคลื่อนไปข้างหน้า ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของตลาดยามเช้า ผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา และกลิ่นอายที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา"เราลงไปเดินซื้อของกันเถอะ"หลี่เฉินพูดขึ้น ก่อนจะพาจักรยานเข้าไปจอดยังลานจอดที่จัดไว้สำหรับรถจักรยานโดยเฉพาะ เขาลงจากจักรยานอย่างคล่องแคล่ว แล้วหันไปอุ้มเหยียนเหยียนลงมาจื่ออิงหันไปจัดเสื้อผ้าของหนูน้อยให้เข้าที่

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่19ปรับความเข้าใจ

    ท่ามความบรรยากาศที่สงบเงียบ รอบกายเต็มไปด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย เสียงทุ้มของหลี่เฉินก็ดังขึ้นแผ่วเบา ท่ามกลางสายลมที่พัดผ่าน"อาอิง คุณรู้ตัวหรือเปล่า ว่าคุณดูเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน"จื่ออิงชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเผยรอยยิ้มบาง ๆ ดวงตาคู่งามละสายตาจากภาพทิวทัศน์สองข้างทาง ทอดมองแผ่นหลังกว้างของคนตรงหน้า หัวใจของเธอเต้นแรงกับคำพูดนั้น เธอรู้ดีว่าเธอเปลี่ยนไปจริง ๆ เพราะเธอไม่ใช่ ‘หลินจื่ออิง’ คนนั้นเธอคิดว่า ในเมื่อตอนนี้เธอคือหลินจื่ออิงแล้ว เธอก็ควรทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องอย่างที่ควรจะเป็น ในเมื่อเขาเปิดใจมาเช่นนี้แล้ว เธอเองก็ควรเปิดใจกับเขาอย่างตรงไปตรงมา และหลังจากนี้ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร เธอก็จะขอน้อมรับทุกประการ ถือว่าเคลียร์ใจกันไปเลย"ฉันไม่ได้เปลี่ยนไปหรอกค่ะ"จื่ออิงตอบเสียงเบา ทว่าหนักแน่น"ฉันแค่คิดได้ คิดได้ว่าต่อจากนี้ ฉันจะไม่เดินซ้ำรอยเดิม จะไม่เป็นผู้หญิงที่ยึดติด ฉันควรจะเข้มแข็งด้วยตัวเอง และไม่บีบบังคับใจใครอีก ฉัน รู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำก็เท่านั้น"เธอสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง"ฉันรู้ว่าฉันทำผิดต่อคุณ ฉันขอโทษนะคะ"

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่18เส้นทางไปตลาด

    "เวลาก็ล่วงเลยมามากแล้ว เราคงต้องขอตัวก่อน ต้องขอโทษด้วยนะซินหยา วันนี้พี่ต้องพาภรรยาไปซื้อของ"หลี่เฉินเอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบเรียบแต่หนักแน่น คล้ายต้องการยุติการสนทนาไว้เพียงเท่านี้ และเขาก็ได้รับรอยยิ้มหวานเชื่อมจากภรรยาทันทีที่เอ่ยจบ รอยยิ้มนั้นงดงามราวกับดอกไม้ผลิบานยามเช้า ดึงดูดสายตาจนเขาเผลอจ้องมองอยู่ชั่วขณะ ราวกับเพิ่งเคยเห็นรอยยิ้มนี้เป็นครั้งแรกความอ่อนหวานที่แฝงไว้ด้วยความมั่นใจและพึงพอใจบนใบหน้า ทำให้เขาอดตกตะลึงไม่ได้เจียงซินหยาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เธอคลี่ยิ้มบางๆ เก็บซ่อนความผิดหวังและไม่พอใจเอาไว้มิดชิด"อ้อ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันผิดเองที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน คิดว่า... จะเหมือนกับทุกที"ประโยคสุดท้ายของเจียงซินหยาแผ่วเบา ราวกับเป็นเพียงคำพึมพำที่ไม่ได้คาดหวังให้ใครได้ยิน แต่ถึงอย่างนั้น จื่ออิงก็ได้ยินมันอย่างชัดเจนเธอเพียงแค่ยืนเงียบ ๆ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสุขุม ราวกับเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นดี แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปแม่นางเอกของนักเขียนคนนี้มีครบจบในที่เดียวจริงๆ เพราะนอกจากจะเป็นแม่ดอกบัวขาว เป็นเสี่ยวซานแล้ว ยังเป็นแม่ชาเขียว หรือที่มักเรีย

