MasukShare
บทที่5 Hunter
Terakhir Diperbarui:
2025-11-02 20:42:31เช้าวันต่อมา
เจ้าเอยตื่นมากุมขมับ “ปวดหัวจัง” บ่นกับตัวเอง ไม่รู้เลยว่ามีใครยืนมองอยู่ ฉันเริ่มมองสิ่งของรอบตัว เริ่มรู้ว่านี้ไม่ใช่ห้องฉัน แล้วก็สบตากับคนตัวโตที่ยืนกอดอกมองฉันอยู่ “พี่พายุ” เขายืนใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ ยืนกอดอกจ้องมาที่ฉัน “เอยมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ” เพิ่งตื่นยังสวย เขามองแล้วชมในใจ “พี่พามาเอง” ฉันมองสำรวจตัวเอง พายุอ่านความคิดเธอออกทันที “ไม่ได้ทำอะไรหรอกไม่ต้องกังวล เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ชอบเอากับคนเมา” เจ้าเอยแก้มแดงปลั่ง ฉันรีบลงจากเตียง มองหากระเป๋าแล้วโทรศัพท์ฉันอยู่ไหน ไม่ชอบสายตาแบบนั้นกับน้ำเสียงแบบนั้นของเขาเลย “หาอะไร” “กระเป๋ากับโทรศัพท์เอยอยู่ไหนคะ” “พี่เก็บไว้เอง” “ขอคืนได้ไหมคะ” “ยังไม่ได้” “เอยจะกลับแล้วจะเรียกรถ” “ยังไม่ให้กลับ” เจ้าเอยมองเขาเป็นเชิงถาม เขาต้องหารอะไรกันแน่ “เรากับมาร์คัลเป็นอะไรกัน” ฉันเงียบไม่ตอบ ฉันกับมาร์คัลเป็นอะไรกันงั้นเหรอ จะมาถามแบบนี้ทำไม ฉันไม่ได้มีแฟนสักหน่อย ไม่ได้จูบกับคนอื่นไปทั่วแบบพี่สักหน่อย “ตอบมาเจ้าเอย” “ขอกระเป๋าคืนด้วยค่ะ” “ถ้าไม่ตอบ พี่จะโทรให้มาร์คัลมารับเราที่นี่” “ถ้าพี่จะให้เขามารับเอย แล้วพี่พาเอยมาที่นี่ทำไม ไม่ให้เอยนอนบ้านเขาละ” ฉันตอบแดกดันเขา อย่างอดไม่ได้ “อืม แสดงว่าเต็มใจ พี่ก็ไม่น่าเสือกเนอะ ถึงว่าตื่นมาเห็นหน้าพี่อารมณ์เสียเชียว ให้โทรหามาร์คัลเลยไหมจะได้ไม่ค้าง” “พี่พายุ” ฉันอดไม่ได้เลยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เอาโทรศัพท์เอยมาเอยจะโทรหาเขาเอง” เขาหยิบกระเป๋าให้เธอ เจ้าเอยเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ กดเรียกแท็กซี่ พายุเห็นแบบนั้นรีบ แย่งโทรศัพท์ไปกดยกเลิก “พี่พายุทำอะไร” “ก็ไหนบอกว่าจะโทรหามาร์คัล แล้วเรียกแท็กซี่ทำไม” “ก็เอยจะกลับ” “ถ้าจะกลับเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง” “ไม่ต้องค่ะเอยจะกลับเอง” “ตามมาร์คัลมารับสิ” เจ้าเอยเงียบ “ตกลงคบกับมาร์คัลรึเปล่า ปล่อยให้เขาอุ้มขึ้นห้องไปขนาดนั้น เป็นอะไรกันรึแค่สนุกๆ บอกหน่อยเจ้าเอย พี่จะได้รู้ว่าเราเต็มใจกับมัน จะได้ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง” “เอาเป็นว่ามันเกี่ยวอะไรกับพี่ วันหลังพี่ไม่อยากยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง” “ถามก็ตอบเจ้าเอย จะดื้ออะไรนักหนา” “ถ้าเอยบอกว่าไม่ได้คบกับเขา พี่จะคบกับเอยงั้นเหรอ” “ไม่คบ” เจ้าเอยจ้องเขา “แล้วพี่จะมายุ่งทำไมจะมาถามทำไม” เจ้าเอยเดินไปเปิดประตู เขารีบคว้าเอวบางเอาไว้ “ปล่อยนะ” ฉันดีดดิ้นเพื่อออกจากอ้อมแขนเขา “ก็บอกว่าจะไปส่ง” “เอยบอกว่าไม่ต้อง” “ดื้อทำไมเจ้าเอย” “ปล่อยนะอย่ามาจับ” “ทำมากกว่าจับมาแล้ว เป็นอะไรนักหนา” ฉันหยุดดิ้น “พี่ทำแบบนี้ทำไม” “ทำอะไร” “มาวุ่นวายกับเอยทำไม” “ไม่ได้อยากวุ่นวาย แค่สงสารไม่อยากให้มาร์คัล มันหลอกกินฟรี ทำตัวฉลาดๆ หน่อยเจ้าเอย ดูผู้ชายให้เป็นหน่อย มาร์คัลไม่ใช่คนดีถ้าไม่อยากเสียใจออกห่างมัน” เจ้าเอยหน้าชาตัวชา เขาด่าฉันตรงๆ เลย ฉันไม่ได้ชอบมาร์คัลสักหน่อย ก็แค่เป็นเพื่อนกันส่วนมาร์คัลคิดเกินเลยกับฉันรึเปล่ามันเรื่องของเขา ฉันจะไปห้ามความคิดเขาได้ยังไง ส่วนเมื่อคืนก็รู้สึกขอบคุณเขาอยู่ไม่น้อยที่พาฉันกลับมาด้วย แต่พอตื่นมาเจอคำพูดแบบนั้นของเขา มันก็อดน้อยใจไม่ได้ เจ้าเอยสะอื้นร้องไห้ พายุตกใจจะหมุนตัวเธอเข้ามาหาเขา เจ้าเอยสะบัดตัวหลุดออกจากแขนเขา พายุรีบคว้าจับแขนเธอไว้ “ปล่อยนะ” ฉันสะอื้น พายุจับแขนเล็กไว้ไม่ยอมปล่อย “ถ้าไม่ปล่อย พี่ก็รับผิดชอบเอยด้วย” “รับผิดชอบยังไง” “เรามาคบกัน วันนี้พี่อุ้มเอยมานอนที่ห้องพี่โดยที่เอยไม่ได้เต็มใจ พี่ควรจะรับผิดชอบเอยสิ” พายุยิ้มเยาะ “นี่คือสิ่งที่ต้องการงั้นสินะ อยากได้พี่สินะ ฝันไปเถอะ กลับไปเลยไป” เขาไล่เธอกลับ เขาปล่อยมือเธอ ที่ไม่อยากยุ่งกับสาวเวอร์จิ้นก็แบบนี้แหละ ร้องไห้จะให้รับผิดชอบ มันน่ารำคาญ เจ้าเอยรีบออกจากห้องเขา ฉันทั้งอายทั้งเสียใจเขาด่าแถมไล่ฉัน ฉันไม่ควรอะไรแบบนั้นออกมาเลยทำตัวไร้ค่าน่าอายที่สุด ฉันรีบกดเรียกแท็กซี่ และเดินลงมานั่งรอแท็กซี่ด้านล่าง พายุออกมายืนสูบบุหรี่ตรงระเบียง สักพักมีแท็กซี่เข้ามา เจ้าเอยเดินไปขึ้นรถ เขามองเธออยู่ตลอด สักพักพายุเดินลงมาด้านล่างเจอสายฟ้า “พี่พายุทำไมเจ้าเอยร้องไห้กลับไปแบบนั้น พี่ทำแรงเกินเหรอ พี่ก็ไม่ควรนะ ทะนุถนอมบ้างเป็นไหม” “ไอ้น้องเวร” “อ้าว! ก็เห็นร้องไห้แถมกลับแท็กซี่” พายุโบกมือไล่สายฟ้าไปให้พ้น “อะไรของพี่วะ” แต่ก็รีบหลบหน้าไปเพราะดูๆ แล้วพายุอารมณ์ไม่ดี เจ้าเอยกลับมาถึงที่พัก ฉันร้องไห้คนเดียวไม่หยุด เขามันคนนิสัยเสีย ปากร้าย ใจร้าย เลิกชอบเขาสักทีนะเจ้าเอย หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เจ้าเอยนั่งอยู่ที่ห้องสมุดผิงผิงกับลูกหว้านั่งอยู่ด้วย พี่นาทีเดินเข้ามากับพี่พายุ พายุนั่งลงตรงข้ามเจ้าเอยมองเธอยิ้มๆ เขาทักทายทุกคนเบาๆ แถมใต้โต๊ะยังเอาเท้าเตะขาฉันไม่หยุด เจ้าเอยพยายามเอาขาหลบ แต่ก็ไม่พ้นคนขายาวกว่าที่ตั้งใจแกล้งฉัน เจ้าเอยลุกขึ้นเดินออกไป “เจ้าเอย จะไปไหน” “ไปหาหนังสือเพิ่ม” ฉันอยากเดินออกมาให้พ้นๆหน้าเขา คนบ้า ยังจะมาแกล้งฉันทำไม พายุดันตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตามเจ้าเอยมา ฉันมองหาหนังสือบนชั้น จะเอื้อมมือหยิบ เขาที่สูงกว่าเดินตามมาหยิบให้ฉัน ฉันขอหนังสือจากเขา พี่พายุไม่ส่งให้แถมยังเอาไปแอบไว้ด้านหลัง ฉันจะอ้าปากต่อว่าเขา เขายกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปากให้ฉันเสียงเบา แถมยิ้มใส่ตาฉันด้วย เจ้าเอยเริ่มโมโหหันหลังเดินหนีเขา หมับ! เขาจับไหล่ฉันไว้ยื่นหนังสือมาด้านหน้าฉัน คนตัวโตที่ยืนซ้อนหลังโน้มตัวก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ เจ้าเอยหันไปมองเขาตาโต อยากจะต่อว่าเขา พายุจุ๊ปาก ห้ามฉันเสียงดัง เจ้าเอยเม้มปากด้วยความโมโห เขายิ้มกลั้นขำคนตัวเล็ก ฉันทำอะไรเขาไม่ได้นอกจากเดินหนีเขา พายุเดินตามมาที่โต๊ะ พี่นาทีชวนเขากลับ บอกว่าต้องไปห้องซ้อมต่อ สองคนกลับไปแล้ว ผิงผิงชวนลูกหว้ากับเจ้าเอย ไปให้กำลังใจพี่นาที ที่คลับคืนนี้ ลูกหว้ารีบขอตัว ผิงผิงรีบหันมาขอร้องเจ้าเอยทันที “ไปนะเจ้าเอย ไปเป็นเพื่อนนะ” “อืม! ก็ได้” ฉันพยักหน้าตอบรับอย่างขัดไม่ได้ ผิงผิงยิ้มหวานให้เจ้าเอย @ผับWha? สองสาวมาถึง คนเยอะจัง ผิงผิงหาที่นั่งกับเจ้าเอย ทั้งสองเริ่มสนุก “นักร้องหล่อมาก” ผิงผิงกระซิบเจ้าเอย วงที่ขึ้นเล่นก่อนวงพี่นาที เจ้าเอยกับผิงผิงเริ่มสนุก สั่งเครื่องดื่มมาดื่มกันเต้นกันสนุกสนาน “คนสวยโต๊ะนั้นโสดไหมครับ” นักร้องนำสุดหล่อพูดแซวสองสาว โสดค่ะ” เจ้าเอยรีบตะโกนบอกเขา พายุรอสแตนด์บายอยู่ข้างๆ เวทีมองมาที่เจ้าเอย เห็นเธอยิ้มหวานให้นักร้อง เขาไม่สบอารมณ์เลย แต่งตัวก็โป๊เห็นแล้วอารมณ์เสีย ได้เวลาวงเขาขึ้นเล่น นักร้องนำวงเมื่อกี้เดินไปหาเจ้าเอย ขอเบอร์เธอ เจ้าเอยให้เบอร์เขาไป พายุมองมาจากบนเวที เล่นจบไปสองเพลง นาทีพูดคุยทักทายแขกในร้าน “สวัสดีครับ พวกเรา วง Hunter ครับ” “ช่วงนี้เป็นช่วงให้ทุกคนขอเพลงได้นะครับ ทุกคนขอได้แต่นักร้อง จะร้องได้รึเปล่าดูกันอีกทีนะครับ” แขกในร้านพากันหัวเราะ “อะไรนะครับ” นาทีเอามือป้องหูตั้งใจฟังสาวๆ ด้านล่างเวที “ขอพี่พายุค่ะ” มีสาวตะโกนขึ้นมา นาทีหัวเราะ “พี่พายุขอไม่ได้นะครับ ข้างล่างไม่ตบตีกันนะครับ น้องเชาแซวเล่นเฉยๆ แฟนคลับพี่พายุเยอะเหลือเกินครับ” “พี่พายุร้องเพลงหน่อยค่ะ” มีสาวตะโกนขึ้นมาอีก “พี่พายุถอดเสื้อหน่อย” สาวๆ ตะโกนไม่หยุด “ยังไงดีพายุ แฟนๆ เรียกร้องเยอะมาก” พี่นาทีหันไปถามเขา “ซักเพลงไหมพายุ” เขารีบส่ายหน้า “พี่พายุๆ” ทุกคนตบมือเป็นจังหวะตะโกนชื่อเขา นาทีหันไปมองเขาอีก “มึงเอาหน่อย” พายุพยักหน้า เพราะน่าจะเลี่ยงไม่ได้แล้ว พายุเดินมายืนที่นักร้องนำ “ผมร้องเพลงไม่เก่งนะครับขอออกตัวก่อน” “พี่ร้องไม่เก่งถอดเนื้อร้องได้ไหมคะ” สาวสวยตะโกน “ใจเย็นๆ ครับ อ่อนโยนกับผมหน่อยนะครับ” เขาแซวแฟนเพลงเล่น เจ้าเอยมองเชา บนเวทีเขาหล่อมาก แต่ถ้าจะถอดเสื้อตามคำขอนี่เกินไปนะ รู้สึกไม่ชอบเลย “Hunter ถอดเสื้อๆๆๆ” สาวตบมือเป็นจังหวะตะโกนให้ทั้งวงถอดเสื้อ ทีมสตาฟเดินมากระซิบพี่นาที พายุเริ่มร้องเพลงร็อกมันๆ เอาใจแฟนเพลง เขาร้องเพลงดีเลยแหละ แถมลีลาบนเวทีก็เด็ดมากแพรวพราวเล่นกับแขก พี่นาทีเริ่มถอดเสื้อ แล้วก็เริ่มถอดเสื้อให้เพื่อนในวง สาวๆในร้านกรี๊ดกันร้านแทบแตกบ้าไปเลย เหลือพี่พายุเขาหันมาส่ายหน้าให้พี่นาที พี่นาทียิ้ม จับเสื้อยืดเขาดึงขึ้นถอดออกจากตัว “กรี๊ดๆๆ กรี๊ดๆ” “บ้าไปแล้ว” ผิงผิงกระซิบเจ้าเอย “พี่พายุกล้ามแน่นมาก สาวๆ กรี้ดกันแทบคลั่ง” เจ้าเอยกอดอกมองเขา ฉันเคยเห็นเขาถอดเสื้อมาแล้ว มันเซ็กซี่แค่ไหนฉันรู้ดี แล้วก็เริ่มรู้สึกหวง ไม่พอใจคนตัวสูงที่อยู่บนเวที อยากเก็บไว้ดูคนเดียวนี่น่า ไม่สิเจ้าเอย วันก่อนเขายังไล่ฉันอยู่เลย ร้องไห้กลับมา ยังมีหน้าไปหวงเขาอีก เจ้าเอยรีบดึงสติตัวเอง “….” มีสาวคนหนึ่งถอดบราโยนขึ้นไปบนเวที เสียงกรี๊ดเฮฮา สนุกกันใหญ่ แล้วหลังจากนั้นบราก็ปลิวว่อนไปบนเวที เจ้าเอยรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ ทำบ้าอะไรเนี่ย น่าโมโหจริงๆ พี่พายุมองสบตาฉัน เจ้าเอยมองสบตาเขากลับอย่าท้าทาย ฉันถอดบราของตัวเองดึงออกมา “เจ้าเอยทำอะไร” ผิงผิงรีบห้ามเพื่อน เจ้าเอยหูอื้อไม่ฟังผิงผิงแล้วตอนนี้ 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Bab terbaru
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่33 อ้อนเก่ง
พายุลงจากเตียงเดินมาหาเจ้าเอย “พี่ขอโทษนะเจ้าเอย อย่าไปเลยนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ”“เอยจะไปหาคุณแม่ พี่อย่าห้ามเลยค่ะ เอยไม่สบายใจที่จะอยู่กับพี่” พายุเข้าไปกอดเธอ “อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่ได้อยากเจอเขา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน เจ้าเอย กลับไปอเมริกา เราย้ายมาอยู่ด้วยกันยังเป็นแบบนั้นอยู่ใช่ไหม”“ไม่รู้ค่ะ เอยขอคิดดูก่อน” พายุยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย “ทำไมพูดแบบนั้นพี่เสียใจนะ พี่จริงจังกับเรานะ เจ้าเอยชอบพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมใจร้ายกับพี่นักล่ะ” “เอยใจร้ายกับพี่ยังไง”“เจ้าเอยพูดเหมือนจะทิ้งพี่ ไหนบอกว่าไม่เคยไม่รัก แล้ววันนี้ทำไมถึงพูดเหมือนจะทิ้งกัน” พายุจับไหล่เธอ มองสบตาคนตัวเล็ก“เอยขอโทษค่ะ พี่พายุ ให้เอยไปอยู่กับคุณแม่ก่อนกลับอเมริกานะคะ” ฉันไม่สบายใจเรื่องเขามีผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ยังไงก็ยังรักเขามากอยู่ดี