Novels by Leonella

หลังฝากลูกไว้กับพิมพ์ใจ พลอยใสก็มานอนเฝ้าคริสเตียนโน่ ที่โรงพยาบาล เธอนอนมองใบหน้าหล่อเหลา ของคนที่ยังไม่ฟื้น และหวนคิดถึงความหลังในครั้งนั้นที่เจอกัน เธอเจอกับคริสเตียโน่ ที่สนามแข่งรถยนต์ และตกหลุมรักชายหนุ่มทันที คริสเตียโน่เป็นคนรูปหล่อ เป็นนักแข่งที่สาวๆต่างกรี๊ดกร๊าดกันทั่วทั้งสนาม และเธอก็เหมือนกัน ในตอนนั้น ชายหนุ่ม เป็นนักแข่งที่มีสาวๆล้อมรอบกายมากมาย พลอยใสจึงได้แต่แอบมอง และแล้วเธอก็ได้ถือร่มให้กับเขา นั่นเป็นครั้งแรกที่คุยกัน หลังจากนั้นเขาก็จองให้เธอเป็นพริตตี้ถือร่มประจำตัว และกลายมาเป็นความสัมพันธ์ในที่สุด หญิงสาวนอนมองใบหน้าอันหล่อเหลาของคริสเตียนโน่ จนกระทั่งตัวเผลอหลับไป ตอนเช้าวันต่อมา" พลอย อย่าเป็นอะไรนะพลอย" เสียงคนไข้ที่เพิ่งฟื้น ละเมอหาพลอยใสทันทีที่รู้สึกตัว แต่ทว่าหญิงสาวก็ยังคงนอนหลับอยู่ข้างเตียง" พลอย พลอยอย่าเป็นอะไรนะ พี่ขอโทษ" เขานอนละเมอเรียกเธออีกครั้ง ทำให้พลอยใสได้ยิน และรีบถลาเข้าไปดู"พี่คริสคะ พลอยอยู่นี่ พลอยอยู่ตรงนี้ค่ะ" เธอได้ยินว่าเขาเรียกหา จึงเข้าไปจับมือของชายหนุ่ม เอามาแนบแก้มของตัวเองทันที" พลอย พลอยไม่เป็นไรใช่ไหม" เขาพูดเห

" พี่คริสคะ พี่คริสคะ พี่มาโนช ช่วยพี่คริสด้วย" พลอยใสเรียกมาโนช ที่กำลังเก็บปืน หลังยิงเดือนหยาดไปหลายนัด เขาวิ่งเข้ามา เจอตอนที่เธอลั่นไกรยิงใส่พลอยใสพอดี แต่คริสเตืยนโน่วิ่งเข้าไปบังเธอเอาไว้ ทำให้ชายหนุ่มรับกระสุนนั้นแทน ในตอนนี้ร่างของคริสเตียนโน่ค่อยๆทรุดลงกับพื้น พร้อมเอามือกุมแผล ที่กำลังลังมีเลือดไหลออกมา" เรียกรถพยาบาลเร็ว" มาโนชหันไปบอกบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ให้เรียกรถพยาบาล และในขณะที่ทุกคนเดินออกจากห้อง เพื่อพาคริสเตียนโน่ไปส่งโรงพยาบาลนั้น ป้าละอองดาวยังคงนั่งกอดร่างของหลานสาวท่ามกลางความชุลมุน เธอมีหลานสาวคนเดียว พ่อแม่ของเดือนหยาด ตายไปตั้งแต่เล็ก ละอองดาวจึงพาหลานสาว เข้ามาในบ้านหลังนี้ และคุณจรรยาท่านก็ใจดี ชุบเลี้ยงให้ทุนการศึกษา เหมือนดังลูกหลานคนหนึ่งเลยทีเดียว จนกระทั่งแตกวัยสาว เดือนหยาดเกิดตกหลุมรักคริสเตียนโน่ ป้าละอองดาวก็เคยเตือนแล้ว ว่าอย่ามักใหญ่ไฝ่สูง เพราะมันไม่ทางเป็นไปได้ แต่หลานสาวก็ยังไม่ฟัง จนกระทั่งเกิดเรื่องอย่างวันนี้ และในขณะที่ละอองดาวกอดร่างของเดือนหยาดอยู่นั้น จรรยาที่มีสติที่สุด หันไปบอกสาวใช้ว่า"โทรหาคุณคาเรนและพาฉันไปส่งโรงพยาบาลที " เธอบ

