เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 16:59:32Chapter 7
“บอกลาโลกที่แสนสดใสของเธอได้เลย”
“แกมันโง่คริสเตียน! นายมันไอ้คนหน้าโง่ไม่หาความจริงเรื่องนี้ ฮึก” โมนาเอ่ยทั้งน้ำตาคับแค้นเคียดแค้นคนที่กระทำป่าเถื่อนกับเธอยิ่งนัก
“หึ!” คริสเตียนหัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วกดปลายกระบอกปืนใส่หัวโมนา “เธอควรจะกลัวความตายนะโมนา” คริสเตียนกระซิบข้างใบหูหอมกรุ่นของหญิงสาว
“ยิงเลยสิ เก่งกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันแล้วดูยิ่งใหญ่แกก็ทำเลย ฉันขอสาปแช่งให้แกตกนรกหมกไหม้”
“ปากดี! ฆ่าเธอเสร็จฉันก็จะไปฆ่าพ่อแม่เธอ”
“อยากจะฆ่าก็ฆ่าแค่ฉัน”
“หึ!”
“ฆ่าฉันคนเดียวก็พอ ฮึก อย่ายุ่งกับพ่อแม่ของฉัน ให้ฉันตายคนเดียวก็พอ”
“หึ ดูเหมือนว่าความตายที่ฉันจะมอบให้ มันไม่ใช่ทางออกของทุกอย่างสินะ” คริสเตียนปล่อยมือที่กำผมของโมนาแล้วดันร่างเธอประชิดกำแพง เขาส่งรอยยิ้มร้ายกาจให้ในขณะที่หญิงสาวร่างกายเริ่มสั่นเทา “แต่ถ้าฉันทำบางอย่าง...”
คริสเตียนเว้นวรรคพร้อมกับจ้องไปที่ดวงหน้าแล้วเลื่อนต่ำไปที่เนินอก “มันคงจะรู้สึกทรมานยิ่งกว่าตาย”
“กะ...แกจะทำอะไรฉัน” โมนาเอ่ยถามอย่างตระหนก “ฉันเป็นเพื่อนพี่แกนะ ฮึก”
“เพื่อนพี่แล้วไง ดู ๆ ไปรูปร่างเธอมันก็น่าเอาเหมือนกัน เอาเสร็จแล้วค่อยตายแล้วกัน”
“ไอ้ชั่ว!”
“ก็ชั่วเหมือนพ่อเธอนั่นแหละ”
เพียะ! ฝ่ามือเล็กฟาดลงใบหน้าคมอย่างแรงจนหน้าคริสเตียนหันไปตามแรงตบ เขาหันกลับมาจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาวาวโรจน์ที่เต็มไปด้วยไฟโทสะ
“กล้ามาก เก่งมาก ที่กล้าลองดีกับฉัน ไม่กลัวตายก็ดี เพราะฉันเปลี่ยนใจให้เธอเจ็บยิ่งกว่าตายด้วยน้ำมือของฉัน” คริสเตียนเสียงห้วน มือแกร่งคว้าหมับที่ชุดนอนเนื้อผ้าลื่น ๆ แล้วกระชากมันให้ขาดติดมือ
“กรี๊ดด!!” โมนากรีดร้องพร้อมกับใช้มือทุบตีคริสเตียนทั้งน้ำตา “ไอ้เลวไอ้ชั่ว อลิสกับคริสโตเฟอร์เป็นคนดีมาก ทำไมแกถึงชั่วผ่าเหล่าได้ขนาดนี้ แกไม่มีสิทธิ์คุกคามหรือกระทำกับฉันแบบนี้” โมนาแผดเสียงดังกึกก้องอุโมงค์ น้ำตาเม็ดใสไหลอาบแก้มไม่ขาดสาย
“แล้วไม่คิดว่าพี่ฉันเป็นคนดีผ่าเหล่าเองล่ะ หึ” คริสเตียนแค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“ไอ้...อุปส์” ไม่ทันที่โมนาจะเอ่ยคำใดออกมาริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบลงทันที ไม่ว่าจะพยายามดิ้นรนให้พ้นการจับกุม เธอก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากคนร่างแกร่งได้ คริสเตียนพยายามกวาดต้อนความหอมหวานในโพรงปากนุ่ม พร้อมกับกัดริมฝีปากของโมนาจนเลือดไหล
“อื้อ” โมนาเบี่ยงหน้าหลบจนสำเร็จและทำสิ่งที่กระตุ้นโทสะผู้ถูกกระทำให้ลุกโชนขึ้น