ยิ่งเขาอ้อนแบบนี้ก็จะใจอ่อนอยู่เรื่อย เลยอยากเอาตัวเองออกห่างก่อนจะได้ทบทวนตัวเองดีๆ หน่อย อาจจะต้องปรึกษาคุณแม่ด้วย เพื่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับตัวฉันเอง“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจเพราะไม่อยากห่าง “พี่ให้ไปก็ได้ แต่เราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมกันใช่ไหม ถ้าเจ้าเอยออกไปแล้วยังโกรธพี่อยู่
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่32 อยากเป็นเพื่อน
พายุกับเจ้าเอยกลับมานั่งกันที่โต๊ะ ผิงผิงเห็นรอยลิปสติกที่คอพายุ เธอเลิกคิ้วมองสบตาเจ้าเอยยิ้มๆเจ้าเอยส่ายหน้าพร้อมกับตอบเพื่อน “ไม่ใช่ของฉัน” ผิงผิงมองเธอขมวดคิ้ว เจ้าเอยส่งสายตามองไปที่น้ำปั่น ผิงผิงมองตามสายตาเพื่อนแล้วถึงกับทำตาโต ตกใจพายุหยิบทิชชูพยายามเช็ดลิปสติกที่คอตัวเอง เจ้าเอยเห็นแล้วหงุดหงิดเลยดึงทิชชูมาเช็ดให้เขา“อะไรกันพายุออกไปแป๊บเดียวมีคนฝากรอยเอาไว้แล้วด้วย” นาทีแซวเพื่อนพร้อมกับหันมายิ้มให้เจ้าเอย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร “ไม่ใช่ของเอยค่ะพี่นาที” เจ้าเอยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้นาทีนาทีหันขวับมามองพายุ “เล่นอะไรของมึงอะพายุเจ้าเอยอยู่นี่” ต่อว่าเพื่อนตัวเองทันที“ใจเย็นนาที กูเจอเรื่องเวรมา”“อะไรของมึงพายุ”“คนผมทองที่นั่งโต๊ะกาโม่ แฟนเก่ากู”“เวรจริง” นาทีถึงกับอุทาน “แล้วมึงให้เขาจูบ” “กูคิดไม่ถึง เลิกกันไปนานเป็นชาติแล้ว แล้วก็ไม่ทันระวังตัวด้วย” “เจ้าเอยเห็น?”“ก็เออไง”“ซวยของจริง” นาทีมองมาที่เจ้าเอย“เดี๋ยวกูจะพาเจ้าเอยกลับแล้ว” สองคนกระซิบกระซาบกัน “อืมไปเถอะ”นาทีพูดจบไม่ทันขาดคำ น้ำปั่นถือแก้วเดินตรงมาที่โต๊ะพายุ “ขอชนแก้วรำลึกความหลังกับพี่พายุหน่อยสิค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่31 น้ำปั่น
เจ้าเอยตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งเอาไว้ บิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เธอลงจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตา วันนี้ต้องแต่งตัวสวยไปดูพี่พายุสักหน่อย เจ้าเอยแต่งตัวสวยเซ็กซี่ให้สมกับเป็นแฟนมือกีตาร์สุดหล่อ เธอหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง “สวยแล้วเจ้าเอยไปได้”เจ้าเอยมาถึงร้านที่พายุปักหมุดให้เธอ เจ้าเอยจอดรถเรียบร้อย พายุออกมายืนรอเพราะเธอโทรบอกเขาว่าใกล้จะถึงแล้ว เขาเดินมาที่รถเปิดประตูให้เจ้าเอย “คนสวย วันนี้กระโปรงสั้นไปนะครับ” เจ้าเอยลงมาจากรถยิ้มหวานให้เขา“ขับรถเก่งนะจอดตรงเป๊ะเลย ไปเรียนขับรถที่ไหนมาครับ”เจ้าเอยเงียบ “ผิงผิงมารึยังคะ” เธอถามเขาไปอีกเรื่อง “เจ้าเอยพี่ถามว่าใครสอนเราขับรถ”“ไม่เห็นสำคัญเลย เอยขับรถเก่งก็พอแล้วค่ะ” “ก็ที่ถามนี่เพราะอยากได้คำตอบ ทำไมต้องพูดให้มันยาว ก็แค่ตอบพี่มา”“แฟนเก่าค่ะ พี่พอใจรึยัง ตอบแล้วเดี๋ยวก็มาโกรธเอยอีก” “ก็ไม่ได้โกรธอะไร พี่ก็แค่ถามเฉยๆ” “เอยขอโทษค่ะ เอยไม่ได้อยากจะปิดบังแต่ไม่รู้ว่าจะต้องบอกพี่ทำไม” “โอเคพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอก” “เข้าไปข้างในกันเลยไหม...” “ไปค่ะ พี่ดื่มเยอะรึยัง” เจ้าเอยเขย่งเท
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่30 เมื่อไหร่จะเป็นแฟน
เช้าวันต่อมาพายุตามเจ้าเอยมาร้านเค้กของคุณแม่เธอ เธอให้เขาทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน“เจ้าเอย เจ้าเอย” พายุเรียกคนตัวเล็กและรีบเดินเข้ามาใกล้ๆ “มีอะไรคะ?”“พี่ต้องทำอะไร” พายุกระซิบถาม เพราะมีลูกค้าผู้หญิงคอยมองตามเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง “ก็ทักทายลูกค้า” “ให้พี่ไปนวดแป้งหลังร้านยังจะดีกว่านะเจ้าเอย”“ทำไมละคะ”“มีแต่ลูกค้าผู้หญิง” “แล้วทำไมคะ” เจ้าเอยมองไปรอบๆ ภายในร้านตามที่เขาบอกและพอจะเข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง และแอบขำนิดหน่อย “ก็เดี๋ยวแฟนหวง แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ” เจ้าเอยยิ้ม “ถ้าพี่กลัวแฟนหวงแล้วทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้ละคะ ตัวก็หอมเชียว” “เห็นไหมแฟนพี่ขี้หวงจริงๆ” “งั้นพี่มารับออร์เดอร์ได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” “ใส่ผ้ากันเปื้อนก่อน” ฉันใส่ผ้ากันเปื้อนให้เขา และแอบยกยิ้มขำเขา“ยิ้มอะไรน่ะ พี่ดูตลกเหรอ” “เปล่าค่ะ พี่น่ารักดี”“พูดจริงใช่ไหม ผ้ากันเปื้อนลายน่ารักไปรึเปล่า”“พี่น่ารัก เอยถ่ายรูปให้ดูก็ได้”“ไม่เอาสิ ถ่ายด้วยกัน พี่ถือกล้องให้ครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม” พายุดูรูป “เป็นไงคะ”“น่ารักดี”“เห็นไหมคะ ไม่ตลกสักหน่อยน่ารักดีออก” “….”“พี่หมายถ
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่29 นวดคนNC🔥
พายุกลับมาถึงคอนโดตีหนึ่งแล้ว เมานิดหน่อย รีบถอดชุดขึ้นเตียงไปจูบไซซ์เจ้าเอย “อื้อ” เจ้าเอยขยับตัวตื่น “พี่พายุกลับมาแล้วเหรอ เมาแล้วก็นอนสิคะ”“นอนได้ไง พี่ต้องนวดให้เจ้าเอยก่อน ก็บอกแล้วว่าจะนวดทั้งแป้งจะนวดทั้งคน” “พี่นวดไปแล้ว” “หึ! นวดใหม่นวดนม เมาแล้วอยากเอา ตัวหอมจังวะเจ้าเอย ใช่น้ำหอมกลิ่นอะไรได้กลิ่นแล้วทำให้มีอารมณ์ พี่แข็งแล้วจับดูหน่อยสิ” เขาดึงมือเธอไปจับความแข็งขันนั้น “อื้อ! ไม่พายุดึกมากแล้ว นอนเถอะ”“จะนอนหลับได้ยังไงแข็งหัวโด่ ขนาดนี้ อยากมากเลย ช่วยหน่อย”“ช่วยยังไงคะ”“แค่นอนให้พี่เอาดีๆ อย่างอแง” เจ้าเอยไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบจัดการถอดชุดนอนของเธอออกไปให้พ้นตัว เขาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่นมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม “อื้ม! หอมไปทั้งตัว เจ้าเอยจูบตรงไหนก็หอม ของจูบตรงนั้นหน่อยนะ”พายุจ้องมองความอวบนูนสีชมพูไร้ขน เขาใช้มือลูบสัมผัสเบาๆ กับเนินเนื้อนุ่มนิ่มสีหวาน แล้วโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ตรงกลีบอูมอย่างหลงใหล“หอมทุกส่วนเลยนะ”“….”พี่พายุทำแบบนี้กับฉันบ่อย เขาชอบใช้ปากกับตรงนั้นของฉัน ต้องยอมรับว่าฉันก็ชอบมาเช่นกัน ทั้งปากทั้งลิ้นเขาทำให้ฉันแตะขอบสวรรค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่28 เคยไม่รักตอนไหน
“น้องเจ้าเอยแฟนเหรอคะ?” เจ้าเอยยิ้ม “หล่อจังเลยค่ะเหมาะสมกันดีค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่” เจ้าของร้านนำเมนูมาให้เธอ แล้วกระซิบถามเพราะสนิทกัน “พี่พายุทานอะไรดีคะ” “มีแต่คนชมว่าหล่อเยอะเลยพี่อิ่มแล้ววันนี้”“งั้นกลับเลยไหมคะ” เจ้าเอยพูดแซวเขา “….”“มีแต่เรานี่แหละ ไม่เห็นชมกันบ้างเลย” “เอยชมพี่ตลอด ไปนั่งเฝ้าพี่ที่ร้านทุกคืน ยังเคยถอดบราโยนให้พี่ด้วย ไม่หล่อเอยไม่ทำแบบนั้นแน่พูดเลย”“น่าจับฟาดมากนะเรื่องนั้น”“สาวคนอื่นโยนขึ้นไปทำไมพี่ชอบ” ทำหน้างอใส่เขา“พี่บอกตอนไหนว่าชอบ”“ใครจะไปรู้ล่ะ ทีกับเอยโกรธจะแย่บราก็ไม่ให้คืน”“เราให้พี่แล้วจะมาเอาคืนทำไม” “แล้วพี่เอาไปเก็บไว้ที่ไหนคะ รึทิ้งไปแล้ว”“อยู่อเมริกา เก็บไว้อย่างดี” พายุยิ้มมือเล็กลูบเล่นเบาๆ “พี่พายุดูเมนูก่อนพี่จะทานอะไร ตอนนี้เราเหมือนทะเลาะกันอยู่ คนมองแล้วค่ะ”“เจ้าเอยสั่งสิ เลือกให้พี่ได้เลย อะไรอร่อย พี่ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”“โอเครค่ะ” เจ้าเอยสั่งอาหารให้เขาเรียบร้อย ครืดด ครืดด เสียงเรียกสายโทรศัพท์พายุ “ฮัลโหลครับ”“พายุกูเองนาที”“มึงอยู่ไทยเหรอไหนบอกว่าไม่กลับ” พายุถามเพื่อนอย่างรู้สึกแปลกใจ “ผิงผิง กลับมาทำธุระเล
Anda juga akan menyukai
พลาดรักคนเถื่อน
อโดนิส226.0K Dibacaหวงรักยัยตัวร้าย
สิรี&EVAVY2.2K Dibacaสาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น5.0K DibacaBreak the rules แหกกฎเฮดว๊าก
เฟยเฟิ่ง/หงษ์บิน5.9K Dibacaรุ่นพี่วิศวะคนนั้นเป็นของหนู
เซเรีย336 Dibacaกรงขังรัก ซุปตาร์
โอชิม่อน111 Dibacaรักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท
เลดี้ ปลาวาฬ✿979 DibacaLast chance โอกาสสุดท้ายของนายคนเดียว18+
Zlot504 Dibaca
