MasukShare
บทที่4 เป็นห่วง
Terakhir Diperbarui:
2025-11-02 20:40:48พายุกลับมาที่ห้องซ้อม เจ้าเอยนั่งเปิดมือถือ ดูนั่นดูนี่ แต่ไม่ได้รบกวนเสียงดังอะไร นานะเดินไปนั่งใกล้ๆพายุ เขาคุยกับเธอ ไม่หันมามองเจ้าเอยอีกเลย
“ผิงผิง” เจ้าเอยสะกิดเพื่อน “เอยกลับก่อนนะ” “ทำไมรีบกลับละเจ้าเอย” “มีงานค้างต้องทำเยอะเลย วันเสาร์จะได้ไปปาร์ตี้บ้านมาร์คัลจะได้สนุกไม่ต้องกังวล” ผิงผิงพยักหน้า “งั้นผิงกลับด้วย” “ผิงอยู่นี่แหละเอยกลับเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วง” “พี่ๆ ค่ะเจ้าเอยกลับก่อนนะคะ” ฉันบอกทุกคน ผิงผิงจะเดินออกมาส่ง “ผิงผิงไม่ต้องส่งเอยหรอก” ฉันบอกเพื่อนยิ้มๆ พายุหันมามองเจ้าเอยนิดหนึ่ง แล้วก็กลับไปยุ่งอยู่กับกีตาร์เขาต่อ “ผิงผิงทำไมเจ้าเอยรีบกลับละ” พี่มือกลองถาม “เจ้าเอยรีบไปเคลียร์งานค่ะ วันเสาร์จะไปปาร์ตี้ที่บ้านมาร์คัล” พายุได้ยินถึงกับกัดกรามแน่น มาร์คัลสำคัญกับเธองั้นเหรอ แล้วทำไมไม่ไปนอนกับมันวะ เขาได้แต่คิดขุ่นเคืองในใจ วันต่อมา @มหาลัยชั้นนำของอเมริกา เจ้าเอยยืนรอเพื่อนๆ มาร์คัลเดินมาหาเจ้าเอย พายุเดินมาทางนั่นพอดี มาร์คัลเลยเรียกเขา พายุเดินตรงมาหา “พายุนายอย่าลืมไปปาร์ตี้บ้านฉันนะ” “อืม ได้ไม่ลืม” “เจ้าเอย ให้พี่ไปรับไหม” พายุตั้งใจถามคนตัวเล็กต่อหน้ามาร์คัล เจ้าเอยอึกอัก มาร์คัลมองเจ้าเอยเป็นเชิงถาม “ไม่เป็นไรค่ะ เอยไปเองค่ะ” ฉันตอบเขาเสียงเบา ไม่คิดว่าเขาจะถาม “สองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” มาร์คัลหันมาถามพายุ “รู้จักสิ” เขาตอบยิ้มๆ แค่นั้น “ฉันไปเรียนก่อนนะ” ตบไหล่มาร์คัลแรงๆ แล้วเดินเข้าไปในตึกเรียน “ฉันก็ขอตัวไปเรียนก่อนนะ” เจ้าเอยหันไปพูดกับมาร์คัล “เพื่อนๆ ฉันมาพอดี ไว้เจอกันนะมาร์คัล” @บ้านมาร์คัล วันงานปาร์ตี้ เจ้าเอยมากับผิงผิง ผิงผิงเดินไปหาพี่นาที ฉันเลยบอกผิงผิงว่าจะไปหาอะไรดื่ม อยากปล่อยให้เพื่อนอยู่กับแฟน เจ้าเอย เดินมานั่งที่สระว่ายน้ำ มาร์คัลเดินมาหาเทคแคร์ฉัน “มาร์คัลเอยจะนั่งอยู่แถวนี้ มาร์คัลไปสนุกกับเพื่อนๆ เถอะ” “มาร์คัล” เพื่อนของเขาตะโกนเรียก เจ้าเอยพยักหน้ายิ้มให้เขา ในงานคนเยอะมาก ทั้งฝรั่ง เอเชีย วัยรุ่นหนุ่มสาวมากันเต็มเลย สักพักเจ้าเอยอยากเข้าห้องน้ำ ฉันเดิน เข้าไปในบ้านเพื่อหาห้องน้ำ “เจ้าเอย” เสียงทุ้มเรียก ฉันมองคนตัวสูง เขายิ้มให้เธอ “พี่พายุ” “ไม่ใช่ครับผมสายฟ้าครับ ตามหาพี่พายุอยู่ใช้ไหม เขาน่าจะอยู่แถวสระว่ายน้ำครับ” “ค่ะ?” เจ้าเอยยิ้มให้เขา เหมือนกันจังเลยแฮะ เสียงก็เหมือน แต่ทรงผมไม่เหมือน ฉันก็เนอะไม่สังเกตอะไรเลย แถมแอบดีใจคิดว่าเป็นเขามาทักทายซะอีก เจ้าเอยเข้าห้องน้ำเรียบร้อย เดินไปตรงไหนก็ดูวุ่นวายไปหมด บางกลุ่มเล่นเกม บางกลุ่มเต้นรำกัน บางคนหามุมพลอดรักกัน กอดจูบกันอย่างเปิดเผย สไตส์ปาร์ตี้เด็กฝรั่ง เจ้าเอยเริ่มหนวกหูเลยกลับมานั่งที่สระว่ายน้ำ ฉันเดินผ่านคู่รักคู่หนึ่งกำลังจูบนัวเนียกันอยู่ ฉันเดินผ่านไปเงียบๆ รู้สึกเกรงใจ ผู้ชายคนนั้นผละออกจากสาวผมบลอน มองมาที่ฉันพอดี เป็นเขาพี่พายุ ฉันสบตาเขาโดยบังเอิญ เจ้าเอยทำเป็นไม่เห็นเดินไปหาเครื่องดื่ม แล้วก็ไปหาที่นั่ง มองมาอีกทีพี่พายุไม่อยู่แล้ว “พี่พายุ” สายฟ้าเรียก “พี่เจอเจ้าเอยรึยัง เมื่อกี้เจ้าเอยเดินหาพี่อยู่” “เหรอ” “ผมบอกว่าพี่อยู่แถวสระว่ายน้ำ เธอคงไปหาพี่ตามไปดูสิ” พายุพยักหน้า มาร์คัลแยกจากเพื่อนเดินมาหาเจ้าเอย ฉันดื่มค็อกเทลไปหลายแก้วเริ่มมึนๆ มาร์คัลนั่งลงบนเตียงริมสระตัวเดียวกับฉัน พายุเดินมาแถวสระว่ายน้ำ มองหาเจ้าเอย เขาเห็นเธอนั่งสนิทสนมกับมาร์คัล แล้วก็ดื่มค็อกเทลไม่หยุด พายุยืนมองอยู่ห่างๆ ไหนบอกว่าตามหาเขาอยู่ ไปนั่งพลอดรักกับไอ้เวรมาร์คัลเนี่ยนะ “มาร์คัล” มีเพื่อนเขาเดินมาเรียกเขาเข้าไปในบ้านอีกแล้ว มาร์คัลจำใจต้องเดินไปหาเพื่อนก่อนเพราะเขาเป็นเจ้าของงาน เจ้าเอยนั่งอยู่คนเดียว พายุได้โอกาสเลยเดินเข้าไปหาเจ้าเอย “เจ้าเอย” ฉันหันไปตามเสียงเรียก “มากับใคร” ฉันมองพี่พายุ ใช่เขาล่ะไม่ผิดตัวแน่ๆ “มากับเพื่อนค่ะ” “เพื่อนน่ะใคร” “ผิงผิงค่ะ” “แล้วผิงไปไหน” “น่าจะอยู่กับพี่นาทีค่ะ” “ดื่มเยอะไปรึเปล่า แล้วจะกลับยังไง” เขาถามฉันเสียงดุ ฉันเลยเงียบไม่อยากตอบ “เจ้าเอยพี่ถามไม่ได้ยินรึไง รึเมามากแล้ว กลับเลยไหมพี่จะไปส่ง” “พี่พายุคิวว่างแล้วเหรอคะ” “เมาก็กลับลุกขึ้นพี่จะไปส่ง” “ไม่ค่ะเอยจะกลับกับผิงผิง” “แล้วเราตามหาพี่ทำไม” “ตามตอนไหนคะ เอยไม่ได้ตามซะหน่อย” “งั้นก็แล้วแต่ช่างแม่ง” เขาเริ่มโมโหหันหลังเดินไปเลย เมาก็ช่างอุตส่าห์เป็นห่วง “คนนิสัยไม่ดี จะมาดุคนอื่นทำไม เอาเวลาไปจูบกับผู้หญิงเถอะ” เจ้าเอยดื่มอีกหลายแก้ว นึกโมโหท่าทางสีหน้าของพี่พายุเมื่อกี้ไม่หาย มาร์คัลเดินกลับมาหาเจ้าเอย “เอยเมาแล้วเหรอ ไปนอนพักก่อนไหม” เจ้าเอยนั่งมึนๆ ไม่ยอมตอบอะไร แค่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ไปนะ ไปนอนพักก่อนเดี๋ยวงานเลิกผมไปส่ง” เจ้าเอยไม่ได้ตอบอะไร