“ถุ้ย” น้ำลายผสมเลือดถูกพ่นออกจากปากของโมนา ยิ่งทำให้คนที่ถูกกระทำอารมณ์เดือดถึงขีดสุด โมนาจ้องมองนัยน์ตาคมที่ลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ ที่พร้อมจะแผดเผาเธอให้ไหม้เป็นจุล เธอรีบหลบสายตาของเขาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เธอกระทำมันยิ่งทำให้เธอได้รับรู้ว่าเธอทำผิดมหันต์ เพราะมันเหมือนยิ่งทำให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าโกรธแค้นกว่าเดิม
“นรกไม่กระซิบเธอเหรอ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้” คริสเตียนกระซิบข้างใบหูเล็กเสียงเหี้ยมแล้วจับท้ายทอยเล็กกระแทกหัวเธอลงพื้นแรง ๆ ชุดนอนที่หญิงสาวสวมใส่มันขาดเพราะแรงกระชากในตอนแรกทำให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน ไร้ชั้นในปกปิดของสงวน
“กะ...แกจะทำอะไรฉัน กรี๊ด!” คริสเตียนจับเธอนอนหงายแล้วตรึงร่างเล็กเอาไว้ด้วยร่างแกร่งของตน “ไอ้สารเลว กรี๊ด!”
“ลองคนเลว ๆ หน่อยเป็นไง ตายไปจะได้ไปบอกยมบาลว่าเคยเอากับผู้ชายเลว ๆ อย่างฉันมาเหมือนกัน” คริสเตียนมองอกสล้างที่สะท้อนขึ้นลงตาจังหวะหายใจของโมนา
“สักวันหนึ่งแกจะต้องเสียใจเพราะการกระทำของตัวเอง ฮึก ฮื่อ” น้ำตาไหลรินราวกับเม็ดฝนโปรยปราย คริสเตียนยกยิ้มแล้วก้มลงงับที่ยอดถันที่ชูชันเชิญชวนให้เขาลิ้มลอง
“ไอ้สารเลว ฮื่อ ๆ”
“ต่อให้เธอไม่ยอม ฉันก็เอาเธออยู่ดี ถ้าอยากตายแบบไม่ทรมาน ก็อ้าขาให้ฉันเอาแล้วฉันจะเมตตาเธอ ฆ่าเธอให้ตายแบบไม่เจ็บปวด” เขาเงยหน้าจากอกอวบแล้วเอ่ยเสียงเข้ม
“ฮึก! ฆ่าฉันตอนนี้ดีกว่า อย่ามาย่ำยีร่างกายของฉันให้แปดเปื้อน ฮื่อ ๆ ฉันรังเกียจแกไอ้คนเลว”
“หึ รังเกียจมาก ก็เตรียมตัวแปดเปื้อนได้เลย” คริสเตียนผละจากคนร่างเล็ก มือหนาปลดตะขอรูดซิปกางเกงของตนเองออกแล้วเลื่อนกางเกงลงมาที่ต้นขา โมนาพยายามถดถอยกายหนี แต่มือที่แข็งกระด้างปานเหล็กคีบดึงขาเธอแล้วลากมาประชิด
“กรี๊ด ปล่อยฉันนะไอ้ชั่ว” คริสเตียนแทรกกลางหว่างขาโมนา แล้วแบะขาเธอให้อ้าออกกว้างกว่าเดิม มือเล็กกระหน่ำทุบตีแต่กลับไม่ได้สะเทือนคนร่างโตเลยแม้แต่น้อย โมนารู้สึกกลัวได้หมดหวัง ในใจได้แต่ภาวนาว่าเรื่องเลวระยำนี้จะไม่เกิดขึ้น
เขาจ้องมองไปที่เนินเนื้อสวยงามไร้เส้นไหมปกคลุมแล้วรูดแก่นกายของตัวเองแล้วดันเข้าไปทางช่องทางรักแสนนุ่มละมุนละไม กลีบสาวปิดสนิทยิ่งทำให้เขารู้สึกพอใจ
“ฮึก! แกมันเลว” โมนาเอ่ยอย่างขมขื่น พยายามทุบตีทั้งใบหน้าและอกแกร่งของคนตัวโต แต่เขาไม่สนใจในสิ่งที่หล่อนกระทำ คริสเตียนกดแก่นกายถูไถที่ดอกไม้งาม เพียงแค่สัมผัสส่วนนั้นร่างกายของเขาก็เสียบวาบ รู้สึกร้อนวูบวาบแปลก ๆ
กึด!
