พันธะลวงสามีแสนเลว : EP 6 หนีความเลวร้าย

บทที่ 6

 เรือนร่างบางไร้สติบนเตียงโดยคนตัวโตอาบน้ำชำระร่างกายอยู่ในห้องน้ำ ล้างทำความสะอาดเพื่อที่จะมีความสุขกับคนที่ตัวเองนั้นเอามา 

ใบหน้าน้อยที่หลับตาเริ่มขยับขมวดคิ้วเข้าหากัน เธอยกมือตบตรงช่วงศีรษะเบาๆ เพราะรู้สึกปวดหัวแต่พอลืมตาตื่นขึ้นพบว่าที่ตัวเองอยู่นั้นไม่คุ้นเคยมาก่อนและไม่ใช่ห้องของตัวเองอย่างแน่นอน เธอจึงดีดตัวเองลุกขึ้นนั่งและในช่วงขณะเดียวกันประตูห้องน้ำเปิดออกมา ด้วยที่มีผู้ชายตัวโตเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอว

หลินหลินจ้องมองชายคนนั้นด้วยใบหน้าที่สงสัยจนคิ้วขมวดเข้าหากันแต่ยังคงประคองจับใบหน้าไว้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังคงหลงเหลืออยู่

"ตื่นแล้วเหรอ ดีตื่นแล้วจะได้ไม่เสียเวลาฉันกระแทกจะได้ครางดังๆ" อยู่ๆ ผู้ชายคนนั้นพุ่งตัวเข้ามาหาแล้วจับแขนของเธอกดลงลำตัวน้อยไม่สามารถสู้แรงของคนตัวโตได้

"ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันนายเป็นใคร" ใบหน้าเขาที่อยู่ในระยะใกล้ชิดยกยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์นั่งกดทับหน้าท้องของหลินหลินเอาไว้มือทั้งสองข้างกดลงไม่ให้ขยับหนี

"ฮ่าๆ จำแฟนเก่าอย่างฉันไม่ได้เหรอ" ไม่แปลกที่หลินหลินสงสัยและคลับคล้ายคลับคลาใบหน้าของผู้ชายคนนี้ เขาบอกว่าเป็นแฟนเก่าซึ่งหลินหลินนึกออกเลยว่าใคร

"เฉินลู่" 

"ก็ยังจำฉันได้นี่ เรามาสนุกกันดีกว่าเรื่องรื้อฟื้นความหลังเอาไว้ทีหลัง เรามาชดเชยในสิ่งที่เราไม่ได้ทำเมื่อก่อนนี้" คนตัวโตที่ไม่ยอมฟังอะไรในขณะที่เธอกำลังขัดขืนใบหน้าของเขาซุกไซ้เข้ายังซอกคอของเธอ

"อร๊ายๆ เฉินลู่ปล่อยฉันนะ ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง ได้ยินไหมบอกว่าให้ปล่อย" หลินหลินพยายามต่อสู้กับเฉินลู่จนสุดกำลัง คนตัวโตที่ไม่ฟังตั้งหน้าตั้งตาจู่โจมเธอมือหนาอีกข้างจับกระชากเสื้อของหลินหลินออก แต่ด้วยที่เธอเร็วยกเข่ากระแทกเป้าของเฉินลู่จนนอนหงายลงไปกับเตียง

ช่วงจังหวะนั้นคนตัวเล็กยืนเซไปมาเพราะว่าเมามากแต่ยังคงเอื้อมจับและประคองตัวเองจนกระทั่งออกมาจากห้องนอนได้ 

"ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย" เมื่อมาถึงโซฟาด้านนอกหลินหลินจับที่เปิดประตูเตรียมที่จะออกแต่มือหนาคว้าโอบกอดเอวและกระชากกลับจนเธอหงายหลังลงไปที่โซฟา เขาไม่รอช้าที่จะขึ้นคร่อมลำตัวเล็กเอาไว้มือหนาจับแขนของเธอทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัวกดไว้เพียงมือเดียว สายตามองเรือนร่างบางและกัดปากชอบใจ 