มาร์คัลเลยถือวิสาสะอุ้มเธอเดินเข้าไปในบ้าน พายุเห็นแบบนั้นจะเดินเข้าไปขวาง สายฟ้าดึงแขนพี่ชายไว้ “พี่พายุคุณมี้สั่งห้ามมีเรื่อง” เขาเตือนสติพี่ชาย มาร์คัลวางเจ้าเอยลงบนเตียงนุ่ม ยิ้มกริ่มไล้สายตามองร่างสวยที่หลับตาพริ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก๊อกๆ “มาร์คัล” เพื่อนเขามาเคาะเรียก เขาไปเปิดประตูเสียอารมณ์ “มีอะไรตะคอกถาม” “เพื่อนบ้านนายแจ้งตำรวจ บอกว่าเสียงดังเกินไป นายลงไปดูหน่อย” เขารีบลงไปด้านล่าง ครีดด ครืดด เสียงโทรศัพท์เจ้าเอย ดังขึ้น ฉันรับสายไม่ทันแต่ลุกขึ้นจากเตียง เปิดประตู เดินลงมาด้านล่าง เดินตามหาผิงผิง เห็นคนอื่นๆ เริ่มทยอยกลับ เจ้าเอยมึนหัวมาก ก็เลยนั่งลงตรงเตียงริมสระว่ายน้ำ มึนหัวอาการเหมือนบ้านหมุน ฉันเลยเอนตัวลงนอน เผลอหลับไป “พวกมึงรีบกลับกันไปเลย ชวนใครมาเยอะแยะก็ไม่รู้ เกิดเรื่องจนได้” มาร์คัลโมโห ไล่เพื่อนๆ เขากลับ “อะไรของมึงมาร์คัล ที่รีบไล่พวกกูกลับนี่ เพราะเจ้าเอยรออยู่บนห้องรึเปล่าวะ” เพื่อนเขาแซว “พวกมึงอย่าเสือกพูด ไปกลับไปเลย” มาร์คัลยิ้มกริ่มยักคิ้วให้เพื่อนเป็นอันรู้กัน พายุได้ยินเข้าพอดี รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสอง ไปตามหาเจ้าเอย สายฟ้าตามไปด้วย แยกกันหาแต่ละห้อง เขาเปิดไปห้องหนึ่งมีผู้หญิงอยู่ในห้องแต่ไม่ใช่เจ้าเอย “นี่ห้องมาร์คัลรึเปล่า?” “ใช่” สาวสวยตอบเขา “พายุมีอะไรรึเปล่า” “เปล่าฉันตามหามาร์คัลอยู่” พายุแกล้งตอบไปแบบนั้น “เขาน่าจะอยู่ด้านล่างนะ” “อืม ขอบใจ” พายุวิ่งลงมาเจอสายฟ้าทั้งคู่ไม่เจอเจ้าเอย พายุโทรหานาที ครืดด ครืดด นาทีกดรับสาย “พายุว่าไง” “นาทีมึงกลับรึยัง” พายุถามด้วยความร้อนรน เขารู้สึกเป็นห่วงเจ้าเอยมาก “อืม กูกำลังกลับ ไปส่งผิงผิงก่อน” “ผิงมาด้วยเหรอมาตอนไหน” พายุทำเป็นไม่รู้ “อืม มาด้วยเมามากต้องไปส่งก่อน มากับเจ้าเอยแต่ฉันหาเจ้าเอยไม่เจอ คนเยอะเกิน ผิงก็เมาหลับไปแล้ว นายยังอยู่ที่บ้านมาร์คัลใช่ไหม ฝากหาเจ้าเอยหน่อยบอกเธอด้วยว่าผิงผิงกลับแล้ว ฉันไม่มีเบอร์เจ้าเอย โทรศัพท์ผิงผิงก็ไม่รู้รหัส” “ได้เดี๋ยวฉันดูให้” พายุวางสายจากนาที ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเจ้าเอยไม่ได้กลับไปกับผิงผิง อยู่ไหนนะเจ้าเอยเขาต้องหาเธอให้เจอให้ได้ “พี่พายุ เจ้าเอยกลับไปแล้วใช่ไหม” สายฟ้าถามพี่ชาย “เจ้าเอยยังอยู่ที่นี่ แยกกันหาหน่อยสายฟ้า” สองคนแยกกัน พายุวิ่งมาแถวสระว่ายน้ำ “เด็กบ้าไปไหนวะ” เขาบ่นกับตัวเอง เพล้ง! เสียงแก้วตกแตก เขาหันไปตามเสียง มุมมืดมุมหนึ่ง ของสระว่ายน้ำเขาเดินเข้าไปดู เจ้าเอยนอนหลับอยู่ เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก รีบอุ้มเธอไปที่รถ โทรหาสายฟ้าให้รีบมาขึ้นรถ สองคนรีบขับรถกลับบ้าน “พี่พายุไปเจอที่ไหน” นอนอยู่ที่สระว่ายน้ำ พายุพูดยิ้มๆ พายุอุ้มเจ้าเอยไปนอนที่ห้องเขา เขาอยากจะปลุกเธอขึ้นมาดุ ให้สมกับที่ดื้อ แต่ดูหน้าเจ้าเอยตอนที่หลับแล้วก็ปลุกไม่ลง ปล่อยให้เธอหลับ 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Bab terbaru
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่33 อ้อนเก่ง
พายุลงจากเตียงเดินมาหาเจ้าเอย “พี่ขอโทษนะเจ้าเอย อย่าไปเลยนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ”“เอยจะไปหาคุณแม่ พี่อย่าห้ามเลยค่ะ เอยไม่สบายใจที่จะอยู่กับพี่” พายุเข้าไปกอดเธอ “อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่ได้อยากเจอเขา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน เจ้าเอย กลับไปอเมริกา เราย้ายมาอยู่ด้วยกันยังเป็นแบบนั้นอยู่ใช่ไหม”“ไม่รู้ค่ะ เอยขอคิดดูก่อน” พายุยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย “ทำไมพูดแบบนั้นพี่เสียใจนะ พี่จริงจังกับเรานะ เจ้าเอยชอบพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมใจร้ายกับพี่นักล่ะ” “เอยใจร้ายกับพี่ยังไง”“เจ้าเอยพูดเหมือนจะทิ้งพี่ ไหนบอกว่าไม่เคยไม่รัก แล้ววันนี้ทำไมถึงพูดเหมือนจะทิ้งกัน” พายุจับไหล่เธอ มองสบตาคนตัวเล็ก“เอยขอโทษค่ะ พี่พายุ ให้เอยไปอยู่กับคุณแม่ก่อนกลับอเมริกานะคะ” ฉันไม่สบายใจเรื่องเขามีผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ยังไงก็ยังรักเขามากอยู่ดี ยิ่งเขาอ้อนแบบนี้ก็จะใจอ่อนอยู่เรื่อย เลยอยากเอาตัวเองออกห่างก่อนจะได้ทบทวนตัวเองดีๆ หน่อย อาจจะต้องปรึกษาคุณแม่ด้วย เพื่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับตัวฉันเอง“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจเพราะไม่อยากห่าง “พี่ให้ไปก็ได้ แต่เราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมกันใช่ไหม ถ้าเจ้าเอยออกไปแล้วยังโกรธพี่อยู่
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่32 อยากเป็นเพื่อน