“กรี๊ดดด!!” โมนากรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่ของชายหนุ่มเข้ามาภายในร่างกายของเธอ มันเจ็บแสบที่กลางใจความสาวทันที
ปึก! ปึก! ปึก!
คริสเตียนกัดฟันกรอด เมื่อเขารู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างในกายที่แล่นพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างมากที่ดันแก่นกายเข้าไปไม่ได้อย่างที่ตั้งใจ เพราะปากทางรักคับแคบไปหมด
“กรี๊ด!” ยิ่งถูกสอดแทรกเข้ามา โมนาก็ยิ่งรีบถดถอยกาย “อย่าทำฉัน ฮื่อ ๆ”
ปึก!ปึก!ปึก! คริสเตียนกระแทกกระทั้นเขาไปเมื่อรู้สึกทนไม่ไหว ยิ่งทำให้ผู้ที่กำลังรับตัวตนของเขาเจ็บปวด
“กรี๊ด” หญิงสาวกรีดร้องเมื่อเขาตอกย้ำความเป็นชายของเขามา ทำให้รูสวาทของเธอฉีกขาดเป็นทางยาว พร้อมกับเลือดไหลรินเป็นทาง ความเจ็บปวดถูกกลั่นกรองเป็นหยาดน้ำตาเม็ดใสไหลรินอาบสองแก้มนวล หมดสิ้นสิ่งที่เธอหวงแหนมาทั้งชีวิต เมื่อถูกคนสารเลวอย่างเขาย่ำยี
“อ๊า แน่นมาก!” ชายหนุ่มคำรามเสียงดัง เมื่อตอกอัดแก่นกายเข้าไปภายในร่างกายของโมนาจนสุดความยาวได้สำเร็จ เขามองแก่นกายที่ถูกอาบชโลมจนมันวาวด้วยเลือดพรหมจรรย์ของหญิสาว กระแทกแรง ๆ เพิ่มจังหวะรัวเร็ว จนทรวงอกของเธอกระเพื่อมตามจังหวะที่เขากระแทก
“ไอ้เลว! ฮึก ๆ”
“ฉันเคยบอกเธอไหม ว่าฉันเป็นคนดี”
ปึก! ปึก! ปึก!
