บทที่ 8 ความลับแตก

 

หลายอาทิตย์ผ่านไป ชีวิตของพลอยใสดูเหมือนว่าปกติสุขมาก เพราะเขาคนนั้นหายไป ได้ข่าวว่าเขาไปดูแลคาสิโนแห่งใหม่ในปอยเปต

 ซึ่งเธอได้ยินข่าวมาว่าหุ้นกันกับเพื่อนเปิดคาสิโนแห่งใหม่ใหญ่โตเลยทีเดียว คนรวยก็อย่างนี้แหละ เขาไม่มีเวลาใส่ใจเธอนักหรอก 

แต่มันก็ดีเหมือนกัน รู้สึกหายใจลื่นขึ้นมาบ้าง ไม่งั้นต้องนั่งเกร็งตลอดเวลา กลัวเขาจะรู้ความลับ ขนาดโทรศัพท์เธอยังไม่กล้าคุยในห้องนี้เลย และแล้วเธอก็รู้สึกถึงแรงสั่นจากโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของตัวเอง 'แม่โทรมาอีกทำไม' หญิงสาวมองโทรศัพท์แล้วนึกแปลกใจ เพราะก่อนออกจากห้อง เธอก็โทรไปหาแม่กับลูกแล้ว หญิงสาวเหลียวหน้าแลหลัง เมื่อเห็นว่าไม่มีกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องนั้น จึงกดรับทันที

"ฮัลโล ว่าไงจ้ะแม่"

"ก็ไอ้เพชรน่ะ มันงอแงไม่ยอมนอน มันบอกว่าอยากจะคุยกับเอ็ง"

"ฮัลโหลเพชร ว่าไงครับลูก ทำไมยังไม่นอน" เธอกรอกเสียงหวานผ่านโทรศัพ์พูดคุยกับลูกชาย ทั้งๆที่พึ่งวางสายไปไม่ถึงชั่วโมง แต่เพชรกล้าก็รบเร้าคนเป็นยาย ให้โทรหาพลอยใสอีกครั้ง เพื่อที่เขาจะบอกแม่ว่า

 "เพชรคิดถึงแม่นะครับ เมื่อไหร่แม่จะกลับมา"

"ปีใหม่ไงครับ แม่บอกเพชรแล้วไง อีกไม่กี่อาทิตย์เอง นอนซะเถอะนะลูก อีกไม่กี่อาทิตย์เราก็จะได้เจอกันแล้ว แม่จะไปฉลองปีใหม่กับเพชรไง จะเอาชุดสไปรเดอร์แมนไปฝาก เพชรจำไม่ได้เหรอครับ"

พลอยใสพูดคุยกับลูกชายอย่างร่าเริง อีกไม่กี่อาทิตย์แล้ว เธอก็จะหยุดงาน และกลับบ้านไปหาลูกเสียที 

"แต่เพชรอยากให้แม่กลับมาตอนนี้ เพชรคิดถึงแม่"

"เป็นอะไรครับลูก ทำไมวันนี้สุดหล่อของแม่งอแงจัง"

"เพชรคิดถึงแม่ครับ เพชรอยากให้แม่กลับมาไวๆ"

 เด็กชายเริ่มร้องไห้งอแง เพราะยายพิมพ์ใจดูแลเขาไม่ดี หลังรับกลับมาจากโรงเรียนอนุบาล ก็ปล่อยให้เพชรกล้า เล่นของเล่นอยู่คนเดียว

ส่วนตัวเองก็มานั่งก๊งเหล้าตามประสา ถึงเวลาค่อยหาข้าวหาปลาให้กิน แต่ถ้าวันไหนเมามากก็ลืม  พลอยใสรู้เรื่องนี้จากป้าลำไยมาตลอด แต่เธอก็ต้องทำงาน  และคิดว่าต้องหาเงินให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้ย้ายลูก มาอยู่ด้วยกัน

"เพชรรอแม่หน่อยนะลูก ปีใหม่แม่ก็จะกลับบ้านแล้ว ถ้าหาบ้านเช่าได้ แม่จะพาเพชรกับยายมาอยู่ด้วยกันเลยดีไหมครับ" เธอปลอบลูกชายอีกครั้ง เด็กชายตัวน้อยจึงบอกว่า

"แม่มารับเพชรเร็วๆนะครับ เพชรจะรอ"  เพราะไม่อยากจะอยู่กับยายในสภาพนี้อีกแล้ว เพชรกล้าจึงเร่งเร้าคนเป็นแม่ พลอยใสพยักหน้า ก่อนจะบอกกับลูกอีกว่า

"แน่นอน ตอนนี้แม่ได้เงินเดือนเยอะแล้ว อีกไม่นาน เราจะได้มาอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน" หญิงสาวเอามือลูบใบหน้าลูกชายผ่านมือถืออย่างแสนรัก เพชรกล้าเป็นเด็กว่าง่าย ถึงบางครั้งจะงอแงไปบ้าง แต่พอแม่พูด เขาก็เข้าใจ

" ถ้าอย่างนั้นเพชรนอนเถอะนะลูก นี่มันจวนจะสามทุ่มแล้ว แม่ก็จะทำงานเหมือนกัน" เธอบอกลูกชายก่อนจะทำปากจุ๊บๆผ่านทางโทรศัพท์ และวางสายไป

 

 แต่ไม่รู้หรอกว่า มีคนคนหนึ่งนั่งมองเธอคุยโทรศัพท์ ผ่านหน้าจอมือถือของตัวเองเหมือนกัน

คริสเตียนโน่สั่งคนให้ติดกล้องวงจรปิด ซ่อนไว้ในกรอบรูปข้างฝาผนัง  มันเนียนมาก เนียนเสียจนพลอยใสไม่รู้ตัว

