ตอนที่ 3 จนกว่าจะเบื่อ

รู้สึกว่าฉันกำลังตกอยู่ในห้วงความสุข รู้สึกว่าร่างกายของฉันมันวาบหวามไปหมด เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับจากที่ไหน

ฝัน ฉันคงกำลังฝัน ฝันว่าหว่างขาของฉันกำลังมีบางอย่างมาสัมผัส

“อือ...” บางอย่างกำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกายของฉัน ตรงนั้น ที่ตรงนั้น ที่หวงห้ามไม่มีใครเคยสัมผัส

หรือนี่ไม่ใช่ฝัน

ฉันพยายามฝืนลืมตาขึ้น แต่ด้วยสติที่เลือนลางจากความมึนเมาและความมืดจึงเห็นเพียงแค่ร่างหนาของใครบางคน เขาเป็นใครก็ไม่รู้ แต่เขากำลังขยับโถมตัวเข้าหาฉันที่ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ไม่นานฉันก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์ ให้ความร่วมมือทุกอย่างกับใครก็ไม่รู้ บทรักร้อนแรงที่เกิดมาเพิ่งเคยสัมผัสทำเอาฉันใจแตกพล่าน หลงในท่วงท่าราคะที่เขามอบให้ ก่อนที่ฉันจะหลับฝันหลังจากเสร็จสม ชายคนผู้พรากบริสุทธิ์เขาป้อนจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ฉันได้กลิ่นเครื่องดื่มราคาแพงจากกายเขา

ฉันลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกหนักหัวสุด ๆ แทบไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย ก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ ดวงตาเบิกกว้าง แทบจะตื่นเต็มตา ให้ตายเถอะ มันเลยเวลาขึ้นเครื่องของมิ้มไปหลายชั่วโมงแล้ว ป่านนี้มิ้มไปไกลแล้วมั้ง ตาย ๆ ทำไมฉันถึงเป็นเพื่อนที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้ล่ะ

รวบรวมสติแล้วก็ลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำ

เอ๋? ความรู้สึกโล่งนี้ ทำไมมันเย็นวาบเหมือนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแล้วยังเจ็บที่ตรงนั้นด้วย ฉันก้มมองสำรวจตัวเอง โป๊ ทำไมฉันแก้ผ้าอะ ใครถอด ฉันหรือใคร?

หันมองสำรวจรอบห้องอย่างเต็มตา นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน เมื่อมองที่เตียงจึงได้เห็นว่ามีคนนอนอยู่

ใครอยู่ใต้ผ้าห่ม

ด้วยร่างกายที่ไวกว่าความคิด ฉันรีบดึงผ้าห่มออก ภาพตรงหน้าทำหัวใจของฉันหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เมื่อคืนไม่ใชความฝัน ชายที่มีรอยสักรูปมังกรกลางหลังคนนี้เอาเซ็กซ์ครั้งแรกของฉัน แล้วเขาคือใครล่ะ

ด้วยความอยากรู้ฉันจับตัวเขาพลิกนอนหงาย ถึงมันจะหนักแต่ความอยากรู้ทำให้เรามีพลังเพิ่มหลายเท่า และเมื่อได้เห็นหน้าชัด ๆ ของเขา ฉันเข้าใจความรู้สึกที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขาไร้เรี่ยวแรงจะยืน หายใจติดขัด ไม่รู้เลยควรอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง หัวใจของฉันหน่วงหนึบ มือสั่น ที่เคลื่อนไหวชัดเจนคงเป็นน้ำตาของความเสียใจ ฉันเสียใจจริง ๆ ที่เรื่องนี้มันเกิดขึ้น

เสียบริสุทธิ์ให้ใครก็ไม่รู้ยังดีกว่ารู้ว่าเสียให้ใคร ฉันอยากให้เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผู้ชายคนนี้

เขาลืมตามองฉันที่นั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น ลุกขึ้นนั่งแล้วโครงหัวสองสามที เขาลุกเดินโดยที่ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า ไอ้ตรงนั้นของเขามันขยับไปมาตามจังหวะเดิน เขาหยิบกางเกงบ็อกเซอร์มาสวมตามด้วยกางเกงยีนส์ คว้ากระเป๋าเงินและเดินกลับมาหาฉัน

“เท่าไหร่” คำแรกที่เขาปริปากพูดด้วยใบหน้าเฉยชา

“ฮือ ฮือ พี่กองทัพ พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง หนูเป็นเพื่อนมิ้มนะ พี่ก็รู้ แล้วพี่ทำทำไม ทำแบบนี้ได้ยังไง” ฉันกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้ ไม่ได้มองว่าเขาทำหน้ายังไง ฉันไม่รู้ควรจะทำตัวยังไงดี

“งั้นเธอก็เงียบปากสิ เธอไม่พูด ฉันไม่พูด ไม่มีใครรู้ ง่ายจะตาย” ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำแบบนี้จากปากของพี่กองทัพที่แสนดี ไม่คิดว่าจะเขาพ่นคำพูดโคตรเห็นแก่ตัว

คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกแย่ ฉันลุกขึ้นยืนเผชิญกับเขา ทำไมถึงได้เลวแบบนี้ ริมฝีปากของพี่กองทัพยกยิ้ม มันทำให้ฉันหมดความอดทน เพี้ยะ เสียงดังเพี้ยะเพราะฉันตบที่ใบหน้าหล่อของเขา “เลว พี่ทำกับเพื่อนเบลล์แบบนี้ได้ไง เบลล์ไม่คิดเลยว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้ เสียแรงที่เบลล์คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนดี ไอ้คนทุ... อ่อย”

คำพูดของฉันขาดหายเพราะเขากระชากตัวฉันเข้าหา มือบีบที่สันกราม สายตาของเขาดุร้าย เขามันปีศาจ ซาตานในคราบเทพบุตรที่ใครหลายคนหลงใหล “หรือเธอจะให้ฉันบอกมิ้มเรื่องของเราดีล่ะ เธอว่ามิ้มจะทำหน้ายังไงนะ”

“ยะ อย่านะ เบลล์ไม่อยากให้มิ้มเสียใจ มิ้มรักพี่กองทัพมาก มิ้มต้องเสียใจแน่ ๆ ถ้ารู้เรื่องคาว ๆ ที่เกิดขึ้น” ฉันพูดเสียงกุกกัก แค่คิดว่ามิ้มรู้เรื่องที่เกิดขึ้นฉันก็ไม่รู้จะสู้หน้าเพื่อนยังไงแล้ว มิ้มรักฉันมากก็จริง แต่มิ้มรักพี่กองทัพมากกว่า มิ้มคือคนที่น่าสงสารที่สุด ฉันต้องปิดไว้ ต้องไม่ให้มิ้มรู้เรื่องนี้

“งั้นเธอก็เชื่อฟังฉันสิ แล้วเรื่องของเราจะไม่มีใครรู้” มุมปากกระตุกยิ้ม นิ้วชี้ยกขึ้นจับปอยผมจับทัดที่ใบหูฉัน สายตาเจ้าเล่ห์กำลังมองมา สายตาของความคึกคะนอง สนุกกับเรื่องที่กำลังทำ

“ยังไงคะ”