“เลว! ไอ้เลว”
“อ๊า...” คริสเตียนครางในลำคอเบา ๆ เมื่อความเสียวซ่านรัญจวนเริ่มจู่โจมเขา ร่างเล็กสั่นเกร็งอย่างหนักร้องไห้อย่างน่าเวทนา เมื่อซาตานร้ายที่ย่ำยีเธอและใช้ฟันกัดไปที่ยอดประทุมถันของเธออย่างรุนแรงจนเลือดไหล “ฮื่อ ๆ พอสักที”
“หึ! ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความสาแก่ใจ เมื่อได้เห็นความเจ็บปวดของของหญิงสาวตรงหน้า เขาใช้ฟันขบเม้ม เอวสอบเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ
คนร่างเล็กนอนร้องไห้ มือที่เคยทุบตีวางลงพื้นร่ำไห้อย่างหมดแรง ปล่อยให้คนร่างใหญ่โตตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอ
“ฮึก ฉันเกลียดแก”
บทล่าสุด
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 35 ️จบบริบูรณ์️
Chapter 35ตอนแรกฉันกับสามีเราจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศของคุณแดเนียล แต่พ่อฉันกับพ่อวิคเตอร์ไม่ยอม จนฉันต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาที่กรุงเทพ คนที่ทะเลาะกันมาตลอดทางเห็นจะเป็นพ่อเอกพงศ์กับพ่อวิคเตอร์ ฉันเเทบจะกรอกตามองเป็นพันรอบ“ผมกับโมนาจะย้ายไปอยู่บ้านเล็กนะครับ”“ไม่เอา โมนาต้องไปอยู่บ้านแสงสุริยะ” พ่อโพล่งขึ้น“บ้านมึงพังหมดแล้วนะไอ้เอกพงศ์ มึงจะให้ลูกกับหลานไปอยู่ยังไง?”“ลูกกูมีธุรกิจที่สระบุรี”“แต่กูไม่ให้โมนาไป เธอต้องอยู่เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานของกูอยู่ที่นี่”“คาเตอร์ก็เป็นหลานของกูเหมือนกัน ไปเลี้ยงอยู่ที่โน่นอากาศก็ดีชีวิตก็ดีเหมือนกัน”“มึงกับกูใครรวยกว่ากัน ใครจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้หลานได้มากกว่ากัน”“กูกับลูกก็รวยเหมือนกันนั่นแหละ”“เลิกทะเลาะกันได้แล้วค่ะ ให้ลูกเขาตัดสินใจเองเราเป็นปู่เป็นย่าเป็นตาเป็นยาย เราไม่มีสิทธิ์ไปบีบบังคับลูกเข้าใจไหมคะ ลองใช้สติลองใช้สมองอันน้อยนิดของพวกคุณคิดดูนะคะว่าสิ่งไหนที่ลูกกับหลานจะมีความสุข เราก็ควรทำตาม เราไม่ควรบังคับพวกเขา ให้เขาตัดสินใจเอง” แม่เซลีนรีบเอ่ยแทรก“แต่โมนาอยากอยู่ที่นี่ โมนาอยากอยู่กับคริสเตียน โมนาอยากอยู่ใกล้ ๆ เพื่อ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 34
Chapter 34“ทำไมบ้านอยู่ในสภาพนี้วะ” วิคเตอร์มองสภาพบ้านที่เละเทะเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมา ปลอกกระสุนเกลื่อนเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ชายฉกรรจ์นับสิบช่วยกันขนศพที่ถูกยิงขึ้นเรือ“แล้วโมนาล่ะ” เอกพงศ์รีบเดินเข้าไปสำรวจ พลางกวาดสายตามองหาบุตรสาว“หรือว่าโดนยิงตายกันหมดแล้ว” โนอาห์เอ่ยยิ่งทำให้ชายทั้งสองใบหน้าซีดเผือด มือไม้สั่นอย่างไม่อาจปรามได้“ถ้าโมนาตายนะ เป็นความผิดของพ่อเป็นความผิดของคุณแล้วก็คุณ” อลิสชี้ไปที่ทุกคนพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเธออยากจะรู้อากัปกิริยาของทั้งสามว่าเป็นอย่างไร เอกพงศ์วิคเตอร์และโนอาห์ถึงกับหน้าซีดเผือดมากกว่าเดิม เมื่อได้ฟังและคิดตามคำพูดของอลิส“ถ้าโมนากับพี่ชายของลูกเสียไปจริง ๆ นั่นเท่ากับว่าเราเสียหลานของเราไปด้วย”“ใช่ค่ะ!”“ทุกอย่างมันเป็นความผิดของพ่อเอง ถ้าพ่อไม่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง พ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่คริสเตียน พ่นคำพูดแย่ ๆ พูดถึงโมนาในทางที่ไม่ดี คริสเตียนก็คงจะไม่หนีมาพร้อมกับโมนา”“ใช่ค่ะ มันเป็นความผิดของพ่อด้วย”“พ่อรู้ พ่อผิดเองพอรู้ตัวดี ทิฐิในหัวใจของพ่อที่มันมีมากล้นจนไม่อาจมองโมนากับลูกเป็นคนในครอบครัวของเราได้ พอมาถึงตอนนี้พ่อกล