"ก็ดีขัดขืนแบบนี้ฉันชอบและชอบใช้กำลังซะด้วยสิ ในตอนกระแทกที่ขัดขืนนะมันสุดๆ เลยแหละ" ใบหน้าของผู้ชายคนนี้ยิ่งกว่าสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ทั้งคำพูดที่หยาบคายและการกระทำทุเรศนั้น หลินหลินส่ายหน้าไปมาพยายามหลบไม่ให้ใบหน้าของผู้ชายสารเลวคนนี้ซุกไซ้เข้ายังซอกคอของเธอได้อย่างถนัด

"โอเค...โอเค แป๊บนึงฉันขอล้างหน้าก่อนได้ไหม ฉันมองเห็นหน้านายไม่ชัด" ถ้าเธอขัดขืนและไม่มีใครเข้ามาช่วยเธอได้ หลินหลินเธอตั้งสติและบอกกับเขาว่าขอล้างหน้าก่อนจึงทำให้คนตัวโตที่กำลังมีอารมณ์อยู่นั้นหยุดชะงัก

"เธอยอมฉันแล้วเหรอหรือว่าเธออยากตั้งแต่แรกข้างล่างเธอเยิ้มแล้วสิ" ถ้ามีทางต่อสู้และมีทางหนีเธอคงยกมือตบหน้าผู้ชายลามกคนนี้ไปแล้ว 

"ที่ขัดขืนก็เพราะว่าอยากเล่นอะไรสนุกๆ แต่ตอนนี้เมามากอยากล้างหน้ามองให้เห็นนายชัดๆ มันจะสนุกกว่านี้นะ ถ้าฉันเล่นกับตรงนั้นของนายด้วย" ในใจของหลินหลินนั้นสั่นเครือพูดออกมาไม่เป็นเสียงพยายามควบคุมตัวเองหลอกล่อให้ผู้ชายที่บ้ากามคนนี้หลงในคำพูดว่าเธอยอมเขาแล้วจริงๆ

"ฮ่าๆ ก็ได้แต่ฉันชอบแบบขัดขืนเมื่อกี้มากกว่า เธอล้างหน้าแล้วก็แกล้งทำเป็นเหมือนไม่ยอมฉันนะ ส่วนในเรื่องตรงนั้นฉันจะให้เธอเล่นกับมันจนพอใจเลยแหละ" คนตัวโตก้มหน้าลงมองไปยังเป้าของตัวเองและกวาดสายตากลับมามองหลินหลิน เขายอมปล่อยให้เธอลุกขึ้นจากโซฟา

หลินหลินสะบัดหน้าไปนมาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ถ้ายังคงมัวเข้าไปล้างหน้าไม่มีทางที่จะหนีออกไปได้แน่นอน 

"เหี้ย หลินหลินกล้าหลอกกูอย่างนั้นเหรอ" หลินหลินเธอเปิดประตูออกมาแล้ววิ่งจนสุดแรงด้วยความที่เวียนหัว เธอพยายามจับผนังด้านข้างและก้าวเท้าเดินตรงมาเรื่อยๆ

"ช่วยด้วย มีใครอยู่แถวนี้ไหม ช่วยฉันด้วย ฉันกำลังจะถูกข่มขืน" เธอหันกลับไปมองด้านหลังเฉินลู่ตามมาจนระยะใกล้ชิดเพียงไม่นานข้อมือของเธอถูกจับและกระชากกลับจนล้มลงไปกองกับพื้น

"ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันมีลูกแล้วมีสามีแล้วนายก็รู้นี่ ถ้าสามีของฉันรู้นายจะเป็นยังไง" หลินหลินพยายามร้องขอ แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายหื่นกามคนนั้นจะไม่ฟังในสิ่งที่เธอพูด

"กูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขนาดกูมีเมียกูยังไม่สนใจเลย" คนตัวโตพูดโดยที่ไม่มองด้านหน้าที่มีผู้หญิงหนึ่งคนยืนมองอยู่ เธอนั้นสวยสง่ายืนมองจนน้ำตาไหลและยิ่งได้ยินคำพูดของผู้ชายคนนี้ยิ่งทำให้เธอโกรธเอามากๆ

"ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อย" หลินหลินทั้งขัดขืนและทุบตีเฉินลู่ที่พยายามจะอุ้มตัวเอง

"คุณเฉิน" เสียงสะอื้นตวาดเสียงดังจนลั่นคอนโดจึงทำให้เฉินลู่ที่พยายามอุ้มหลินหลินอยู่นั้นหยุดชะงัก เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเฉินลู่ถึงกับล้มหงายท้องลงไปที่พื้น ภรรยาของเขายืนมองการกระทำของตัวเอง ที่เฉินลู่มีทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ก็เพราะภรรยาอำนาจของพ่อตาทั้งนั้น

"ฮื่อๆ ช่วยด้วย" หลินหลินเธอพยายามคลานจนมาถึงภรรยาของเฉินลู่ที่ยืนอยู่ เธอร้องขอให้ภรรยาของเขาช่วยในขณะที่เงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตาแต่ภรรยาของเฉินลู่กลับตบเข้าไปที่ใบหน้าหลินหลินถึงสองครั้ง

"อีผู้หญิงหน้าด้านชอบแย่งผัวชาวบ้านนักเหรอ วันนี้ฉันจะประจานเธอให้มันรู้ไปเลย" ด้วยที่ภรรยาของเฉินลู่ไม่รู้จักหลินหลินและไม่รู้ว่าเธอเป็นใครจึงหยิบมือถือนั้นมาเผยแพร่ภาพสดในโลกโซเชียลประจานหลินหลินว่ามานอนกับสามีตัวเองที่คอนโด

"ไม่ๆ อย่าทำแบบนั้นเขาพาฉันมา" หลินหลินพยายามปิดหน้าของตนเองเอาไว้แต่ภรรยาของเฉินลู่ไม่ยอมจับหัวของเธอกระชากโชว์ในไลฟ์สด

"ดูเอาไว้นะคะทุกคน ผู้หญิงนี้ชอบยุ่งกับผัวชาวบ้านจุดจบมันจะเป็นแบบนี้" หลินหลินอยู่ต่อไปไม่ได้เธอผลักภรรยาของเฉินลู่ออกและรีบวิ่งหนีออกมา 

"เมียจ๋าปิดไลฟ์สดเถอะ ผัวขอโทษที่นอกใจเมียนะ ผู้หญิงคนนั้นมันมายั่วผัวเองแต่เรายังไม่ได้มีอะไรกันเลยเชื่อผัวนะ" ภรรยาของเฉินลู่เดินตรงเข้าไปหาสามีตัวเองตบหน้าของสามีไม่กี่ครั้งแต่กลับถูกสามีง้อและพาเข้าไปในคอนโดและง้อต่อกันต่อบนเตียง เธอจึงหายโกรธเฉินลู่และให้อภัยสามีเช่นเดิม 

"ฮื่อๆ" หลินหลินเดินออกมาจากคอนโดของเฉินลู่เดินมาที่ฟุตบาทด้านหน้าในขณะที่ฝนตกหนักเรือนร่างบางทรุดเข่าลงกับพื้นนั่งกอดตัวเองภายใต้น้ำฝนที่ตกกระหน่ำลงมา

ไม่มีคุณพ่อแล้วทำไมทุกอย่างถึงเลวร้ายลงขนาดนี้ เมื่อก่อนเคยมีชีวิตที่ดีและมีความสุขเอาแต่ใจตัวเองใช้เงินไปวันๆ ใช้เงินซื้อความสุขแต่ตอนนี้ไม่เหลืออะไรเลยแถมยังถูกคนรังแกอีก 

"คุณพ่อคะหลินหลินคิดถึงคุณพ่อ" เรือนร่างบางเงยหน้ามองขึ้นบนฟ้าสู้กับเม็ดฝนจนหน้าเเดงเกิดความแสบ มือทั้งสองยื่นไปทางด้านหน้าก่อนที่ลำตัวจะล้มลงไปกับพื้นฟุตบาท

.....หลิน....หลิน....