LOGINShare
บทที่4 เป็นห่วง
Last Updated:
2025-11-02 20:40:48พายุกลับมาที่ห้องซ้อม เจ้าเอยนั่งเปิดมือถือ ดูนั่นดูนี่ แต่ไม่ได้รบกวนเสียงดังอะไร นานะเดินไปนั่งใกล้ๆพายุ เขาคุยกับเธอ ไม่หันมามองเจ้าเอยอีกเลย
“ผิงผิง” เจ้าเอยสะกิดเพื่อน “เอยกลับก่อนนะ” “ทำไมรีบกลับละเจ้าเอย” “มีงานค้างต้องทำเยอะเลย วันเสาร์จะได้ไปปาร์ตี้บ้านมาร์คัลจะได้สนุกไม่ต้องกังวล” ผิงผิงพยักหน้า “งั้นผิงกลับด้วย” “ผิงอยู่นี่แหละเอยกลับเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วง” “พี่ๆ ค่ะเจ้าเอยกลับก่อนนะคะ” ฉันบอกทุกคน ผิงผิงจะเดินออกมาส่ง “ผิงผิงไม่ต้องส่งเอยหรอก” ฉันบอกเพื่อนยิ้มๆ พายุหันมามองเจ้าเอยนิดหนึ่ง แล้วก็กลับไปยุ่งอยู่กับกีตาร์เขาต่อ “ผิงผิงทำไมเจ้าเอยรีบกลับละ” พี่มือกลองถาม “เจ้าเอยรีบไปเคลียร์งานค่ะ วันเสาร์จะไปปาร์ตี้ที่บ้านมาร์คัล” พายุได้ยินถึงกับกัดกรามแน่น มาร์คัลสำคัญกับเธองั้นเหรอ แล้วทำไมไม่ไปนอนกับมันวะ เขาได้แต่คิดขุ่นเคืองในใจ วันต่อมา @มหาลัยชั้นนำของอเมริกา เจ้าเอยยืนรอเพื่อนๆ มาร์คัลเดินมาหาเจ้าเอย พายุเดินมาทางนั่นพอดี มาร์คัลเลยเรียกเขา พายุเดินตรงมาหา “พายุนายอย่าลืมไปปาร์ตี้บ้านฉันนะ” “อืม ได้ไม่ลืม” “เจ้าเอย ให้พี่ไปรับไหม” พายุตั้งใจถามคนตัวเล็กต่อหน้ามาร์คัล เจ้าเอยอึกอัก มาร์คัลมองเจ้าเอยเป็นเชิงถาม “ไม่เป็นไรค่ะ เอยไปเองค่ะ” ฉันตอบเขาเสียงเบา ไม่คิดว่าเขาจะถาม “สองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” มาร์คัลหันมาถามพายุ “รู้จักสิ” เขาตอบยิ้มๆ แค่นั้น “ฉันไปเรียนก่อนนะ” ตบไหล่มาร์คัลแรงๆ แล้วเดินเข้าไปในตึกเรียน “ฉันก็ขอตัวไปเรียนก่อนนะ” เจ้าเอยหันไปพูดกับมาร์คัล “เพื่อนๆ ฉันมาพอดี ไว้เจอกันนะมาร์คัล” @บ้านมาร์คัล วันงานปาร์ตี้ เจ้าเอยมากับผิงผิง ผิงผิงเดินไปหาพี่นาที ฉันเลยบอกผิงผิงว่าจะไปหาอะไรดื่ม อยากปล่อยให้เพื่อนอยู่กับแฟน เจ้าเอย เดินมานั่งที่สระว่ายน้ำ มาร์คัลเดินมาหาเทคแคร์ฉัน “มาร์คัลเอยจะนั่งอยู่แถวนี้ มาร์คัลไปสนุกกับเพื่อนๆ เถอะ” “มาร์คัล” เพื่อนของเขาตะโกนเรียก เจ้าเอยพยักหน้ายิ้มให้เขา ในงานคนเยอะมาก ทั้งฝรั่ง เอเชีย วัยรุ่นหนุ่มสาวมากันเต็มเลย สักพักเจ้าเอยอยากเข้าห้องน้ำ ฉันเดิน เข้าไปในบ้านเพื่อหาห้องน้ำ “เจ้าเอย” เสียงทุ้มเรียก ฉันมองคนตัวสูง เขายิ้มให้เธอ “พี่พายุ” “ไม่ใช่ครับผมสายฟ้าครับ ตามหาพี่พายุอยู่ใช้ไหม เขาน่าจะอยู่แถวสระว่ายน้ำครับ” “ค่ะ?” เจ้าเอยยิ้มให้เขา เหมือนกันจังเลยแฮะ เสียงก็เหมือน แต่ทรงผมไม่เหมือน ฉันก็เนอะไม่สังเกตอะไรเลย แถมแอบดีใจคิดว่าเป็นเขามาทักทายซะอีก เจ้าเอยเข้าห้องน้ำเรียบร้อย เดินไปตรงไหนก็ดูวุ่นวายไปหมด บางกลุ่มเล่นเกม บางกลุ่มเต้นรำกัน บางคนหามุมพลอดรักกัน กอดจูบกันอย่างเปิดเผย สไตส์ปาร์ตี้เด็กฝรั่ง เจ้าเอยเริ่มหนวกหูเลยกลับมานั่งที่สระว่ายน้ำ ฉันเดินผ่านคู่รักคู่หนึ่งกำลังจูบนัวเนียกันอยู่ ฉันเดินผ่านไปเงียบๆ รู้สึกเกรงใจ ผู้ชายคนนั้นผละออกจากสาวผมบลอน มองมาที่ฉันพอดี เป็นเขาพี่พายุ ฉันสบตาเขาโดยบังเอิญ เจ้าเอยทำเป็นไม่เห็นเดินไปหาเครื่องดื่ม แล้วก็ไปหาที่นั่ง มองมาอีกทีพี่พายุไม่อยู่แล้ว “พี่พายุ” สายฟ้าเรียก “พี่เจอเจ้าเอยรึยัง เมื่อกี้เจ้าเอยเดินหาพี่อยู่” “เหรอ” “ผมบอกว่าพี่อยู่แถวสระว่ายน้ำ เธอคงไปหาพี่ตามไปดูสิ” พายุพยักหน้า มาร์คัลแยกจากเพื่อนเดินมาหาเจ้าเอย ฉันดื่มค็อกเทลไปหลายแก้วเริ่มมึนๆ มาร์คัลนั่งลงบนเตียงริมสระตัวเดียวกับฉัน พายุเดินมาแถวสระว่ายน้ำ มองหาเจ้าเอย เขาเห็นเธอนั่งสนิทสนมกับมาร์คัล แล้วก็ดื่มค็อกเทลไม่หยุด พายุยืนมองอยู่ห่างๆ ไหนบอกว่าตามหาเขาอยู่ ไปนั่งพลอดรักกับไอ้เวรมาร์คัลเนี่ยนะ “มาร์คัล” มีเพื่อนเขาเดินมาเรียกเขาเข้าไปในบ้านอีกแล้ว มาร์คัลจำใจต้องเดินไปหาเพื่อนก่อนเพราะเขาเป็นเจ้าของงาน เจ้าเอยนั่งอยู่คนเดียว พายุได้โอกาสเลยเดินเข้าไปหาเจ้าเอย “เจ้าเอย” ฉันหันไปตามเสียงเรียก “มากับใคร” ฉันมองพี่พายุ ใช่เขาล่ะไม่ผิดตัวแน่ๆ “มากับเพื่อนค่ะ” “เพื่อนน่ะใคร” “ผิงผิงค่ะ” “แล้วผิงไปไหน” “น่าจะอยู่กับพี่นาทีค่ะ” “ดื่มเยอะไปรึเปล่า แล้วจะกลับยังไง” เขาถามฉันเสียงดุ ฉันเลยเงียบไม่อยากตอบ “เจ้าเอยพี่ถามไม่ได้ยินรึไง รึเมามากแล้ว กลับเลยไหมพี่จะไปส่ง” “พี่พายุคิวว่างแล้วเหรอคะ” “เมาก็กลับลุกขึ้นพี่จะไปส่ง” “ไม่ค่ะเอยจะกลับกับผิงผิง” “แล้วเราตามหาพี่ทำไม” “ตามตอนไหนคะ เอยไม่ได้ตามซะหน่อย” “งั้นก็แล้วแต่ช่างแม่ง” เขาเริ่มโมโหหันหลังเดินไปเลย เมาก็ช่างอุตส่าห์เป็นห่วง “คนนิสัยไม่ดี จะมาดุคนอื่นทำไม เอาเวลาไปจูบกับผู้หญิงเถอะ” เจ้าเอยดื่มอีกหลายแก้ว นึกโมโหท่าทางสีหน้าของพี่พายุเมื่อกี้ไม่หาย มาร์คัลเดินกลับมาหาเจ้าเอย “เอยเมาแล้วเหรอ ไปนอนพักก่อนไหม” เจ้าเอยนั่งมึนๆ ไม่ยอมตอบอะไร แค่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ไปนะ ไปนอนพักก่อนเดี๋ยวงานเลิกผมไปส่ง” เจ้าเอยไม่ได้ตอบอะไร มาร์คัลเลยถือวิสาสะอุ้มเธอเดินเข้าไปในบ้าน พายุเห็นแบบนั้นจะเดินเข้าไปขวาง สายฟ้าดึงแขนพี่ชายไว้ “พี่พายุคุณมี้สั่งห้ามมีเรื่อง” เขาเตือนสติพี่ชาย มาร์คัลวางเจ้าเอยลงบนเตียงนุ่ม ยิ้มกริ่มไล้สายตามองร่างสวยที่หลับตาพริ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก๊อกๆ “มาร์คัล” เพื่อนเขามาเคาะเรียก เขาไปเปิดประตูเสียอารมณ์ “มีอะไรตะคอกถาม” “เพื่อนบ้านนายแจ้งตำรวจ บอกว่าเสียงดังเกินไป นายลงไปดูหน่อย” เขารีบลงไปด้านล่าง ครีดด ครืดด เสียงโทรศัพท์เจ้าเอย ดังขึ้น ฉันรับสายไม่ทันแต่ลุกขึ้นจากเตียง เปิดประตู เดินลงมาด้านล่าง เดินตามหาผิงผิง เห็นคนอื่นๆ เริ่มทยอยกลับ เจ้าเอยมึนหัวมาก ก็เลยนั่งลงตรงเตียงริมสระว่ายน้ำ มึนหัวอาการเหมือนบ้านหมุน ฉันเลยเอนตัวลงนอน เผลอหลับไป “พวกมึงรีบกลับกันไปเลย ชวนใครมาเยอะแยะก็ไม่รู้ เกิดเรื่องจนได้” มาร์คัลโมโห ไล่เพื่อนๆ เขากลับ “อะไรของมึงมาร์คัล ที่รีบไล่พวกกูกลับนี่ เพราะเจ้าเอยรออยู่บนห้องรึเปล่าวะ” เพื่อนเขาแซว “พวกมึงอย่าเสือกพูด ไปกลับไปเลย” มาร์คัลยิ้มกริ่มยักคิ้วให้เพื่อนเป็นอันรู้กัน พายุได้ยินเข้าพอดี รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสอง ไปตามหาเจ้าเอย สายฟ้าตามไปด้วย แยกกันหาแต่ละห้อง เขาเปิดไปห้องหนึ่งมีผู้หญิงอยู่ในห้องแต่ไม่ใช่เจ้าเอย “นี่ห้องมาร์คัลรึเปล่า?” “ใช่” สาวสวยตอบเขา “พายุมีอะไรรึเปล่า” “เปล่าฉันตามหามาร์คัลอยู่” พายุแกล้งตอบไปแบบนั้น “เขาน่าจะอยู่ด้านล่างนะ” “อืม ขอบใจ” พายุวิ่งลงมาเจอสายฟ้าทั้งคู่ไม่เจอเจ้าเอย พายุโทรหานาที ครืดด ครืดด นาทีกดรับสาย “พายุว่าไง” “นาทีมึงกลับรึยัง” พายุถามด้วยความร้อนรน เขารู้สึกเป็นห่วงเจ้าเอยมาก “อืม กูกำลังกลับ ไปส่งผิงผิงก่อน” “ผิงมาด้วยเหรอมาตอนไหน” พายุทำเป็นไม่รู้ “อืม มาด้วยเมามากต้องไปส่งก่อน มากับเจ้าเอยแต่ฉันหาเจ้าเอยไม่เจอ คนเยอะเกิน ผิงก็เมาหลับไปแล้ว นายยังอยู่ที่บ้านมาร์คัลใช่ไหม ฝากหาเจ้าเอยหน่อยบอกเธอด้วยว่าผิงผิงกลับแล้ว ฉันไม่มีเบอร์เจ้าเอย โทรศัพท์ผิงผิงก็ไม่รู้รหัส” “ได้เดี๋ยวฉันดูให้” พายุวางสายจากนาที ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเจ้าเอยไม่ได้กลับไปกับผิงผิง