"กรี๊ด ! ใครจะไปเป็นชู้กับพลอยใสยะ ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกย่ะ มันผิดผี" เมื่อโดนหาว่าเป็นชู้กับผู้หญิง เมธีปรี๊ดแตกขึ้นมาทันที ว่าจะเก๊กแมนแล้วนะ แต่ก็หลุดตั้งแต่หน้าประตู"เรื่องนี้ ฉันอธิบายได้นะคุณคริส ฉันกับพลอยใส เป็นแค่เพื่อนกัน วันนั้นนังพลอยมันแค่เข้าไปช่วย ฉันออกมา" "นี่มันอะไรกันพลอยใส" คริสเตียนโน่ไม่เข้าใจ เขาจึงหันไปถามพลอยใส ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เมธีคงโดนชกจนสลบไปแล้ว แต่ทุกวันนี้เขาดีขึ้นมาก และพร้อมรับฟังคำอธิบายของเธอ"พลอยกับเคที่เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆค่ะ เราเป็นอย่างอื่นกันไม่ได้หรอก เพราะเคที่เขาชอบผู้ชาย ที่วันนั้นเดือนหยาดเห็น มันเป็นเพราะว่าเคที่โดนมอมยา โดนพาไปรูดทรัพย์ เขาเลยโทรบอกให้พลอย ไปรับออกมาจากโรงแรม พลอยพาเพื่อนเดินมาขึ้นแท็กซี่ที่หน้าโรงแรม แต่ไม่คิดว่าจะมีคนไปดักถ่ายรูป""ไม่จริง ฉันไม่ได้ดักถ่ายรูป ฉันแค่ไปเดินห้าง แล้วก็เจอพวกแก" เดือนหยาดโพล่งออกไป"แล้วทำไม เธอไม่เคยอธิบายให้พี่ฟัง" ชายหนุ่มพึ่งจะรู้ความจริง เขาหลงเชื่อเดือนหยาดมาตั้งนาน มันเป็นเพราะความโง่ของเขาแท้ๆ ที่เกือบจะทำให้เสียทั้งลูกและเมีย"เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ เพราะเรื่องเดือนหยา

สองสามวันต่อมา พลอยใสสังเกตเห็นอาการของจรรยา ทรุดลงเรื่อยๆ และเดือนหยาดทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน เธอทำลับๆล่อๆโดยเฉพาะยารักษาจรรยานั้น หญิงสาวเอาไปเก็บไว้ในห้องพักของตัวเองแทนที่จะเก็บเอาไว้ในห้องพักของผู้ป่วยเหมือนอย่างที่เคย ด้วยความสงสัย พลอยใสจึงหาจังหวะ เข้าไปในห้องของจรรยา เวลาที่เดือนหยาดนำยามาให้ท่านรับประทาน ซึ่งพลอยใสคอยสังเกตจนรู้ดีว่า เดือนหยาดจะขึ้นไปข้างบน และให้ยาท่านเวลาไหน และในขณะที่เดือนหยาดกำลังจัดยาลงถ้วยใบเล็กๆอยู่นั้น เธอจึงแกล้ง เปิดประตู และแกล้งเดินเสียหลักไปชนเขาอย่างจังเพล้ง! ถ้วยสแตนเลสที่อยู่ในมือของเดือนหยาบร่วงหล่นลงพื้นทันทีและยาเม็ดเล็กๆก็กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นเดือนหยาดหันมาตวาดพลอยใสเสียงดังลั่น"โอ๊ย! ทำบ้าอะไรของเธอ อยู่ดีๆก็เดินมาชนฉันทำไม" พลอยใสทำท่าก้มหัวให้ก่อนจะลุกลี้ลุกลนก้มลงไปเก็บยาที่หล่นกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น คืนมาให้กับเธอ" ขอโทษค่ะๆเดี๋ยวฉันเก็บคืนให้" หญิงสาวทำท่าทางลุกลี้ลุกลน รีบเก็บถ้วยสแตนเลสใส่ถาด และรีบควานหายาที่หล่นอยู่ตรงพื้น มาคืนให้หญิงสาวก่อนทำท่าจะเดินออกไป" มันไม่ครบ อีกเม็ดหนึ่งอยู่ไหน" เดือนหยาด หันมาตวาดเสียงดุอีก

