Share

บทที่ 20

ไป๋ซิวหุยสวมชุดนอนผ้าไหมเผยให้เห็นรูปร่างเย้ายวนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

เมื่อเห็นซ่งหยุนหยุน คิ้วโก่งเรียวกระตุกขึ้นพร้อมกล่าว “อ้าว หยุนหยุนนี่เอง?”

ซ่งหยุนหยุนพลันก็กำหมัดแน่น ในช่วงเวลาที่แม่ป่วย เธอก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านแล้วเหรอ?

สายตาจ้องเขม็งไปที่ข้อมือของไป๋ซิวหุย เธอสวมสร้อยข้อมือหยกล้ำค่า และดูเหมือนว่ามันมาจากเงินที่ตระกูลเจียงให้ ทำให้ซ่งลี่เฉิงเปลี่ยนไป

เธอรู้สึกเจ็บใจมาก “ฉันมาหาซ่งลี่เฉิง”

ไป๋ซิวหุยเสยผมลอนสีน้ำตาลเกาลัทแล้วพูด “พ่อของเธอไม่อยู่”

ซ่งหยุนหยุนหันหลังกลับ...

“เดี๋ยวก่อน”

ไป๋ซิวหุยเรียก “เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอเงินใช่ไหม? เธอเป็นคุณนายตระกูลเจียงแล้ว ยังไม่มีเงินใช้อยู่อีกเหรอ? ฉันบอกไว้เลยนะ พวกเราไม่มีเงินให้เธอหรอก แค่แม่ของเธอคนเดียวก็เกินพอแล้ว”

ซ่งหยุนหยุนเม้มริมฝีปาก เธอเป็นแค่เมียน้อย แต่กลับถือตัวเองเป็นนายแล้วเหรอ?

“ซ่งลี่เฉิงยังไม่ได้หย่ากับแม่ของฉัน ถ้าเขาปฏิเสธที่จะจ่ายค่ารักษาพยาบาล ฉันจะฟ้องเขา!”

“เธอ...” ไป่ซิวหุยอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นคนที่กำลังเดินเข้ามา พลันเปลี่ยนสีหน้าเป็นมิตรทันที “ซ่งลี่เฉิงอะไรกัน เข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status