 หลังวางโทรศัพท์จากลูก หญิงสาวนั่งเช็ดน้ำตา พอเห็นลูกร้องไห้ เธอก็ร้องตามทุกที  พักนี้เพชรกล้าถามบ่อย ว่าเมื่อไหร่เธอจะกลับบ้าน เมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ด้วยกันเสียที

 เดือนที่แล้วคริสเตียนโน่จ่ายเงินให้เธอวันละห้าพันซึ่งมันก็มากพอสมควร พลอยใสคิดว่าพรุ่งนี้ต้องตระเวนหาบ้านเช่า และคงต้องย้ายลูกมาอยู่ที่กรุงเทพด้วยกันเสียที

ส่วนคนที่นั่งมองเธอผ่านหน้าจอมือถือในตอนนี้ หัวใจของเขามันเต้นกระตุกอย่างบอกไม่ถูก พลอยใสกำลังร้องไห้  เขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ทุกประโยค พลอยใสไม่ได้เอาลูกออก เด็กคนนั้นยังอยู่ และอีกไม่นานเขาจะต้องได้เจอ

 'ปีใหม่แม่จะกลับบ้าน' คริสเตียนโน่ทวนคำพูดของพลอยใส ก่อนจะกดโทรศัพท์ ไปหาลูกน้องคนสนิทของเขาทันที

"ติดตามดูพลอยใสให้ดี เด็กคนนั้นยังอยู่ อีกไม่นาน เราจะได้ตัว" เขาโทรไปสั่งการกับมาโนช ก่อนจะนั่งวางแผน ถ้าหากได้เจอกับเด็กคนนั้นแล้ว เขาจะทำยังไงต่อไป

 

วันต่อมา

พลอยใสมีงานโชว์เงือกที่ห้างแต่เช้า แต่วันนี้หญิงสาวทำงานไม่มีความสุขเลย ลางสังหรณ์มันบอกว่าเธอต้องรีบกลับบ้านไปหาลูก รู้สึกเป็นห่วงเขาแปลกๆ และหางตาข้างขวา มันกระตุกไม่ยอมหยุด หรือเธอจะกลับบ้านก่อนปีใหม่เลย พลอยใสกำลังคิดทบทวน ผู้จัดงานอีเวนท์ ก็เดินเข้ามาหาและบอกเธอว่า

"พลอยใสลงไปดำน้ำรอบนี้ก็เลิกงานได้แล้วนะ" พี่อ๊อดเดินมาบอกเธอ หญิงสาวจึงเดินลงไปดำน้ำเพื่อโชว์การแสดงนางเงือกเป็นรอบสุดท้าย ซึ่งก็ใช้เวลานานเกือบชั่วโมงเลยทีเดียว

 ก่อนที่จะวายน้ำกลับขึ้นมา แต่ทว่าหางตาข้างขวามันกระตุกไม่ยอมหยุด หญิงสาวรู้สึกใจหาย เหมือนมีลางร้ายยังไงยังงั้น พลอยใสเริ่มใจคอไม่ดี อยากจะกลับไปหาลูกเสียตั้งแต่วันนี้เลย

"นี่ค่าจ้าง อีกสองอาทิตย์นะ ถึงจะมีงานอีกครั้ง" พี่อ๊อดบอกกับหญิงสาวขณะที่จ่ายเงินค่าแสดงเงือกให้เธอ

"หากมีโชว์ที่อื่นบอกพลอยด้วยนะคะ  คือถ้าเกิดมีงานแค่เดือนละสองครั้งมันน้อยไปค่ะ" พลอยใสต่อรอง เพราะเมื่อก่อนมีงานทุกเสาร์อาทิตย์ตอนนี้มีแค่เดือนละสองครั้งเท่านั้นเอง

"พี่จะพยายามหางานให้ แต่พลอยก็รู้ว่าตอนนี้มันเศรษฐกิจไม่ดี"

"พลอยเข้าใจค่ะ แต่ถ้าหากมีเจ้าอื่นจ้างงานเสริม หรือหานักแสดงเพิ่ม พี่อ๊อดบอกพลอยด้วยนะคะ" เธอยกมือไหว้อ้อนวอนอีกครั้ง  อยากมีงานเยอะๆจะได้พาลูกมาอยู่ด้วยกัน พี่อ๊อดจึงพยักหน้าให้ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินเข้าห้องแต่งตัว และขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา

"ว่าไงจ้ะ ป้าลำไย" พลอยใสกรอกเสียงตามสายเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา

"รีบกลับมาบ้านเลยพลอย น้องเพชรโดนรถชน"

"อะไรนะคะ ป้าว่าอะไรนะ" หญิงสาวแทบจะสิ้นสติ เมื่อได้ยินเสียงปลายสายพูดว่าลูกชายของเธอโดนรถชน

"ก็ยายพิมพ์น่ะสิ เมาหลับตั้งแต่ตอนบ่าย เพชรกล้าเดินออกไปนอกบ้าน จนโดนรถชน"

"แล้วตอนนี้ลูกพลอยอยู่ที่ไหน เพชรเป็นยังไงบ้าง" พลอยใสกำโทรศัพท์ในมือเอาไว้แน่น เธอกำลังภาวนาขออย่าให้ลูกเป็นอะไรเลย

"มีพลเมืองดีพาไปส่งโรงพยาบาลแล้ว ป้ากำลังจะตามไป" ป้าลำไยบอกเธออย่างนั้น ทำให้พลอยใสรีบใส่เสื้อผ้า ก่อนจะวิ่งไปที่ลานจอดรถ และขับออกไปทันที