"แต่งครับ ผมจะแต่งงานกับพลอยใส" คริสเตียนโน่ตอบสั้นๆ พลอยใสหันไปมองหน้าพ่อของลูก อย่างประหลาดใจ ทำไมมันดูง่ายจัง ทำไมเขา ตอบรับแต่งงานง่ายๆ เหมือนไม่เกรงใจ เรื่องที่ผ่านมาเลย เรื่องรูปที่เดือนหยาดนำมาให้ดู เธอกับเขา ยังไม่ได้เคลียร์ใจกันเลย แต่ชายหนุ่มบอกว่า"ผมจะแต่งงานกับพลอยใสครับ ผมอยากแก้ไขความผิดเรื่องในอดีต และอยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์" คำตอบมันเหมือนจะดี แต่พลอยใสยังทำหน้าเศร้า ทำไมเขาไม่บอกว่ารักเธอเลย หรือเขาแค่อยากแต่งงานกับเธอเพียงเพราะลูกเท่านั้น ยิ่งคิดมันยิ่งรู้สึดน้อยใจ ถ้าหากไม่มีลูกเขาคงไม่แต่งงานกับเธอใช่ไหม คนมันมีปมอยู่ในหัวใจอยู่แล้ว และผมนั้นยังไม่ได้เคลียร์เสียที คำขอโทษแบบจริงใจเขาก็ไม่เคยมีให้เธอสักครั้ง แล้วจะให้แต่งงานกันไปได้ยังไง "แล้วพลอยใสล่ะ พลอยยินดีที่จะเริ่มต้นใหม่กับพี่เขาหรือเปล่า" จรรยาหันไปถามลูกสะใภ้ พลอยใสกำลังคิดหาคำตอบ แต่เธอไม่รู้จะปฏิเสธว่ายังไง จึงโยนการตัดสินใจให้กับคนเป็นแม่ เพราะถึงยังไง พิมพ์ใจก็คือแม่ของเธอ"เรื่องแต่งงานพลอยคงต้องถามแม่ก่อนค่ะ" เธอเอาแม่ขึ้นมาอ้าง เผื่อพิมพ์ใจจะเรียกสินสอดแพงๆจนฝ่ายนั้นรับไม่ได้ จะได้ล้มเล

ชายหนุ่มเดินมาถึงเรือนหลังเล็ก เห็นพลอยใสกำลังทำอาหารเช้าอยู่พอดี หมับ! เขาคว้าเอวคอดเข้ามากอด ก่อนจะกระซิบข้างหูของเธอว่า "ตื่นก่อนทำไมไม่ปลุก" กระซิบพลางถูไถใบหน้าอยู่ข้างแก้มเหมือนเป็นลูกแมว "อุ๊ย! ตะเถนหก" ยายพิมพ์ใจ กำลังเดินเข้ามาในครัว เห็นภาพคนทั้งคู่ถึงกับอุทานว่าตะเถนหกเลยทีเดียว " เออ พ่อคริสมาแต่เช้าเลยนะ" ว่าจะไม่ทัก แต่เขาก็รู้ตัวแล้ว เลยทักออกไปแบบงงๆ ดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายพิมพ์คิดในใจ " คุณ ออกไปได้แล้ว" พลอยใสใช้ศอกกระทุ้งสีข้างใครบางคนให้ถอยออกไป " เมื่อคืนยังเรียกพี่ ตอนนี้เรียกคุณแล้วเหรอ" ชายหนุ่มทวงถาม เขาไม่ยอมออกไปไหนทั้งนั้น คนที่ควรออกไป คือยายพิมพ์ ที่มาขัดจังหวะต่างหาก และดูเหมือนยายพิมพ์จะรู้ตัว จึงบอกลูกสาวว่า " งั้นแม่ออกไปรอที่หน้าบ้านนะ ทำช้าๆก็ได้ แม่ยังไม่หิว" ว่าแล้วก็รีบพาตัวเองออกไป คริสเตียนโน่จึงหมุนตัวของพลอยใส เข้ามาหาตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเชยทางหญิงสาวขึ้นมาสบตา " เป็นอะไร" เขาเอ่ยถามเธอ เมื่อคืนยังเรียกร้องให้เขาช่วยเหลืออยู่เลย ทำไมวันนี้ถึงมึนตึงใส่กัน " ไม่มีอะไรค่ะ คุณออกไปก่อนเถอะ" พลอยใส่เคอะเขินจนรู้สึกประหม่า ไม่รู้จ