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 33
Chapter 33คริสเตียนสาดกระสุนใส่ผู้มาใหม่อย่างไม่ได้เกรงกลัว เป็นจังหวะเดียวที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองวิ่งเข้ามาแล้วสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งเพราะความชะล่าใจหลาย ๆ อย่าง มันทำให้ทั้งสองไม่ได้ระวัง พอมารู้ตัวอีกทีผู้เป็นนายก็ถูกจู่โจมแล้วปัง!ปัง!ปัง!“อ้าก!” ร่างชายฉกรรจ์ล้มลงราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิว เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล คริสเตียนยิงสวนในขณะที่โมนาตะเกียกตะกายเพื่อไปหลังบ้านเฮือก! ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไหลออกมาจากหว่างขา“คะ...คริสเตียน” โมนาเอ่ยเสียงเบา จ้องมองสามีที่กำลังสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้าม“หลบเข้าไปในห้องเล็ก!” คริสเตียนหันมาสั่งโมนา“ค่ะ” โมนารู้สึกเจ็บหน่วงพยายามตะเกียกตะกายพาร่างของตัวเองเข้าไปในห้องเล็กใต้บันได เธอกัดฟันกรอดกำมือตัวเองแน่นเมื่อความเจ็บปวดเริ่มแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว น้ำสีใสที่ไหลออกมาเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้วปัง!ปัง!“มึงกล้ามาก ไอ้พวกระยำ!” พีระสาดกระสุนใส่ร่างลูกน้องอีริคอีกครั้ง ถึงแม้ว่าคนของเขาจะน้อยกว่าแต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้เป็นเจ้านายทั้งสองเป็นอะไรไป ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม“คนมีเพี
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 32
Chapter 32“พ่อถูกยิง ผมว่าพ่อกับ...เอ่อ...คนพวกนั้นไปหาหมอดีกว่า” คริสเอ่ย“พ่อว่าพ่อไปช่วยด้วยดีกว่า พ่ออยากรู้ความจริงด้วยว่ามันส่งลูกของมันไปตามล่าโมนาที่ไหน” วิคเตอร์กุมต้นแขนข่มความเจ็บปวดเอาไว้“ผมรู้ครับว่ามันไปที่ไหนกันเดี๋ยวผมแชทไปบอกคริสเตียนเอง อ๋อ! ผมลืมไป เดี๋ยวส่งไปในไลน์กลุ่มดีกว่า อลิสกับคริสโตเฟอร์ต้องรู้เรื่องนี้ด้วย ถ้าบอกช้าผมได้หูขาดเป็นแน่”“พวกลูกรู้หมดหรอว่าสองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน”“รู้สิครับรู้หมดทุกคน แม่ก็รู้ด้วยนะว่าสองคนนั่นอยู่ที่ไหน”“เชี่ย” วิคเตอร์ถึงกับสบถออกมา ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเขาถูกแหกตามาตลอดหรือเนี่ย“พ่อกับพวกนั้นรีบไปโรงบาลเถอะ เดี๋ยวเขาจะตายห่าก่อน ผมจะส่งโลเคชั่นที่พวกไอ้คริสเตียนอยู่ให้ทีหลัง”“ส่งมาก่อนจะได้รีบไปช่วย”“ไปรักษาตัวก่อนจะส่งให้”“ชักช้าเกินไปจะไม่ทันการณ์ อีกคนโดนยิงอีกคนโดนเหล็กเสียบคา ต่อให้ไปถึงก็ไม่รอดหรอก เลือดหมดตัวตายก่อนพอดี เอาเป็นว่ารีบไปรักษาตัว ให้หมอผ่าตัดหรือให้หมอเย็บแผลให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไป”“แต่...”“เชื่อผม ไปรักษาก็ไม่เกินสองชั่วโมงหลังจากนั้นก็นั่งเครื่องไปที่ภูเก็ต ไอ้เวรนั่นมันคงจะยังไม่ท