พายุกับเจ้าเอยกลับมานั่งกันที่โต๊ะ ผิงผิงเห็นรอยลิปสติกที่คอพายุ เธอเลิกคิ้วมองสบตาเจ้าเอยยิ้มๆเจ้าเอยส่ายหน้าพร้อมกับตอบเพื่อน “ไม่ใช่ของฉัน” ผิงผิงมองเธอขมวดคิ้ว เจ้าเอยส่งสายตามองไปที่น้ำปั่น ผิงผิงมองตามสายตาเพื่อนแล้วถึงกับทำตาโต ตกใจพายุหยิบทิชชูพยายามเช็ดลิปสติกที่คอตัวเอง เจ้าเอยเห็นแล้วหงุดหงิดเลยดึงทิชชูมาเช็ดให้เขา“อะไรกันพายุออกไปแป๊บเดียวมีคนฝากรอยเอาไว้แล้วด้วย” นาทีแซวเพื่อนพร้อมกับหันมายิ้มให้เจ้าเอย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร “ไม่ใช่ของเอยค่ะพี่นาที” เจ้าเอยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้นาทีนาทีหันขวับมามองพายุ “เล่นอะไรของมึงอะพายุเจ้าเอยอยู่นี่” ต่อว่าเพื่อนตัวเองทันที“ใจเย็นนาที กูเจอเรื่องเวรมา”“อะไรของมึงพายุ”“คนผมทองที่นั่งโต๊ะกาโม่ แฟนเก่ากู”“เวรจริง” นาทีถึงกับอุทาน “แล้วมึงให้เขาจูบ” “กูคิดไม่ถึง เลิกกันไปนานเป็นชาติแล้ว แล้วก็ไม่ทันระวังตัวด้วย” “เจ้าเอยเห็น?”“ก็เออไง”“ซวยของจริง” นาทีมองมาที่เจ้าเอย“เดี๋ยวกูจะพาเจ้าเอยกลับแล้ว” สองคนกระซิบกระซาบกัน “อืมไปเถอะ”นาทีพูดจบไม่ทันขาดคำ น้ำปั่นถือแก้วเดินตรงมาที่โต๊ะพายุ “ขอชนแก้วรำลึกความหลังกับพี่พายุหน่อยสิค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่31 น้ำปั่น
เจ้าเอยตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งเอาไว้ บิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เธอลงจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตา วันนี้ต้องแต่งตัวสวยไปดูพี่พายุสักหน่อย เจ้าเอยแต่งตัวสวยเซ็กซี่ให้สมกับเป็นแฟนมือกีตาร์สุดหล่อ เธอหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง “สวยแล้วเจ้าเอยไปได้”เจ้าเอยมาถึงร้านที่พายุปักหมุดให้เธอ เจ้าเอยจอดรถเรียบร้อย พายุออกมายืนรอเพราะเธอโทรบอกเขาว่าใกล้จะถึงแล้ว เขาเดินมาที่รถเปิดประตูให้เจ้าเอย “คนสวย วันนี้กระโปรงสั้นไปนะครับ” เจ้าเอยลงมาจากรถยิ้มหวานให้เขา“ขับรถเก่งนะจอดตรงเป๊ะเลย ไปเรียนขับรถที่ไหนมาครับ”เจ้าเอยเงียบ “ผิงผิงมารึยังคะ” เธอถามเขาไปอีกเรื่อง “เจ้าเอยพี่ถามว่าใครสอนเราขับรถ”“ไม่เห็นสำคัญเลย เอยขับรถเก่งก็พอแล้วค่ะ” “ก็ที่ถามนี่เพราะอยากได้คำตอบ ทำไมต้องพูดให้มันยาว ก็แค่ตอบพี่มา”“แฟนเก่าค่ะ พี่พอใจรึยัง ตอบแล้วเดี๋ยวก็มาโกรธเอยอีก” “ก็ไม่ได้โกรธอะไร พี่ก็แค่ถามเฉยๆ” “เอยขอโทษค่ะ เอยไม่ได้อยากจะปิดบังแต่ไม่รู้ว่าจะต้องบอกพี่ทำไม” “โอเคพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอก” “เข้าไปข้างในกันเลยไหม...” “ไปค่ะ พี่ดื่มเยอะรึยัง” เจ้าเอยเขย่งเท