เมธินีถือแก้วแชมเปญในมือหนึ่ง ก่อนจะคว้าแขนของเพชรกล้าอย่างถือวิสาสะ แล้วลากเขาไปยังมุมหนึ่งของห้อง ซึ่งเต็มไปด้วยกลุ่มเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย โดยมีอลิซาเบธที่มองตามไปจนสุดสายตา“เพชร! นายหายเงียบไปเลยนะ” หนึ่งในเพื่อนชายยิ้มแซว ก่อนจะพูดขึ้นเสียงดังโดยไม่ทันสังเกตว่าเสียงของตนดังเกินความจำเป็น “นี่มันแต่งงานสายฟ้าแลบเลยนะโว้ย!”อีกคนหัวเราะเสริม “ตอนแรกก็นึกว่าแต่งกับคู่จิ้นสมัยเรียนที่พวกเราเชียร์กันสุดใจ ที่แท้เป็นคนนี้เหรอ… ไม่อยากจะเชื่อเลย!” พูดพลางหันไปทางเมธินี เพื่อนๆในกลุ่มต่างรู้กันว่า สองคนนี้เป็นคู่จิ้นกัน ถึงขนาดไปเรียนที่อเมริกา เขายังหอบหิ้วเธอไปด้วยสว่นเพชรกล้าเขาแค่ยิ้มบาง ๆ รับคำแซว แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ในตอนนี้ชายหนุ่มไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาสนแค่แผนการเอาคืนทุกอย่าง ที่จะเริ่มต้นในเร็ววันไม่ไกลจากตรงนั้น อลิซาเบธยืนอยู่หลังเสาใกล้ ๆ เธอไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง... แต่ทุกคำพูดที่ลอดออกมา มันกรีดหัวใจของหญิงสาวจนเจ็บชา“ที่แท้… เขาเคยมีใครในใจอยู่แล้ว…” เธอยิ้มเจื่อน พยายามไม่ให้น้ำตารื้นขึ้นมาในงานแต่งของตัวเอง มือเล็กกำชายกระโปรงเอาไว้แน่น แต่ก็ไม่กล้า

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้น ก่อนที่บานประตูจะเปิดออก อลิซาเบธเดินออกมาพอดี ใบหน้าหน้าสวยเปล่งประกายอย่างเจ้าสาวผู้กำลังมีความสุข วันนี้เป็นวันที่อลิซาเบธมีความสุขมากที่สุด ได้เข้าพิธิแต่งงานกับชายอันเป็นที่รัก เหมือนดั่งในฝันของเธอ ส่วนอีกคนที่เฝ้าดูอยู่นั้น ดวงตาจับจ้องร่างงามด้วยความอิจฉา ก่อนจะรวบรวมอารมณ์ร้ายทั้งหมด ใส่รอยยิ้มที่ดูเหมือนจริงใจเข้าไปบนใบหน้า และเดินเข้าไปหาเธอ"คุณอลิซคะ" เสียงเธอหวาน ราวกับว่าไม่ได้มีอะไรในใจแม้แต่น้อย ทำให้อลิซหยุดมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่สดใสจริงใจ อย่างที่ไม่ได้คิดร้ายกับคนตรงหน้า และถามเธอว่า“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณเมนี่” อลิซาเบธรอฟังว่าเมธินีอยากอะไรจะคุยกับเธอ "ฉันขอคุยอะไรกับเธอหน่อยได้ไหม? เรื่องสำคัญมาก... ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป" เมธินีตอบด้วยท่าทางที่จริงจังเป็นอย่างมาก ทำเอาอลิซาเบธถึงกับหุบยิ้มลงทันที ผู้หญิงคนนี้อยากจะพูดอะไรกับเธอ? หญิงสาวคิดอย่างสงสัย แต่ก็พยักหน้ากลับไปก่อนจะถามอีกครั้งว่า "มีอะไรเหรอคะ?" “คุณอลิซคงรักเพชรมากสินะคะ แต่คุณรู้อะไรไหมคะว่าในความรักของคุณนั้น....”