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่17ทำความรู้จักกับนางเอกในนิยาย

    เจียงซินหยาที่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลี่เฉิน เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองตามสายตาของชายหนุ่ม แล้วต้องชะงักไปเธอเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่กับหลี่เฉินเพียงลำพังรอยยิ้มอ่อนหวานที่เคยแต้มอยู่บนใบหน้าค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความสงสัยใคร่รู้ เมื่อสายตาของเธอปะทะเข้ากับร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ภายในบ้านของเขาผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นใครกันและดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยให้เธอสงสัยนาน เพราะในตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอหลินจื่ออิงรู้ตัวดีว่าตัวเองกลายเป็นจุดสนใจของผู้มาเยือน และในฐานะเจ้าของบ้าน การเมินเฉยต่อแขกคงไม่ใช่เรื่องสมควรและเป็นการเสียมารยาท เธอจึงหันไปจูงมือบุตรสาวตัวน้อยที่กำลังหันมองคนนั้นที คนนี้ทีด้วยดวงตาใสแจ๋ว พาเดินเข้าไปหาทั้งสองคนฝีเท้าของจื่ออิงก้าวเป็นจังหวะมั่นคง ขณะที่เธอเดินตรงไปหาหลี่เฉินและเจียงซินหยา มือเล็ก ๆ ของบุตรสาวก็กระชับมือของเธอแน่นขึ้น ราวกับกำลังหาที่พึ่งพา ดวงตากลมใสช้อนมองเธออย่างลังเล ก่อนจะหันไปจ้องหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่จื่ออิงขมวดคิ้วเล็กน้อยกับปฏิกิริยานั้น ก้มลงมองสบตาบุตรสาว ดวงตาคู่น้อยสะท้อนความลังเลและอึดอัดอย

  • พลิกชะตารักหญิงบ้า   ตอนที่16หญิงสาวผู้มาเยือน

    หลังจากกินมื้อเช้ากันเรียบร้อย ทั้งสามก็เตรียมพร้อมจะออกจากบ้าน ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปอย่างราบรื่น ทว่า..."พี่เฉิน พี่เฉินคะ"เสียงเรียกหวานใสของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากหน้าประตูรั้ว ก่อนที่ร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งจะก้าวเข้ามาในลานหน้าบ้านจื่ออิงที่กำลังสวมรองเท้าให้บุตรสาว หันไปมองต้นเสียง เห็นหญิงสาวเรือนร่างระหงในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีชมพูหวาน เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ใบหน้าหวานสะอาดสะอ้านดูอ่อนโยน หากแต่แววตากลับเปล่งประกายแฝงความมุ่งหวังบางอย่างเธอคือใครกันจื่ออิงอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ขณะมองดูหญิงสาวที่เดินตรงเข้าไปหาหลี่เฉินที่กำลังนำตะกร้าหวายสำหรับใส่ของผูกไว้ด้านหน้าจักรยาน ดวงตาหวานซึ้งคู่นั้นจับจ้องมองตรงไปยังหลี่เฉินเพียงคนเดียว โดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองรอบตัวเลยด้วยซ้ำ ท่าทางของเธอราวกับมีเพียงเขาเท่านั้นในสายตา และท่าทีคุ้นเคยของคนทั้งสองทำให้จื่ออิงอดสงสัยไม่ได้"ดีจังที่พี่ยังไม่ออกไป"เสียงหวานเอ่ยขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความยินดีไม่ปิดบัง"ซินหยา มีอะไรหรือเปล่า ถึงได้มาหาพี่แต่เช้า"หลี่เฉินหยุดมือที่กำลังผูกตะกร้า หันมาถามหญิงสาวผู้มาใหม่ น้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status