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่30 เมื่อไหร่จะเป็นแฟน
เช้าวันต่อมาพายุตามเจ้าเอยมาร้านเค้กของคุณแม่เธอ เธอให้เขาทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน“เจ้าเอย เจ้าเอย” พายุเรียกคนตัวเล็กและรีบเดินเข้ามาใกล้ๆ “มีอะไรคะ?”“พี่ต้องทำอะไร” พายุกระซิบถาม เพราะมีลูกค้าผู้หญิงคอยมองตามเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง “ก็ทักทายลูกค้า” “ให้พี่ไปนวดแป้งหลังร้านยังจะดีกว่านะเจ้าเอย”“ทำไมละคะ”“มีแต่ลูกค้าผู้หญิง” “แล้วทำไมคะ” เจ้าเอยมองไปรอบๆ ภายในร้านตามที่เขาบอกและพอจะเข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง และแอบขำนิดหน่อย “ก็เดี๋ยวแฟนหวง แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ” เจ้าเอยยิ้ม “ถ้าพี่กลัวแฟนหวงแล้วทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้ละคะ ตัวก็หอมเชียว” “เห็นไหมแฟนพี่ขี้หวงจริงๆ” “งั้นพี่มารับออร์เดอร์ได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” “ใส่ผ้ากันเปื้อนก่อน” ฉันใส่ผ้ากันเปื้อนให้เขา และแอบยกยิ้มขำเขา“ยิ้มอะไรน่ะ พี่ดูตลกเหรอ” “เปล่าค่ะ พี่น่ารักดี”“พูดจริงใช่ไหม ผ้ากันเปื้อนลายน่ารักไปรึเปล่า”“พี่น่ารัก เอยถ่ายรูปให้ดูก็ได้”“ไม่เอาสิ ถ่ายด้วยกัน พี่ถือกล้องให้ครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม” พายุดูรูป “เป็นไงคะ”“น่ารักดี”“เห็นไหมคะ ไม่ตลกสักหน่อยน่ารักดีออก” “….”“พี่หมายถ
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่29 นวดคนNC🔥
พายุกลับมาถึงคอนโดตีหนึ่งแล้ว เมานิดหน่อย รีบถอดชุดขึ้นเตียงไปจูบไซซ์เจ้าเอย “อื้อ” เจ้าเอยขยับตัวตื่น “พี่พายุกลับมาแล้วเหรอ เมาแล้วก็นอนสิคะ”“นอนได้ไง พี่ต้องนวดให้เจ้าเอยก่อน ก็บอกแล้วว่าจะนวดทั้งแป้งจะนวดทั้งคน” “พี่นวดไปแล้ว” “หึ! นวดใหม่นวดนม เมาแล้วอยากเอา ตัวหอมจังวะเจ้าเอย ใช่น้ำหอมกลิ่นอะไรได้กลิ่นแล้วทำให้มีอารมณ์ พี่แข็งแล้วจับดูหน่อยสิ” เขาดึงมือเธอไปจับความแข็งขันนั้น “อื้อ! ไม่พายุดึกมากแล้ว นอนเถอะ”“จะนอนหลับได้ยังไงแข็งหัวโด่ ขนาดนี้ อยากมากเลย ช่วยหน่อย”“ช่วยยังไงคะ”“แค่นอนให้พี่เอาดีๆ อย่างอแง” เจ้าเอยไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบจัดการถอดชุดนอนของเธอออกไปให้พ้นตัว เขาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่นมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม “อื้ม! หอมไปทั้งตัว เจ้าเอยจูบตรงไหนก็หอม ของจูบตรงนั้นหน่อยนะ”พายุจ้องมองความอวบนูนสีชมพูไร้ขน เขาใช้มือลูบสัมผัสเบาๆ กับเนินเนื้อนุ่มนิ่มสีหวาน แล้วโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ตรงกลีบอูมอย่างหลงใหล“หอมทุกส่วนเลยนะ”“….”พี่พายุทำแบบนี้กับฉันบ่อย เขาชอบใช้ปากกับตรงนั้นของฉัน ต้องยอมรับว่าฉันก็ชอบมาเช่นกัน ทั้งปากทั้งลิ้นเขาทำให้ฉันแตะขอบสวรรค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่28 เคยไม่รักตอนไหน
“น้องเจ้าเอยแฟนเหรอคะ?” เจ้าเอยยิ้ม “หล่อจังเลยค่ะเหมาะสมกันดีค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่” เจ้าของร้านนำเมนูมาให้เธอ แล้วกระซิบถามเพราะสนิทกัน “พี่พายุทานอะไรดีคะ” “มีแต่คนชมว่าหล่อเยอะเลยพี่อิ่มแล้ววันนี้”“งั้นกลับเลยไหมคะ” เจ้าเอยพูดแซวเขา “….”“มีแต่เรานี่แหละ ไม่เห็นชมกันบ้างเลย” “เอยชมพี่ตลอด ไปนั่งเฝ้าพี่ที่ร้านทุกคืน ยังเคยถอดบราโยนให้พี่ด้วย ไม่หล่อเอยไม่ทำแบบนั้นแน่พูดเลย”“น่าจับฟาดมากนะเรื่องนั้น”“สาวคนอื่นโยนขึ้นไปทำไมพี่ชอบ” ทำหน้างอใส่เขา“พี่บอกตอนไหนว่าชอบ”“ใครจะไปรู้ล่ะ ทีกับเอยโกรธจะแย่บราก็ไม่ให้คืน”“เราให้พี่แล้วจะมาเอาคืนทำไม” “แล้วพี่เอาไปเก็บไว้ที่ไหนคะ รึทิ้งไปแล้ว”“อยู่อเมริกา เก็บไว้อย่างดี” พายุยิ้มมือเล็กลูบเล่นเบาๆ “พี่พายุดูเมนูก่อนพี่จะทานอะไร ตอนนี้เราเหมือนทะเลาะกันอยู่ คนมองแล้วค่ะ”“เจ้าเอยสั่งสิ เลือกให้พี่ได้เลย อะไรอร่อย พี่ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”“โอเครค่ะ” เจ้าเอยสั่งอาหารให้เขาเรียบร้อย ครืดด ครืดด เสียงเรียกสายโทรศัพท์พายุ “ฮัลโหลครับ”“พายุกูเองนาที”“มึงอยู่ไทยเหรอไหนบอกว่าไม่กลับ” พายุถามเพื่อนอย่างรู้สึกแปลกใจ “ผิงผิง กลับมาทำธุระเล
Anda juga akan menyukai
คุณหนูตัวร้ายพ่ายรักนายมาเฟีย | เจมส์ x ลินดา
Aoybabyz2.3K DibacaBad Engineer เพื่อนรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda3.9K DibacaMy engineer เกียร์ล็อคกาวน์
มนต์สิงหา3.8K Dibacaอคิราห์คนคลั่งรัก
เธียรนรา2.5K Dibacaหมอแสนร้าย พ่ายรัก
โอชิม่อน130 Dibacaสถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ )
กาแฟหอมกรุ่น958 DibacaMy Baby ก้าวไปเจอรัก
ต้นนุ่น'นน488 DibacaBAD ENG' วิศวะลวงใจ (Set Zenesaint Ⅰ ตะวัน x ใบชา)
ฮวายอน235 Dibaca