"อลิซเสียใจไหม ที่ตกเป็นของพี่" เขาแกล้งถามหญิงสาว มือเรียวกำลังเกลี่ยผมที่ปรกผ้าผากของเธออย่างอ่อนโยน เขาทำเหมือนกับว่าเธอคือคนสำคัญที่สุดในชีวิต แล้วอย่างนี้ จะไม่ให้ใจอ่อนได้ยังไง คนตัวเล็กซุกหน้ากับแผงอกที่มีซิกแพคแน่นๆของเขาอย่างเขินอาย จะพูดยังไงดีล่ะ อันที่จริงก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วขนาดนั้นหรอก แต่เป็นเพราะบรรยากาศมันเป็นใจ และฤทธิ์ไวน์ที่ดื่มเข้าไปนั้น มันทำให้หญิงสาวไม่ลังเลที่จะตามเขามาที่บ้านพักหลังนี้ และทุกอย่างมันก็เลยตามเลย" ไม่ค่ะ อลิซรักพี่เพชร " เธอแหงนหงายใบหน้างามขึ้นไปบอกกับเขา"แต่พี่ก็รู้สึกผิดนะ ที่ทำกับน้องอลิซอย่างนี้ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน พี่ว่ากลับไปกรุงเทพคราวนี้ เราจัดงานแต่งกันเลยดีไหม" เขาส่งสายตาแสดงความรู้สึกผิดต่อหญิงสาว ทั้งๆที่จริงแล้ว ทุกอย่างมันเป็นแค่แผนการ แผนการที่เขาจะได้ทรัพย์สมบัติของคุณย่าคืนมาหลังจากนั้น เขาก็จะหย่ากับเธอส่วนคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นกำลังพยักหน้ากับแผงอกกว้าง เธอใสซื่อเกินกว่าจะทันเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างเขานัก แต่เพราะรักด้วยแหละหล่อนจึงยอมทุกอย่างไม่มีการลังเลหลายอาทิตย์ต่อมา @ กรุงเทพมหานครสองหนุ่มสาว

"อือ" เสียงหวานครางกระเส่า เมื่อโดนฝีปากร้อน ทาบทับไปทุกสัดส่วน เพชรกล้าตั้งใจปลุกเร้าหญิงสาวให้เคลิบเคลิ้มไปกับการล่อลวงของเขา หลังจากพรุ่งนี้ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนการ อ้ะ! ร่างน้อยสะดุ้งตกใจ เมื่อกลางกายสาวถูกล่วงล้ำเป็นครั้งแรก นิ้วเรียวแทรกอยู่ตรงกลางรอยแยกตรงกลีบสวย แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นข้างใน มันปิดสนิทเหมือนไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนเลย หรือเขาจะเปลี่ยนใจตอนนี้ดี ชายหนุ่มเริ่มลังเล ไม่อยากจะทำร้ายเธอมากไปกว่านี้ ไม่อยากจะล่อลวงหากว่าอีกฝ่ายยังไม่เคย ชายหนุ่มกำลังจะลุกออกจากร่างน้อยที่เขาเล้าโลมมากว่าครึ่งชั่วโมงแต่ทว่า..หมับ! มือเรียวจับคว้าต้นแขนเขาเอาไว้ พร้อมส่งสายตาเว้าวอน เธอกำลังเคลิบเคลิ้ม กำลังลุ่มหลงในไฟพิสวาสที่กำลังลุกโชนอยู่ตอนนี้ และเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มันอยู่ในร่างกาย ทำให้สาวน้อยใจกล้า ทำอะไรอย่างที่ไม่เคยทำ เมื่ออลิซาเบธพยุงตัวขึ้นเพื่อแลกจูบกับชายหนุ่มเสียเอง"อืมมม" เสียงครางดังออกมาจากลำคอแกร่ง เมื่อนักเรียนที่เขาพึ่งสอนมาหมาดๆส่งลิ้นเล็กกวาดต้อนลิ้นใหญ่ของเขาอย่างน่ารัก พร้อมกับเบียดตัวเข้าหาร่างใหญ่อย่างไม่เกรงกลัว 'ถ