อยู่ไหนนะเจ้าเอยเขาต้องหาเธอให้เจอให้ได้ “พี่พายุ เจ้าเอยกลับไปแล้วใช่ไหม” สายฟ้าถามพี่ชาย “เจ้าเอยยังอยู่ที่นี่ แยกกันหาหน่อยสายฟ้า” สองคนแยกกัน พายุวิ่งมาแถวสระว่ายน้ำ “เด็กบ้าไปไหนวะ” เขาบ่นกับตัวเอง เพล้ง! เสียงแก้วตกแตก เขาหันไปตามเสียง มุมมืดมุมหนึ่ง ของสระว่ายน้ำเขาเดินเข้าไปดู เจ้าเอยนอนหลับอยู่ เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก รีบอุ้มเธอไปที่รถ โทรหาสายฟ้าให้รีบมาขึ้นรถ สองคนรีบขับรถกลับบ้าน “พี่พายุไปเจอที่ไหน” นอนอยู่ที่สระว่ายน้ำ พายุพูดยิ้มๆ พายุอุ้มเจ้าเอยไปนอนที่ห้องเขา เขาอยากจะปลุกเธอขึ้นมาดุ ให้สมกับที่ดื้อ แต่ดูหน้าเจ้าเอยตอนที่หลับแล้วก็ปลุกไม่ลง ปล่อยให้เธอหลับ 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Latest chapter
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่47 ตอนพิเศษ
สองปีต่อมา ที่ประเทศไทย@Storm Clubเจ้าเอยเดินเข้าไปในร้าน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านพนักงานเริ่มเข้ามาจัดเตรียมข้าวของกันบ้างแล้ว พายุนั่งเล่นกีตาร์ของเขาอยู่บนเวที เจ้าเอยยืนมองเขาเพลินๆ พายุหันมาเห็นเธอกวักมือให้คนตัวเล็กเข้าไปหา เธอเดินขึ้นไปบนเวทีโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ หอมแก้มเขา “หิวไหม” คนตัวโตหอมแก้มเธอคืนพร้อมกระซิบถาม “หิวแล้วค่ะ” “หิวพี่รึหิวข้าว” เจ้าเอยยิ้มกับความขี้แกล้งไม่เคยเปลี่ยน“หิวพี่อยู่แล้วค่ะ”“เด็กทะลึ่งใหญ่แล้วนะ” เขาหรี่ตามองแฟนตัวเล็ก“ก็พี่พาเด็กทะลึ่งเองนะคะ”“ทานอะไรดี ไปร้านที่เจ้าเอยชอบดีกว่าเนอะ”“ดีค่ะ”“แล้วจะอยู่ร้านกับพี่ใช่ไหมคืนนี้”“อยู่ก็ได้ค่ะ พี่เหนื่อยไหมต้องเข้าบริษัทด้วยต้องมาดูที่ร้านด้วย เอยเป็นห่วง”“ไม่เหนื่อยหรอก พี่มีความสุข ร้านนี้ก็เปิดเพราะตัวเองอยากเล่นกีตาร์ ที่สำคัญเมียชอบ” เจ้าเอยย่นจมูกใส่เขา พายุพาเจ้าเอยมาร้านที่เธอชอบ จัดการเลือกโต๊ะ เลื่อนเก้าอี้ให้เธอ เจ้าเอยเป็นคนเลือกอาหารเหมือนทุกครั้ง “แล้วที่ร้านคุณแม่เป็นยังไงบ้าง”“ขายดีค่ะ เอยช่วยคุณแม่ได้เยอะเลย ท่านจะได้พักบ้าง”“ดีแล้วครับ”“คุณมี้ถามมาว่าเมื่อไหร่เราจะแต
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่46 The end