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 31
Chapter 31“วันนี้มีของไปส่งให้เสี่ยเอเดน ผมจะไปเองนะพ่อ” คริสเอ่ย ตั้งแต่พี่ชายจากไป เขาก็เป็นคนที่สานต่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานที่เกาะไข่มุก หรืองานอยู่ที่กรุงเทพฯเขาก็รับต่อหมดถึงแม้ว่าอายุจะยังไม่มาก แต่เขาก็จัดการทุกอย่างได้ดีและเรียบร้อยเสมอ“พ่อไปด้วย!”“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะจัดการเอง”“ไม่ ๆ พ่อไม่ยอมให้ลูกไปเสี่ยงคนเดียวหรอก”“แต่มันเสี่ยงนะครับ”“พ่อไม่เคยกลัว” วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้น ส่วนบุตรสาวบุตรชายฝาแฝดไม่สนผู้เป็นบิดาแม้แต่น้อย แม้แต่ภรรยาที่นั่งอ่านหนังสือก็เฉยเมยไม่สนใจ“จะดีเหรอครับ”“ดีสิ...” วิคเตอร์พูดเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากภรรยา แต่ทว่าเซลีนกลับไม่สนใจมองเขาเลยแม้แต่น้อย ให้ตายสิ! เขาต้องมาเรียกร้องความสนใจผู้เป็นภรรยาราวกับหนุ่มสาวแรกรุ่นหรือเนี่ย วิคเตอร์คิดอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาของเซลีนที่จะหันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเขารู้สึกเฟลมากพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสมกับพลที่หัวเราะคิกคักชอบใจ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับเขาเป็นอย่างมาก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังมาหัวเราะชอบใจ เขาอยากจะตะบันหน้าลูกน้องคนสนิทเสียจริง“ไอ้เชี่ยสองตัวเนี่ยมึงเป็นเ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 30
Chapter 30เพล๊ง!ปึง!โคร้ม!“ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ทำไมถึงยังไม่เจออีก” เอกพงศ์สบถออกมาอย่างโมโห พร้อมกับปาข้าวของลงพื้น“หรือว่าโมนาจะหนีอยู่กับคริสเตียนคะ” รตีเอ่ยยิ่งทำให้เอกพงศ์โมโหมากกว่าเดิม ไม่ว่าจะส่งคนออกไปตามหาหรือสืบข่าวบุตรสาว ก็ไม่มีวี่แววเลย“ไอ้ตระกูลเส็งเคร็งมึงเจอกูแน่” เอกพงศ์เอ่ยอย่างอาฆาตแค้น“อย่าเพิ่งไปอะไรพวกเขาเลยนะคะ ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ”“คุณรตี!!” เขาเสียงห้วนใส่ภรรยาอย่างไม่พอใจ“ใจเย็นบ้างเถอะค่ะ อย่าให้ความแค้นมาบังตาบังใจจนมืดบอดเลย”“หึ! ลูกเราเจ็บเพราะใคร ลูกน้องมากมายตายเพราะใคร?”“เพราะทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ ถ้าทุกคนยอมถอยทุกอย่างมันจะดีเอง แต่ยิ่งแรงใส่กันทั้งสองฝ่าย เรื่องราวมันก็จะมีแต่ลุกลามใหญ่โตขึ้นมามากกว่าเดิม” รตีเอ่ยอย่างท้อในหัวใจ บางครั้งก็นึกเบื่อหน่ายในคำว่าสองตระกูลไม่ถูกกัน ถ้ามันไม่มีสิ่งนี้ทุกอย่างมันก็คงจะดีกว่าเดิม“ฉันจะไปหาโนอาห์”“รตีไปด้วยค่ะ” รตีเอ่ยแล้วเดินไปพร้อมสามี@โรงพยาบาลโนอาห์นั่งอยู่บนเตียงพลางทอดสายตามองวิวที่หน้าต่าง อาการของเขาดีมากแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ เขากำลังคิดถึงคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ คนพวกนั้นเป็นใครกัน....หญิง
บางทีคุณอาจจะชอบ