หลังหายไปจากพัทยาหลายวัน ไผ่หลิวกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับแปลนออกแบบทั้งหมด เพื่อนำมาเสนอเจ้าของโครงการอย่างอลิซาเบธและเพชรกล้า และตอนนี้หญิงสาวนักออกแบบร่างเล็กแต่ท่าทางคล่องแคล่วพูดจาฉะฉาน กำลังเปิดภาพจากวีดีโอ แสดงถึงการออกแบบจัดวางเฟอร์นิเจอร์ในจุดต่างๆของโรงแรม ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหาร รวมทั้งในส่วนของเค้าท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ทางโครงการก็ให้ความไว้วางใจ บริษัทของนพคุณเป็นผู้ออกแบบและติดตั้งให้ทั้งนั้น เรียกได้ว่ากินรวบตั้งแต่ก่อสร้างยันออกแบบภายในสายตาคมกริบของเพชรกล้า กำลังไล่ดูการออกแบบอย่างสนใจ ถึงแม้ในใจของเขาจะมีอคติและคิดหมั่นไส้ลูกชายเจ้าของบริษัทอย่างนพคุณ แต่ก็ต้องยอมรับว่า การออกแบบเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งภายในของไผ่หลิวนั้นมันดูเรียบหรูทันสมัย และเหมาะแก่การใช้งานในทุกฟังก์ชั่น อย่างปฏิเสธไม่ได้เลย"ออกแบบดีมากครับ มันดูทันสมัยเหมาะกับการใช้งานทุกอย่าง ทั้งโทนสีและรูปแบบ ผมเอาตามนี้ก็แล้วกัน" เขาหันไปบอกสาวร่างเล็กที่กำลังยิ้มแป้นจนตาหยี ในที่สุดงานแรกของเธอก็ผ่านเสียที แถมได้ทำโครงการใหญ่หลายพันล้านทั้งๆที่พึ่งจะเรียนจบมา"จริงหรือคะคุณเพชร งานของหลิวผ่

หลายอาทิตย์ต่อมาหลังจากตรวจสอบโครงสร้างตึกเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นขั้นตอนตกแต่งภายใน และบริษัทของนพคุณมีบริการครบวงจรตั้งแต่ก่อสร้างตึก จนถึงตกแต่งภายใน แต่ทว่างานตกแต่งภายในนี้ เขาไม่ได้มาดูแลด้วยตัวเอง แต่ส่งมัณฑนากรหรือว่านักออกแบบมาแทน และมัณฑนากรที่มารับงานนี้ก็คือไผ่หลิว เพื่อนสาวของอลิซาเบธนั่นเอง ทำให้หลายวันที่ผ่านมานี้เพชรกล้าหายใจคล่องคอขึ้นมาก เพราะไม่มีก้างมาขวางคอ แต่ถึงแม้ว่า ไม่มีนพคุณอยู่ตรงนี้ อลิซาเบธก็ยังไม่เปิดโอกาสให้เขาอยู่ดี เธอจะคุยกับเขาเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น นอกนั้นก็จะถามคำตอบคำ ชวนไปเที่ยวข้างนอกก็ไม่เคยไป แม้กระทั่งชวนไปทานอาหารข้างๆโรงแรม เธอยังไม่เคยไปกับเขาเลย แต่เพชรกล้าไม่รู้หรอกว่า จริงๆอลิซาเบธใจอ่อนมานานแล้ว แต่ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เธอก็แค่เก็บทรงและกำลังลองใจเขาอยู่แค่นั้นเอง เหมือนอย่างตอนนี้ที่เลือกสีผ้าม่านกับไผ่หลิว เธอก็ลอบมองคนตัวโตตลอดเวลา" ฮันแน่ แอบมองอีกแล้วนะ แต่ก็อย่างว่าแหละ พี่เพชรหล่อขนาดนั้น ฉันอิจฉาแกจริงๆ " ไผ่หลิวแอบกระซิบกระซาบเพื่อนรัก พลางชะเง้อคอมองชายหนุ่มร่างสูง ที่กำลังเทียบสีของผ้าม่านอยู่อีกมุมอลิซาเบธหันไปดูคนตัวโ