“เจ้าเอยคืนนี้ทางสะดวกแล้ว เด็กๆ กลับกันหมดแล้ว” พายุยิ้มยักคิ้วให้เธอ “มาช่วยเอยเก็บของล้างจานก่อนไหมคะ” “ช่วยแล้วคืนนี้อย่าลืมรางวัลพี่ล่ะ”“ได้สิคะ” เขาเดินมากอดคนตัวเล็กทางด้านหลัง จูบไซซ์ซอกคอฉันไม่หยุด “พี่พายุพอก่อนค่ะ”“ทำไมเสียวแล้วเหรอ” “เอยล้างจานอยู่ ช่วยเก็บของก่อนไหมคะ”“ได้ครับ” คนโตตัวช่วยเธอเก็บนั้นเก็บนี้ จนเสร็จ “ขอดื่มเบียร์หน่อย เหนื่อยจังเลย” เจ้าเอยเดินไปหยิบเบียร์ให้เขา “ขอบคุณครับ นั่งตักไหม” “ตัวเอย มีแต่เหงื่อ” “มาเถอะพี่อยากให้นั่ง”เจ้าเอยนั่งลงบนตักแกร่ง เขาลูบผมเธอ “เหนื่อยไหม เดี๋ยวพี่ให้เมดมาทำความสะอาด อาทิตย์ละสองครั้งนะ เราจะได้ไม่เหนื่อยมาก”“ขอบคุณค่ะ”“พี่พายุว่ายน้ำกันไหมคะ ร้อนจัง” “ได้สิเจ้าเอยอยากว่ายก็ไปเปลี่ยนชุด หยิบกางเกงว่ายน้ำมาให้พี่ด้วย” “ได้คะ”เจ้าเอยขึ้นไปชั้นบนเปลี่ยนชุดว่ายน้ำแล้วลงมา พายุมองหุ่นที่สวยไร้ที่ติของแฟนตัวเอง แล้วก็ยิ้ม“นี่กางเกงว่ายน้ำพี่ค่ะ เอยไปลงสระก่อนนะคะ”“ครับ” พายุเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำแล้วตามเจ้าเอยลงสระ“สบายจังเลยค่ะ” เจ้าเอยชุดว่ายน้ำเรานี่ “ทำไมคะ” “เห็นแล้วของขึ้น สงสัยอยากโดนในสระ ลองไหมในสร
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่45 ครบรอบหนึ่งปี
“เจ้าเอยเราคบกันมาปีหนึ่งแล้วนะ พี่มีของขวัญให้เราด้วย” เจ้าเอยมองสบตาเขา “พี่พายุน่ารักจังเลยค่ะ แต่พี่พายุคะ เอยไม่ได้เตรียมอะไรให้พี่เลย เอยรู้สึกไม่ดีเลย” เขากอดเธอจูบหน้าผากสวย “พี่ไม่ได้อยากได้อะไร เจ้าเอยอยู่กับพี่แบบนี้พี่ก็มีความสุขมากแล้ว” พายุหยิบกล่องของขวัญ ให้เจ้าเอย เธอรับมาเปิดดูเป็นสร้อยคาร์เทียร์เข้าชุดกับต่างหู แล้วก็กำไล“สวยมากเลยค่ะ”“ชอบใช่ไหม?”“ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ” “คุณมี้เป็นคนเลือกให้ว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยตัวเองเลยนะ”“ขอบคุณนะคะ”“แล้วอีกเรื่อง ป๊าบอกว่าให้พี่คุยกับเจ้าเอยเรื่องหมั้น”“คะ?”“ป๊าอยากให้คุณแม่เจ้าเอยสบายใจ ท่านจะได้มั่นใจในตัวพี่ด้วยว่าพี่จริงจังกับเรา หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้ เจ้าเอยเรียนจบแล้วค่อยแต่ง ตอนนี้พี่เรียนจบแล้วจะไปขอหมั้นลูกสาวคุณแม่ก็คงไม่น่าเกลียด”“เราว่าไงทำไมเงียบ?”“เปล่าค่ะ เอยแค่ดีใจพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ”“แล้วตกลงใช่ไหม”“ค่ะ ตกลงค่ะ”เขาสวมกอดคนตัวเล็ก “เอาเป็นวันนี้ของทุกปีเป็นวันครบรอบของเราดีไหม”“ดีค่ะ”“อยู่ฉลองกันแบบนี้ไปทุกปีนะเจ้าเอย”“ค่ะเอยรักพี่พายุนะคะ”“พี่ก็รักเจ้าเอยคนเดียวครับ”“….”“เมื่อไหร่เราจะใส่ชุดสีแดงล่ะ”
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่44 เรียนจบ
A year later...“เจ้าเอย” “ค่ะ”“พี่ดูเป็นไงบ้าง” “หล่อมากเลยค่ะ” วันนี้เป็นวันที่พี่พายุกับพี่สายฟ้าเรียนจบ ฉันตื่นมาก มาช่วยเขาแต่งตัว เข้ารับปริญญาครอบครัวของพี่เขามาร่วมแสดงความยินดี รวมถึงเจ้าเอยด้วย ฉันดีใจที่ได้อยู่เป็นส่วนหนึ่งของความสุขในชีวิตเขา เจ้าเอยยืนรอพายุกับคุณป๊าคุณมี้ของเขา พร้อมกับดอกไม้ช่อโตในมือสองช่อ ป๊าเจของพี่พายุต้องมาช่วยฉันถือเจ้าเอยแต่งตัวน่ารักจนคุณมี้อดชมเธอไม่ได้ “เจ้าเอยหนูน่ารักมากๆ เลย พี่พายุตาแหลมจริงๆ”พี่พายุกับพี่สายฟ้าเดินออกมาแล้ว เขาดูหล่อมากจริงๆ เลย อยู่ในชุดที่น่าภูมิใจชุดนั้น สองคนเดินตรงมาทางนี้ พี่เขาเดินผ่านใครๆ เขาก็พากันมองสองหนุ่มสุดหล่อกันหมด แต่สายตาพายุหยุดมองแค่เจ้าเอยแต่คนเดียว ทำให้คนถูกมองถึงกับเขินแก้มแดง “ร้อนไหม?”“ไม่ร้อนค่ะ พี่พายุหล่อมากเลยนะคะวันนี้ ตัวหอมมากด้วย” “กอดหน่อยไหม” ฉันไม่ยอมตอบเขา เขินหนักมาก ยื่นช่อดอกไม้ให้เขาพร้อมด้วยยิ้มหวาน “ยินดีด้วยนะคะ”“ขอบคุณครับ”ฟอด~คนตัวเล็กถึงกับเขินเมื่อพายุรับดอกไม้จากเธอแล้วโน้มตัวลงมาหอมแก้มแฟนไปฟอดใหญ่ต่อหน้าทุกคน สายฟ้าหัวเราะลั่น “ไหนคนหล่อ มาให้มี้หอมบ้างสิ”
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่43 คนที่ใช่ตั้งแต่แรก
“เรื่องเมื่อวาน เจ้าเอยโกรธพี่ใช่ไหม”เจ้าเอยพยักหน้า “พี่ขอโทษนะ ที่ทำทุกอย่างช้าไปหมด จริงๆ แล้วพี่คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันไม่ใช่ไม่คิดอะไรเลย พี่แค่รอให้นานะเขาพูดกับพี่ตรงๆ พี่ไม่อยากเป็นคนเริ่มพูดกับเขา เพราะมันดูทำร้ายจิตใจเขาเกินไปเพราะตอนนี้เขาก็เพิ่งเจอเรื่องแย่ๆ มา” “แต่เมื่อวานพี่คุยกับนานะแล้ว”ย้อนไปเหตุการณ์เมื่อวาน พายุไปส่งนานะที่ห้องพักของเธอ “พายุอย่าเพิ่งกลับได้ไหมคะ” นานะทำเสียงออดอ้อนเขา “นานะไม่อยากอยู่คนเดียว”“นานะอยากได้อะไรอีกไหมรึอยากทานอะไร ฉันจะสั่งให้”“ไม่ค่ะ แค่อยากให้พายุอยู่เป็นเพื่อน” “พายุคะ เราคบกันนะคะ นานะชอบพายุค่ะ ชอบพายุจริงๆ นะคะ ขอโอกาสให้นานะได้ไหมคะ เราชอบกันทั้งคู่ เราคบกันจะผิดตรงไหนละคะ เราชอบกันก่อนด้วยซ้ำ”“นานะฟังฉันนะ ถ้าที่เธอพูดหมายถึงเจ้าเอย ฉันรักเขาฉันรักเจ้าเอย สำหรับนานะฉันมีแค่ความหวังดีให้เธอในฐานะเพื่อนเท่านั้น และฉันคิดว่าเธอคิดกับฉันในสถานะเพื่อนเช่นเดียวกันมาโดยตลอด”“ถ้าความคิดนานะเปลี่ยนไป ฉันก็คงต้องแยกตัวออกจากเธอเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเรา เผื่อการกระทำของฉันจะทำให้นานะเข้าใจผิด และรักษาน้ำใจของแฟนตัวเองด้วย
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอยNC20++ บทที่42 ป่วยแล้วอ้อนเก่ง
เช้าวันต่อมา เจ้าเอย ตื่นสายมากเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอน พี่พายุส่งข้อความหาฉันเหรอ เจ้าเอยรีบอาบน้ำแต่งตัวเสร็จโทรให้เขามารับ พายุขับรถมารับเธอ “คิดถึงพี่ไหม” “คิดถึงสิคะ”“วันนี้คุณหมอให้นานะกลับได้แล้ว พี่ต้องไปรับนานะ แล้วไปส่งที่พัก เจ้าเอยไปกับพี่นะครับ” “ได้คะ”พายุกับเจ้าเอยมาถึงโรงพยาบาล เขาจูงมือเธอเข้าไปหานานะที่ห้องพักคนป่วย พยาบาลนำอาหารมาให้นานะพอดี พายุเดินเข้าไปหานานะที่เตียง นานะหันมามอง เจ้าเอยยิ้มให้เธอ “วันนี้เป็นไงบ้าง” พายุถามน้ำเสียงดูอบอุ่นใส่ใจ“ดีขึ้นมากแล้ว แต่แขนขายังไม่ค่อยมีแรง” นานะหยิบช้อนจะตักซุป แต่ทำช้อนตก พายุหยิบช้อนขึ้นมา “ฉันป้อนให้เธอเอง” นานะส่งยิ้มหวานให้เขา เจ้าเอยยืนมองอยู่ นานะการละครชัดๆ พี่พายุดูไม่ออกรึไง ฉันเริ่มขัดใจ งงกับคนของตัวเอง “พายุหยิบน้ำให้หน่อยค่ะ เช็ดปากให้นานะหน่อยได้ไหม นานะเดินไม่ไหว เดี๋ยวพายุช่วยอุ้มหน่อยได้ไหมคะ บลาๆๆ” เจ้าเอยชักจะทนยืนตรงนี้ไม่ไหวแล้ว “พี่พายุคะ พี่นานะคะ เอยขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีเอยเพิ่งกลับจากทำงานกลุ่มกับเพื่อน ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ เอยขอตัวกลับก่อนนะคะ” พูดเสร็จเจ้าเอยหมุนตัวเดินออกจา
You may also like
คุณนายครับ ผมขอ... (NC20+)
สนามอารมณ์12.9K viewsCRAZY LOVE คลั่งรัก | ฟาเรนไฮต์ (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว135.9K viewsหลงกลรัก เพื่อนพี่ชาย
J.Jusmin3.9K viewsMyDear วิศวะ NC18++
เรนเดียร์ B-523.1K viewsBad Trap กับดักรักวิศวะ
มดตัวจี๊ด7.2K viewsโลกันต์คลั่งรัก
NaBee-KP1.4K viewsVirgin Trap เวอร์จิ้นแทร็ป : ครั้งเดียวไม่พอ
ลิขิตา Likita243 viewsพี่ชายซาตาน
Baby’J1.6K views
